[Verhaal] Svetlana

Ik overspoel jullie met verhalen.

- - -

Terug van de winkel kon hij zich nauwelijks inhouden. Hij had al zo lang naar dit boek gezocht. Er was geen boekhandel die hij niet had gebeld, de meeste zelfs twee keer. In obscure steegjes had hij tussen donkere regendruppels door naar antiquairs gezocht, maar telkens ving hij bot. Tot vandaag.
In het luie zonlicht had de kale man naar hem geluisterd. De antiekhandelaar herkende de auteur wel, maar de titel niet. Hij mocht mee de achterkamer in, waar de ongesorteerde boeken lagen. De winkelier ging terug naar de balie en de man zelf doorzocht de stapels oude boeken. Onder het stof en met pijnlijke knieën kwam hij uiteindelijk terug. "Ik heb hem gevonden! U heeft hem! Verkoop hem aan mij, uw prijs is de mijne!"
En zo was het zeldzame boek in zijn gretige handen gevallen. Hij scheurde het pakpapier eraf en zag de kaft verschijnen. Eindelijk, de lang gezochte naam van die auteur en eindelijk,... een totaal onleesbare titel? Wat was dit? Dit was een Russische vertaling van het boek dat hij zocht!

Een poos zat hij bij de pakken neer. Hij sprak geen woord Russisch, alleen wat Frans en Engels. Zelfs Duits was voor hem al te oostelijk. Maar hij kon niet de energie opbrengen om opnieuw maanden te zoeken naar een leesbare versie van het boek. Het zou nog makkelijker zijn als iemand hem Russisch kon leren.
Zo kwam hij op zijn idee. Wat virtueel geblader, een telefoontje en drie weken later, stond ze op de stoep, met uitgestoken, bleke hand en 'Svetlana' op haar lippen. Zijn eigen, Russische postorderbruid. Gegarandeerd tweetalig. Haar donkere ogen rustten koud op de hoge jukbeenderen en staalblond haar omlijste haar harde gezicht. Haar glimlach echter deed alles smelten, zowel haar gezicht als zijn hart. Maar, zo redeneerde de man, daarvoor was ze niet gekomen.
Vlak na zijn telefoontje had hij zich schuldig gevoeld. Het meisje zou hierheen komen met de hoop de prins op het witte paard te vinden, maar hij zou slechts vragen of zij hem Russisch wilde leren. Hij stelde zich echter gerust met de gedachte dat ze in het geheel niet die hoop koesterde of wilde trouwen, maar gewoon weg wilde uit de ellende waar ze kennelijk in zat. Bovendien zou hij vast beter voor haar zorgen dan de gemiddelde, door lust gedreven vrouwenbesteller. Hij zag haar niet als koopwaar.

Hij nam haar goedkope nepbontjas aan en hoorde hoe ze 'Danke' zei. Even was hij verbaasd. "Sorry, wat zei je?"
Ze keek hem vragend aan. "Was sagen Sie?" Hun ogen ontmoetten. De zijne verbaasd en geschrokken, de hare met een ingestudeerde glimlach. Mijn God, dacht hij, die stomme wodkazuipers hebben me een Duits-Russische bruid gestuurd, in plaats van een Nederlands-Russische. Hij overwoog haar weer terug te sturen, maar had geen idee hoe zoiets aan te pakken. Bovendien kon hij het niet over zijn hart verkrijgen om met een grote, lompe klomp te stampen op de hoop die in haar ogen straalde.

Ze aten tegenover elkaar. Svetlana had honger en stopte ongegeneerd haar mond vol, maar zelf kon hij met moeite wat opprikken. Ze was mager en hij wilde haar niet terugsturen naar waar dat gebeurd was. Hij merkte dat zij ook voelde dat het mis was. Zeker toen hij bleef vragen of ze Nederlands, Engels of zelfs Frans sprak. Ze had met haar armen achter haar rug verlegen weggekeken en 'Nein' en ‘Njet’ geantwoord. Maar ze bleef lachen in de hoop hem in te palmen en het lukte haar wonderwel.

Met pijn in zijn rug werd hij wakker op de bank. Tot Svetlana's grote verbazing had hij haar zijn bed gewezen en was hij zelf op de bank gaan liggen. Hij had nare dromen gehad, maar ontwaakte met een idee. Uit de kast pakte hij een Duits-Nederlands woordenboek. Hij bladerde er wat in en besloot dat Duits helemaal niet zo moeilijk was.
Met het woordenboek in zijn hand wilde hij Svetlana uitleggen wat er mis was gegaan. Ze begreep het, vulde zelf in hoe het af zou lopen en plofte huilend in een stoel, haar dunne handen voor haar ronde gezicht. Hij haastte zich naar haar toe en pakte haar bovenarm. Hij probeerde haar in het Engels en Frans gerust te stellen, zocht daarna even in het woordenboek, en legde uit dat hij Duits zou leren, zodat hij haar Nederlands kon leren, zodat ze toch kon blijven. Het Russische boek was hij vergeten. Svetlana staarde met haar natte ogen naar hem.

Weer was hij terug van een boekwinkel, maar ditmaal waren zijn handen minder gretig. Hij had een nieuw Duits taalboek willen kopen maar nu hij ook Svetlana moest onderhouden, wilde hij de kosten drukken. Zodoende kwam hij bij een antiquair een gehavend boek tegen zonder kaft. Hij kocht het snel en begon thuis met leren.
Svetlana liet hij niet toe in zijn studiekamer als hij bezig was, maar zij voelde zich al thuis en stond voor hem te koken. Russische volksliederen klonken door de luchtafvoer tot in zijn kamer en hij zuchtte met een verzwaard hart.

Onder het eten begon Svetlana enthousiast tegen hem te ratelen, maar hij kon er nog niets van maken. Dus vielen zij weer terug op het woordenboek en handgebaren. Svetlana was hoopvol en voordat hij op zijn bank kroop, drukte ze een kus op zijn wang. Die nacht lag hij wakker en nam hij zich voor de dag erna nog veel harder te studeren.

Een week kroop voorbij en nog altijd kon hij alleen met het woordenboek en veel gewijs iets van Svetlana begrijpen. Zijn studie had tot niets geleid. Hij sprak soms zinnen uit die hij geleerd had uit zijn boek, maar Svetlana keek hem niet-begrijpend aan en haalde haar blanke schouders op. Hij weet het aan de uitspraak en studeerde verder.
Na anderhalve week was hij het zat en besloot hij het boek samen met Svetlana door te nemen. Hij sprak in zijn zelfgeleerde taal tegen haar en Svetlana bladerde. Plotseling liet ze het schaterend van de lach vallen . Hij vroeg in het Nederlands wat er was en giechelend wees ze op de laatste bladzijde van het boek. Nu zag hij het ook. Het was een Pools taalboek.

Die nacht lag hij bij Svetlana. Hij was somber en had de warme steun nodig om te kunnen slapen. Hij had er zoveel van gehoopt. Als hij Duits kon, kon hij Svetlana Nederlands leren, waarna zij hem Russisch kon leren. Niet alleen kon hij dan eindelijk echt in contact komen met Svetlana, ook kon hij zijn boek lezen. Soms vergat hij bijna dat het daar allemaal om begonnen was.
Svetlana probeerde hem te verleiden, maar haalde haar handen weg en kroop slechts tegen haar aan. Ze sloeg een Russische arm om hem heen en hij huilde.

De volgende morgen kwam ze enthousiast naar hem toe met een boek in haar handen. Ze wist hem duidelijk te maken dat het een Russisch-Pools woordenboek was en dat ze nu samen Pools konden leren. Hij pakte het boek aan en bladerde erin. Hij zag alleen maar onleesbare tekens en voelde zijn hoop weer wegzinken. Svetlana pakte echter zijn hand, wees een woord aan, sprak het uit, en wees een woord aan in zijn taalboek. Hij keek verbaasd naar haar hand om zijn pols, toen in haar prachtige, koude ogen en vergat wat ze zei. Ze keek terug en herhaalde haar actie lachend. Nu pas lette hij op en zei hij het woord dat ze in zijn boek aanwees. Svetlana sprak het ook uit. Het klonk totaal verschillend. Hij stond boos en teleurgesteld op.

Svetlana zat tegenover hem aan tafel. Hij sprak gewoon in het Nederlands. "Svetlana, ik ben bang dat we elkaar nooit zullen begrijpen. Wat ik ook probeer, het gaat fout. Ik snap nog altijd niets van wat je zegt, en jij ook niets van wat ik nu zeg. Ik praat hier maar dom voor me uit." Svetlana keek hem bezorgd aan. Plotseling stond ze op, liep ze naar hem toe en drukte ze een kus op zijn mond. "Влюбленностью будет всеобщий язык", zei ze, en samen gingen ze naar boven.


- - -

LUH-3417 - Ik heb hem bewerkt. Een klein aantal fouten eruit gehaald, een paar zinnen omgegooid, enz. Nu is hij beter.

[Redhair]

Heel mooi!
Leuk, hoe alles fout gaat, maar daardoor juist goed. Leuk bedacht, leuk uitgewerkt.

[Changshan]

Lief!!! Nu je andere verhaal nog, waar net nog meer reacties op waren .

[Sortjuh]

.

Dit vind ik nou een leuk verhaal. Vooral het begin vind ik heel leuk, en het concept van de Russische postorderbruid ook. Een héééél klein puntje van kritiek: de zinnen zijn zo simpel. Maar misschien hoort dat zo.

[Reynaert]

Een pareltje. Ik vind het concept echt heel goed, de uitwerking laat hier en daar nog wat kleine steekjes vallen maar met het bedrijven van de liefde met mieren komt men een heel eind. Het verhaal wist me echt te boeien tot het einde terwijl het toch eigenlijk maar uitgaat van één gegeven. Desondanks was het dus uitstekend.

[Zut Alors!]

LUH-3417
Noem een bizar onderwerp en hij schrijft er een verhaal over. Alleen al om zijn stof voor zijn verhalen en zijn mateloze fantasie verdiend hij hier een plekje. Maar ook zijn schrijfstijl is goed, hoewel wel 'moeilijker' dan de meeste schrijfsels, en er wordt aandacht aan besteedt.

En wat een prachtig moraal zo aan het einde.

Bedankt voor de reacties.

Zut Alors, waar heb je die quote vandaan? Of is het eigenlijk stiekem helemaal geen quote?

Is er trouwens iemand die die Russische tekst door Babelfish geknipt en geplakt heeft?

LUH-3417

[Zut Alors!]

LUH-3417 schreef op 29-12-2004 @ 19:12 :
Zut Alors, waar heb je die quote vandaan? Of is het eigenlijk stiekem helemaal geen quote?

Jazeker wel, hij is van Krummeltje, maar aangezien hij uit een topic komt dat onlangs (door jou) gesloten is, kon ik niet direct quoten, maar moest ik knippen en plakken.
Ik vond het alleen zo passend, dat ik dat er wel voor over had.

[Just Johan]

Dit was duidelijk het lezen waard! Wat een leuk plot.

[juliettebinoche]

Iets met Russisch, dat is op zich al fantastisch.
Ontroerend mooi en lief.

Bedankt voor de reacties.

Zut Alors, welke topic was dat precies? Ik ben benieuwd wat men allemaal over me zegt en wat ik kennelijk weer vergeet.

Zelf vind ik het trouwens niet zo heel erg verschrikkelijk lief en zoet, omdat ik er een beetje van baal dat ik Svetlana zo slecht en tekstloos neerzet. Ze doet me veel te veel denken aan Leeloo uit The Fifth Element en aan haar heb ik me kapot geërgerd. Wel typisch dat ik dan toch nog een verhaal kan maken met haar erin wat als lief en schattig gelezen wordt.

LUH-3417

[Zut Alors!]

LUH-3417 schreef op 29-12-2004 @ 23:18 :
Zut Alors, welke topic was dat precies? Ik ben benieuwd wat men allemaal over me zegt en wat ik kennelijk weer vergeet.

Volgens mij wil je gewoon bevestiging! nou, als het zo moet: asjeblieft!


gheeez, dat ik hier al die moeite voor doe