Toe aan iets nieuws...?

[Pequeña]

Hey iedereen,

Ik heb een beetje het gevoel dat ik toe ben iets aan nieuws. Alleen weet ik niet aan wat. Ik voel me de laatste weken echt niet meer goed in mijn vel en ben het zo'n beetje allemaal beu.
Met mijn studies gaat alles goed, ik doe de opleiding graag en ik sukkel niet met mijn punten. Hier thuis voel ik me echter niet zo goed. Ik kom niet goed overeen met mijn ouders en heb het gevoel dat ik er niet bij hoor (en ik wil er ook niet bij horen :-/) Ook kan ik me niet losmaken van mijn ex, en hij ook niet van mij. We zien elkaar nog graag maar een relatie lukt langs mijn kant echt niet op de moment.
Graag zou ik gewoon naar de maan ofzo willen verhuizen, even weg zijn van alles en iedereen, maar ja, dit is niet mogelijk he

Heeft er iemand ook al eens dit gevoel gehad? En hoe zouden jullie hier mee omgaan?
Ik zit er echt een beetje door hoor

[CoveredEyes]

Ik kan je gevoel niet echt herkennen, dus wat ik er aan doe, dat kan ik niet zeggen...

Dat t met je ex niet wil, is misschien omdat je je thuis niet echt op je gemak voelt?

Je bent toe aan iets nieuws zeg je, is dit qua levenswijze of uiterlijk? Je zou bv een nieuwe hobby kunnen zoeken, nieuwe mensen ontmoeten enzo...Of eens naar de kappen en een hele nieuwe look uitproberen? Ik weet t ook niet!

Als je t echt niet meer uithoud thuis, misschien is een gesprek met je ouders dan een goed idee of praten met een proff iemand of een goede vriend(in)

Succes en sterkte!xxx

[Pequeña]

Blueeyez03 schreef op 03-08-2003 @ 12:40:
Dat t met je ex niet wil, is misschien omdat je je thuis niet echt op je gemak voelt?

Nee, dat met mijn ex is iets compleet tussen ons. Er zijn in onze relatie te veel dingen gebeurt waardoor ik nu bang ben om me terug te binden aan hem, ook al houden we nog van elkaar.

Je bent toe aan iets nieuws zeg je, is dit qua levenswijze of uiterlijk? Je zou bv een nieuwe hobby kunnen zoeken, nieuwe mensen ontmoeten enzo...Of eens naar de kappen en een hele nieuwe look uitproberen? Ik weet t ook niet!

Ik denk al zeker qua levenswijze, want ik voel echt sleur nu. Ook omdat het met mijn ex en thuis enzo niet goed lukt waarschijnlijk. Ik ben van plan om binnenkort naar de kapper te gaan, maar dat zal waarschijnlijk de problemen niet oplossen he. Nieuwe hobby's ben ik ook een beetje mee bezig...

Als je t echt niet meer uithoud thuis, misschien is een gesprek met je ouders dan een goed idee of praten met een proff iemand of een goede vriend(in)

Succes en sterkte!xxx

Praten hier thuis kan ik echt niet, er zou toch niets veranderen, been there, done that

[CoveredEyes]

Het is goed dat je aangeeft dat je niet lekker in je vel zit...Sommige mensen kunnen/willen dat gewoon niet toegeven...Jij bent al wel zo ver en als t echt niet meer gaat zullen veel mensen je aanraden proffesionele hulp te gaan zoeken...Misschien eerst naar je huisarts en goed met hem er over praten...Eerst alles opschrijven wat je denkt/voelt en dat hem laten lezen als praten niet je sterkste kan is? Ik weet t ook niet...

Vervelend dat je er niet thuis over kunt praten...Misschien vind je het wel helemaal niets om met een onbekende erover te praten?!

Dat met je ex is ook erg vervelend, maar weinig aan te doen denk ik...

Knuff...

[Pequeña]

Blueeyez03 schreef op 03-08-2003 @ 13:03:
Het is goed dat je aangeeft dat je niet lekker in je vel zit...Sommige mensen kunnen/willen dat gewoon niet toegeven...Jij bent al wel zo ver en als t echt niet meer gaat zullen veel mensen je aanraden proffesionele hulp te gaan zoeken...Misschien eerst naar je huisarts en goed met hem er over praten...Eerst alles opschrijven wat je denkt/voelt en dat hem laten lezen als praten niet je sterkste kan is? Ik weet t ook niet...

Ik ben inderdaad ook al blij dat ik onder ogen kan zien dat het niet zo goed gaat, want ik ben iemand die graag sterk in haar schoenen blijft staan... Maar nu duurt het echt al een tijdje en kan ik het gewoon niet blijven ontkennen... En uiteindelijk zou dat het alleen maar erger maken. Toch wil ik het eerst zelf proberen, voor ik hulp zoek. Ik wil mezelf echt tot het uiterste drijven om er alleen door te geraken, dat is typisch zo'n vechterstrekje van me

Vervelend dat je er niet thuis over kunt praten...Misschien vind je het wel helemaal niets om met een onbekende erover te praten?!

Dát lijkt me nu niets... Ik zou bijgod niet weten waar te beginnen. En misschien ben ik ook een heel klein beetje bang voor de waarheid... Die kom ik liever zelf tegemoet, dan met hulp van iemand.

Dat met je ex is ook erg vervelend, maar weinig aan te doen denk ik...

Inderdaad... Terwijl dat op dit moment nog het zwaarst op me weegt :-/

[Kazanka]

Ik heb ook zo'n soort gevoel, laatste tijd steeds meer. Het voelt alsof ik ergens heen moet, weg van de omgeving waarin ik mij op dat moment bevind. Niet even naar buiten of naar een andere stad, gewoon ver weg. Alles achterlaten en alle problemen oplossen voordat ik weer terug kom. Alleen is er dan geen enkele plaats waar ik naartoe kan.

Ook gaat het thuis niet echt goed. Alleen op mezelf wonen kan niet en wil ook weer niet op straat slapen, dus blijf ik maar thuis wonen.

Ik doe eigenlijk weinig aan het gevoel. Het gaat vanzelf weg, duurt alleen soms een paar uur. In de tijden dat het iets beter gaat, neem ik mezelf ook vanalles voor. Bijvoorbeeld om nieuwe dingen te gaan proberen. Een buitenmens worden i.p.v. een binnenmens. Of gewoon een aantal sporten te gaan proberen. De volgende dag zijn al die voornemens al zo sterk afgezwakt dat ik er niks meer mee doe.