[Monoloog/Poëzie]Monoloog over de Werkelijkheid

[Hannibal]

Het beschrijven van haar aard is geen licht karwij, dat we zomaar op ons moeten nemen. ‘Ach, laten we gewoon haar aard gaan beschrijven,’ dat gaat niet, al heb je nog zoveel gezichten in de ogen gezien. Poëzie doet oeverloze pogingen, de kunst keert regelmatig naar walging. Een bijtend cynisme dat God ervaart zoals ze is, een narcist.

Dankbaar

Dankbaarheid en seks
leidt tot onvruchtbaarheid
Wiens pad volgt de schone ruiter
gezeten op zijn schone paard
stomend van geilheid?
Wees dankbaar,
want de dingen
komen niet vanzelf
Liefde, God, Licht, een Prittstift
Wees dankbaar
Jute zak, Aardappelschilmesje, Fietslamp, Devotie
Neem geen tijd, en laat elke kans schieten
Kanzen genoeg
Laat ze allemaal schieten
Zonder tijd
Wees dankbaar
Dankbaar zijn we allemaal

Het is niet zo dat de werkelijkheid me nooit verveeld. Integendeel. Ook mij overvalt zeer regelmatig een diep gevoel van walging. Maar die walging is zo geheel dan, zo fenomenaal, dat ik snel weer in de lach schiet bij de gedachte dat er zoiets bestaat als spaghetti. Welk een wonder! Er is ook spaghetti! En dat blijft.

Zelden Levend

Waar klanken in kalenders vervagen,
De tijd slechts geleid wordt door lijden

Dat ik al heel mijn leven veroorzaak

Daar stuitert een bal, een blauwe kloot
Genadig, vertelt ze haar wet, zonder geschrij
Verlaten door begrip dat geen idee meer heeft
Van werkelijkheid die gestikt is

In een plastic zak vol leegte
Die alleen nog maar ervaren wordt

Door extase

Mij laat toekijken naar haar lot
Wat een genot!

‘Ach, sommige bomen begrijp ik wel’, sprak eens een vriend, met wie ik samen kunst produceerde. Ja het was kunst. In ons spel met de werkelijkheid bleef het kunst. Al gaven we meditatiecursussen en trokken we ons tijdens de feestperioden terug in een klooster, onze werken bleven kunst. En in alle zotheid en de lofdichten voor haar aard, keerden wij ons in onszelf en keerden wij onszelf naar buiten. Bij het openschuiven van de gordijnen was er nog steeds een ster. Dat blijft. Er blijft altijd een ster.