Traumatische herbelevingen

[AngelLena]

Iedereen heeft het hier al zo vaak over deja-vu's. Die vind ik al niet interessant meer. Wat ik steeds vaker hoor is mensen met traumatische ervaringen die dat na een tijd herbeleven in dromen en flitsen ed...
Daar ben ik veel nieuwsgieriger naar als het gaat om wat onze leden mee hebben gemaakt...

tja ik heb als klein kind ooit een grote fout gemaakt.. heb iets heel lulligs gedaan en ik heb daar nog maanden over gedroomt

[AngelLena]

Ook wel eens meegemaakt dat je bv iets aan't doen bent, even rustig gaat zitten of liggen en dan alles weer opnieuw ziet en voelt en hoort gebeuren? Terwijl je gewoon wakker bent?

Ik vraag me namelijk af of dit geval wel zoveel met psychologische wetenschap te maken heeft. Ik heb altijd het idee gehad dat door middel van herbelevingen je geest jou iets duidelijk probeert te maken. Bijvoorbeeld dat je onterecht een verwrongen zelfbeeld hebt, of een verwrongen beeld van de wereld of anderen. Dat men ook niet eerder dit soort belevenissen heeft als de geest er nog niet klaar voor is. Dat het wat minder een psychologisch verschijnsel is, maar een zelfbewustheidsverschijnsel waarmee je eigen geest of een dichtbijstaande energie je probeert te helpen om je te herstellen van je trauma.

Als je erover droomt dan heb je het waarschijnlijk nog niet goed genoeg verwerkt en doen je hersenen dit door middel van dromen.

[lennuzz]

Bootsman123 schreef op 06-06-2003 @ 10:17:
Als je erover droomt dan heb je het waarschijnlijk nog niet goed genoeg verwerkt en doen je hersenen dit door middel van dromen.

maar het ging juist over terwijl je wakker was?

[lennuzz]

AngelLena schreef op 05-06-2003 @ 23:04:
Ook wel eens meegemaakt dat je bv iets aan't doen bent, even rustig gaat zitten of liggen en dan alles weer opnieuw ziet en voelt en hoort gebeuren? Terwijl je gewoon wakker bent?

Ik vraag me namelijk af of dit geval wel zoveel met psychologische wetenschap te maken heeft. Ik heb altijd het idee gehad dat door middel van herbelevingen je geest jou iets duidelijk probeert te maken. Bijvoorbeeld dat je onterecht een verwrongen zelfbeeld hebt, of een verwrongen beeld van de wereld of anderen. Dat men ook niet eerder dit soort belevenissen heeft als de geest er nog niet klaar voor is. Dat het wat minder een psychologisch verschijnsel is, maar een zelfbewustheidsverschijnsel waarmee je eigen geest of een dichtbijstaande energie je probeert te helpen om je te herstellen van je trauma.

is het dan goed voor het verwerkingsproces om het telkens opnieuw te beleven? ik heb dat namelijk ook, en elke keer dat ik dat ene moment weer opnieuw beleef (op dat moment ben ik ook echt in die andere kamer, met die tv aan enzo), voel ik me ook precies hetzelfde als op dat moment, machteloos, klein, alleen etc.
veel beter voel ik me er ook nooit door, hoe kan dit dan helpen?

[o0BeKsKuH0o]

Meestal herbeleef ik iets als ik: *droom
*eenzaam voel
*rot voel
* gepest wordt over dat

[Isa]

AngelLena schreef op 04-06-2003 @ 22:33:
Iedereen heeft het hier al zo vaak over deja-vu's. Die vind ik al niet interessant meer. Wat ik steeds vaker hoor is mensen met traumatische ervaringen die dat na een tijd herbeleven in dromen en flitsen ed...
Daar ben ik veel nieuwsgieriger naar als het gaat om wat onze leden mee hebben gemaakt...

teveel om op te noemen

[miffy]

Je wil nie weten hoe vaak ik de begrafenis van myn vader heb herbeleeft. En geloof me, je voelt je nie beter daarna ofzo. Waarom dan wel? Ik denk, dat je het nog nie helemaal heb verwerkt, en dan moet de angst/ het verdriet/ de pyn er ff weer uit. Misschien dat je je anders nog veel meer klote voelt.


miffy

[yliek]

toen ik 11 was ben ik een keer zo hard gevallen dat ik ko was, ik zag mezelf toen steeds weer vallen terwijl de sneeuw heel warm aanvoelde.

..en in afgelopen november ben ik aan mn heup geopereerd, het moment dat de naald van de ruggeprik in mn rug ging..brrr. ..ik kan je nu nog de plek aanwijzen, iig, daar heb ik ook vaak deju vu's over, ik kan je zeggen dat et nog steeds niet prettig aanvoelt,ook al doet het geen pijn!

[ABrules]

Toen ik 5 was, heb ik met uitdroging in het ziekenhuis gelegen met uitdroging, als ik daar 5 minuten later aan zou zijn gekomen zou ik dood zijn geweest. Het was echt op het nippertje.
Laatste tijd droom ik er veel over, en lijkt het alsof ik het me herhinner, dat kille eenzame gevoel van doodgaan. Van het weggezogen worden, sindsdien, heb ik mij altijd al eenzaam gevoeld. en ik denk dat het voor een groot deel heeft bepaalt hoe ik ben.

[Nar'Hyarmen]

AngelLena schreef op 05-06-2003 @ 23:04:
Ook wel eens meegemaakt dat je bv iets aan't doen bent, even rustig gaat zitten of liggen en dan alles weer opnieuw ziet en voelt en hoort gebeuren? Terwijl je gewoon wakker bent?

Ik vraag me namelijk af of dit geval wel zoveel met psychologische wetenschap te maken heeft. Ik heb altijd het idee gehad dat door middel van herbelevingen je geest jou iets duidelijk probeert te maken. Bijvoorbeeld dat je onterecht een verwrongen zelfbeeld hebt, of een verwrongen beeld van de wereld of anderen. Dat men ook niet eerder dit soort belevenissen heeft als de geest er nog niet klaar voor is. Dat het wat minder een psychologisch verschijnsel is, maar een zelfbewustheidsverschijnsel waarmee je eigen geest of een dichtbijstaande energie je probeert te helpen om je te herstellen van je trauma.

Het herbeleven van een trauma lijkt me opzich wel een psychologisch verschijnsel. Langzaamaan is het de bedoeling dat je het verwerkt (wat wel heeeeel lang kan duren overigens). Ander soort herbelevingen van ruzies e.d. zijn misschien wel om jezelf ervan bewust te laten worden dat de situatie misschien anders was dan jezelf aanvoelde. Dat kan er dan voor zorgen dat je je verwrongen zelfbeeld aan kunt passen.

overigens, een zelfbewustzijnsverschijnsel, is dat ook niet een psychologisch verschijnsel?

[Bellenblaas]

Je herbeleeft toch gewoon iets als je nadenkt?
Daar hoeft al dat vage andere gedoe toch niet voor te gebeuren?
Een flits bijvoorbeeld is in mijn ogen niet meer dan een waas voor m'n ogen als ik te lang onafgebroken heb zitten staren zonder met m'n ogen te knipperen of denk ik nu weer eens te nuchter?

[AngelLena]

Nou nee, niet helemaal... Als je iets herbeleeft, dan denk je eigenlijk helemaal niet aan het voorval maar dat komt van de een op het andere moment naar boven en je ziet en voelt alles weer zoals het toen was. Vaak heb je het voorval nog niet verwerkt en sluipt het opgekropt in je rond. Op deze manier komt er weer een deel naar buiten en helpt het bij het verwerkingsproces als je weet hoe je ermee om moet gaan en ook er serieus iets mee doet.

En ik ben nog steeds van mening dat het niet altijd een psychologisch verschijnsel hoeft te zijn omdat het in sommige gevallen (volgens mij dan) niet uit je hersenen komt, maar uit iets veel diepers... Niet in alle gevallen, maar in sommige gevallen denk ik dat wel.

[pe51]

Angellena,

Ik zie dit zelf niet als psychologisch verschijnsel, maar als afkomstig van het “onbewuste”. Net zoals dromen en gevoelens over tarotkaarten en bijv. inzichtkaartjes van je onbewuste afkomstig zijn (volgens mij dan). Het onbewuste, of je onbewuste geest wil schade aan je bewuste geest herstellen, daarom komen deze ervaringen, lijkt me. Beelden kunnen soms ook symbolisch zijn, vooral als je er niets van begrijpt.

Ik zie het dus als een soort natuurproces van je geest zelf. Wat wil die term “psychologisch verschijnsel” trouwens zeggen? De psychologie is niet iets wat ‘echt bestaat’, het is geen natuurverschijnsel. Het is een wetenschappelijk georiënteerde poging om te begrijpen hoe de natuur en de natuurverschijnselen van de menselijke geest zijn. Als iets een psychologisch verschijnsel wordt gevonden wil dat alleen zeggen dat het volgens die mensen ingedeeld moet worden onder het pakket onderwerpen waarvoor psychologen verklaringen voor proberen te vinden. Het zegt niets over het verschijnsel zelf.


Lennuz,

Als je een gebeurtenis niet hebt kunnen verwerken, dan is daar een reden voor. Vaak komt zo’n gebeurtenis te heftig aan, en ben je teveel geschrokken om hem te kunnen verwerken. Door herhalingen kun je zo’n gebeurtenis op andere manieren bekijken en begrijpen, waardoor jouw geest de gebeurtenis wél aankan, en kan aanvaarden dat hij gebeurd is. Je zou kunnen proberen om er steeds gedeeltes van anders te zien, en te begrijpen. Om de schrik zo een beetje uit je geest te halen. Zonder schrik kun je zo’n gebeurtenis beter begrijpen, verwerken, er rustig onder blijven. En dat is, waar het om gaat.

Je kunt dit ergens vergelijken met (op materieel niveau) spijsverteringsproblemen. Je hebt iets gegeten wat je lichaam niet kan verwerken, verteren. Het lichaam probeert dan steeds opnieuw met spijsverteringssappen erlangs te gaan, om het voedsel af te breken. Tot het lukt. Op die manier probeert je geest je ook steeds weer gelegenheid te geven, langs die gebeurtenissen te gaan, totdat je ze hebt kunnen analyseren, begrijpen en ze geestelijk “verteerd” hebt. Misschien ga je je wél beter voelen als je ze op deze manier probeert te begrijpen. Probeer ook de schrik in jezelf te zien, want dan heb je een reden om zonder de schrik te willen kijken.


Miffy,

Mij lijkt het ook dat je het niet verwerkt hebt, maar eerder op deze manier: dat je nog niet hebt kunnen aanvaarden, dat je vader dood is. Het was te moeilijk om dat te kunnen denken, om het in jezelf waar te vinden. Zulke beelden zijn heel goed te vergelijken met dromen. Als mensen zulke dromen hebben, dan is het vaak omdat ze het in hun geest nog niet waar kunnen vinden, dat hij dood is. En de droom laat dan zien, dat het toch écht wel waar is. Ik denk dat die beelden van hetzelfde afkomen als waar je dromen vanaf komen. Dan kunnen ze ook hetzelfde betekenen, lijkt me.


Abrules,

Als je zulke dromen krijgt dan is het vaak zo dat je deze gebeurtenissen aan het verwerken bent. Je verwerkt ze door ze mee te maken. Omdat je ouder bent en meer kunt begrijpen nu, heeft het nu meer zin om die gevoelens nog eens te beleven dan toen. Als je ze niet verwerkt, blijven ze in je gevoel doorzieken.

peter.

[AngelLena]

Dank. Ik wou eigenlijk precies zeggen wat jij zei, maar ik kon het niet duidelijk formuleren. Maar ik denk dus hetzelfde. Geen psychologisch verschijnsel, maar iets veel diepers uit je onderbewuste of direct uit je geest.