Totaal verschillend

Ik zit op het moment helemaal in de knoop. Mijn vriend en ik zijn totaal verschillend, we hebben ook wel sterke overeenkomsten (zoals beiden ons sterker voordoen dan we zijn) maar de manier waarop we met dingen omgaan is totaal verschillend.

Voor hem zijn dingen heel simpel, hij kan een gevoel makkelijk wegredeneren en het blijft dus ook nooit lang hangen. Als hij zich kut voelt constateert hij dat, vindt het vervolgens onzin en raakt afgeleid waardoor hij zich vanzelf niet kut meer voelt.

Als ik me kut voel duik ik erin, wil erover praten, ben ermee bezig tot ik tot een oplossing kom en het gevoel daardoor verdwijnt. Hij kan er heel slecht tegen als ik me kut voel omdat hij zich daar ook rot door gaat voelen en dat gevoel niet op dezelfde manier op kan lossen als hij normaal doet, omdat hij het niet voor mij kan oplossen. Hierdoor voel ik me dan vaak afgewezen omdat ik het gevoel heb me niet kut te mogen voelen.

Hij vindt dat onze relatie uitstekend loopt, maar ik voel me de laatste tijd heel slecht. Ik maak hem dat wel duidelijk, daar praten we dan over, maar een dag later is hij weer over dat gevoel heen en het ongeveer 'vergeten'.

Ik hou heel veel van hem en vind die verschillen ook ontzettend leuk en interessant, maar ik raak er soms ontzettend door in de war, zoals nu.

Zijn er misschien mensen die ook heel anders met dingen omgaan dan hun vriend/vriendin en hoe gaan jullie daar dan weer mee om?

[Princesita]

Hmmja...mijn vriend is moslim (zie andere topic) en dat maakt niet eens zoveel uit eigenlijk (alleen nu met de ramadan is het een btje lastig). Maar ik ben iemand die altijd op tijd is, en bel al als ik 5 minuten te laat ben. Hij is niet zo stipt, en heeft ook een beetje een andere levensstijl/ritme. Ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan...Ik vind het namelijk altijd erg vervelend als mensen te laat komen. Ik heb m dat ook verteld, en toen deed ie echt zijn best om op tijd te komen, maar had de trein weer vertraging Oke, daar kan hij niks aan doen mja...(oke, slecht voorbeeld )
We zijn pas een maandje samen (en kunnen elkaar maar 1 a 2 keer per week zien) dus het kan ook zo zijn dat ie nog verandert, wil hij iig wel voor mij doen)
Sorry voor het vage verhaal maar ik ben echt slecht in iets uitleggen

Jouw situatie is wel iets serieuzer dan de mijne denk ik trouwens... Je moet er iig over blijven praten en vertellen hoe jij erover denkt. Dan kan hij het gevoel dat hij had maar weer is vergeten misschien weer terughalen, en kijken of het echt een probleem was, samen met jou.
x
Ellen

[bassgirl]

tja ik en mn vriend zijn ook best verschillend, mensen om ons heen vinden het echt raar dat wij wat hebben samen, worden op straat ook nagekeken van huh

wij vinden het wel humor van wat andere zeggen en denken...

en over hoe we zelf over sommige dingen denken, tja van de meeste dingen weten we hoe de ander erover denkt en gaan we niet in discussie erover heeft toch geen nut.

bij ons ist ook zo hij wil overal over praten enzo, hij maakt heel snel contact en van die dingen, en dat heb ik dus niet... door hem al meer dus ik leer wel van hem ofzo weet ik veel... maar denk ook dat jullie je na een tijdje qua dat wat meer op elkaar gaan aanpassen, ik was in het begin anders dan nou, nu meer open enzo... en jullie hebben pas een mnd dus denk dat 't nog wel wat gaat veranderen

bassgirl schreef op 31-10-2003 @ 17:48:
tja ik en mn vriend zijn ook best verschillend, mensen om ons heen vinden het echt raar dat wij wat hebben samen, worden op straat ook nagekeken van huh

wij vinden het wel humor van wat andere zeggen en denken...

en over hoe we zelf over sommige dingen denken, tja van de meeste dingen weten we hoe de ander erover denkt en gaan we niet in discussie erover heeft toch geen nut.

bij ons ist ook zo hij wil overal over praten enzo, hij maakt heel snel contact en van die dingen, en dat heb ik dus niet... door hem al meer dus ik leer wel van hem ofzo weet ik veel... maar denk ook dat jullie je na een tijdje qua dat wat meer op elkaar gaan aanpassen, ik was in het begin anders dan nou, nu meer open enzo... en jullie hebben pas een mnd dus denk dat 't nog wel wat gaat veranderen

Nee
we hebben al 6 maanden

En het is niet zo dat mensen om ons heen denken 'huh?'. In tegendeel, iedereen vindt ons juist geweldig samen. Echt zo'n stelletje waarvan je denkt 'die horen bij elkaar'.

[Rogue-old]

ik herken dit gedeeltelijk.

mijn vriend en ik zijn nu iets meer dan 2 maanden samen, en hij uit zich heel anders dan ik, ik ben een prater, ik gooi alles er uit, hij vertelt (bijna) niks, ik huil erg veel, aan hem merk je bijna niet eens dat er wat is.

ik zal het maar gewoon moeten accepteren, dit is nou eenmaal de persoon waar ik verliefd op ben geworden en dat hoort nou eenmaal ook bij hem, hoe vervelend ik het soms vind.

Rogue von dik altijd zo'n gave naam, hehe xmen!

Eh... mijn vriend schuift ook altijd alles makkelijk af, geowon "meh" en het gaat vanzelf over. Als hij kwaad is gaat dat niet zomaar (dan moet ik hem echt rustig praten) maar voor de rest is hij echt zo'n happy go lucky en niks kan hem dan ook maar iets schelen. Ik trek me vaker dingen aan, en dan wil ik meestal wel praten maar dat 'kan' ik meestal niet, en hij wil dan weer wel praten en als ik dan weer teveel (volgens hem) over iets inzit heeft hij weer zoiets van "heh bah zit niet zo te sjaggereinen" meestal valt er wel een midden te vinden, hij luisterd naar mij en ik probeer dan ook wat vrolijker te zijn

[Pinkish Dress]

Ik herken dit wel.
Ik heb zoiets zelf ook met mijn vriend. Hij zet zich makkelijk over dingen heen, terwijl ik zoiets heb van; hé, ik wil er nog over praten.
Opzich is dit ook wel een klein beetje een verschil tussen man-vrouw. Om dan even heel erg te generaliseren. Mannen praten liever niet uitgebreid over dingen terwijl wij, vrouwen, dat juist wel doen. Zij zetten zich makkelijk over iets heen en wij blijven er in hangen.

Maargoed. Je weet dat hij om jou geeft en duidelijk een goed gevoel heeft over jullie relatie.
Laat hem duidelijk merken dat dit een heel belangrijk punt is voor jou in deze relatie. Ik heb ook een tijd geleden tegen mijn vriend gezegd, dat ik soms gewoon moet praten over wat me dwars zit. Dus zodra ik me ergens rot over voel, geef ik duidelijk aan dat ik erg echt over wil praten. Misschien zegt hij niet veel terug, maar ik weet wél dat hij begrip voor mijn gevoel heeft en de tijd heeft genomen om naar mij te luisteren.

Pinkish Dress schreef op 31-10-2003 @ 21:08:
Ik herken dit wel.
Ik heb zoiets zelf ook met mijn vriend. Hij zet zich makkelijk over dingen heen, terwijl ik zoiets heb van; hé, ik wil er nog over praten.
Opzich is dit ook wel een klein beetje een verschil tussen man-vrouw. Om dan even heel erg te generaliseren. Mannen praten liever niet uitgebreid over dingen terwijl wij, vrouwen, dat juist wel doen. Zij zetten zich makkelijk over iets heen en wij blijven er in hangen.

Maargoed. Je weet dat hij om jou geeft en duidelijk een goed gevoel heeft over jullie relatie.
Laat hem duidelijk merken dat dit een heel belangrijk punt is voor jou in deze relatie. Ik heb ook een tijd geleden tegen mijn vriend gezegd, dat ik soms gewoon moet praten over wat me dwars zit. Dus zodra ik me ergens rot over voel, geef ik duidelijk aan dat ik erg echt over wil praten. Misschien zegt hij niet veel terug, maar ik weet wél dat hij begrip voor mijn gevoel heeft en de tijd heeft genomen om naar mij te luisteren.

Ja, het kostte me erg veel moeite hem duidelijk te maken dat er voor mij een serieus probleem is tussen ons, waar ik me niet zomaar overheen kan zetten.

Hij toont voor mijn gevoel weinig interesse in me en is op internet heel anders dan hoe ik hem ken. Dit zijn dingen die ik wel steeds tegen hem zei, maar dan gebaseerd op een enkele gebeurtenis, waarbij hij me dan gerust kon stellen.

Het bleef echter telkens terugkomen, en gisteravond hebben we gepraat. Ik geloof dat hij zich nu wel beseft dat het niet iets is wat vanzelf overgaat en waar ik me makkelijk overheen kan zetten. Dat ik niet door kan gaan als er niets veranderd.

Het zijn veel kleine dingen opeen gestapeld, maar het gaat voornamelijk om hoe hij overkomt op mij. Hij zegt dat ik over alles met hem kan praten, maar vaak kreeg ik dan toch erg weinig reactie. Hier werd ik alleen maar onzeker van, het voelde als persoonlijke afwijzing. Op mijn oppervlakkige kant kreeg ik heel veel reactie, maar op datgeen daaronder.. sja.

Hij begrijpt mijn punt nu en wil er iets aan doen. Ik geloof wel dat hij echt van me houdt en het dus ook echt wil proberen. Hopelijk komen we eruit en zal het beter gaan, zal ik me rustiger en prettiger voelen in de relatie.

Je hebt gelijk dat het ook wel een man-vrouw verschil is, dat merk ik toch ook wel bij vriendinnen die hetzelfde probleem hebben. Dan ben ik toch wel blij met mijn vriendje, die wel naar me luistert en zich probeert in te leven, hoe moeilijk hij dat soms ook vindt.

[Some]

Ik en mijn ex waren ook heel anders eigenlijk.
Ik was heel rustig en zij heel druk, dit is maar een klein voorbeeld maar zo zijn er nog een aantal dingen. Na 4 maanden verkering zei ze: Eigenlijk zie ik meer sminpunten aan jou dan pluspunten, ze bedoelde het niet slecht maar voor haar waren het minpunten wat voor iemand anders juist pluspunten kan zijn.
Nouja ik had bij haar ook wel een aantal dingen en hebben afgesproken daarop te letten bla bla bla maar uiteindelijk werkt het toch niet echt. Je bent zoals je bent, na 6,5 maanden is het uitgegaan (niet zo lang geleden nog)
Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar als je zegt er moet iets veranderen in de relatie is dat geen heel goed teken. (alhoewel het ook heel goed kan gaan met jullie) Maar meestal veranderen personen toch niet van hoe ze zijn als je me snapt...

Some schreef op 01-11-2003 @ 10:15:
Ik en mijn ex waren ook heel anders eigenlijk.
Ik was heel rustig en zij heel druk, dit is maar een klein voorbeeld maar zo zijn er nog een aantal dingen. Na 4 maanden verkering zei ze: Eigenlijk zie ik meer sminpunten aan jou dan pluspunten, ze bedoelde het niet slecht maar voor haar waren het minpunten wat voor iemand anders juist pluspunten kan zijn.
Nouja ik had bij haar ook wel een aantal dingen en hebben afgesproken daarop te letten bla bla bla maar uiteindelijk werkt het toch niet echt. Je bent zoals je bent, na 6,5 maanden is het uitgegaan (niet zo lang geleden nog)
Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar als je zegt er moet iets veranderen in de relatie is dat geen heel goed teken. (alhoewel het ook heel goed kan gaan met jullie) Maar meestal veranderen personen toch niet van hoe ze zijn als je me snapt...

Ja, ik begrijp wel wat je bedoeld. Ik ben ook heel bang dat het niet goed zal komen, veranderen is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar misschien kan ik proberen om wat meer vast te houden aan de momenten dat ik hem zie, waar het heel fijn is en kan hij proberen daarbuiten wat meer rekening met me te houden. In ieder geval is hij zich nu bewust van zijn gedrag en daardoor kan ik hem er ook makkelijker op wijzen.

Ik weet dat het niet zomaar ineens goed kan gaan en dat dat tijd nodig heeft, maar ik heb het er wel voor over. Een relatie gaat nooit vanzelf toch? Soms moet je er moeite voor doen en is er een dipje, dat is nu het geval. Het is ook heel lang goed gegaan maar afgelopen week was het gewoon totaal mis.

Ik zie wel hoe het verder loopt. Vanavond zie ik hem weer en zullen we vast nog wel wat meer praten. We willen het in ieder geval allebei proberen en zolang ik er niet aan onderdoor ga zal ik dat ook blijven willen. Als het niet lukt, ja.. dan hebben we er in ieder geval alles aan gedaan

[Some]

Dusjcrib schreef op 01-11-2003 @ 10:51:
Ja, ik begrijp wel wat je bedoeld. Ik ben ook heel bang dat het niet goed zal komen, veranderen is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar misschien kan ik proberen om wat meer vast te houden aan de momenten dat ik hem zie, waar het heel fijn is en kan hij proberen daarbuiten wat meer rekening met me te houden. In ieder geval is hij zich nu bewust van zijn gedrag en daardoor kan ik hem er ook makkelijker op wijzen.

Ik weet dat het niet zomaar ineens goed kan gaan en dat dat tijd nodig heeft, maar ik heb het er wel voor over. Een relatie gaat nooit vanzelf toch? Soms moet je er moeite voor doen en is er een dipje, dat is nu het geval. Het is ook heel lang goed gegaan maar afgelopen week was het gewoon totaal mis.

Ik zie wel hoe het verder loopt. Vanavond zie ik hem weer en zullen we vast nog wel wat meer praten. We willen het in ieder geval allebei proberen en zolang ik er niet aan onderdoor ga zal ik dat ook blijven willen. Als het niet lukt, ja.. dan hebben we er in ieder geval alles aan gedaan

Das duidelijk, Succes !!

[Fujitsu]

Ik denk dat er altijd wel een verschil is tussen de manier van denken en met problemen om gaan he. Voor veel jongens is het veel makkerlijker om met problemen om te gaan dan met meisjes. Waar wat jongens vaak niet eens als een probleem zien zullen meisjes vanalles gaan achter zoeken.

Ik heb dit ook gemerkt met mij en mijn ex. Dat zij zich helemaal druk zat te maken terwijl ik niet eens wist dat er iets was. Uiteindelijk is het hierdoor uitgegaan. Waar ik veel spijt van heb. En ik heb me afgevraagd waarom ik niet inzag dat er wel een probleem was. Ik denk dat een van jullie of beide toch zullen moeten aanpassen. Of jij zult moeten accepteren dat je vriend zo omgaat met die dingen. Kun je dat niet dat zal hij er rekening met jou moeten houden en je helpen als je ergens mee zit. Kunnen jullie dit beide niet. Dan zal het uiteindelijk toch uitgaan hoe veel jullie ook om elkaar geven.

Fujitsu schreef op 01-11-2003 @ 15:01:
Ik denk dat er altijd wel een verschil is tussen de manier van denken en met problemen om gaan he. Voor veel jongens is het veel makkerlijker om met problemen om te gaan dan met meisjes. Waar wat jongens vaak niet eens als een probleem zien zullen meisjes vanalles gaan achter zoeken.

Ik heb dit ook gemerkt met mij en mijn ex. Dat zij zich helemaal druk zat te maken terwijl ik niet eens wist dat er iets was. Uiteindelijk is het hierdoor uitgegaan. Waar ik veel spijt van heb. En ik heb me afgevraagd waarom ik niet inzag dat er wel een probleem was. Ik denk dat een van jullie of beide toch zullen moeten aanpassen. Of jij zult moeten accepteren dat je vriend zo omgaat met die dingen. Kun je dat niet dat zal hij er rekening met jou moeten houden en je helpen als je ergens mee zit. Kunnen jullie dit beide niet. Dan zal het uiteindelijk toch uitgaan hoe veel jullie ook om elkaar geven.

Ja.
Heel erg waar.

Ik denk dat we ons beiden moeten aanpassen. Ik heb mezelf lopen verstoppen, niet alleen voor hem, maar voor de wereld. Iets waar ik niet direct last van heb, maar wel als ik een relatie heb met iemand waarmee ik het serieus meen. We laten elkaar niet binnen, niet écht.

Daar zullen we beiden iets aan moeten veranderen willen we dit laten werken.

Ik word nu te vaak gekwetst, dat hou ik niet vol. Vanavond praat ik nog meer met hem, redden wat er te redden valt.

Ik haat het als je ineens beseft waar het probleem ligt, dan valt het gewoon niet meer te negeren. Ik heb telkens hoop gehad, telkens het vertrouwen dat we er wel uitkwamen. Maar nu weet ik dat niet meer zo zeker. En dat is eng.

[Luna]

Sommige dingen komen mij heel bekend voor. Het ligt bij mij dan wel wat anders maar de situatie is enigsinds hetzelfde. Ik wil ook altijd praten over wat me dwarszit en hoe het in de relatie gaat. Hij niet, hij laat mij dan praten en er komt geen, of nauwlijks een reactie. Ik kan me daar zo aan ergeren, hij laat niet merken dat ie naar me luistert.
Ik vind het zelf ook moeilijk om mee om te gaan maar de laatste tijd gaat het op dit punt wel beter.
Je moet denk ik zoeken naar een manier van omgang met elkaar. Maak hem in ieder geval duidelijk dat het je pijn doet dat hij geen interesse in je gevoelens toont, ik denk dat hij daar echtwel over na zal denken en er wat aan zal doen.
Het kost tijd om elkaar volkomen te vertrouwen en je voor elkaar open te stellen, sommige mensen hebben hier maanden voor nodig. Mijn vreind en ik zijn ruim 10 mnd samen en we hebben laatst voor het eerst over zijn gevoel gesproken, en volgens mij vond ie het doodeng.
Ik denk dat je het niet uit zou moeten maken zolang de rest nog goed gaat, misschien heeft het tijd nodig. Praat er in ieder geval over en kijk of het daarmee vooruit gaat.

vizz schreef op 01-11-2003 @ 17:46:
Sommige dingen komen mij heel bekend voor. Het ligt bij mij dan wel wat anders maar de situatie is enigsinds hetzelfde. Ik wil ook altijd praten over wat me dwarszit en hoe het in de relatie gaat. Hij niet, hij laat mij dan praten en er komt geen, of nauwlijks een reactie. Ik kan me daar zo aan ergeren, hij laat niet merken dat ie naar me luistert.
Ik vind het zelf ook moeilijk om mee om te gaan maar de laatste tijd gaat het op dit punt wel beter.
Je moet denk ik zoeken naar een manier van omgang met elkaar. Maak hem in ieder geval duidelijk dat het je pijn doet dat hij geen interesse in je gevoelens toont, ik denk dat hij daar echtwel over na zal denken en er wat aan zal doen.
Het kost tijd om elkaar volkomen te vertrouwen en je voor elkaar open te stellen, sommige mensen hebben hier maanden voor nodig. Mijn vreind en ik zijn ruim 10 mnd samen en we hebben laatst voor het eerst over zijn gevoel gesproken, en volgens mij vond ie het doodeng.
Ik denk dat je het niet uit zou moeten maken zolang de rest nog goed gaat, misschien heeft het tijd nodig. Praat er in ieder geval over en kijk of het daarmee vooruit gaat.

Ja, we hebben heeel goed gepraat al gisteren. En lekker ruzie gemaakt. (Het voelde goed dat hij tegen me schreeuwde, want dat doe je alleen tegen mensen die er toe doen. En hij zei dat het hem speet en hij vond zichzelf een eikel, waar ik het natuurlijk totaal niet mee eens kon zijn. Datnuookweerniet)

Ik wissel een beetje. Het ene moment ben ik heel negatief en denk ik dat het niet meer goedkomt, het andere moment ben ik heel positief en heb ik er alle vertrouwen in. Nu ben ik positief. In ieder geval doet het me goed te lezen dat jij er beter mee om leert gaan.

Ik moet nog wel even iets rechtzetten. Het is niet waar dat hij geen interesse toont in mijn gevoelens. Sowieso wat ons betreft, dan luistert hij altijd heel goed en praat met me. Maar zoals hij zelf zegt, hij heeft weinig aandacht besteedt aan mijn innerlijk, ookal vindt hij dat echt wel interessant (zegt hij).

Ik denk wel dat het lukt om het te verbeteren. Waar bij mij alleen de zwakke plek ligt, is dat ik dan vaak niet meer geloof dat hij van me houdt. Gewoon door zijn gedrag of reactie. Dan geloof ik best dat er oppervlakkige verliefdheid is en dat hij denkt van me houdt, maar ben ik bang dat hij er ineens achterkomt dat dat eigenlijk niet zo is. Maar goed, dat is dan ook maar zo. Ik kan niet meer doen dan mijn best.

In ieder geval heb ik hem heel goed duidelijk gemaakt hoe ik me voel en volgens mij kwam het nu echt over, dus hopelijk komt alles goed

[Luna]

Volgens mij zijn jullie al veel verder dan ik en mn vriend, en wij zijn ook nog steeds samen, dus dat komt wel goed

vizz schreef op 01-11-2003 @ 18:35:
Volgens mij zijn jullie al veel verder dan ik en mn vriend, en wij zijn ook nog steeds samen, dus dat komt wel goed

stiekem toch fijn om van iemand te horen.. of lezen bedoel ik

[Scatterheart]

Kim,

Ik weet niet of deze reactie er echt toe doet, maar ik hoop van wel omdat ik toch een klein beetje de achtergrond weet.

Verschil in een relatie is goed en dat moet er ook zijn. Het is volstrekt oninteressant om met een kopie van jezelf te verkeren. Het maakt je relatie tot een uitdaging om te zien hoe de ander ook anders reageert dan jij zou doen.

Maar, en dat is ook het tegenstrijdige: het allermoeilijkst in de liefde is om te leren van een ander te houden om wie hij is, en niet om wie je zelf bent.

Irriteer je je aan de dingen die hij anders doet? Is dat afhankelijk van een periode die je nu doormaakt? Is het minder geweest?

Wees alsjeblieft eerlijk tegen jezelf. Ik bedoel dit niet in termen van kwantiteit. Het is jouw leven en leef het ook zoals jij het wil. Laat je niet beperken, en durf als je kiest ook echt om lief te hebben.

Probeer het om niet bij ieder heuveltje te steunen, want zo worden ze allemaal een berg.

Als je wilt praten, MSN.

Scatterheart schreef op 03-11-2003 @ 18:05:
Kim,

Ik weet niet of deze reactie er echt toe doet, maar ik hoop van wel omdat ik toch een klein beetje de achtergrond weet.

Verschil in een relatie is goed en dat moet er ook zijn. Het is volstrekt oninteressant om met een kopie van jezelf te verkeren. Het maakt je relatie tot een uitdaging om te zien hoe de ander ook anders reageert dan jij zou doen.

Maar, en dat is ook het tegenstrijdige: het allermoeilijkst in de liefde is om te leren van een ander te houden om wie hij is, en niet om wie je zelf bent.

Irriteer je je aan de dingen die hij anders doet? Is dat afhankelijk van een periode die je nu doormaakt? Is het minder geweest?

Wees alsjeblieft eerlijk tegen jezelf. Ik bedoel dit niet in termen van kwantiteit. Het is jouw leven en leef het ook zoals jij het wil. Laat je niet beperken, en durf als je kiest ook echt om lief te hebben.

Probeer het om niet bij ieder heuveltje te steunen, want zo worden ze allemaal een berg.

Als je wilt praten, MSN.

Wijze woorden Maureen

In feite irriteer ik me echt zelden aan hem eigenlijk. Alleen als ik chagerijnig doe of hij onterecht chagerijnig tegen mij doet, dat soort dingen. Het gaat niet echt om irritatie, ik vind die verschillen ook juist superleuk en interessant.

Ik denk dat er veel dingen meespelen. Hij is hier weer geweest van zaterdagavond tot vanochtend, en ik voel me nu weer lekker. Ik had beide avonden nog wel een dipje, maar daar hebben we over gepraat.

Je hebt gelijk dat het belangrijk is van de ander te houden om wie hij is, niet om wie je zelf bent. Ik denk ook wel dat ik dit kan, maar er komt telkens een rem de kop op steken. Wanneer het iets minder lekker gaat ga ik twijfelen aan mijn gevoel, het patroon tekent zich. Het is een soort zelfbeschermingsmechanisme. Want wanneer ik twijfel aan mijn gevoel kan hij mij in veel mindere mate raken.

Ik denk dat ik echter ook wat meer moet proberen te genieten van het houden van.. Gewoon bedenken dat het fijn is het te ervaren, zo om iemand te geven. Maar ik vind het gewoon heel moeilijk om de balans te vinden tussen de liefde toelaten en laten gaan en op mijzelf blijven letten.

Er zijn zoveel dingen gebeurt in mijn leven, dat klinkt heel dramatisch, maar alles blijft meespelen gewoon. Het heeft mij gevormd, het heeft mij Kim gemaakt.

Maar goed. Ik zie het nu allemaal weer wat minder somber in. Ik ben blij dat we ondanks de verschillen toch een hoop overeenkomsten hebben. Misschien zal het teveel complicaties blijven opleveren, maar misschien ook niet. We kunnen nog steeds geweldig praten als het nodig is en dat blijft het allerbelangrijkste; communicatie

[Shah of Blah]

ik geef alleen maar een algemene tip: gooi niet alles weg (ik bedoel maak het niet uit) vanwege een lichte karakter-mismatch die uit de weg kan worden gewerkt

Shah of Blah schreef op 03-11-2003 @ 19:33:
ik geef alleen maar een algemene tip: gooi niet alles weg (ik bedoel maak het niet uit) vanwege een lichte karakter-mismatch die uit de weg kan worden gewerkt

Heerlijk Lesterlike
En je hebt gelijk.

[Punkygirl]

Mijn vriend en ik zijn ook totaal verschillend.
Een poosje geleden trok ik mezelf die dingen ook heel erg aan.. En als ik er dan over praatte met hem, wat ik precies klote vond.. deed hij de volgende precies hetzelfde..

Ik heb hem toen verteld dat het bij gewoon allemaal te hoog zat en ik er niet echt meer tegen kon.. En dat als het binnen 1 a 2 weken niet beter zou gaan ik het uit zou maken ondanks dat ik het zelf ook moeilijk zou vinden.
Hij begreep toen dat het bij mij echt gewoon serieus was, en we hebben er toen goed over gepraat en erover nagedacht wat we moesten veranderen om et zorgen dat het beter gaat en wie wat moest doen..

Hopelijk heb je hier wat aan..
Praat erover en maak hem duidelijk dat je het echt niet ziet zitten..

[d-Angelic]

Mn vriend en ik zijn ook erg verschillend, we gaan heel anders om met dingen en dat is voor mij soms heel moeilijk dan heb ik echt zoiets van"hoe kun je daar zo over denken??!"...meestal probeer ik hem dat subtiel te vertellen maar het werkt eigenlijk nooit, hij is te makkelijk en soms kan hij ook weer te ver door zeuren...al met al heb ik soms wel momenten dat ik liever zonder hem zou verder leven, als vriend, maar aan de andere kant hou ik veel van hem en zijn er genoeg goede dingen tussen ons..

[xxxJolientjexxx]

Als mijn vriend niet lekker in zijn vel zit vertelt hij me dat en andersom ook. Dit gaat niet over onze relatie want we hebben nog steeds niks te klagen na 15 maanden. Eerst klapte hij ook dicht en zei er niks over totdat ik hem duidelijk gemaakt heb dat dit soms echt beter is, nu heeft hij dat eindelijk door en kan hij erover praten.

[moenbase]

Scheelt wel een hoop als je elkaar eerst eens goed leert kennen, en daarbij dus ook hoe jij omgaat met hem, en hij met jou, of dat voldoende is voor een relatie. Zo niet, niet aan beginnen he.

moenbase schreef op 06-11-2003 @ 10:53:
Scheelt wel een hoop als je elkaar eerst eens goed leert kennen, en daarbij dus ook hoe jij omgaat met hem, en hij met jou, of dat voldoende is voor een relatie. Zo niet, niet aan beginnen he.

Ja, maar das makkelijk gezegd achteraf..

Nu zitten we al in de relatie dus proberen we er binnen de relatie uit te komen..

we kunnen moeilijk opnieuw beginnen om elkaar eerst beter te leren kennen.

[steentje]

mijn ex en ik waren ook enorm verschillend..al waren we al 4 jaar beste vrienden. Ik dacht toen dat we hetzelfde waren..maar toen we een relatie begonnen bleken we echt te verschillen. Daardoor is het bij ons fout gegaan.

[Fade of Light]

The problems are not problems on itself, it is how you deal with it.

En daar sluit ik me bij aan en zelfs nog iets algemener, want vul voor (het tweede woordje) problemen 'verschillen' in en ik ben het er nog steeds mee eens.

Dat er nou eenmaal verschillen zijn dat is zo. Zoals al gezegd is, is een kopie van jezelf ook niks. Nu is het puur hoe je ermee omgaat. Maak je er een probleem van dat je anders bent of niet? Zo ja, dan moet je eens denken aan een narcistische relatie met jezelf

Wat ik wel sterk afraad is jezelf bewust veranderen!

[maanmeisje17]

Ik heb juist altijd het idee dat de mensen waar ik het best mee kan opschieten opvallend heel erg anders zijn als ik...
Dan vul je elkaar aan en kan je op ze tijd lekker loze discussies aangaan...

Maar om wat meer ontopic te reageren..
Ik snap ook heel goed dat het super verwarrend kan zijn.. en zeker in jou voorbeeld dat je dan gaat denken,, waarom wil hij er nou niet over praten en dat je totaal niet weet wat je ermee moet. Als bij mij zoiets voordoet denk ik zoiets als, hij accepteerd dat ik zo ben, dus ik zal ook moeten accepteren dat hij dingen totaal anders aanpakt,, en das best moeilijk.. maar het ligt niet aan jou ofzo,.. hij is gewoon zo... en ik zou het niet proberen te verandere,, lukt waarschijnlijk toch niet.

[juno]

Of een relatie werkt, komt niet door de leuke dingen van je partner, maar staat of valt met jouw vermogen om de rotdingen aan zijn karakter te accepteren. Mensen veranderen niet meer na hun achttiende, niet wezenlijk.

Hou van hem om alles wat hij is, dus ook zijn fouten en gebreken, en sluit verder compromissen, waar jullie allebei mee kunnen leven.

[Fade of Light]

juno schreef op 09-11-2003 @ 17:33:
Mensen veranderen niet meer na hun achttiende, niet wezenlijk.

AHUM! Gebaseerd op noppes naka nada. Mensen blijven continue veranderen imo.

[juno]

Fade of Light schreef op 09-11-2003 @ 18:22:
AHUM! Gebaseerd op noppes naka nada. Mensen blijven continue veranderen imo.

*Zucht* Gebaseerd op ervaring en op psychologie. Alle fouten en goede dingen zitten er dan al qua aanleg in. Iemands psychische/neurotische karakter is met 6 al gevormd, eerlijk gezegd. Met 12 heeft opvoeden eigenlijk al totaal geen zin meer.

Wat er na 18 nog verandert is hooguit mate waarin bepaalde karaktertrekjes zich manifesteren.

[Scatterheart]

juno schreef op 09-11-2003 @ 19:10:
*Zucht* Gebaseerd op ervaring en op psychologie. Alle fouten en goede dingen zitten er dan al qua aanleg in. Iemands psychische/neurotische karakter is met 6 al gevormd, eerlijk gezegd. Met 12 heeft opvoeden eigenlijk al totaal geen zin meer.

Wat er na 18 nog verandert is hooguit mate waarin bepaalde karaktertrekjes zich manifesteren.

Je citeert Freud en hij zat er finaal naast.

Zodra iemand in de puberteit komt kun je hem of haar bepaalde taalkundige zaken als die al niet aangeleerd zijn niet meer aanleren. Dat het karakter daarmee vast zou staan in helemaal niet waar.

En ik hoop van ganser harte dat ik me nog steeds zo dynamisch zal blijven ontwikkelen als ik voor mijn 18de heb gedaan, anders kan ik maar beter direct zelfmoord plegen.

[Tabbetje]

Scatterheart schreef op 09-11-2003 @ 21:02:
Je citeert Freud en hij zat er finaal naast.

Zodra iemand in de puberteit komt kun je hem of haar bepaalde taalkundige zaken als die al niet aangeleerd zijn niet meer aanleren. Dat het karakter daarmee vast zou staan in helemaal niet waar.

En ik hoop van ganser harte dat ik me nog steeds zo dynamisch zal blijven ontwikkelen als ik voor mijn 18de heb gedaan, anders kan ik maar beter direct zelfmoord plegen.

Je verandert continue en vooral als je echt wil veranderen lukt dat ook, hoewl bepaalde dingen idd niet meer helemaal bij te brengen zijn kan je toch ver komen als je moeite doet.
Het schijnt zelfs dat na je 30e (ongeveer) je persoonlijkheid voor een groot deel verandert.

Tabbetje schreef op 09-11-2003 @ 21:26:
Je verandert continue en vooral als je echt wil veranderen lukt dat ook, hoewl bepaalde dingen idd niet meer helemaal bij te brengen zijn kan je toch ver komen als je moeite doet.
Het schijnt zelfs dat na je 30e (ongeveer) je persoonlijkheid voor een groot deel verandert.

"continu"

[Fade of Light]

juno schreef op 09-11-2003 @ 19:10:
*Zucht* Gebaseerd op ervaring en op psychologie. Alle fouten en goede dingen zitten er dan al qua aanleg in. Iemands psychische/neurotische karakter is met 6 al gevormd, eerlijk gezegd. Met 12 heeft opvoeden eigenlijk al totaal geen zin meer.

Wat er na 18 nog verandert is hooguit mate waarin bepaalde karaktertrekjes zich manifesteren.

psychologisch niet-wetenschappelijk gebrabbel blaaah....

Beetje logisch nadenken en je zou kunnen beredeneren dat er in 30 jaar na je 20ste nog veel gebeurtenissen plaatsvinden die je echt wel veranderen.
We anticiperen constant op hetgeen we waarnemen.

MAargoed dat is verder offtopic, sorry voor het opzetten van een verkeerde discussie dusjcrib

[de abt van sion]

juno schreef op 09-11-2003 @ 19:10:
*Zucht* Gebaseerd op ervaring en op psychologie. Alle fouten en goede dingen zitten er dan al qua aanleg in. Iemands psychische/neurotische karakter is met 6 al gevormd, eerlijk gezegd. Met 12 heeft opvoeden eigenlijk al totaal geen zin meer.

Wat er na 18 nog verandert is hooguit mate waarin bepaalde karaktertrekjes zich manifesteren.

Ik mag voor jou en alle mensen in je omgeving hopen dat jij tot in de lengte van dagen zult blijven veranderen...

juno schreef op 09-11-2003 @ 19:10:
Iemands psychische/neurotische karakter is met 6 al gevormd, eerlijk gezegd.

Als je dan precies wilt zijn, 't is met 7.

Plus dat het idd Freud is en er is, voor zo ver ik weet, gebleken dat hij er idd voor een groot deel naast zat. Zijn ideeën zijn iig enorm globaal, zwart-wit en bovendien gebaseerd op wat ze toen wisten, inmiddels weten ze een stuk meer.

ik en mijn vriend zijn ook heel verschillend, pcies in het opzicht wat jij noemt. Het verschil is denk ik alleen dat Ties me wel laat praten als ik het erover wil hebben maar zelf niet zosnel een gesprek verder aangaat. Ik ben wel blij dat hij me mn zegje laat doen, ookal kom ik soms misschien over als zeur ofzo, maar dat zegt ie dan ook gewoon. Zo van: Mylène, mag ik ff wat zeggen, dit slaat dus helemaal nergens op. Als ik me iets weer heel erg aangetrokken heb bijvoorbeeld.
Je moet hem gewoon uitleggen dat je graag je hart lucht en dat hij best de moeite kan nemen om te luisteren.