Verschijnen wij in Bewustzijn, of Bewustzijn in ons?

[Riconoscente]

Als je het over een 'wij' hebt, dan denk ik dat ik 'mij' identificeer, juist, met dat bewustzijn. Het is niet te zeggen of wij in bewustzijn verschijnen of bewustzijn in ons, als we 'ons' met bewustzijn definiëren. In werkelijkheid wordt ons 'wij' vertroebeld door ons 'mens-zijn', onze lichamen, in welke wij wel degelijk de mogelijkheid hebben ons werkelijke 'ons' te profileren, door te proberen de vertroebelende kanten van het mens-zijn los te laten. Als erechter antwoord op de vraag moet komen; als we naar bewustzijn kijken, zien we dat we meer één worden en eenheid voelen naarmate we dichter bij werkelijk bewustzijn komen. Er dichter bij komen, geeft ons het gevoel alsof het in ons groeit, terwijl het er altijd al zat. Aangezien bewustzijn tussen allen een eenheid vormt, zou je kunnen zeggen dat wij in bewustzijn verschijnen, en wij totdat we dat inzicht door hebben, slechts het gevoel hebben alsof bewustzijn in ons verschijnt. Daarom is liefde en spiritualiteit voor allen de goede weg, omdat het ons dichter bij ons bewustzijn en bij elkaar brengt en ons laat zien, hoe wij werkelijk in verhouding staan tot alles.

Mee eens? Of hebben jullie een andere visie op dit geheel?

[*Burning water*]

Riconoscente schreef op 17-06-2003 @ 11:00:
Als je het over een 'wij' hebt, dan denk ik dat ik 'mij' identificeer, juist, met dat bewustzijn. Het is niet te zeggen of wij in bewustzijn verschijnen of bewustzijn in ons, als we 'ons' met bewustzijn definiëren. In werkelijkheid wordt ons 'wij' vertroebeld door ons 'mens-zijn', onze lichamen, in welke wij wel degelijk de mogelijkheid hebben ons werkelijke 'ons' te profileren, door te proberen de vertroebelende kanten van het mens-zijn los te laten.

Ik snap het niet helemaal. Op welke situatie doel je als je zegt dat 'wij' ons met een zeker bewustzijn identificeren?

Als erechter antwoord op de vraag moet komen; als we naar bewustzijn kijken, zien we dat we meer één worden en eenheid voelen naarmate we dichter bij werkelijk bewustzijn komen. Er dichter bij komen, geeft ons het gevoel alsof het in ons groeit, terwijl het er altijd al zat. Aangezien bewustzijn tussen allen een eenheid vormt, zou je kunnen zeggen dat wij in bewustzijn verschijnen, en wij totdat we dat inzicht door hebben, slechts het gevoel hebben alsof bewustzijn in ons verschijnt. Daarom is liefde en spiritualiteit voor allen de goede weg, omdat het ons dichter bij ons bewustzijn en bij elkaar brengt en ons laat zien, hoe wij werkelijk in verhouding staan tot alles.

Mee eens? Of hebben jullie een andere visie op dit geheel?

Ik denk wel dat je hierin gelijk hebt. Het klopt dat mensen in liefde of spiritualiteit dichter bij elkaar komen te staan. Zeker in spirituele situaties streven mensen tot op zekere hoogte naar hetzelfde en proberen ze antwoorden op dezelfde vragen te geven. In een gelijkgezind spiritueel gezelschap zullen deze antwoorden vaak overeenkomen. Ervan uitgaande dat bewustzijn onder andere te maken heeft met het aannemen van bepaalde richtlijnen in je leven, vormt het bewustzijn dus meer een eenheid.
Wanneer je echter kijkt naar mensen die juist heel verschillend over levensvragen denken, komen ze qua bewustzijn niet dichter bij elkaar. Of het afvragen alleen zou al een groei naar elkaar toe moeten veroorzaken. Ik denk niet dat dat zo is.

[Isa]

allebei, wat god wil.

[Beryll]

Sorry voor het uppen van dit topic maar ik vind dit een zeer interessante theorie. Je zou kunnen zeggen dat bewustzijn God is, en dat onze zielen delen van God zijn. Als het ware haken wij op delen van God is. Dit verbindt ons allemaal ook automatisch met elkaar in een collectief bewustzijn. Ik ben erg benieuwd hoe anderen hiertegen aankijken.

[Kazanka]

Is elke ziel dan een even groot deel van God? Ik zou dan ook geneigd zijn om te geloven dat er zoiets bestaat als een corrupte ziel.

Moet dan sterk hieraan denken"the corruption has succesfully changed his fate"