heey iedereen,
willen jullie ajb van deze gedichten een top 5 maken?? (op volgorde van 'mooiheid'). Ohja, ze hebben niet allemaal een titel, maar doe dan maar de 1e regel ofzo..
opa zat vaak op de bank
en keek dan naar zijn glas
en dacht dan dat het een aquarium
vol kikkervisjes was
en toen ik bijna jarig was
zei hij: ‘lieve schat,
ik ben zo blij dat je gaat trouwen
dat is me nog eens wat!’
altijd bleef opa blij
met de dingen die hij zag
hij wierp ze een glimlach toe
en zei ze vriendelijk gedag
met die zelfde glimlach
die twinkeling om zijn mond
werd hij 2 maanden later opgeborgen
diep onder de grond
Geschiedenis
het hart
van het
verleden
klopt voor
de
toekomst
Laat me zeggen wat ik wil
al is het non-verbaal
laat me zeggen wat ik wil
al is het lichaamstaal
Laat me mijn woorden spreken
met mijn lichaam en mijn ogen
want met deze combinatie
heeft nog nooit iemand gelogen
Bedrieging
De klank
van je stem
breekt
in mijn hart
de woorden
die je spreekt
vallen uiteen
op de grond
de toon
waarop je praat
slaat stuk
tegen de muur
maar je ogen
zullen mij nooit bedriegen…
In mijn handen
hield ik je brief
stevig vast
bang om dit moment te vergeten
bang om je brief te verliezen
tot ik wakker schrok
en ontwaakte in de realiteit
je brief in stukjes scheurde
en hem daarna wegspoelde
waarna 4 woorden bleven drijven
4 woorden van geluk
4 woorden van warmte
4 woorden van liefde
ik hou van je..
terwijl ik hier te wachten sta
op wat nog zal gaan komen
is het allang gebeurd
in mijn slaap en in mijn dromen
terwijl ik nadenk
over wat ik heb gedaan
besef ik dat met mijn problemen
de wereld niet zal vergaan
en dat ik gewoon door moet gaan
met mijn leven en bestaan
terwijl ik nadenk
over wie ik ben en wat ik vind
word ik door mijn eigen denkbeelden
langzaamaan verblind
Twee stappen vooruit
Één terug
Je aarzelt
Één stap vooruit
Twee terug
Je bent weer
terug bij af
Zal je omkeren
en in bescherming blijven
Of zal je naar voren gaan
je eigen weg tegemoet
Je twijfelt
maar dan weet je het
Je rent naar voren
de vrijheid tegemoet
Laat me
Laat me
mijn eigen woorden spreken
Laat me glimlachen
wanneer ik dat wil
Laat me verdrietig zijn
wanneer ik dat wil
Laat me
in mijn eigen wereld leven
Maar laat me ook toe
in jouw wereld
wanneer ik dat wil
Laat me..
Alsjeblieft..
Was ik maar..
Ik ben het zat een mens te zijn
telkens liefde te geven
Ik ben het zat een mens te zijn
telkens verdriet te beleven
Was ik maar een boterbloem
stralend en geel als de zon
Die de dag gelukkig eindigde
en hem ook zo begon
Was ik maar een stukje wind
waaiend over het strand
Was ik maar een stukje wind
nooit iets aan de hand
Was ik maar een rivier
een rivier, kanaal, een zee
Want dan namen de golven
al mijn zorgen mee
in de verte staan bomen
in een groepje bij elkaar
samen
een eenheid
achter die bomen ligt een weg,
de weg van de toekomst
de weg die ik ook ooit in zal slaan
maar pas als ik ook een eenheid vorm
met de mensen om me heen
met de gedachtes om me heen
als mijn gedachtes samengaan,
en een verhaal vormen
een verhaal dat ‘verleden’ heet
dan pas kan ik gaan
op de weg achter de bomen
de weg van m’n dromen
de weg die bepaalt wat er gaat komen
Daar loop je dan
zo alleen
zo eenzaam
zonder vriendjes
om mee te spelen
zonder moeder
om bescherming bij te zoeken
Daar loop je dan
te wachten
op wat gaat komen
Te wachten
tot ook jouw leven
je wordt ontnomen
Te wachten tot je verdriet stopt
en je tranen ophouden
met stromen
Te wachten tot je weer
bij anderen kan zijn
tot je weer kan spelen
en blij zijn
Te wachten tot iemand
je uit je lijden verlost
Daar loop je dan
als kind
middenin de oorlog
|