Een schitterende slotstrofe, potentieel van een klassieker. En "een ziel met mensenvacht" vind ik ook zeer overtuigende beeldspraak. Goed hoe je vervolgens "pacht" als rijmwoord verwerkt in een strofe die inhoudelijk een heel andere kant op gaat. Dat geeft een patroon, ruggegraat.
Misschien zat je er zelf ook al mee in de knoop, maar de zin:
als ze zich
tentoonspreidt
in me en zichzelf?
vind ik beslist niet lekker lopen. Wat puur komt door "me". Ik zou dat echt veranderen in "mij", tenzij je er een bepaalde bedoeling mee hebt gehad.
__________________
Met golven kwam de regen binnen en bedekte ons, hield ons warm. Dat was voldoende.
|