“Zou u deze nog even snel willen copieëren alsjeblief ?”
Sarah zwaaide met een stapeltje slordig beschreven vellen papier.
Het was het kladwerk van een spreekbeurt die zij en haar beste vriendin Elvira vorige woensdag voorbereid hadden. Ze kwamen er maar niet uit welk onderwerp te behandelen, dus hadden ze allebei maar een kladwerk gemaakt om door de andere te laten beoordelen.
Niet dat zij er zoveel tijd had ingestoken. Het mooie weer van de laatste weken slurpte haar concentratievermogen elke keer weer brutaal weg.
“dat maakt dan € 2,91, juffrouw”
Snel zocht Sarah wat losgeld bij elkaar. “Zo dat zou moeten kloppen” antwoordde ze – als bij wijze van afscheid – tegen de iets wat robuuste vrouw achter de toonbank.
Toen ze het krantenwinkeltje enkele seconden later verliet, werd ze al snel verzwolgen door de massa mensen die van hun job naar huis pendelden, om toch maar zo snel mogelijk hun werkkledij te kunnen inruilen voor een meer comfortabele - en met dit weer, ook wat lichtere – outfit.
Sarah zuchtte eens diep toen ze het smalle, verlaten zandweggetje net tegenover de kerk opreed. Ze hield niet van dit weggetje, steeds als ze hier voorbijkwam maakte een bedrukt gevoel zich meester van haar, het leek wel alsof er achter de groene beukenhaag aan de andere zijde van het weggetje, zich iets verborg voor haar.
Sneller en sneller drukte Sarah op haar pedalen. Opgelucht haalde ze adem toen een wegsplitsing dichterbij kwam die haar weer naar de grote weg zou leiden, net voor ze afdraaide keek ze ongecontroleerd nog even achterom. Buiten een papieren zakje dat vrolijk in de maat van een juist opgekomen briesje danste, lag alles er nog hetzelfde bij, gelukkig !
Wanneer ze voor zich keek zag Sarah vaag de contouren van iemand die naar haar zwaaide…
Wat vinden jullie ervan ?
Verder schrijven of niet ?
__________________
De vraag in het levens is: Gaan we door of slaan we af? Maar voor de meesten is het: Slaan we door of gaan we af?
Laatst gewijzigd op 13-08-2003 om 15:30.
|