Zo. Ik heb ook eens een sad story. En ik ben benieuwd naar jullie mening erover.
Ik zal even een korte samenvatting geven van het probleem. Ik ben al een tijdje verliefd op een jongen, die mij ook leuk vindt, en me altijd heeft laten merken dat ik veel voor hem beteken.
Iets langer dan een maand geleden zoenden we voor het eerst, en die twee weken daarna heb ik hem nog veel gezien.
De afgelopen twee weken hoorden en zagen we weinig van elkaar. Ik heb het doordeweeks altijd behoorlijk druk, en hij zat in zijn tentamens en had bovendien nog problemen thuis dus kon hij geen tijd vrij maken om af te spreken.
Omdat we officieel nog niets hadden, begon ik een beetje te twijfelen aan hem, en aan ons. Of het nog wel iets zou kunnen worden. Waarom liet hij zo weinig van zich horen? Zou hij iemand anders leuk vinden? Is er iets? Of heeft hij het gewoon echt heel druk?
Ik sprak hem een paar dagen terug even op msn toen hij tussen het leren door eventjes pauze nam. Hij vroeg toen aan me of alles echt goed ging, en zei dat ik moest weten dat ik alles aan hem kan vertellen.
Ik zat toen al dagen met m'n twijfels en vragen, en vond het onzin dat hij zei dat ik alles met hem kan bespreken, aangezien ik hem zo'n twee weken al niet meer face to face gesproken had.
Ik begon toen ook een relaas over het feit dat ik eigenlijk wel graag wilde weten hoe het nu zat tussen ons, en dat ik niet wist wat ik kon/moest doen. Toen bedacht ik me dat ik dat soort gesprekken helemaal niet via msn wil hebben, dus hield ik op.
Die dag en de hele dag erna hoorde ik niets meer van hem, maar vlak voordat ik slaap viel kreeg ik een smsje. Hij zei dat we eens moesten praten, dat hij me geen pijn wil doen, maar dat hij twijfels heeft.
Die twijfels werden me duidelijker toen hij me vandaag een lang mailtje stuurde. Daarin stond dat hij eigenlijk alles aan me geweldig vindt, maar dat hij (nog) niet verliefd op me is. Het was allemaal een beetje tegenstrijdig, omdat hij aan de ene kant zegt dat ik iemand verdien die de volle 100% voor me gaat, maar aan de andere kant ook weer dingen zegt die erop wijzen dat hij hoopt dat het goed komt. Hij vindt alleen dat als hij niet echt verliefd op me is, hij niet eerlijk is tegenover mij.
Het kwam allemaal nogal hard aan bij mij, aangezien ik duidelijk verliefd ben. Toch vind ik het erg belangrijk om (hoe egocentrisch het ook mag klinken) je altijd het eerst aan jezelf moet denken. En dus heb ik gezegd dat ik de komende tijd een beetje afstand van hem zal nemen, zodat ik mijn aandacht een beetje van hem af kan halen en hij ook kan nadenken over wat hij wilt.
Dat is eigenlijk een beetje mijn situatie. Je kunt je misschien wel voorstellen dat ik er redelijk kapot van ben, omdat dit wel eens ertoe zou kunnen leiden dat we het geen kans geven en elkaar laten gaan. En dat accepteer ik nu in ieder geval nog niet, daar vind ik het te vroeg voor.
Hebben jullie wel eens in een situatie als deze gezeten? Vinden jullie dat ik op deze manier goed gehandeld heb? Nog andere meningen?