Ga terug   Scholieren.com forum / Algemeen / Nieuws, Achtergronden & Wetenschap
Bekijk resultaten poll: Wat vind jij van de stelling?
Eens met de stelling want .. 4 22.22%
Oneens omdat .. 12 66.67%
Ik denk er anders over namelijk .. 2 11.11%
Aantal stemmers: 18. Je mag niet stemmen in deze poll

Reageren
 
Topictools Zoek in deze topic
Oud 28-08-2006, 15:36
Verwijderd
Bijna net als wij; de wortels van vreemdelingenhaat

Door: Leon Heuts

Naarmate vreemdelingen meer op ons gaan lijken, gaan we ze meer wantrouwen. Over de wortels van vreemdelingenhaat, en waarom assimilatie geen goede oplossing is.

In een recent onderzoek van onderzoeksbureau Motivaction noemt 10 procent van de ondervraagden zichzelf racistisch. Er is al veel geschreven over de stemmingmakerij van dit onderzoek, maar de hype was een feit. Politici spraken hun verontrusting uit, we moesten allemaal ons best doen om tolerant te blijven.

Moeten wij ons best doen om tolerant te blijven? Natuurlijk. Maar een reflexmatige oproep tot tolerantie kan ons er van weerhouden na te denken over oorzaken van racisme. Misschien moeten we daarentegen de antropologische wortels van de intolerantie bestuderen. Waarom wantrouwen we eigenlijk de ander? En wat leert ons dat over de mogelijkheid om dit wantrouwen niet te laten escaleren tot haat?

Volgens de Frans-Amerikaanse denker René Girard vormen wedijver, uitsluiting en zelfs vervolging en moord het fundament van iedere cultuur. We lezen het in het scheppingsverhaal Genesis, de moord van Kaïn op Abel, of in de mythe die de stichting van Rome beschrijft, de moord van Romus op Remulus. Dit zijn niet zo maar verhalen, maar daadwerkelijke verwijzingen naar een oermoord, een daad die nog steeds sluimert onder de oppervlakte van iedere cultuur. Doorgaans hebben we dit niet door, mede juist doordat we mythen zien als louter verhalen. Maar in crisistijd dreigt deze oorspronkelijke toestand boven te komen. Een samenleving in crisis, aldus Girard, kenmerkt zich door het verdwijnen van verschillen. Als instituties die een samenleving dragen ineenstorten, verdwijnt het verschil tussen goed en kwaad, tussen nobel en onbeschoft, tussen wet en onwettig. Het gevolg is éénvormigheid, in de in de ogen van Girard een nachtmerrie. Want volgens Girard kan de mens zijns gelijke niet verdragen. Die zit hem te dicht op de huid.

Wat doen mensen die elkaar te dicht op de huid zitten? Beledigen, slaan, vechten. Klagen over moreel verval en het verdwijnen van waarden en normen, maar zonder zelf enige verantwoording te nemen. Mensen geven immers liever de schuld aan de samenleving in zijn geheel, wat henzelf tot niks verplicht, of aan andere mensen. Daar begint de uitsluiting. Het idee van Girard is, dat juist in een samenleving waar de verschillen dreigen te verdwijnen, juist de minieme verschillen - die er altijd wel overblijven - sterk worden uitvergroot, een psychisch mechanisme dat Sigmund Freud typeert als 'het narcisme van het kleine verschil'. Het klassieke voorbeeld is het conflict tussen twee zonen van Oedipus, Eteocles en Polyneices, uit Euripides' Phoenicische vrouwen. Als de strijd escaleert, beginnen de twee broers steeds meer op elkaar te lijken, totdat ze voor anderen nauwelijks meer zijn te onderscheiden. Zelf benadrukken ze daarentegen de minieme verschillen die er nog zijn. Uiteindelijk komen beiden om het leven, door in elkaars zwaard te vallen.

De narcistische uitvergroting van het verschil met anderen is een teken van een samenleving in verval. Een signaal dat de gemeenschap verwordt tot massa, eenvormig, zonder verschillen. Die massa eist stante pede vergelding voor de sociale en morele verelendung. Girard schrijft hoe een zondebok kan worden uitgekozen die de schuld van het verval op zich krijgt. In het uiterste geval wordt de zondebok verdreven, een offer moet worden gemaakt, opdat de opgelopen spanningen in de samenleving zich kunnen ontladen en men weer een tijdje verder kan.

Eén van de intrigerende aspecten van Girards werk is de manier waarop hij de verwijten aan het adres van de zondebok typeert. Het is nooit het 'verschillend-zijn' dat men de zondebok aanwrijft. Dat de zondebok 'andere gewoonten' heeft, of 'andere wetten' hanteert, is nooit de steen des aanstoots. Misschien is dat de reden waarom een vorm van cultuurrelativisme zelfs in extreemrechtse kringen gemeengoed is. Want ook daar worden verschillen tussen culturen geaccepteerd en zelfs gewaardeerd. Zo lang men maar 'zijn plaats' kent.

De zondebok wordt daarentegen verweten zijn plaats niet te kennen. Hij kent de juiste afstand niet, de grens tussen mijn en dijn. De zondebok bedreigt het verschil. En precies waar het verschil dreigt te verdwijnen, kan het bestaande verschil tot mythische proporties worden uitvergroot. Het verschil is klein; misschien doet de zondebok zelfs zijn best om op mij te lijken, maar juist daarom is hij ondraaglijk dichtbij. Als hij al zó dichtbij kan komen, en we laten dat allemaal maar toe, dan is het hek van de dam. Waar houdt het op? De opmerking van minister Verdonk, dat ze zich kan voorstellen dat mensen zich unheimisch voelen als er op straat een buitenlandse taal wordt gesproken, is in dit licht fascinerend. Wat bedreigend is, is niet zo zeer het feit dat de taal anders is, maar dat ze in 'ons' huis wordt gesproken. Door het 'hier' uit te spreken is het een belediging voor het Nederlands. We voelen ons er door ontheemd. Zou het schelen als alle 'nieuwkomers' Nederlands zouden spreken? Volgens de theorie van de zondebok zou zelfs het tegenovergestelde kunnen gebeuren: het kleinste verschil in accent kan al een reden zijn de ander te wantrouwen.

Vooroordelen
Het kan verklaren waarom groepen die het relatief goed doen in de Nederlandse samenleving, zoals de Marokkaanse (volgens de 'integratiekaart' van de overheid, waarbij de factoren scholing en werk een groot gewicht krijgen), nu juist het meeste met vooroordelen te kampen hebben. Over gesloten gemeenschappen, zoals de Chinese en de Turkse, doen veel minder vooroordelen de ronde. Je zou kunnen zeggen: 'ze zijn minder tot last', maar misschien is wel beter: 'ze kennen hun plaats'.

Staat de Nederlandse, autochtone, bevolking daadwerkelijk achterdochtig ten opzichte van andere culturen, gebruiken en normen? Of is er in aanzet eerder sprake van onverschilligheid? Konden conservatieve moslims in hun conservatieve gebedshuizen ons eigenlijk iets schelen, in de jaren tachtig en negentig? Je las er nauwelijks een letter over. Waarom nu opeens wel? Misschien omdat moslims erop staan dat ze dit land willen delen, met Nederlanders, áls Nederlanders. Het is opvallend dat moslims die op een ordentelijke manier, conform de geschreven en ongeschreven regels van de Nederlandse rechtsstaat protesteerden tegen - bijvoorbeeld - de 'Deense' spotprenten, schamper worden bekeken. Doen ze het zoals het 'hoort', in plaats van - om maar wat te noemen - de Deense ambassade in brand te steken, en is het nog niet goed. Je mag wel anders zijn, als je maar op de juiste manier anders bent.

De oorzaak van het wantrouwen is de vraag: wat heeft die bij mij te zoeken?. Het antisemitisme in Europa groeide naarmate joden meer succesvol werden, en de eeuwenoude sociale segregatie wisten te overwinnen. Antisemieten ergerden zich aan die sociale onzichtbaarheid, er werden merktekens geëist en 'jodendom'- iets waaruit door bekering aan kon worden ontkomen - werd 'Joodsheid': iets dat aan je kleeft als een kleur van de huid, en dat alleen door vernietiging kon worden bestreden.

Overigens zou hiermee eveneens de ontsporing van enkele jonge moslims van de tweede en derde generatie iets beter kunnen worden verklaard. Het besef dat je zo maar, vrijwel restloos, kunt opgaan in een cultuur, die nochtans op wezenlijke punten verschilt van die van je ouders en je jeugd, kan heel goed een onleefbaar gevoel van totale willekeur opleveren. De vlucht in een soort fantasie-islam, bijeengeknutseld op het internet, moet dan eerder worden gezien als een genezingspoging dan als het bewijs dat de islam uiteindelijk barbaars is. De grens tussen het verlies van alle geloof en fanatiek geloven zou wel eens flinterdun kunnen zijn.

Als Girard gelijk heeft, dan moeten we voorzichtig zijn met de eis van verregaande integratie, of zelfs assimilatie. Staan we wel werkelijk open voor de ander, die we opdragen naderbij te komen? Of valt ons zijn ' andersheid' juist des te sterker op, naarmate hij ons nadert? Een zorgwekkend voorbeeld is de moeite die jonge moslims moeten doen om een stageplek te vinden. Een keurige sollicitatiebrief, de juiste referenties - het blijkt te vaak niet voldoende. Hoewel het enige, feitelijk aanwijsbare, verschil luidt dat deze jongens en meisjes geen Ivo of Mariska heten, maar Mohammed of Fatima. Het gevolg is een groeiende frustratie. Funest voor een multiculturele samenleving is de constatering 'zie je nou wel, nu doe je zo je best, en ze moeten je nog niet.'

Toch, zonder twijfel, en met alle recht, eisen Nederlanders van allochtone afkomst hun plek onder de zon, zowel economisch, als sociaal, cultureel en politiek. Hoe leren we die nabijheid te verdragen? Een stelling is dat het seculiere, liberale Westen, geleerd van de fouten uit het verleden, heeft afgerekend met de noodzaak van een zondebok. Die stelling is allerminst onzinnig; de kracht van democratische instituties, de waardering van pluriformiteit en de emancipatie van bevolkingsgroepen zijn daarbij belangrijke voorwaarden gebleken. Maar de laatste jaren zijn deze voorwaarden stellige eisen geworden - men moet een universeel kosmopoliet zijn, Verlicht, vrij en blij, tolerant, verlost van eigenaardige, zo niet barbaarse, culturele gewoonten. Deze eis is niet alleen paradoxaal ('wees vrij en tolerant!'), maar ook destructief. Het stelt de samenleving, ja, de hele wereld voor als een toneel van een finale, dialectische strijd tussen de universele 'Verlichting', en het barbaarse tribalisme. De ander is niet zo maar een ander, maar de ultieme vijand, het grote kwaad.

We moeten de andere wel bestrijden omdat hij totaal verschilt van ons, en als volmaakte antipode bedreigt hij onze waarden. Maar moeten we hem bestrijden omdat hij wezenlijk van ons verschilt, of omdat hij al dichterbij staat dan ons lief is? De voorstelling van een moderne versus een 'tribale' samenleving is misschien vals. Een alternatieve lezing luidt dat de (internationale) spanningen tussen islam en het Westen niet zo zeer het gevolg is van een botsing tussen twee totaal verschillende werelden, maar juist het resultaat van mondialisering en het ontstaan van één internationale vrije markt. Ook hier geldt: het verdwijnen van het verschil veroorzaakt verwarring en onrust. Het is het inherent moderne probleem van culturen die door geldverkeer en handel steeds meer met elkaar vervlochten raken, die de uniforme tekenen daarvan terugzien in wereldwijde hamburgerketens en meubelgiganten, en die daardoor geneigd zijn het verschil en de eigen superioriteit te gaan benadrukken.

Girard schrijft over de zondebok dat we hem niet haten omdat hij anders is, maar omdat hij abnormaal is. Omdat hij te dichtbij komt, respecteert hij het verschil niet. Dat is niet normaal, letterlijk zonder norm. Abnormaal is tevens de connotatie die iedereen heeft bij de kwalificatie, of eigenlijk: diskwalificatie, van een cultuur als 'barbaars tribalisme'. Het diskwalificeren van de ander is geenszins afrekenen met de noodzaak van een zondebok, maar juist bij uitstek het bewijs dat dit mechanisme nog springlevend is, ondanks de universele belofte van kosmopolitisme. De barbaar moet blijkbaar worden geslachtofferd op het altaar van de vrijheid en 'moderniteit'.

De Franse filosoof Michel Foucault laat zien hoe die 'moderniteit' niet alleen beschrijvend wordt gebruikt, maar ook normatief: de wil om te 'normaliseren', de ethische opdracht om alles dat abnormaal is van zijn ontregelende kracht te ontdoen. Het voorstel van de voormalig Rotterdamse wethouder Marianne van den Anker (Leefbaar Rotterdam), om in het uiterste geval zwangerschappen af te breken van (Antilliaanse) tienermoeders en andere 'onverantwoorde' ouders, geeft aan welk een geweld dat zou kunnen opleveren: een daadwerkelijke inbreuk in het meest intieme. Wat zou de behandelende, ongetwijfeld moderne, arts moeten zeggen? 'Het is zo beter voor je.'?

Een veel mildere variant is de ook in intellectuele kringen gangbare opvatting dat íedere moslim 'zijn verantwoordelijkheid' moet nemen door zich in expliciet tegen extremisme en terrorisme uit te spreken. Vooral liberale moslims, die dachten toch aardig geïntegreerd te zijn, zullen de ervaring kennen: collega's en kennissen spreken je er 'natuurlijk' niet op aan, maar ondertussen wordt er wél een loyaliteitsverklaring verwacht - je moet toch even laten weten dat je tégen terrorisme bent. Welke vooronderstelling ligt daaraan ten grondslag? Het kan er maar één zijn: jij bent dan wel zo liberaal, maar als je nu niet deze aanslag veroordeelt ben jij ergens zoals zij. Het tragische is natuurlijk dat als je hem wél veroordeeld, je al evengoed dichter bij 'hen' wordt geplaatst dan je lief is. Want waarom moet uitgerekend jij expliciet iets veroordelen dat evident barbaars is? Het enige dat rest is te zwijgen. Hoewel dat ook verdacht is.

Maar het geweld richt zich niet alleen op de ander. Strikte Verlichtingsdenkers zien over het hoofd dat de massa graag aanneemt dat de ander barbaars is. De vraag is alleen of ze dit uit naam van diezelfde Verlichting doen. De weinig subtiele wrevel tegenover alles en iedereen die de orde bedreigen, kan zich net zo goed richten op de intellectuele elite. Het aanvankelijk ontnemen van het paspoort van Ayaan Hirsi Ali, dat werd gesteund door een meerderheid van de Nederlanders, is daarvan een voorbeeld. De 'vrienden van Ayaan', die Verdonk nu een Befehl ist Befehl- mentaliteit verwijten, zouden zich moeten afvragen of ze niet in hun eigen mes zijn gelopen. De jarenlange roep dat Nederland wordt bedreigd door tribalisme, dat hoe dan ook het populisme deed aanwakkeren, moest wel leiden tot een steeds defensievere rechtsopvatting, waarbij zelfs een verkeerde naam al kan leiden tot verlies van het paspoort.

Overtuigd zijn van de eigen morele superioriteit creëert een blinde vlek voor slachtoffers. De ophef die sommige intellectuelen maakten over Hirsi Ali, én het borstgeroffel over 'westerse waarden', is des te schrijnender omdat ze zwijgen over het leed van de sans papiers, de vluchtelingen, en de illegalen. In hoeverre zijn de intellectuelen bevrijd van 'tribale' neigingen, nu ze wél opkwamen voor Hirsi Ali, omdat zij 'één van ons' is?

Hoe kunnen we elkaars nabijheid verdragen? Misschien moet het antropologische feit worden aanvaard dat de nabijheid van de ander inderdaad onverdraaglijk kan zijn. Het is niet vreemd dat we tot op zekere hoogte intolerant zijn; het is een al te menselijk gegeven. De krampachtige eis van assimilatie is een poging om dat niet onder ogen te hoeven zien. Nu is de ander immers intolerant. Die moet maar veranderen, culturele gewoonten overboord gooien. Maar 'cultuur' is geen bezit dat kan worden weggeworpen, het is een netwerk van gedeelde jeugdherinneringen - van de geur van brood tot het plooien van een hoofddoek -, van gewoonten, riten, feesten, uitdrukkingen, wijsheden, stommigheden, waarden en, bovenal, waardigheid. Dit betekent niet dat men zonder meer is opgesloten 'in' de eigen cultuur; maar de bevrijding eisen, in naam van de Verlichting, leidt vaak tot het tegenovergestelde: terugtrekking en afkeer. Terwijl we juist nodig hebben dat mensen zich tónen, zich laten horen in de publieke ruimte, ook al zijn niet alle standpunten ons altijd welgevallig. Dit is geen cultuurrelativisme - integendeel: dit is een poging om wat onverdraaglijk is, zichtbaar te maken. Wat zichtbaar is, kan worden besproken en, zo nodig, bekritiseerd.

Bron: http://www.filosofiemagazine.nl/arti...3A24375841FF62

Stelling: Naarmate vreemdelingen meer op ons gaan lijken, gaan we ze meer wantrouwen.

Laatst gewijzigd op 28-08-2006 om 15:54.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 28-08-2006, 15:53
akumabito
Avatar van akumabito
akumabito is offline
(wat een lang verhaal, een beknopte samenvatting zou geen slecht idee zijn)

Anyways, ik denk dat er wel een kern van waarheid inzit eigenlijk. Mensen zijn vaak bereid om grote verschillen eerder voor lief te nemen als kleine dingetjes. Ik heb zelf een paar keer een raport geschreven over cultuur schok, en hoewel het natuurlijk een heel ander fenomeen is, zie je wel vaak eenzelfde patroon erin. Echt grote cultuurverschillen zijn daarbij namelijk ook nooit echt het probleem, ze zijn immers zo anders dat je bestaande gewoontes en dergelijke niet of nauwelijks hoeft aan te passen. Kleine cultuurverschillen wekken eerder irritaties op omdat je je daarmee veel makkelijker lijkt te kunnen identificeren, maar dingen toch net iets anders in elkaar steken als dat je gewend bent.

Ik vind het wel een interessant stuk eigenlijk, ik ga het me nog eens een keer rustig doorlezen voordat ik met verder commentaar kom.
__________________
On my Journey, Destinations are Optional, and not Always Desirable.
Met citaat reageren
Oud 28-08-2006, 16:43
Boebsie
Boebsie is offline
Interressant artikel idd,

Ik vind dit stukje het meest treffend:

"Wat bedreigend is, is niet zo zeer het feit dat de taal anders is, maar dat ze in 'ons' huis wordt gesproken. Door het 'hier' uit te spreken is het een belediging voor het Nederlands. We voelen ons er door ontheemd. Zou het schelen als alle 'nieuwkomers' Nederlands zouden spreken? Volgens de theorie van de zondebok zou zelfs het tegenovergestelde kunnen gebeuren: het kleinste verschil in accent kan al een reden zijn de ander te wantrouwen."

Al zouden bijvoorbeeld zwarte en witte mensen nog zoveel op elkaar lijken in de meeste opzichten, is men toch geneigd om het in weze nietszeggende kleine verschil te benadrukken: namelijk het 2mm dikke huidje waardoor de 1 zwart is en de ander wit.
Wil men dit soort problemen tegen gaan dien je die kleine verschillen zoveel mogelijk als onzinnig/nietszeggend af te doen.
En de beste manier omdat te bewerkstelligen is denk ik --> educatie.
Met citaat reageren
Oud 28-08-2006, 16:56
Boebsie
Boebsie is offline
Citaat:
akumabito schreef op 28-08-2006 @ 15:53 :
(.....)
Kleine cultuurverschillen wekken eerder irritaties op omdat je je daarmee veel makkelijker lijkt te kunnen identificeren, maar dingen toch net iets anders in elkaar steken als dat je gewend bent.
Ik ben het hiermee niet helemaal eens.

Stel ik ben al jaren de beste voetballer van club FC doefus in lutjebroek. Op een dag komt er een dude uit Kazachstan, de eerste paar maandjes bakt ie niks van het voetballen.
"Beetje rare gozer, met ze vreemde gewoontes, maar ach who gives a shit". Echter na een jaar kan ie evengoed voetballen als ik doe: "Dat rotjoch met ze belachlijke gewoontes, wie denk ie wel niet dat ie is"

Beetje dom voorbeeld misschien (kan nou eenmaal niet zo goed verhalen schrijven ). Maar waar ik naartoe wil is dat die schrijver aldoor doelt op een soort bedreiging. Hoe kleiner de verschillen hoe groter de bedreiging. (dus dan ga je de persoon afrekenen op de verschillen die er nog zijn).

Laatst gewijzigd op 28-08-2006 om 17:03.
Met citaat reageren
Oud 28-08-2006, 19:07
juno
Avatar van juno
juno is offline
Bekend fenomeen. Het gaat dus om concurrentie. Iemand die te veel op ons gaat lijken, is even goed als wij en dat tast onze concurrentiepositie aan, terwijl we ons voordien veilig waanden op een hogere trap in de maatschappij.

Dit is ook de reden dat hoogopgeleiden over het algemeen geen problemen hebben met nieuwkomers. Zij bewegen zich in totaal andere kringen. Voor nieuwkomers zonder opleiding staat alleen ongeschoold werk open aan de onderkant van de arbeidsmarkt, en het is juist aan die onderkant dat de meeste angst voor vreemdelingen bestaat.
Met citaat reageren
Oud 28-08-2006, 19:21
akumabito
Avatar van akumabito
akumabito is offline
Citaat:
Boebsie schreef op 28-08-2006 @ 16:56 :
Ik ben het hiermee niet helemaal eens.
Mijn post ging dan ook niet direct over het artikel zelf of over vreemdelingenhaat, maar om het andere perspectief: iemand die in ene relatief onbekende omgeving zich staande moet houden.

Ik typte het misschien wat onduidelijk maar wat ik wilde zeggen is dat het andersom eigenlijk net zo is; de grote verschillen zorgen bij mensen die zich voor langere tijd in een vreemde cultuur begeven normaal nauwelijks voor problemen, terwijl op het eerste gezicht kleine en vrij onzinnig verschillen een constante bron van ergernis en onbegrip zijn.
__________________
On my Journey, Destinations are Optional, and not Always Desirable.
Met citaat reageren
Oud 28-08-2006, 19:30
Gatara
Avatar van Gatara
Gatara is offline
Nee. Ik kan me er niet in vinden. Vreemdelingenhaat heeft imo eerder te maken met: x heeft een achterlijke cultuur of een achterlijke huidskleur; want totaal verschillend van mij, y en daarmee minder waardevol, dommer, achterlijke en minder interessant. Het zogeheten superioriteitsgevoel van eigen normen en waarden, gewoontes en zeden, "raciale kenmerken", dus.

Als x zich veel gaat aanpassen aan y en zodoende dichterbij komt qua "culturele macht" kan de vreemdelingenhaat echter wel versterkt worden (dat sluit een beetje aan bij dit artikel), want dan denkt y dat x de cultuur van y in gevaar brengt ivm infiltratie en wellicht uiteindelijk omverwerping van (cultuur van x wordt dominant boven die van y).
__________________
Bureaucracy is the death of any achievement.
Met citaat reageren
Oud 28-08-2006, 19:40
T_ID
Avatar van T_ID
T_ID is offline
Ik denk niet dat het zo werkt. Eerste moeten er grote verschillen bestaan waardoor mensen elkaar voor het hoofd stoten. Het zijn de ook de grote verschillen die de echte kloof veroorzaken. Misschien dat het geld voor de echte Schilderswijk-types die nog steeds vinden dat 'de negers de banen inpikken', maar dat heeft meer te maken met domheid en hun eigen kansloosheid dan met intrinsiek racisme.
__________________
"Republicans understand the importance of bondage between a mother and child." - Dan Quayle
Met citaat reageren
Oud 28-08-2006, 20:05
Boebsie
Boebsie is offline
Citaat:
Gatara schreef op 28-08-2006 @ 19:30 :
Nee. Ik kan me er niet in vinden. Vreemdelingenhaat heeft imo eerder te maken met: x heeft een achterlijke cultuur of een achterlijke huidskleur; want totaal verschillend van mij, y en daarmee minder waardevol, dommer, achterlijke en minder interessant. Het zogeheten superioriteitsgevoel van eigen normen en waarden, gewoontes en zeden, "raciale kenmerken", dus.

Als x zich veel gaat aanpassen aan y en zodoende dichterbij komt qua "culturele macht" kan de vreemdelingenhaat echter wel versterkt worden (dat sluit een beetje aan bij dit artikel), want dan denkt y dat x de cultuur van y in gevaar brengt ivm infiltratie en wellicht uiteindelijk omverwerping van (cultuur van x wordt dominant boven die van y).
Ja psies, hoewel ik me wel kan vinden in het artikel is het te eenzijdig.
Met citaat reageren
Oud 29-08-2006, 15:02
juno
Avatar van juno
juno is offline
Volgens andere sociologen is het met Nederland als verzuild land, dus bestaande uit langs elkaar heen levende groepen, zo goed gegaan, en waren de groepen zo tolerant naar elkaar toe, omdat ze slechts op ondergeschikte punten van elkaar verschilden. Van echte hemelsbrede verschillen was geen sprake. Er was een grote gemeenschappelijke deler: ze waren allemaal westers. Op hun RK of Prot geloof na waren ze volkomen inwisselbaar.

De nieuwkomers vormen ook een soort zuil, (juist toen Nederland niet langer verzuild meer was,) maar die verschillen zijn juist weer te groot. Die zuil was niet westers, de cultuur volslagen onbekend en oninvoelbaar en onvoorstelbaar. Nieuwkomers die hier aankwamen kregen acuut een culture shock. Nederlandse reizigers naar de landen van herkomst van de nieuwkomers overkwam hetzelfde.

Kleine verschillen zijn geen oorzaak van vreemdelingenhaat, grote wel.

Laatst gewijzigd op 29-08-2006 om 15:11.
Met citaat reageren
Oud 29-08-2006, 15:54
akumabito
Avatar van akumabito
akumabito is offline
Citaat:
juno schreef op 29-08-2006 @ 15:02 :
Volgens andere sociologen is het met Nederland als verzuild land, dus bestaande uit langs elkaar heen levende groepen, zo goed gegaan, en waren de groepen zo tolerant naar elkaar toe, omdat ze slechts op ondergeschikte punten van elkaar verschilden. Van echte hemelsbrede verschillen was geen sprake. Er was een grote gemeenschappelijke deler: ze waren allemaal westers. Op hun RK of Prot geloof na waren ze volkomen inwisselbaar.

De nieuwkomers vormen ook een soort zuil, (juist toen Nederland niet langer verzuild meer was,) maar die verschillen zijn juist weer te groot. Die zuil was niet westers, de cultuur volslagen onbekend en oninvoelbaar en onvoorstelbaar. Nieuwkomers die hier aankwamen kregen acuut een culture shock. Nederlandse reizigers naar de landen van herkomst van de nieuwkomers overkwam hetzelfde.

Kleine verschillen zijn geen oorzaak van vreemdelingenhaat, grote wel.
Niet mee eens. Er is een groot verschil tussen haat en onbegrip. Je haat iemand niet omdat je hem niet begrijpt. Een persoon die niet begrepen wordt, wordt meestal genegeerd, iets dat we in NL ook gezien hebben: decennia lang zijn de gastarbeiders en hun nakomelingen maar 'aan hun lot over gelaten'. (Dit heeft op zich weer tot andere problemen geleid, onder andere enorme taal- en leerachterstanden en een jeugd die tussen de culturen inzit en zich nergens meer thuisvoelt, maar dat is een hele discussie apart) Haat ontstaat pas als iemand een bedreiging wordt of dreigt te worden (zowel reeeel als ingebeeld) en onbegrip alleen vormt geen bedreiging..

Uiteindelijk zal de waarheid wel ergens in het midden liggen, after all, verschillende mensen reageren anders en op verschillende zaken. Ik denk dat het best zou kunnen dat vooral bij laag-opgeleiden een andere -vreemde- cultuur al snel als achterlijk afgedaan wordt door onbegrip (hoe ironisch), deze mensen zullen denk ik eerder afgeschrikt worden door grote verschillen. Naarmate de verschillen kleiner worden hebben ze denk ik meer invloed op mensen die met die grote verschillen wel overweg kunnen maar zich toch bedreigt voelen.. (bijvoorbeeld: de kans wordt steeds groter dat je het bij een sollicitatiegesprek op moet nemen tegen iemand van bijv. Marokkaanse afkomst..)

En voor mensen die denken dat opleidingsniveau (of wereldbekendheid) geen rol spelen bij de tolerantie of gevoeligheid voor vreemde culturen: vergelijk het type 30-plussers dat in de zomer een busreis naar de Spaanse kust maakt eens met mensen in dezelfde leeftijdscategorie die tijdens hun vakantie vrijwilligerswerk doen in Nepal of een safaritocht doen in oostelijk Afrika. (een extreem voorbeeld, maar een goede illustratie)
__________________
On my Journey, Destinations are Optional, and not Always Desirable.
Met citaat reageren
Oud 04-09-2006, 19:45
Verwijderd
Haat smeult in ‘Eurabië’
Bron: de volkskrant 02-09-06

De Europese gevestigde orde heeft zich bij de islamisering van Europa neergelegd.

We zijn stekeblind voor de antiwesterse mentaliteit in de grote Europese moslimgemeenschappen, zegt Bruce Bawer *)

Laatst zag ik Casablanca voor pakweg de twintigste keer. Er komen personages in voor uit de Verenigde Staten, Noorwegen, Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Nederland, Tsjechoslowakije en Bulgarije, die door hun schokkende ervaringen in het bezette Europa een kostbare les hebben geleerd: wat vrijheid waard is. Velen proberen naar Amerika te gaan, een baken van vrijheid in een donkere wereld. Indringend is de scène in Rick’s Café waarin nazi-officieren Die Wacht am Rhein aanheffen, waarop de andere bezoekers in La Marseillaise uitb arsten. Eigenlijk had ik na 11/9 in het Westen net zo’n soort internationale eendracht ter verdediging van de vrijheid verwacht.

Maar die bleef uit. Waarom?

Vooral door een verkeerde inschatting van de vijand. Nog steeds wordt moslimterreur vaak gezien als een wanhopige reactie op armoede, onderdrukking en/of de westerse buitenlandse politiek en niet als wat het ís: een jihad door mensen die het Westen willen veroveren zoals Mohammed met Noord-Afrika heeft gedaan, door onderwerping van ongelovigen en invoering van de sharia. Pas onlangs heeft George W. Bush toegegeven dat we in gevecht zijn met ‘islamitische fascisten’, om na een golf van kritiek ijlings naar de holle frase ‘war on terror’ terug te grijpen.

Sommige mensen realiseren zich wel met wat voor vijand we te maken hebben, maar onderschatten waartoe hij in staat is. Die luchthartigheid kan ons fataal worden. Zo onvoorstelbaar als het was dat de Twin Towers zomaar in puin konden worden gelegd, zo onverwoestbaar kan de westerse beschaving lijken, en het idee dat we die moeten verdedigen, doet misschien wel denken aan – ach, iets uit een oude film. Er zijn weinig pregnantere voorbeelden van het totale gebrek aan besef onder Europese jongeren dat hun vrijheid in acuut gevaar verkeert als de Che-Tshirts en de Palestijnse sjaals waarin ze koketteren met de vermeende glamour van de gewelddadige revolutie tegen hun eigen beschaving.

Op 11/9 was ik (net als nu) een New- Yorker die in Oslo woonde. Toch begreep ik die dag dat ik nooit echt was weggegaan – want ik wist dat niet alleen mijn geboortestad werd aangevallen, maar de hele vrije wereld. We waren duidelijk in oorlog – niet alleen met de terroristen, maar ook met hun filosofische bondgenoten in het Westen. Met die laatsten had ik al kennisgemaakt.

Toen ik in 1999 in Amsterdam Oud-West woonde, keek ik om me heen en merkte ik dat ik een belangrijk stukje van de Europese puzzel over het hoofd had gezien: de opkomst van moslimgemeenschappen die geen tijdelijk verschijnsel waren (zoals de inmiddels verdwenen Poolse buurt in Manhattan waar mijn vader opgroeide) maar het begin van een snel groeiende, in zichzelf gekeerde Europese islamitische gemeenschap, die steeds vrijmoediger en stelliger werd in haar afwijzing van de westerse waarden. De feestvreugde op 11/9 in de straten van plaatsen als Ede bevestigde mijn vermoeden dat er in deze enclaves onheilspellende dingen gebeuren.

Op 1/9 voelden de Europese leiders zich verplicht aan de Amerikaanse invasie van Afghanistan mee te doen. Maar het aanvankelijke vertoon van solidariteit door politici en intellectuelen (we are all Americans) maakte al gauw plaats voor geluiden dat de VS – door Israël te steunen, Arabische dictators in het zadel te houden, de mondialisering te bevorderen enzovoorts – zelf om 11/9 hadden gevraagd. In tegenstelling tot Europa. Europa was een vriend van de moslims. En de moslims wisten dat. Dus was Europa veilig. Deze zienswijze kreeg al gauw de overhand in West-Europa.

Luttele dagen na 11/9 dreef de Noorse schrijver Gert Nygårdshaug de spot met het idee dat er een aanval op ‘Oslo of Rome of Kopenhagen’ ophanden was. Hij stond bepaald niet alleen met zijn hoon.

Toen volgden Madrid, Londen, Bali, Beslan, Mumbai. Van Gogh werd afge- Vervolg op pagina 3 slacht, moslims schopten rellen in Frankrijk, en hun geloofsgenoten in Denemarken reageerden woedend op krantencartoons van Mohammed. De West-Europese elite bagatelliseerde of ontkende zelfs het verband tussen die gebeurtenissen. Toch wordt de waarheid met het jaar duidelijker: ook al waren de VS het doelwit op 11/9, de frontlijn van de oorlog tegen het moslimfundamentalisme ligt in Europa.

En in die oorlog heeft de vijand geen bommen maar demografie als machtigste wapen. De immigratiecijfers van moslims zijn onverminderd hoog, net als hun voortplantingstempo. Goed, er zijn verhoudingsgewijs weinig terroristen onder de Europese moslims, maar een veel groter deel – dat het ‘nieuws’ volgt op satellietzenders als Al Jazeera en dat moskeeën, buurtcentra en internetforums bezoekt waar de haat tegen het Westen wordt aangewakkerd – vindt de Europese cultuur ondraaglijk decadent en steunt het jihadistische streven naar een volgens de voorschriften van de koran bestuurd kalifaat in Europa.

Uit peilingen blijkt dat zeker 40 procent van de Britse moslims voorstander is van de invoering van de sharia in Groot-Brittannië en dat minstens een kwart achter de aanslagen van 7/7 staat.

Weerzinwekkend en zelfdestructief is de beschuldiging dat Amerika de grootste bedreiging is.

De retoriek van het Europese establishment ten spijt ligt de verklaring niet in armoede en onwetendheid: de felste antiwesterse gevoelens vind je niet onder analfabete immigranten uit afgelegen Arabische dorpen, maar onder hun in Europa geboren kinderen die goed opgeleid zijn, in welstand leven en in een BMW rijden.

In heel Europa hebben alleen de Denen enigszins serieuze maatregelen genomen tegen de opkomst van ‘Eurabië’, zoals de wetenschapper Bat Ye’or het noemt. Het gevolg: de immigratie in Denemarken neemt af, de integratie verbetert. Toch is zelfs in Denemarken het vrije woord minder vrij geworden doordat cartoonisten met de dood zijn bedreigd. En ook elders rukt de sharia op.

In België is ‘islamofobie’ tegenwoordig bij wet verboden, en in Groot-Brittannië werd vorig jaar een wetsvoorstel met gelijke strekking door het Lagerhuis aangenomen, maar door de Lords in het Hogerhuis getorpedeerd. In Noorwegen kun je inmiddels de gevangenis in gaan voor ‘belediging’ van iemands godsdienst (en de bewijslast ligt bij de beschuldigde).

Een onheilspellend voorproefje van wat Europa te wachten staat zagen we in februari in Oslo, toen hoofdredacteur Velbjørn Selbekk, die zich na het afdrukken van de Mohammed-cartoons wekenlang niets van alle doodsbedreigingen had aangetrokken, plotsklaps op een van overheidswege georganiseerde persconferentie zijn kruiperige verontschuldigingen aanbood aan de grootste bijeenkomst van imams uit de Noorse geschiedenis. De Noorse regering noemde die capitulatie lovend een gebaar van ‘verzoening’, waarna er een officiële delegatie naar Qatar toog om ook moslimleider Yusuf al-Qaradawi vergiffenis te vragen.

En hoe zit het met Amerika? Het lijdt geen twijfel dat Bush het met zijn arrogantie, onbekwaamheid, slordige woordkeuze, doofheid voor kritiek en gedogen van marteling ‘heeft klaargespeeld om het morele gelijk tegenover het kwaad van het moslimfundamentalisme te ondergraven’ (om Andrew Sullivan aan te halen), en daardoor de Amerikanen heeft gepolariseerd en de Europeanen van zich vervreemd op een moment dat eendracht van levensbelang is. (Dat het Amerikaanse leger onmisbare kenners van het Arabisch heeft ontslagen vanwege hun homoseksualiteit getuigt van de hardnekkigheid van een vooroordeel waarvan ik op 11/9 had gedacht dat het in het zicht van een echte, dodelijke vijand zou verdwijnen.) En net als in Europa blijven ook in de VS politici en journalisten die beter zouden moeten weten de bespottelijke mantra herhalen dat islam ‘vrede’ betekent, jihad ‘innerlijke strijd’ is en extremisten ‘de islam hebben gekaapt’. Maar ondanks alle fouten van Amerika is de beschuldiging van de Europese elite dat de VS de grootste bedreiging zijn in de wereld, weerzinwekkend en zelfdestructief – net als het onvermoeibare vergoelijken door diezelfde elite van het echte gevaar.

Op 11/9 had ik nooit kunnen denken dat vijf jaar later een man die weigert het stenigen van overspelige vrouwen te veroordelen als de belangrijkste stem van de ‘gematigde’ Europese moslims zou gelden; dat Europese overheden nog steeds subsidie zouden geven aan moskeeën en islamitische scholen waar minachting voor democratie, joden, homo’s en seksuele gelijkheid wordt onderwezen; dat de burgemeester van Amsterdam meent dat we de onderdrukking van islamitische vrouwen in het Westen maar moeten accepteren; en dat Groot-Brittannië nog steeds een vrijhaven zou zijn voor radicale geestelijken, waar koningin Elizabeth lintjes uitdeelt aan lieden als Iqbal Sacranie (die homoseksualiteit ‘onaanvaardb aar’ vindt) en de Londense burgemeester Ken Livingstone voornoemde Al-Qaradawi (die zelfmoordaanslagen en de executie van homo’s verdedigt) prijst om zijn ‘vooruitstrevendheid’.

De misvattingen zijn taai. In augustus meldde het persbureau AP dat de Duitsers ‘verbijsterd’ waren door de mislukte bomaanslagen op treinen in hun land omdat ze dachten dat ze door hun ‘verzet tegen de oorlog in Irak gevrijwaard zouden blijven’ van terrorisme.

En na de aanhouding van de ‘Engelse jongens’ die vliegtuigen tussen Londen en de VS wilden opblazen, beloofde de Britse minister voor Integratie zich te buigen over een voorstel van moslimleiders om in immigrantenwijken de sharia in te voeren teneinde potentiële bommenleggers te vriend te houden. Op 11/9 had ik nooit geloofd dat de meeste Europeanen in 2006 nog steeds niet zouden weten dat – om twee willekeurige voorbeelden te noemen – zeven van de tien migrantenvrouwen in Zweden (volgens een onderzoek van de EU) te maken krijgen met ‘eergeweld’, en dat joodse kinderen (volgens een rapport van de Franse overheid) ‘geen onderwijs meer kunnen volgen’ in Frankrijk door het agressieve gedrag van hun islamitische klasgenoten. In sommige landen heeft het gezag de handdoek al in de ring gegooid. In 2004 gaf de Zweedse politie toe ‘geen greep te hebben op de situatie in Malmö’, dat werd geteisterd door een golf van verkrachtingen en berovingen door moslims. En in augustus verklaarde de politie van Oslo na een schietpartij tussen moslimbendes dat ze ‘uit angst voor haar eigen veiligheid niet tegen de bendes durfde op te treden’.

Op 11/9 werd de vrije wereld krachtig aan zijn vrijheid herinnerd. In Europa is de geest van die dag om zeep geholpen door een gevestigde orde die zich kennelijk bij de onvermijdelijke islamisering van Europa heeft neergelegd en die voortdurend de waarheid op haar kop zet door de daders als slachtoffers te betitelen en zelfverdediging als opruiing. Het is hard nodig dat die voorstelling van zaken wordt rechtgezet en dat de geest van 11/9 herleeft. Want de kern van de zaak is simpel: als wij onze vrijheid niet net zo vurig koesteren als de jihadisten hun geloof, zijn wij straks de verliezers.

*) Bruce Bawer is een Amerikaanse auteur, woonachtig in Noorwegen.
Hij schreef: 'Terwijl Europa sliep. De dreiging van de radicale islam.'
(Meulenhoff, 2006)

Vertaling: Cecilia Tabak
Met citaat reageren
Oud 04-09-2006, 20:07
Verwijderd
Ach ja, ze zitten hier al enkele decennia en zijn tot nu toe nog niet in staat geweest een fatsoenlijk gemiddeld opleidingsniveau te bereiken of zich überhaupt in enig breed orgaan te verenigen zoals een politieke partij die de belangen van moslims behartigt. Domme mensen zijn altijd al in de meerderheid geweest, dus die 'demografische bom' zie ik niet zo somber in.

De onderklasse van de samenleving is altijd een probleem geweest, of de representant van die onderklasse nu Rooie Arie of Mohamed heet.
Met citaat reageren
Oud 09-09-2006, 01:46
Pr0xy
Avatar van Pr0xy
Pr0xy is offline
Citaat:
Moeten wij ons best doen om tolerant te blijven?
Wij als echte Nederlanders wel, maar alleen t.o.v. andere echte Nederlanders.
__________________
|Ratatatatatata boink pfffff|Ben jij de albatrosvos?|Wajonger sinds 2013|Trans Pride|Kringloopvrijwilliger
Met citaat reageren
Oud 09-09-2006, 11:12
Verwijderd
Jantje Smit enzo?
Met citaat reageren
Oud 09-09-2006, 12:05
Verwijderd
Citaat:
nare man schreef op 09-09-2006 @ 11:12 :
Jantje Smit enzo?
Of Mariska Hulscher :')
Met citaat reageren
Oud 09-09-2006, 15:12
MightyMarcel
Avatar van MightyMarcel
MightyMarcel is offline
Citaat:
Pr0xy schreef op 09-09-2006 @ 01:46 :
Wij als echte Nederlanders wel, maar alleen t.o.v. andere echte Nederlanders.
Ik zie niet in waarom je niet tolerant zou kunnen zijn naar Mohammedje Abdullah (de arabische Jantje Smit).

niet dat je alles zomaar moet accepteren, maar we zijn allemaal mensen. En, zoals Nare Man al aangeeft, of de onderlaag van de samenleving nou wit, zwart, rood, geel of welke M&M-kleur dan ook is, het is altijd een probleem. (En dan meestal een probleem dat de bovenlaag mag oplossen).

Veel HBO-ers en Uni-studenten staan er volgens mij overigens niet bij stil dat ze tot de hoger opgeleide toplaag van de samenleving behoren.
__________________
Aut Caesar aut nullus
Met citaat reageren
Oud 09-09-2006, 15:56
MB
Avatar van MB
MB is offline
Citaat:
MightyMarcel schreef op 09-09-2006 @ 15:12 :


Veel HBO-ers en Uni-studenten staan er volgens mij overigens niet bij stil dat ze tot de hoger opgeleide toplaag van de samenleving behoren.
Dat is logisch, want veel van die mensen (zoals ik) gaan ook alleen maar om met mensen die aan de uni studeren of een HBO doen...
__________________
As finishing touch, God created the dutch
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 07:10.