[verhaal] Auw!!

[Linlilalove55]

Zijn er aub meningen over mijn verhaal?



Kreunend laat ze zich op bed vallen. Haar hart bonkt door haar hele lijf en op haar polsen kun je nog precies zien waar hij haar raakte. Uit haar blauwe, opgezwollen neus loopt een flinke straal bloed. “Hij heeft z’n best weer gedaan”, denkt Chris en ze denkt eraan hoe ze zo stom kon zijn om de krant te vergeten. Ze had het nog wel op haar hand geschreven. Maar het is toch logisch dat je als de jongen, die je al maanden leuk vind, langsloopt en jou gedag zegt, je niet meer aan een krant denkt?!
Toen hij thuis kwam had ze het meteen geweten. Als hij in een slechte bui is en iets zinde hem niet, riep hij altijd haar naam voluit. Ze wist niet hoe snel ze dan weg moest komen.
Net als vandaag dus:
De voordeur had hij nog niet dicht gedaan of het galmde keihard door het huis: “Christina Maria Helena Smit! Waar is in godsnaam mijn krant!!” Chris schrikt op van haar huiswerk en voelt zich meteen kleiner worden. Ze hoort de deur van de bezemkast en met haar armen al in de start om haar hoofd te beschermen bedenkt ze wat hij dit keer zal gebruiken. Een paar keer terug nam hij een paraplu. Dat viel redelijk mee. Had ze maar niet op haar kamer moeten dansen. Haar vader werd woest toen hij de muziek hoorde. Maar dat was haar eigen schuld. Gewoon een stomme fout.
Hard stampend komt haar vader de trap op. Ze hoort hem al snuiven, als een woeste stier. Haar kamerdeur vliet open en daar staat in de deuropening staat haar vader. Zijn ogen spuwen vuur en hij zet dreigend een stap dichterbij. Dan ziet ze pas wat hij in zijn hand heeft. Een broeksriem! Chris krimpt nog verder ineen. Zo erg had ze het niet verwacht. Vader haalt uit, begint bij haar benen. Als de riem neerkomt giert de pijn door pijn door haar lichaam. Het is niet te verdragen. Ze bijt zo hard als ze kan op haar kiezen. Het doet vreselijk veel pijn, maar ze weet dat ze niet moet gillen. Zeker niet gillen! Dat zou hem alleen maar bozer maken.
Haar vader haalt nog een uit, en nog eens… De tranen branden in Chirs’ogen en de pijn is niet meer te houden. De riem suist door de lucht en hij blijft komen. Ze voelt de striemen opkomen en de pijn blijft groeien. Haar benen, haar armen en schouders, haar buik, zelfs haar wangen doen afschuwelijk veel pijn. Ze probeert te denken aan leuke dingen. Dat is van mamma altijd zei: “Als je aan leuke dingen denkt, is het vervelende sneller over.” Chris denkt aan Freek, aan ijsjes, vakantie, zakgeld, dansen, zingen en lekker eten, maar niks helpt. De riem blijft suisen en over haar hele lichaam voelt het alsof ze brandt. Maar al haar moed en het laatste stukje energie dat ze nog over heeft, tilt ze naar hand op. Haar vader kijkt verschrikt op en neemt de riem in twee handen. “P..pappa… ik….”, hakkelt ze, en haar buik krampeert bij elke letter. “Ik kan ..er niet meer… echt niet meer tegen.” Haar vader kijkt diep in haar ogen. Eerst nog heel boos, dan plotseling bang en daarna ziet Chris de tranen in zijn ogen te voorschijn komen. Machteloos en verslagen laat vader de riem uit zijn handen glijden en halt haar kamer uit. Chris’ knieen doen zo’n pijn, ze kan ze haast niet buigen. Een natte lap zou lekker zijn en de zwelling een beetje tegen houden, maar ze verrekt van de pijn en kan zo niet naar de badkamer lopen. Ze legt haar handen op haar schouder. Ook die doet pijn. Ze pakt haar agenda, daar zit een spiegeltje op. Ze bekijkt zich zelf en begint te huilen. Haar gezicht ziet er niet uit. Haar neus is blauw, dik en bloedt. Haar wangen zijn vuurrood en op haar voorhoofd zit een grote, rode striem. “Was mam er nog maar. Was alles nou maar net zoals vroeger”, denkt Chris en dikke tranen stromen over haar wangen. De druppel verdwijnen op haar t-shirt. Helaas zijn de tranen niet haar problemen, die verdwijnen niet zo simpel.
Ze pakt een tissue en veegt het bloed van haar gezicht. De raakt Chris in paniek. Hoe kan dit verder? Haar huiswerk is nog niet af. Ze moet nog afwassen, de was in de droger doen, de bedden verschonen en de kamers stofzuigen. Haar gedachte is niet meer bij pijn, ze moet schoonmaken en werken.Ze springt op en wordt dan herinnerd aan haar pijn. Een vreselijke pijnscheut gaat door haar knieen en dijen. Ze gilt het uit, zo hard dat ze er zelfs van schrikt. Chris kan zichzelf wel slaan. Waarom gilde ze nu? Ze krimpt weer ineen.. want ze hoort al weer voetstappen op de trap.

[Linlilalove55]

Heeft er iemand mn verhaal gelezen en een mening?

[Flshman]

Oef!
Hoewel er wel een aantal fouten inzitten vind ik hem wel goed!

Ik hoop niet dat je dit stukje uit eigen ervaring hebt geschreven, want dan is er iets goed fout!

[Linlilalove55]

Flashman schreef op 01-10-2003 @ 17:17:
Oef!
Hoewel er wel een aantal fouten inzitten vind ik hem wel goed!

Ik hoop niet dat je dit stukje uit eigen ervaring hebt geschreven, want dan is er iets goed fout!

Kun je misschien een voorbeeld geven? Zijn het spelfouten of in de logica van het verhaal?

En hiet is niet uit eigen ervaring hoor..!! Vond het wel een interessant en grijpend onderwerp dus...

[Flshman]

Gelukkig..

De fouten: Dialogen kun je het beste op een nieuwe regel beginnen. Bovendien mag iets dat iemand denkt niet als dialoog beschouwd worden (dacht ik..)

verder:
"Haar kamerdeur vliet open en daar staat in de deuropening staat haar vader"

"De raakt Chris in paniek. Hoe kan dit verder?"

"De voordeur had hij nog niet dicht gedaan of het galmde keihard door het huis: “Christina Maria Helena Smit! Waar is in godsnaam mijn krant!!” " -> Dit stuk in in de verleden tijd, het stuk erna in de tegenwoordige tijd

"Haar kamerdeur vliet open en daar"

"Toen hij thuis kwam had ze het meteen geweten. Als hij in een slechte bui is en iets zinde hem niet, riep hij altijd haar naam voluit. Ze wist niet hoe snel ze dan weg moest komen.
Net als vandaag dus:" -> Vind ik een beetje raar klinken, net alsof het vroeger zo was (en nu niet meer)...

Ik hoop dat je er wat aan hebt! Je manier van schrijven vind ik in ieder geval redelijk goed! Ook het onderwerp is goed en erg aangrijpend.. Tijdens het lezen voelde ik erg mee met de hoofdpersoon.. "Auw"

[Pandemonium]

mooi hoor!

[Envy]

wel leuk, maar zoals eerder gezegd: wel een paar spelfouten. schrijf je nog verder?

offtopic: je had ook een verhaal geschreven over een moeder die geslagen werd door een vreemde/de vader (je had het verandert), heb je dat nog afgemaakt? zo ja, zou je het mij dan willen sturen? thnx

[Linlilalove55]

pinoow schreef op 01-10-2003 @ 20:16:
wel leuk, maar zoals eerder gezegd: wel een paar spelfouten. schrijf je nog verder?

offtopic: je had ook een verhaal geschreven over een moeder die geslagen werd door een vreemde/de vader (je had het verandert), heb je dat nog afgemaakt? zo ja, zou je het mij dan willen sturen? thnx

Leuk dat je dat nog weet joh..!
Maar ik had even geen goede ideeen meer dus begon ik aan dit verhaal. Het gaat allebei over personen die mishandeld worden. Ik vind dit namelijk een zeer boeiend en interessant onderwerp.
Maar ik zal er op letten dat als ik verder ga aan mn verhaal, je het vervolg krijgt

Lin

[clubje]

Iets wat je DENKT mag NIET tussen aanhalingstekens.

[Shadowme]

afgezien van de fouten, vindt ik het leuk geschreven

[Vlooienband]

Leuk verhaal.
Je schrijfstijl vindik minder, omdat je veel dezelfde zinsstructuur hebt. Afwisseling is the key, dat staat mooier en leest fijner.
er zitten ook wat spellingsfoutjes in, maar als je het naleest zie je dat zelf terug.

[Linlilalove55]

Vlooienband schreef op 12-10-2003 @ 22:01:
Leuk verhaal.
Je schrijfstijl vindik minder, omdat je veel dezelfde zinsstructuur hebt. Afwisseling is the key, dat staat mooier en leest fijner.
er zitten ook wat spellingsfoutjes in, maar als je het naleest zie je dat zelf terug.

Ja, ik kom er net achter dat ik de eerste versie heb geplaatst.... met spelfouten dus...
Maar kun je misschien een voorbeeld geven over die zinsstructuur want dat snap ik niet helemaal....

[sweet lover]

HIJ IS ECHT GOEDDDDDDD. Zeker doorgaan met het schrijven van dit verhaal.

[Linlilalove55]

sweet lover schreef op 13-10-2003 @ 21:40:
HIJ IS ECHT GOEDDDDDDD. Zeker doorgaan met het schrijven van dit verhaal.

Dankje..