De personages zijn gaan leven. Ze spoken door mijn gedachten, mijn fantasieën. Op elke hoek wacht iemand die me doet dnken aan deze personages. Ik ben voorzichtig geworden, vooral als ik alleen ben. De personages liggen op de loer, klaar om me aan te vallen, om me te vermoorden. Ik ben de createur van deze personages, ik ken ze door en door. Ik weet wat ze willen, maar dat kan ik ze niet geven. Ze spoken nu niet alleen meer door mijn gedachtes en fantasieën, maar ook mijn huis hebben ze genomen. Mijn vesting. Ze verwoesten alles. Alles wat ik heb gemaakt, heb gebouwd. De angst is als een sluier die om me heen hangt. Een sluier die ik niet af kan doen. Angst voor mijn leven, voor mijn omgeving. Hoe kan ik hen beschermen? De personages zijn te echt om ze nog te kunnen verwijderen. Ze zijn nu meer dan namen op papier...
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
|