Mijn kindje erft mijn ziekte

[BelleRosé]

Om het kort te maken, ik ben een reuma-patiënte. Al van bij mijn geboorte. Maar ze hebben het pas 3jaar terug ontdekt.
Nu, na redelijk lang over één bepaalde vraag na te denken, heb ik het lef gevonden om het aan mijn dokter te vragen

Namelijk: ofdat mijn kinderen later mijn ziekte meekrijgen.
Die kans blijkt namelijk heel groot te zijn.
Ik weet, ik ben nog jong, amper 16, maar toch, ik zit er enorm mee. Weet eigenlijk niet goed hoe ermee om te gaan.

Misschien klinkt dit idioot maar het gaf me zo'n gevoel dat ik niet zwanger kan worden. Kan dat natuurlijk wel (hoop ik) maar ik wil mijn kinderen niet dezelfde hel meegeven.

Zucht...
Hoe kan ik hier nu het best mee omgaan?

Aub fatsoenlijke reacties...

[rare kwast]

er is altijd een kans natuurlijk dat je kinderen iets mee geeft wat je niet wilt.
en als de kans heel groot is is de kans wat kleiner dat het niet het geval is. maar misschien zijn ze tegen die tijd wel zo ver in hun ontwikkeling dat ze het kunnen voorkomen of goed bestrijden.
in iedergeval altijd hopen op het beste!!

Wat voor reuma hebt je, als ik vragen mag?

Ook al ben je zestien, ik vind het wel logisch dat je er mee zit. Ik zou er ook mee zitten. (Ik weet niet of de vorm van reuma die ik heb erfelijk is, 't is nog niet bewezen, maar d'r is zoveel nog niet bewezen over fybromialgie, dus ja...)

Hopelijk vinden ze wat uit, wat er voor zorgt dat ongeboren kinderen tegen dit soort dingen beschermd worden...moet toch kunnen. En anders is adopteren misschien een optie...maar dat is iets wat jij en je vriend/man dan uit moeten maken.

Zou de hel net zo groot zijn als je eerder had geweten wat je had en als ze er eventueel wat aan konden doen (ligt natuurlijk aan de vorm van reuma die je hebt, maar stel dat het kan/had gekunt ed)?

[BelleRosé]

De vorm van reuma die ik heb heet Enthesitis ... -al mijn gewrichten en pezen zijn ontstoken, kan last krijgen van tijdelijke verlamming en blindheid, etc..-

Er zijn veel vormen van reuma, uiteenlopende.
Heb geen vergroeiingen, en je ziet het niet aan de buitekant
-wat vaak lastig is, omdat de mensen je dan niet geloven-

Ach, ik begin het er redelijk moeilijk mee te krijgen dat ik die ziekte heb.
Vroeger accepteerde ik het volledige. Nu niet meer.
Het valt vooral op, dat mijn vrienden zoveel meer kunnen als mij. Kwetst soms wel

Welteruste schreef op 24-07-2003 @ 22:42:
De vorm van reuma die ik heb heet Enthesitis ... -al mijn gewrichten en pezen zijn ontstoken, kan last krijgen van tijdelijke verlamming en blindheid, etc..-

Ken ik niet (toch eens wat over opzoeken ), wel klote... Ik snap wel dat je dan zo iets hebt van 'dit wil ik een kind niet aan doen'... Zijn er geen medicijnen ed tegen?

Er zijn veel vormen van reuma, uiteenlopende.
Heb geen vergroeiingen, en je ziet het niet aan de buitekant
-wat vaak lastig is, omdat de mensen je dan niet geloven-

Hmm.

Ach, ik begin het er redelijk moeilijk mee te krijgen dat ik die ziekte heb.
Vroeger accepteerde ik het volledige. Nu niet meer.
Het valt vooral op, dat mijn vrienden zoveel meer kunnen als mij. Kwetst soms wel

Hmm...'k snap wat je bedoelt. Probeer dingen te zoeken die jij ook kunt of die jij juist kunt (en vooral dingen die je leuk vindt!). Ga eventueel naar zo'n activiteit (sporten, jeugdiets ofzo) van het reuma fonds. Dan ontmoet je ook mensen die tegen dezelfde dingen aanlopen.

En vraag je vrienden een beetje rekening met je te houden, de meesten doen het graag. 't is niet leuk om er om te vragen, maar je kunt dan vaak wel meer dan wanneer je het niet vraagt ed... Plus dat je je niet continu hoeft te verontschuldigen ed.

[BelleRosé]

Leonoor schreef op 24-07-2003 @ 22:53:
Ken ik niet (toch eens wat over opzoeken )
Mijn ouders hebben het hele internet al afgezocht, naar degelijke informatie, maar die is er niet, niet over mijn specifieke vorm. De uitleg is meestal verkeerd of niet gegrond. Dus als je meer zou willen weten, vraag jet best aan mij (niet slecht bedoelt...)

Ik kan niet zoveel, en (dit kan raar klinken) ik ben niet zo'n persoon die haar "genootjes" opzoekt...
Word niet graag behandelt als "invalide" al gaat het vaak niet anders

Welteruste schreef op 24-07-2003 @ 22:59:
Dus als je meer zou willen weten, vraag jet best aan mij (niet slecht bedoelt...)

Hmm, maar echt specifieke vragen heb ik niet...en wat het ongeveer is weet ik al.

Ik kan niet zoveel, en (dit kan raar klinken) ik ben niet zo'n persoon die haar "genootjes" opzoekt...
Word niet graag behandelt als "invalide" al gaat het vaak niet anders

Je moet jezelf niet vergelijken met anderen, dan kun je idd niet veel. Maar je kunt best dingen.

Waarom klinkt het raar dat je niet graag "genootjes" opzoekt? Ik doe het zelf ook niet graag (ook nog nooit gedaan). Maar als ik dan op tv iets zie of ergens iets lees over reumapatienten, dan vind ik die herkenning toch altijd wel fijn. En zij zullen je iig niet behandelen als invalide.

Ik denk dat als mensen weten wat je hebt, hoe het zit en hoe jij wilt dat ze met je omgaan, het dan best wel mee valt. Dat is iig mijn ervaring. Als ik met gym niet of maar half mee doe, dan weet iedereen waarom. Als ik met een kruk op school kom, niemand die er meer naar vraagt waarom dat is ed. Als ik pijn heb, weet m'n vriend dat ie me wel een pijnstiller mag geven, maar me niet mag gaan beklagen ed. Dat soort dingen. Maar dat weten ze alleen omdat ze weten wat ik heb en omdat sommigen (zoals m'n vriend) weten hoe ik wil dat ze reageren. Als jij niks zegt, dan weten zij ook niks. En dan kun je ze ook niks kwalijk nemen. Vind ik. (Oeh, sorry, 't lijkt wel zo wat gepreek. )

http://www.reumafonds.nl/voorlichtin...a/bursitis.xml

Dit zal toch wel kloppen...? Of ook niet?

Daar staat:
Bursitis, enthesitis en tendinitis kunnen goed worden behandeld. De behandeling is afhankelijk van de plaats van de ontsteking. Meestal schrijft men een combinatie voor van rust, ontstekingsremmende pijnstillers en fysiotherapie.

Klopt dat niet...? Of bij jou niet...? (Kan ook natuurlijk.)

[Ace*Dusty]

Leonoor schreef op 24-07-2003 @ 23:09:
http://www.reumafonds.nl/voorlichtin...a/bursitis.xml

Dit zal toch wel kloppen...? Of ook niet?

Daar staat:
Bursitis, enthesitis en tendinitis kunnen goed worden behandeld. De behandeling is afhankelijk van de plaats van de ontsteking. Meestal schrijft men een combinatie voor van rust, ontstekingsremmende pijnstillers en fysiotherapie.

Klopt dat niet...? Of bij jou niet...? (Kan ook natuurlijk.)

Dan behandelen ze alleen de ontsteking, de oorzaak van de reuma daar kunnen ze niks aan doen.

Tuurlijk is het logisch dat je daar mee zit.
Ik heb hetzelfde, Mijn man heeft chronische rugpijn en heeft sinds een jaar een doof bovenbeen, hij moet ervoor naar een reumatoloog 15-08 als ze niks kunnen vinden moet ie naar een neuroloog.

Vorige week zondag kreeg ik te horen dat het erfelijk is
Onze kinderen kunnen het dus ook hebben *jank jank* Als ik dit
eerder had geweten was ik misschien nooit aan begonnen, Mijn man heeft elke minuut van de dag pijn, Ik zouhet heel erg vinden als blijkt dat mijn kinderen het ook hebben...

Ace*Dusty schreef op 25-07-2003 @ 08:49:
Dan behandelen ze alleen de ontsteking, de oorzaak van de reuma daar kunnen ze niks aan doen.

't was meer om de zin 'Bursitis, enthesitis en tendinitis kunnen goed worden behandeld'. En als je minder pijn en minder ontstekingen hebt, wordt je leven toch opeens een heel stuk leuker.

[Vada]

Ik kan me goed voorstellen dat je je op dit moment zo voelt, maar onthoud dat je nu nog geen beslissing hoeft te maken. Tegen de tijd dat je aan kinderen toe zou zijn, weet je waarschijnlijk wel of je het wilt proberen of niet. Zo'n beslissing kan je niet snel maken, dat heeft heel veel tijd nodig. Na verloop van tijd wordt je steeds zekerder van je mening, of krijg je steeds meer in de gaten dat je je eerdere mening niet meer hebt. Maar tegen de tijd dat je echt een beslissing moet maken denk ik dat je wel duideijk voor jezelf weet of je het wilt of niet.

Op dit moment zou je je meer in de ziekte kunnen verdiepen, maar ik denk dat je je er al helemaal in verdiept hebt, aangezien je het zelf ook hebt. Je zou ook meer informatie kunnen zoeken over de erfelijkheid, en of je de hele ziekte doorgeeft of dat het ook mogelijk is dat je kinderen het minder erg zullen krijgen. In dat soort dingen zou je je kunnen verdiepen. Maar houd in je achterhoofd dat je nu nog geen beslissing hoeft te maken.

[poesiefox]

Ik weet net eens of het voor jouw gezondheid wel zo goed zou zijn om zwanger te worden, en ik weet niet wat jouw medicijnen doen met een ongeboren baby...

[BelleRosé]

Om even te reageren (alvast bedankt voor de reacties, echt waar)

*ik neem zware pijnstillers
Om een vergelijking te geven:
1 pijnstiller = 6 perdolan bruistabletten
(en dan nog ben ik niet vatbaar om trappen te doen)
dan heb je nog de ontstekingsremmers
natuurlijk dan ook weer pillen om je maagzuren kalm te houden
Spierontspanners (om de stuiptrekkingen 's nachts te onderdrukken)
Slaappillen (om 's nachts toch nog iets te kunnen slapen)

Ben dus een lopende joint zullen we maar zeggen
(op één dag neem ik *ff tellen* 9 pilletjes in) (valt op zich nog goed mee)

Ze kunnen inderdaad de ziekte onderdrukken, maar in zeer beperkte maten. Maw. je blijft elke second van de dag pijn hebben.

@ Ace*Dusty: Wens je man veel sterkte, en ik vind het lief van je, dat je bij hem blijft, desondanks zijn ziekte... (want daar knappen veel mensen bij mij op af)

Waarschijnlijk is mijn visie op kinderen lichtjes verandert als ik wat ouder ben, misschien zijn er zelfs weer nieuwe mogelijkheden. Maar in welke mate mijn kind het ook erft, ik wil het hem/haar niet aan doen. Want dit kan echt een grote hel zijn van pijn & onmacht die nergens lijkt op te eindigen

Begrijp me niet verkeerd, als dit allemaal deprimerend klinkt, want ondanks alles, ben ik nog een goedlachse meid die van het leven geniet

Je hoeft je nog niet zoveel zorgen te maken, je bent nog zo jong, tegen de tijd dat je toe bent aan kinderen kun je er altijd nog over nadenken.
En als je op dat moment tot de conclusie komt dat je toch wel heel graag kinderen wilt, kun je altijd nog een kindje adopteren, als je je kind niet jouw ziekte mee wilt geven.

[Rerisen Phoenix]

[size=1]Welteruste schreef op 24-07-2003 @ 22:30:
Om het kort te maken, ik ben een reuma-patiënte. Al van bij mijn geboorte. Maar ze hebben het pas 3jaar terug ontdekt.
Nu, na redelijk lang over één bepaalde vraag na te denken, heb ik het lef gevonden om het aan mijn dokter te vragen

Namelijk: ofdat mijn kinderen later mijn ziekte meekrijgen.
Die kans blijkt namelijk heel groot te zijn.
Ik weet, ik ben nog jong, amper 16, maar toch, ik zit er enorm mee. Weet eigenlijk niet goed hoe ermee om te gaan.

Misschien klinkt dit idioot maar het gaf me zo'n gevoel dat ik niet zwanger kan worden. Kan dat natuurlijk wel (hoop ik) maar ik wil mijn kinderen niet dezelfde hel meegeven.

Zucht...
Hoe kan ik hier nu het best mee omgaan?

Aub fatsoenlijke reacties...

Erg vervelend en als je er zo al mee kunt leven al een enorme prestatie van jou. Het omgaan met een ernstig erfelijk iets lijkt me bijzonder moeilijk.

De vraag die je stelt is ook zeer goed, je kijkt voorbij je eigen genot in het kinderen hebben naar hun belangen en ook een beetje naar toekomst mens.
Ik sluit me niet aan bij de reacties van sommigen 'nog niet over nadenken'... je hoeft nu nog niet tot een antwoord te komen maar na 10 jaar denken heb je een doordachter antwoord dan na 1 jaar.

Waarschijnlijk zouden je kinderen er overigens geen last van hebben... zo'n aandoening is meestal recessief dus als je met gezond iemand kinderen maakt dan hebben die kinderen het niet... maar, als die kinderen dan met kinderen van een soortgelijk paar voortplanten dan kan het wel weer terugkomen.

Als je lichaam er al toe in staat is... mag je eigenlijk geen kinderen krijgen volgens 2 'regels'. Dit is hoe ik erover denk en ik zal me hier zelf ook aan houden.

dit kan erg vervelend of hard overkomen maar alsjeblieft, zo bedoel ik het niet. Ik licht enkel mijn ideeën toe.

1. Zonder constant medicijgebruik zou je wellicht niet of nauwelijks overleven. - weinig toelichting mogelijk... maar als je zonder de door anderen bedachte technologie niet overleeft zou je op een bepaalde manier dood moeten zijn.
2. Je laat slecht DNA voortleven en zo verslechter je de algehele status van de menselijke genenpoel. De beste en effectiefste methode om erfelijke aandoeningen met de huidige technologie uit te bannen is als iedereen die het heeft niet meer voortplant.

Tenslotte oplossing... adoptie kan, maar je kunt ook een eicel van andere vrouw (bevrucht, evt door je partner) bij je laten inbrengen... en misschien nog wat mogelijkheden.

Rerisen Phoenix schreef op 25-07-2003 @ 20:29:
maar je kunt ook een eicel van andere vrouw (bevrucht, evt door je partner) bij je laten inbrengen... en misschien nog wat mogelijkheden.

Dan loop je toch ook tegen het medicijngebruik aan...?

[Rerisen Phoenix]

Leonoor schreef op 25-07-2003 @ 20:35:
Dan loop je toch ook tegen het medicijngebruik aan...?

Nee, omdat JIJ je niet voortplant. Jouw DNA komt niet in 'je' kind terecht. - jouw genetisch materiaal leeft dus niet voort in een ander. Je hebt wel een kind die je geestelijke 'erfgoed' overneemt, maar niet je (in dit geval) slechte DNA.

Rerisen Phoenix schreef op 25-07-2003 @ 20:52:
Nee, omdat JIJ je niet voortplant. Jouw DNA komt niet in 'je' kind terecht. - jouw genetisch materiaal leeft dus niet voort in een ander. Je hebt wel een kind die je geestelijke 'erfgoed' overneemt, maar niet je (in dit geval) slechte DNA.

Ik bedoelde meer dat je medicijngebruik dat toch je kind 'beinvloed' (hoe zeg je dat?), maar das idd iets anders dan jij bedoelde...

[Ace*Dusty]

tijdens de zwangerschap moet je medicijn gebruik zoveel mogelijk beperken

Alles wat jij inneemt komt bij je kind terecht en kan daar schade aanbrengen.

en dan niet te spreken over de belasting aan je lichaam wat het meebrengt.

gemiddeld kom je 12.5 kilo aan rond je buk borsten billen en heupen (gemiddeld genomen) die druk komt nee op je bekken, onderrug, schouders, knieen en enkels.
Over het vocht wat je vasthoudt nog neit gesproken..

Als je chronische ziek bent en je raakt/bent zwanger is dat heel erg zwaar bij mij op gymnastiek zat ook een vrouw die reuma had en die zag je elke week 'aftakelen' de ene week liep/waggelde ze nog de week erop met krukken. en ze had echt pijn door de medicijnen die ze niet mocht



En over dat ik bij me man blijf. Daar kies je voor in voor en tegenspoed. hij heeft genoeg met mij te stellen.
En ik heb voor hem gekozen met alles wat erbij hoort en dit gaan we ook wel redden..

[REIE]

Rerisen Phoenix schreef op 25-07-2003 @ 20:29:

2. Je laat slecht DNA voortleven en zo verslechter je de algehele status van de menselijke genenpoel. De beste en effectiefste methode om erfelijke aandoeningen met de huidige technologie uit te bannen is als iedereen die het heeft niet meer voortplant.

Dit klinkt heel zwaar, maar je kan het ook zien dat je een toekomstig kindje niet met die moeilijke vragen hoeft op te zadelen die jij nu hebt! Sterkte nog.

Volgens mij kan het ook juist beter gaan tijdens je zwangerschap...dat is iig wat ik vaak hoor. Maar goed, das weer een ander verhaal en heeft weinig te maken met het erven van ziektes...

[Ace*Dusty]

inderdaad.

Mar zou je over een paar jaar als je eventueel toch kinderen wil geen vlokkentest of vruchtwaterpunctie kunnen doen of het kind die genen draagt??

[Rerisen Phoenix]

Ace*Dusty schreef op 25-07-2003 @ 23:04:
inderdaad.

Mar zou je over een paar jaar als je eventueel toch kinderen wil geen vlokkentest of vruchtwaterpunctie kunnen doen of het kind die genen draagt??

Als het genetisch is is het waarschijnlijk naast een gecombineerde aandoening grotendeels recessief... dus de fout moet op beide DNA strengen zitten dus het kan niet anders dan dat het kind van jou een slechte streng krijgt.

Als partner dan gezond is dan is er niks mis met kinderen...

Als partner het ook heeft of een ander lid in zijn familie dan kan het zo zijn dat 50% van kinderen het heeft.


En @ REIE.

Klinkt zwaar ja maar toch, dat is het op zich toch ook? Als we nu moeite doen om iedereen met ernstige erfelijke aandoeningen voort te laten planten schuiven we de problemen alleen maar op en maken ze groter. Het moet op een gegeven punt toch gezegd worden.
Maar jouw punt is idd ook erg belangrijk en minder... zwaar... dan mijn punt (en ik ben bang dat de impact ervan ook groter is )

[Lady Penelope]

De vraag of je slechte genen doorgeeft is al voorbij gekomen, en of je een zwangerschap lichamelijk aan zou kunnen ook al, maar wat ik me wel af vraag en wat ik hier nog niet heb gelezen: als jij onder de medicijnen zit, heel veel pijn hebt en je nauwelijks kunt bewegen, ben je dan eigenlijk wel in staat om goed voor toekomstige kinderen te kunnen zorgen?

Ik ben overigens zelf geen reuma-patiënt, dus ik kan me niet helemaal in jouw situatie verplaatsen....

[faith666]

Ik denk dat je je dingen af oet gaan vragen als vind jij dat je leven ondanks dit de moeite waard is? Ben je blij dat je leeft?

Ik vraag je dit omdat mijn moeder zich vaak schuldig voelde dat ze kinderen gekregen had, omdat ze erfelijke borstkanker had....
De kans was dus groot dat ik mijn meoder op jonge leeftijd zou verleizen en dat ik zelf op jonge leeftijd ziek zal worden en eventueel dood zal gaan......
Ik heb haar uiteindelijk op mijn 16e verloren, 3/4 jaar geleden.....en toch moet zeggen ik ben blij dat ik besta, ik kan genieten van mijn leven.
Ik weet wel dat het bij jou anders zit maar iok denk dat jij ook kan genieten van je leven, dat je reuma je niet je geluk in de weg staat. En vergeet daarbij niet dat de medische ontwikkelingen steeds sneller gaat en dat er misschien over een aantaL jaar wel iets ontwikkeld is dat hebben van jouw soort reuma compleet dragelijk maakt.

Pff....ik hoop dat je hier wat aan hebt......als je wilt mag je ook mailen of msnen ofzo........

Enne je hebt nog tijd zat om er over na te denken........en sorry als er dingen in mijn stuk staan wat er al eerder gezegd is maar ik heb al die reacties maar vlug ff doorgekeken.

xxx

[Rerisen Phoenix]

faith666, ik vind eigenlijk dat jouw stelling niet relevant is.


Op zich denk ik dat iedereen blij is dat hij bestaat. Maar er is niemand die ontevreden is over het feit dat hij niet bestaat omdat dat gewoon niet kan. Wat voor kwaad doe je een kind als je het niet maakt? Het bestaat nooit dus je doet het geen kwaad.

En als je zegt dat het je plicht is moet je je ook erg boos maken over al die miljoenen zaadcellen die mannen gewoon met een stukje WC-papier weggooien omdat ze zich verveelden.

[Linlilalove55]

Rerisen Phoenix schreef op 28-07-2003 @ 23:12:


En als je zegt dat het je plicht is moet je je ook erg boos maken over al die miljoenen zaadcellen die mannen gewoon met een stukje WC-papier weggooien omdat ze zich verveelden.

IDD !!

[C'est moi]

mijn kind erft ook mijn ziekte! stps!!!

[ArieP]

Dat is heel erg,
maar ik denk dat reageerbuisbevruchting voor jou misschien geen slechte optie zou zijn. Men kan dan met jouw eicellen en de spermacellen van je latere man enkele embryo's creëren en die op de ziekte testen. Dan kan men gewoon het embryo zonder ziekte in je baarmoeder terugplaatsen.

[Linlilalove55]

ArieP schreef op 29-07-2003 @ 14:06:
Dat is heel erg,
maar ik denk dat reageerbuisbevruchting voor jou misschien geen slechte optie zou zijn. Men kan dan met jouw eicellen en de spermacellen van je latere man enkele embryo's creëren en die op de ziekte testen. Dan kan men gewoon het embryo zonder ziekte in je baarmoeder terugplaatsen.

En wat doen ze met die overige embryos?

[Rerisen Phoenix]

Linlilalove55 schreef op 29-07-2003 @ 15:01:
En wat doen ze met die overige embryos?

Bij reageerbuisbevruchting spreek je niet over embryos (zoals ArieP dus deed) maar over bevruchte eicellen. Datgene wat dus gewoon weg wordt gegooid is vloeistof met bevruchte eicellen en nog geen embryo's. - niet dat ik er wakker van zou liggen als embryo's zouden worden weggegooid maar voor jou maakt het waarschijnlijk wel uit vandaar deze info

En verder aan ArieP. Ik bedoel reageerbuisbevruchting met de eicel van een andere vrouw en je eigen mannelijke partner. Maar testen op ziekte is natuurlijk ook mogelijk.

[ArieP]

Rerisen Phoenix schreef op 29-07-2003 @ 16:43:
Bij reageerbuisbevruchting spreek je niet over embryos (zoals ArieP dus deed) maar over bevruchte eicellen. Datgene wat dus gewoon weg wordt gegooid is vloeistof met bevruchte eicellen en nog geen embryo's. - niet dat ik er wakker van zou liggen als embryo's zouden worden weggegooid maar voor jou maakt het waarschijnlijk wel uit vandaar deze info

En verder aan ArieP. Ik bedoel reageerbuisbevruchting met de eicel van een andere vrouw en je eigen mannelijke partner. Maar testen op ziekte is natuurlijk ook mogelijk.

Ik had jouw reactie nog niet gelezen, maar dat zou ook kunnen ja!

Trouwens, als ik mij niet vergis, is het, om een meer ethische verantwoorde mogelijkheid te overwegen, ook niet mogelijk om de eicel zelf al te testen? Ik ben dat enigszins vergeten; de eicellen verschillen toch reeds onderling, of komt de chromosoomselectie pas bij bevruchting tot stand?

[ArieP]

Wel vrij lastig trouwens om 1 cel op DNA te testen én te behouden

Rerisen Phoenix schreef op 29-07-2003 @ 16:43:
Bij reageerbuisbevruchting spreek je niet over embryos (zoals ArieP dus deed) maar over bevruchte eicellen. Datgene wat dus gewoon weg wordt gegooid is vloeistof met bevruchte eicellen en nog geen embryo's.

Volgens de Van Dale is een embryo echter een organisme in zijn eerste ontwikkelingsstadium na de bevruchting. Waarom is daar bij reageerbuisbevruchting dan toch geen sprake van of misschien meer, waarom wordt het dan op eens anders gemnoemd?

[Roos]

Ace*Dusty schreef op 25-07-2003 @ 23:04:
inderdaad.

Mar zou je over een paar jaar als je eventueel toch kinderen wil geen vlokkentest of vruchtwaterpunctie kunnen doen of het kind die genen draagt??

Ja oke, dan weet je dus: mijn kind heeft ook die ziekte. Dan ben je wel een beetje laat he..

Ik zou ernstig overwegen om geen kinderen te nemen. Maar het is een ontzettend moeilijke keus natuurlijk, zeker als je altijd al kinderen wilde.

[faith666]

Rerisen Phoenix schreef op 28-07-2003 @ 23:12:
faith666, ik vind eigenlijk dat jouw stelling niet relevant is.


Op zich denk ik dat iedereen blij is dat hij bestaat. Maar er is niemand die ontevreden is over het feit dat hij niet bestaat omdat dat gewoon niet kan. Wat voor kwaad doe je een kind als je het niet maakt? Het bestaat nooit dus je doet het geen kwaad.

En als je zegt dat het je plicht is moet je je ook erg boos maken over al die miljoenen zaadcellen die mannen gewoon met een stukje WC-papier weggooien omdat ze zich verveelden.

Hoezo is mijn stelling nou weer niet relevant?

Ten eerste is het geen stelling.......maar MIJN mening. Als jij het daar niet mee eens bent, boeie, maar ik zie het zo. Ik heb nooit gezegd dat je een kind kwaad doet door het niet te maken en dat het je plicht is enzo. Ik weet niet waar je die onzin vandaan haalt maar lees eens eerst goed wat ik geschreven heb voordat je je oordeel klaar hebt staan.

Het enige wat ik duidelijk wil maken is dat je ondanks dat je een ziekte hebt van het leven kan genieten en blij kan zijn dat je bestaat!

[Rerisen Phoenix]

faith666 schreef op 29-07-2003 @ 19:31:
Hoezo is mijn stelling nou weer niet relevant?

Ten eerste is het geen stelling.......maar MIJN mening. Als jij het daar niet mee eens bent, boeie, maar ik zie het zo. Ik heb nooit gezegd dat je een kind kwaad doet door het niet te maken en dat het je plicht is enzo. Ik weet niet waar je die onzin vandaan haalt maar lees eens eerst goed wat ik geschreven heb voordat je je oordeel klaar hebt staan.

Het enige wat ik duidelijk wil maken is dat je ondanks dat je een ziekte hebt van het leven kan genieten en blij kan zijn dat je bestaat!

Take it easy, - ik vond het niet relevant en jij stelde iets dus een stelling. En een stelling is een mening.

Dat zei je ook niet direct maar wat jij zegt lijkt te zeggen dat je iedereen moet maken omdat iedereen er blij om is. Het mijne was tegenargument maar ik moet toegeven dat hij een beetje van een verkeerde aanname uitging.

Maar toch, het is niet relevant dat hij/zij toch blij zal zijn met zijn/haar bestaan omdat iedereen die bestaat dat is. Degene die je met je eigen 'slechte' DNA maakt en degene die je met een ander haar 'goede' DNA maakt. Beiden zullen blij zijn dat ze bestaan maar degene met het betere DNA waarschijnlijk blijer, bovendien doe je de wereld en jezelf meer goeds door een kind met goed DNA te maken.

[Rabbi Daniel]

Hier vind je misschien iets:
http://www.merck.com/pubs/mmanual/section5/sec5.htm

Via de zoekmachine kreeg ik deze pagina:
http://www.merck.com/pubs/mmanual/se...pter49/49a.htm

Dat is uit de Merck Manual, een volledig gratis op internet gepubliceerd handboek voor artsen.


Oh ja, Leonoor:
http://www.merck.com/pubs/mmanual/se...pter59/59e.htm
Gaat helemaal over fybriomialgie.

[C'est moi]

m hier he ik wel wat aan. maar ik wil kinderen. en niet een iecel van iemand anders dan heb ik gevoel dat dat kind niet van mij is.


toch!
chretienne

chretienne schreef op 29-07-2003 @ 23:05:
m hier he ik wel wat aan. maar ik wil kinderen. en niet een iecel van iemand anders dan heb ik gevoel dat dat kind niet van mij is.

Ik wil ook kinderen van mezelf, maar als ik zeker weet dat mijn kind mijn ziekte erft, dan zou ik er toch nog een keer over na moeten denken. Waarom je kind iets meegeven wat jijzelf als belastend hebt ervaren? Hoe ga je dat uitleggen aan je kind en aan jezelf?
Om voor mezelf te spreken: ik geloof wel dat leven met fm/cvs goed mogelijk is (al zal het per persoon ed verschillen natuurlijk), bovendien heeft ook dat me gevormt tot wie ik ben en moet ik mezelf dan 'verwerpen'? Het is volgens mij ook nog niet bewezen of fm erfelijk is. Maar toch zou ik er, als het erfelijk is, nog eens over na moeten denken ed.
Ach, op dit moment speelt het nog niet echt, ik 'neem' (krijg voor de zeikerds ) nu toch nog geen kinderen.

[faith666]

Rerisen Phoenix schreef op 29-07-2003 @ 21:05:

Dat zei je ook niet direct maar wat jij zegt lijkt te zeggen dat je iedereen moet maken omdat iedereen er blij om is.

Ik denk dat je het dan helemaal verkeerd begrepen heb want dat het ik geen moment willen zeggen, ik zeg geen MOET alleen bedoel ik dat je je er niet door hoeft tegen te houden....enzo...

Maar toch, het is niet relevant dat hij/zij toch blij zal zijn met zijn/haar bestaan omdat iedereen die bestaat dat is. Degene die je met je eigen 'slechte' DNA maakt en degene die je met een ander haar 'goede' DNA maakt. Beiden zullen blij zijn dat ze bestaan maar degene met het betere DNA waarschijnlijk blijer, [/QUOTE]

Ik kan je genoeg voorbeelden geven van mensen die liever niet bestaan hadden enzo dus dat klopt al niet. Daarbij zou het best zo kunnen zijn dat mensen met een "slecht" DNA best blijer zijn omdat ze weten dat het leven ook anders kan zijn en ze daardoor eerder van dingen kunnen genieten.. een verschijnsel dat je vaker ziet bij mensen die iets meegemaakt hebben in hun leven, iets ernstigs kan zo toch een positieve wending op hun leven hebben.

bovendien doe je de wereld en jezelf meer goeds door een kind met goed DNA te maken. [/QUOTE]

Dit slaat al helemaal nergens op! Wat noem je trouwens een "slecht" DNA??? Daarbij mensen met een "afwijking" in hun DNA als ik het zo mag neomen kunnen best wat bereiken in hun leven en wat goeds doen in de wereld.

Sorry, maar dit vind ik echt een super hypocriete opmerking.....
alsof jij perfect bent zeker.........

[gothicje]

Rerisen Phoenix schreef op 29-07-2003 @ 20:05:
Maar toch, het is niet relevant dat hij/zij toch blij zal zijn met zijn/haar bestaan omdat iedereen die bestaat dat is. Degene die je met je eigen 'slechte' DNA maakt en degene die je met een ander haar 'goede' DNA maakt. Beiden zullen blij zijn dat ze bestaan maar degene met het betere DNA waarschijnlijk blijer, bovendien doe je de wereld en jezelf meer goeds door een kind met goed DNA te maken.

ten eerste is niet iedereen blij met het feit dat ze bestaan of ze nou een goed dna hebben of niet
het leven is gewoon wat je er zelf van maakt
als jij een afwijking heb wil niet meteen zeggen dat je niet goed kan functioneren dus ook niet dat je niet van het leven kan genieten...
ik vindt het heel hard dat je zegt dat je de wereld meer goed doet door een kind met een goed DNA te maken
alsof alle zieke mensen en gehandicapten het niet verdienen om te bestaan en dat ze slecht zijn voor deze wereld
ieder mens heeft recht op bestaan hoe ze ook zijn
Zelfs al heb je een goed DNA je hebt je leven niet in de hand, door een ongeluk of kanker te krijgen kan er ook avn alles met je gebeuren
vroeg of laat krijg je toch wel iets en sterf je toch wel

[Rerisen Phoenix]

faith666 schreef op 30-07-2003 @ 14:18:
1. Ik kan je genoeg voorbeelden geven van mensen die liever niet bestaan hadden enzo dus dat klopt al niet. Daarbij zou het best zo kunnen zijn dat mensen met een "slecht" DNA best blijer zijn omdat ze weten dat het leven ook anders kan zijn en ze daardoor eerder van dingen kunnen genieten.. een verschijnsel dat je vaker ziet bij mensen die iets meegemaakt hebben in hun leven, iets ernstigs kan zo toch een positieve wending op hun leven hebben.

2. Dit slaat al helemaal nergens op! Wat noem je trouwens een "slecht" DNA??? Daarbij mensen met een "afwijking" in hun DNA als ik het zo mag neomen kunnen best wat bereiken in hun leven en wat goeds doen in de wereld.

3. Sorry, maar dit vind ik echt een super hypocriete opmerking.....
alsof jij perfect bent zeker.........

1. Ok, bijna iedereen is blij dat hij bestaat en de mensen die dat niet zijn en zich niet direct afmaken hebben er ook nog steeds enige vreugde in.

2. Ik zeg ook helemaal niet dat dat allemaal niet kan. Ik zeg alleen dat de kans dat iemand met goed DNA het doet groter is. Niet iedereen is gelijk, wel verdient iedereen een gelijke behandeling en een gelijke eerste indruk (dwz. geen vooroordelen maar als iemand klootzak is mag je hem anders behandelen dan vriend). Maar ik zie het zo, je gaat een leven maken, het DNA bepaalt vrijwel alleen het lichaam en het verstand schep je tijdens de opvoeding. Gezien ik vind dat het lichaam er minder toe doet en het verstand veruit het belangrijkst is help jij het kind aan het belangrijkste en voor degenen die dat graag zeggen kan je zeggen dat het jouw kind is. (ikzelf houd niet van gebruik bezittelijke voornaamwoorden bij mensen) - je maakt dus uiteindelijk een denkend iets, de tweede keus is of je het DNA met negatieve afwijkingen geeft (slecht DNA) of DNA zonder (blijkende) afwijkingen.

3. Wat is dan hypocriet? - en nee ik ben niet perfect maar ik heb nog niet vastgesteld hoe inperfect. Maar met hoe het nu lijkt denk ik dat ik mijn DNA niet goed genoeg vind om voort te laten leven... al zit er vermoedelijk wel 1 positieve afwijking bij. - maar ik zal de laatste zijn die je hoort zeggen dat ik perfect ben of een goed lichaam heb.

gothicje schreef:
1.(zie boven) ten eerste is niet iedereen blij met het feit dat ze bestaan of ze nou een goed dna hebben of niet

4. het leven is gewoon wat je er zelf van maakt
als jij een afwijking heb wil niet meteen zeggen dat je niet goed kan functioneren dus ook niet dat je niet van het leven kan genieten...

5. ik vindt het heel hard dat je zegt dat je de wereld meer goed doet door een kind met een goed DNA te maken
alsof alle zieke mensen en gehandicapten het niet verdienen om te bestaan en dat ze slecht zijn voor deze wereld
ieder mens heeft recht op bestaan hoe ze ook zijn

6. Zelfs al heb je een goed DNA je hebt je leven niet in de hand, door een ongeluk of kanker te krijgen kan er ook avn alles met je gebeuren
vroeg of laat krijg je toch wel iets en sterf je toch wel

4. Nee, dat heb ik ook nooit gezegd. Ik zeg alleen dat je waarschijnlijk meer geniet als je die afwijking niet hebt.

5. Is het dan niet zo dat de wereld meer gebaat is bij mensen die geen hulp behoeven dan wel?
Maar ik zeg ABSOLUUT NIET (en ik vind het ook een beetje stotend dat je dat wel suggereert) dat mensen met een genetische afwijking niet bestaan. Degenen die het mentaal zelfs 'verslaan' en ermee leven alsof ze het niet hebben vind ik vaak zelfs meer bestaansrecht hebben dan anderen. (zie sig) - en voordat je weer verkeerde dingen gaat zeggen. Geestelijk gehandicapten denken ook alleen anders dan wij.

6. Inderdaad, maar je hebt vaak wel meer overlevingskans en meer levensgenot. Over het algemeen weer, kans is groter dat alles leuk is als je goed DNA hebt. Dat is het hele punt nou.