Pyramus en Thisbe, bij Ovidius (Metamorphoses, IV, 55 vv.) een Babylonisch liefdespaar dat, door vijandschap van de beide vaders gescheiden gehouden, elkaar slechts kon spreken door een spleet in de muur tussen hun beider huizen. Toen Thisbe na een afspraak voor een ontmoeting buiten de stad daar het eerst verscheen, werd zij verjaagd door een leeuwin en verloor al vluchtend haar sluier. Toen Pyramus even later de sluier vond, die door de bebloede muil van het dier (het had zojuist een rund verscheurd) besmeurd was, meende hij dat zijn geliefde was gedood; in wanhoop doorstak hij zichzelf. Zo vond daarna Thisbe het lijk van Pyramus en zij volgde hem in de dood. De legende is later door William Shakespeare overgenomen in een episode in zijn Midsummernightsdream.
"Pyramus en Thisbe", Encarta(R) 98 Encyclopedie Winkler Prins Editie. Alle rechten voorbehouden.
kijk ook eens bij de announcement, staat vast wel een goede link tussen...
|