romeo en julia (en andere verhalen)

[frostyke]

Hallo,

ik ben op zoek anar veel informatie over rome en julia ( de inhoud, in welke vorme het allemaal uitgegeve is (boek, film, ..) Alle informatie er over is welkom (handige sites, verslagen, geschedenis, ...)

Ook ben ik op zoek anr 'voorlopers' van romeo en julie. Zo heb ik vroeger in de lessen altijn een verhaal gezien over geliefden die in een kamer naast elkaar opgesloten waren, een spleet in de muur als spreekbuis gebruikten en via een misverstand dood gnigen. Ik vind mijn boek latijn niet meer. Dus in formatie over dit en andere verhalen zijn ook welkom!

bedankt!

[Leo Nellissen]

frostyke schreef op 05-05-2003 @ 17:41:
Hallo,

ik ben op zoek anar veel informatie over rome en julia ( de inhoud, in welke vorme het allemaal uitgegeve is (boek, film, ..) Alle informatie er over is welkom (handige sites, verslagen, geschedenis, ...)

Ook ben ik op zoek anr 'voorlopers' van romeo en julie. Zo heb ik vroeger in de lessen altijn een verhaal gezien over geliefden die in een kamer naast elkaar opgesloten waren, een spleet in de muur als spreekbuis gebruikten en via een misverstand dood gnigen. Ik vind mijn boek latijn niet meer. Dus in formatie over dit en andere verhalen zijn ook welkom!

bedankt!

Ik denk dat je 'Pyramus en Thisbe' zoekt.

Veel, heel veel informatie vind je in:
Stapper, Altena en Uyen, Van Abelard tot Zoroaster. Literaire en historische figuren vanaf de renaissance in literatuur, muziek, beeldende kunst en theater, SUN, Nijmegen 1994

[Onbekende]

Leo Nellissen schreef op 05-05-2003 @ 19:42:
Ik denk dat je 'Pyramus en Thisbe' zoekt.

Als aanvulling nog als je informatie over het verhaal wilt zoeken: het verhaal van Pyramus en Thisbe komt uit de Metamorphosen van Ovidius.

Ook de zelfmoordscenes in beide werken zijn vrijwel identiek, het moment-supreme is natuurlijk cruciaal voor de verhaallijn, dus dat is een grote overeenkomst.
Suc6

[sientjuh]

Het staat zo'n beetje vast dat Romeo en Juliet gebaseerd is op dit verhaal, aangezien Shakespeare in de Renaissance leefde en een kenmerk van de kunst uit die tijd is dat het is gebaseerd op kunst uit de Klassieke Oudheid.

Of heb ik het nou allemaal verkeerd onthouden

sientjuh schreef op 05-06-2003 @ 19:33:
Het staat zo'n beetje vast dat Romeo en Juliet gebaseerd is op dit verhaal, aangezien Shakespeare in de Renaissance leefde en een kenmerk van de kunst uit die tijd is dat het is gebaseerd op kunst uit de Klassieke Oudheid.

Of heb ik het nou allemaal verkeerd onthouden

Pyramus en Thisbé is gewoon Romeo en Julia.

[Mazzie]

Misschien is deze post een beetje aan de grotere kant, maar dit is de volledige werkvertaling, toevallig ging mijn periode zes repetitie over dit onderwerp. The shame: ik had een vijf (wel met een zeer goede reden).

PYRAMUS EN THISBE (Metamorphosen IV, 55-166)

a. Pyramus en Thisbe verliefd (55-64)

55 Pyramus en Thisbe, de een de mooiste van de jongemannen, de andere uitstekend
boven de meisjes die het Oosten bezat, bewoonden aangrenzende huizen, daar waar
men zegt dat Semiramis de hoge stad heeft omringd met bakstenen muren. Het feit
dat ze buren waren maakte/veroorzaakte de kennismaking en de eerste
toenaderingen. 60 Mettertijd groeide hun liefde. Ze zouden ook met een officieel
huwelijk verbonden zijn geweest, maar hun vaders verboden het. Wat ze niet
konden verbieden: in gelijke mate waren beiden verliefd nadat hun geest/ze door
liefde waren gegrepen. Iedere medewetende ontbrak/niemand wist ervan, met
hoofdknikken en gebaren spraken ze, en hoe meer de liefde geheim werd gehouden,
des te meer brandde de geheime liefde.
b. De scheur in de tussenmuur (65-80)

65 De muur gemeenschappelijk aan beide huizen/ de tussenmuur was gespleten met
een smalle scheur, die hij eens had opgelopen toen hij werd gebouwd. Deze fout
die door niemand gedurende de lange eeuwen was opgemerkt, (wat merkt de liefde
niet?) hebben jullie als eersten gezien, geliefden, en (die) hebben jullie tot
weg van jullie stem gemaakt en daarlangs pleegden veilig 70 lieve woordjes
uitgewisseld te worden met heel zacht gefluister. Dikwijls, zodra Thisbe aan de
ene kant, (en) Pyramus aan de andere kant waren gaan staan, en om beurten de
adem van de mond was opgevangen, zeiden ze 'Jaloerse muur, waarom sta je
geliefden in der weg? Hoe weinig moeite zou het zijn om toe te laten dat wij met
ons hele lichaam werden verenigd, 75 of als dit te veel moeite is, om tenminste
open te staan om kussen te geven! En wij zijn niet ondankbaar: wij bekennen dat
wij het aan jou te danken hebben dat voor onze woorden een weg is gegeven naar
geliefde oren.' Na dergelijke dingen vergeefs te hebben gezegd vanaf hun
verschillende plaats, zeiden ze tegen de nacht 'Vaarwel' en gaven ieder aan hun
kant (van de muur) 80 kussen die de andere kant niet bereikten.


c. Het afspraakje (81-90)

De volgende Dageraad had de sterren verdreven en de zon had met zijn stralen het
vochtige gras drooggemaakt: ze kwamen bijeen op de gewone plaats. Nadat ze eerst
met zacht gefluister veel hadden geklaagd, besloten ze om in de stille nacht 85
te proberen de wachters te ontgaan/misleiden en uit de deur weg te gaan en
wanneer ze hun huis hadden verlaten, en om te voorkomen dat zij elkaar op het
wijde veld zouden mislopen, om samen te komen bij het graf van Ninus, en om zich
te verbergen onder de schaduw van de boom: daar was een boom heel rijk beladen
met sneeuwwitte vruchten -
90 het was een hoge moerbeiboom - grenzend aan een ijskoude bron.


d. Thisbe vlucht voor een leeuwin (91-104)

Hun afspraken bevielen hun; en de zon, die traag scheen te verdwijnen, zonk in
het water en uit hetzelfde water kwam de nacht op. Nadat de slimme Thisbe in de
duisternis de deur had geopend, ging zij naar buiten en ontging haar ouders en
met gesluierd gezicht 95 kwam ze bij het graf en ging zitten onder de
afgesproken boom: de liefde maakte haar moedig. Kijk, (daar) komt een leeuwin,
(wat betreft) haar schuimende bek besmeurd met vers runderbloed, om haar dorst
te lessen in het water van de naburige bron. Haar zag van verre bij de stralen
van de maan de Babylonische Thisbe 100 en met angstige voet vluchtte ze in een
duistere grot en terwijl ze vluchtte, liet ze haar sluier achter die van haar
rug was afgegleden. Zodra de woeste leeuwin haar dorst had gelest met veel
water, terwijl ze terugkeerde naar de bossen, verscheurde ze met haar bebloede
bek de dunne sluier, toevallig gevonden zonder Thisbe zelf.
e. De gevolgen van Pyramus' late vertrek (105-127)

105 Pyramus, later weggegaan zag in het mulle zand de zekere voetsporen van een
wild dier en verbleekte over zijn hele gezicht. Zodra hij echter ook een kleed,
besmeurd met bloed, vond, zei hij 'Eén nacht zal twee geliefden te gronde
richten; van hen was zij het meest een lang leven waard, 110 mijn geest is
schuldig; ik heb jou, beklagenswaardige, gedood, (ik) die jou heb bevolen 's
nachts te gaan naar een gebied vol verschrikking en (ik) die niet eerder/ als
eerste hierheen ben gekomen. Verscheurt mijn lichaam en eet mijn misdadige
ingewanden op met woeste beet, o leeuwen die (ook maar) onder deze rots wonen!
115 Maar het is een bangerik eigen te vragen dat een ander je doodt.' Hij pakte
de sluier van Thisbe op en nam hem met zich mee naar de schaduw van de
afgesproken boom. Zodra hij tranen had gestort op het bekende kledingstuk, het
had gekust, zei hij 'Neem nu ook mijn bloed op!' Het zwaard waarmee hij was
omgord, stak hij in zijn buik 120 en direct trok hij stervend het uit zijn nog
warme wond en lag achterover op de grond. Het bloed spoot hoog omhoog [ ]. 125
De boomvruchten veranderden door het spatten van het bloed in een donker
gedaante, en de wortel, natgemaakt door het bloed, kleurde de hangende
moerbeivruchten met een donkerrode kleur.


f. Thisbes confrontatie met Pyramus (128-146)

Kijk, nadat ze haar vrees nog niet had laten varen, om haar geliefde niet te
bedriegen/ontgaan, keert zij terug en zoekt de jongeman met haar ogen en vol
verlangen, 130 en popelt te vertellen aan hoe grote gevaren ze is ontsnapt. Ook
al herkent ze de plek en de vorm in de boom die ze al heeft gezien, toch maakt
de kleur van de vrucht haar onzeker: ze aarzelt of het deze wel is. Terwijl ze
aarzelt, ziet ze trillende ledematen tegen de bebloede grond slaan en ze liep
achteruit en met een gezicht bleker dan buxushout 135 huiverde ze gelijk aan de
zee, dat trilt wanneer de oppervlakte door een licht briesje wordt beroerd. Maar
toen ze bleef staan en haar geliefde herkende, sloeg ze op haar armen die de
luide klappen niet verdienden en na zich de haren te hebben uitgerukt en het
geliefde lichaam te hebben omarmd, 140 vulde zij de wonden met haar tranen en
mengden haar tranen met het bloed en kussen drukkend op het ijskoude gezicht,
roept ze 'Pyramus, welk (nood)lot heeft je van mij weggenomen? Pyramus,
antwoord! Jouw zeer geliefde Thisbe roept je! Luister en til je liggende gelaat
op!' 145 Bij de naam (van) Thisbe tilde/sloeg Pyramus zijn door de dood zwaar
geworden ogen op en na haar te hebben gezien, sloot hij ze weer.


g. Thisbe volgt Pyramus' voorbeeld (147-166)

Nadat zij haar kledingstuk had herkend en de ivoren schede zonder zwaard, zei ze
'Jouw hand en liefde heeft je te gronde gericht, ongelukkige. Ook ik heb een
hand, ook ik heb liefde, die dapper is voor deze ene daad.
150 Deze zal krachten geven om wonden toe te brengen. Ik zal jou, overleden/in
je dood volgen en ik zal de zeer ongelukkige oorzaak en metgezel van je dood
genoemd worden. Jij die van mij alleen door de dood kon worden weggerukt, zult
zelfs niet door de dood worden weggerukt. Laat het volgende verzoek u bereiken
met de woorden/ uit naam van beiden, 155 o zeer ongelukkige vaders van mij en
van hem, dat jullie van harte gunnen om ons, die een zekere/oprechte liefde, die
het laatste uur heeft verenigd, in hetzelfde graf bij te zetten. Maar jij boom,
die met je takken nu het ongelukkige lichaam van één bedekt, (en) spoedig de
lichamen van twee zult bedekken, 160 behoud de tekenen van de dood en heb altijd
donkere vruchten (en) geschikt voor rouw, als herinnering aan ons beider bloed.'
Zo sprak zij en na de punt (van het zwaard) onder op haar borst te hebben
geplaatst, stortte ze zich op het zwaard, dat nog lauw was van de dood. Toch
maakten haar wensen indruk op de goden, maakten zij indruk op hun vaders. 165
Want de kleur in de vrucht is, zodra hij rijp is geworden, donker en wat er over
bleef van de brandstapels, rust in één urn.