stelling: hoger beroep moet worden afgeschaft

[alwaysgood]

Was thuis aan het werken, en zat een beetje te denken. Toen kwam het bij me op, waarom het hoger beroep niet gewoon moet worden afgeschaft. Want tegenwoordig gaat altijd de een of de ander in hoger beroep. De verdediging als de straf te hoog is en de aanklager als de straf te laag is. Dan kun je net zo goed het hoger beroep afschaffen omdat het toch bij bijna elke zaak gebruikt wordt. En bij de zaken waar niemand in hoger beroep gaat maakt het dan ook niet uit. Verder scheelt het een hele hoop tijd en geld, omdat een hoger beroep goed pas jaar later behandeld wordt.
Natuurlijk tast dit wel de vrijheid van de burger aan, maar in bijna elke zaak gaat wel iemand in hoger beroep, daardoor kun je net zo goed de rechtzaak iets uitgebreider behandelen zodat er geen fouten worden gemaakt.

uw mening.......

[Sweet_Hadar]

Nee.
Absoluut niet.

[Psychedelic]

Als een rechtzaak uitgebreider behandelt wordt betekend nog niet dat de uitspraak altijd even rechtvaardig is voor een bepaalde partij. Om deze reden kan men in hoger beroep gaan. In hoger beroep gaan is geen misbruik maken van het systeem, het is een recht dat gewaarborchd moet worden om de rechtvaardige rechtspraak veilig te stellen.

[alwaysgood]

ja dat weet ik, maar nu is het standaard dat bijna iedereen in hoger beroep gaat, om er misschien een iets lagere straf uit te krijgen. Okee het hoger beroep afschaffen is beetje extreem, maar misschien moeilijker maken? Want als het aantal hoger beroepen daalt betekent dat een flinke verlaging van de druk op de rechtbank die nu toch al zo hoog is.

[Psychedelic]

alwaysgood schreef op 27-06-2003 @ 13:12:
ja dat weet ik, maar nu is het standaard dat bijna iedereen in hoger beroep gaat, om er misschien een iets lagere straf uit te krijgen. Okee het hoger beroep afschaffen is beetje extreem, maar misschien moeilijker maken? Want als het aantal hoger beroepen daalt betekent dat een flinke verlaging van de druk op de rechtbank die nu toch al zo hoog is.

Rechtvaardigheid mag niet ten kosten gaan van besparingen.

[Martian]

De zaken die op het nieuws komen gaan in hoger beroep, maar er zijn zoveel strafrechtzaken waar we niks van horen.

En als jij denkt dat die ook in hoger beroep gaan, zou ik daar wel een cijfertjes van willen zien

Hoger beroep moet worden afgeschaft.

Nee. De verwerping laat ik over aan een geïnteresseerde collegajurist.

[*Burning water*]

nare man schreef op 27-06-2003 @ 17:51:
Nee. De verwerping laat ik over aan een geïnteresseerde collegajurist.

Sja, wat hebben we daar nu weer aan. Nu weet ik toch nog niet waarom dit een slecht voorstel is. Ik was juist benieuwd naar jouw verlichtende woorden

[Isa]

nee. absoluut niet.

(Eens met SimShalom dus)

*Burning water* schreef op 27-06-2003 @ 20:23:
Sja, wat hebben we daar nu weer aan. Nu weet ik toch nog niet waarom dit een slecht voorstel is. Ik was juist benieuwd naar jouw verlichtende woorden

Het doel van het hoger beroep is voor de hand liggend. Met een rechtsprocedure wordt beoogd een definitief einde aan een vaak al lang tussen partijen slepende kwestie. Een rechterlijke uitspraak heeft gezag en is bindend voor niet alleen partijen maar voor een ieder. Rechterlijke uitspraken zijn, net als de wet, geldend recht. Vast staat dat het hoger beroep dus niet alleen nut heeft voor partijen. Het draagt ook bij aan de rechtsontwikkeling.

Juist omdat een rechterlijke uitspraak bindend is, moet er de mogelijkheid zijn om de zaak door een andere rechter helemaal overnieuw te laten beoordelen. Het is een waarborg. De partijen moeten zich allebei kunnen vinden in het vonnis, dat komt de naleving van het vonnis ten goede. Als een van de partijen of allebei het er niet mee eens zijn, moet er de mogelijkheid zijn om de zaak aan een andere rechter voor te leggen.

Tevens is er nog de rechtseenheid. Het is duidelijk dat hoe meer verschillende rechters er zijn, hoe groter de kans is dat er onderling verschillen zijn. Het beste zou zijn om een rechter te hebben voor alle zaken, maar dat is natuurlijk praktisch onwerkbaar. Daarom is gekozen voor dit getrapte systeem. Nederland is onderverdeeld in arondissementen, negentien stuks om precies te zijn. In elk arondissement is er een rechtbank en een of meerdere sectoren kanton (deze berechten wat simpeler zaken). In hoger beroep zijn er vijf gerechtshoven, die kennis nemen van de zaken die eerst voor de rechtbanken zijn gekomen.

In laatste instantie hebben we de Hoge Raad. De Hoge Raad oordeelt niet over de feiten maar alleen over het recht. Dat wil zeggen dat alles wat bij de lagere rechters gesteld is en niet of onvoldoende is weersproken, voor waar wordt aangenomen (het kan dus zijn dat de 'proceswerkelijkheid' verschilt van de eigenlijke gang van zaken, maar dat is de verantwoordelijkheid van partijen). De Hoge Raad kijkt alleen of het recht goed is toegepast en heeft maar twee mogelijkheden in zijn uitspraak: verwerpen (zodat de aangevochten uitspraak in stand blijft en de procedure is afgelopen) of vernietigen (in welk geval de aangevochten uitspraak haar kracht verliest en de zaak opnieuw door een lagere rechter behandeld wordt).

De Hoge Raad draagt als hoogste rechterlijk college zorg voor de rechtseenheid, rechtsgelijkheid en rechtszekerheid. Het is de ultieme waarborg voor een uniforme toepassing van het recht, en op dezelfde gedachte is het gewone hoger beroep ook gebaseerd. Het is ook niet zo dat het hoger beroep altijd maar wordt ingesteld: slechts in zo'n 15% van de civiele zaken wordt hoger beroep ingesteld en bij strafzaken ligt dit zelfs nog lager, zo rond de 10%. Bovendien worden er eisen gesteld aan het instellen van hoger beroep om ervoor te zorgen dat er niet te lichtvaardig gebruik van wordt gemaakt.

nare man schreef op 27-06-2003 @ 21:41:


Het doel van het hoger beroep is voor de hand liggend. Met een rechtsprocedure wordt beoogd een definitief einde aan een vaak al lang tussen partijen slepende kwestie. Een rechterlijke uitspraak heeft gezag en is bindend voor niet alleen partijen maar voor een ieder. Rechterlijke uitspraken zijn, net als de wet, geldend recht. Vast staat dat het hoger beroep dus niet alleen nut heeft voor partijen. Het draagt ook bij aan de rechtsontwikkeling.

Juist omdat een rechterlijke uitspraak bindend is, moet er de mogelijkheid zijn om de zaak door een andere rechter helemaal overnieuw te laten beoordelen. Het is een waarborg. De partijen moeten zich allebei kunnen vinden in het vonnis, dat komt de naleving van het vonnis ten goede. Als een van de partijen of allebei het er niet mee eens zijn, moet er de mogelijkheid zijn om de zaak aan een andere rechter voor te leggen.

Tevens is er nog de rechtseenheid. Het is duidelijk dat hoe meer verschillende rechters er zijn, hoe groter de kans is dat er onderling verschillen zijn. Het beste zou zijn om een rechter te hebben voor alle zaken, maar dat is natuurlijk praktisch onwerkbaar. Daarom is gekozen voor dit getrapte systeem. Nederland is onderverdeeld in arondissementen, negentien stuks om precies te zijn. In elk arondissement is er een rechtbank en een of meerdere sectoren kanton (deze berechten wat simpeler zaken). In hoger beroep zijn er vijf gerechtshoven, die kennis nemen van de zaken die eerst voor de rechtbanken zijn gekomen.

In laatste instantie hebben we de Hoge Raad. De Hoge Raad oordeelt niet over de feiten maar alleen over het recht. Dat wil zeggen dat alles wat bij de lagere rechters gesteld is en niet of onvoldoende is weersproken, voor waar wordt aangenomen (het kan dus zijn dat de 'proceswerkelijkheid' verschilt van de eigenlijke gang van zaken, maar dat is de verantwoordelijkheid van partijen). De Hoge Raad kijkt alleen of het recht goed is toegepast en heeft maar twee mogelijkheden in zijn uitspraak: verwerpen (zodat de aangevochten uitspraak in stand blijft en de procedure is afgelopen) of vernietigen (in welk geval de aangevochten uitspraak haar kracht verliest en de zaak opnieuw door een lagere rechter behandeld wordt).

De Hoge Raad draagt als hoogste rechterlijk college zorg voor de rechtseenheid, rechtsgelijkheid en rechtszekerheid. Het is de ultieme waarborg voor een uniforme toepassing van het recht, en op dezelfde gedachte is het gewone hoger beroep ook gebaseerd. Het is ook niet zo dat het hoger beroep altijd maar wordt ingesteld: slechts in zo'n 15% van de civiele zaken wordt hoger beroep ingesteld en bij strafzaken ligt dit zelfs nog lager, zo rond de 10%. Bovendien worden er eisen gesteld aan het instellen van hoger beroep om ervoor te zorgen dat er niet te lichtvaardig gebruik van wordt gemaakt.

My word En wat moeten we zonder de arresten van de HR?

[da leentjuh]

nare man schreef op 27-06-2003 @ 21:41:


Het doel van het hoger beroep is voor de hand liggend. Met een rechtsprocedure wordt beoogd een definitief einde aan een vaak al lang tussen partijen slepende kwestie. Een rechterlijke uitspraak heeft gezag en is bindend voor niet alleen partijen maar voor een ieder. Rechterlijke uitspraken zijn, net als de wet, geldend recht. Vast staat dat het hoger beroep dus niet alleen nut heeft voor partijen. Het draagt ook bij aan de rechtsontwikkeling.

Juist omdat een rechterlijke uitspraak bindend is, moet er de mogelijkheid zijn om de zaak door een andere rechter helemaal overnieuw te laten beoordelen. Het is een waarborg. De partijen moeten zich allebei kunnen vinden in het vonnis, dat komt de naleving van het vonnis ten goede. Als een van de partijen of allebei het er niet mee eens zijn, moet er de mogelijkheid zijn om de zaak aan een andere rechter voor te leggen.

Tevens is er nog de rechtseenheid. Het is duidelijk dat hoe meer verschillende rechters er zijn, hoe groter de kans is dat er onderling verschillen zijn. Het beste zou zijn om een rechter te hebben voor alle zaken, maar dat is natuurlijk praktisch onwerkbaar. Daarom is gekozen voor dit getrapte systeem. Nederland is onderverdeeld in arondissementen, negentien stuks om precies te zijn. In elk arondissement is er een rechtbank en een of meerdere sectoren kanton (deze berechten wat simpeler zaken). In hoger beroep zijn er vijf gerechtshoven, die kennis nemen van de zaken die eerst voor de rechtbanken zijn gekomen.

In laatste instantie hebben we de Hoge Raad. De Hoge Raad oordeelt niet over de feiten maar alleen over het recht. Dat wil zeggen dat alles wat bij de lagere rechters gesteld is en niet of onvoldoende is weersproken, voor waar wordt aangenomen (het kan dus zijn dat de 'proceswerkelijkheid' verschilt van de eigenlijke gang van zaken, maar dat is de verantwoordelijkheid van partijen). De Hoge Raad kijkt alleen of het recht goed is toegepast en heeft maar twee mogelijkheden in zijn uitspraak: verwerpen (zodat de aangevochten uitspraak in stand blijft en de procedure is afgelopen) of vernietigen (in welk geval de aangevochten uitspraak haar kracht verliest en de zaak opnieuw door een lagere rechter behandeld wordt).

De Hoge Raad draagt als hoogste rechterlijk college zorg voor de rechtseenheid, rechtsgelijkheid en rechtszekerheid. Het is de ultieme waarborg voor een uniforme toepassing van het recht, en op dezelfde gedachte is het gewone hoger beroep ook gebaseerd. Het is ook niet zo dat het hoger beroep altijd maar wordt ingesteld: slechts in zo'n 15% van de civiele zaken wordt hoger beroep ingesteld en bij strafzaken ligt dit zelfs nog lager, zo rond de 10%. Bovendien worden er eisen gesteld aan het instellen van hoger beroep om ervoor te zorgen dat er niet te lichtvaardig gebruik van wordt gemaakt.

idd

[*Burning water*]

nare man schreef op 27-06-2003 @ 21:41:


Het doel van het hoger beroep is voor de hand liggend. Met een rechtsprocedure wordt beoogd een definitief einde aan een vaak al lang tussen partijen slepende kwestie. Een rechterlijke uitspraak heeft gezag en is bindend voor niet alleen partijen maar voor een ieder. Rechterlijke uitspraken zijn, net als de wet, geldend recht. Vast staat dat het hoger beroep dus niet alleen nut heeft voor partijen. Het draagt ook bij aan de rechtsontwikkeling.

Juist omdat een rechterlijke uitspraak bindend is, moet er de mogelijkheid zijn om de zaak door een andere rechter helemaal overnieuw te laten beoordelen. Het is een waarborg. De partijen moeten zich allebei kunnen vinden in het vonnis, dat komt de naleving van het vonnis ten goede. Als een van de partijen of allebei het er niet mee eens zijn, moet er de mogelijkheid zijn om de zaak aan een andere rechter voor te leggen.

Tevens is er nog de rechtseenheid. Het is duidelijk dat hoe meer verschillende rechters er zijn, hoe groter de kans is dat er onderling verschillen zijn. Het beste zou zijn om een rechter te hebben voor alle zaken, maar dat is natuurlijk praktisch onwerkbaar. Daarom is gekozen voor dit getrapte systeem. Nederland is onderverdeeld in arondissementen, negentien stuks om precies te zijn. In elk arondissement is er een rechtbank en een of meerdere sectoren kanton (deze berechten wat simpeler zaken). In hoger beroep zijn er vijf gerechtshoven, die kennis nemen van de zaken die eerst voor de rechtbanken zijn gekomen.

In laatste instantie hebben we de Hoge Raad. De Hoge Raad oordeelt niet over de feiten maar alleen over het recht. Dat wil zeggen dat alles wat bij de lagere rechters gesteld is en niet of onvoldoende is weersproken, voor waar wordt aangenomen (het kan dus zijn dat de 'proceswerkelijkheid' verschilt van de eigenlijke gang van zaken, maar dat is de verantwoordelijkheid van partijen). De Hoge Raad kijkt alleen of het recht goed is toegepast en heeft maar twee mogelijkheden in zijn uitspraak: verwerpen (zodat de aangevochten uitspraak in stand blijft en de procedure is afgelopen) of vernietigen (in welk geval de aangevochten uitspraak haar kracht verliest en de zaak opnieuw door een lagere rechter behandeld wordt).

De Hoge Raad draagt als hoogste rechterlijk college zorg voor de rechtseenheid, rechtsgelijkheid en rechtszekerheid. Het is de ultieme waarborg voor een uniforme toepassing van het recht, en op dezelfde gedachte is het gewone hoger beroep ook gebaseerd. Het is ook niet zo dat het hoger beroep altijd maar wordt ingesteld: slechts in zo'n 15% van de civiele zaken wordt hoger beroep ingesteld en bij strafzaken ligt dit zelfs nog lager, zo rond de 10%. Bovendien worden er eisen gesteld aan het instellen van hoger beroep om ervoor te zorgen dat er niet te lichtvaardig gebruik van wordt gemaakt.

Zie, ik wist het: je hebt me helemaal kunnen overtuigen. Danke