eindelijk!

[sha]

Ik wist niet goed waar ik dit moest plaatsen,het is geen gedicht,geen kunst,geen literatuur,geen liefde of relatie maar ik denk zeker geen onzin,ik weet eigenlijk niet wat dit is,maar voor mij is dit mijn bevrijding.

je mag hem wel closen als u denkt dat hij ergens anders hoort.

*********************************************


Eindelijk!

Nu (volgens mij heel laat) ben ik eindelijk verlost van dat energievretende onverdraagbare gevoel dat mijn (ex)vriend me steeds bezorgt!

Een half uurtje geleden zat ik jankend in bed hem dood te wensen,ik wensde hem al het ergste in het leven toe en misschien nog wel ergere dingen na het leven.Ik vroeg God om hulp,ik vroeg waarom het leven zo oneerlijk was,waarom ik zo'n fucked up gevoel had.Ik ben niet gelovig ofzo(misschien een beetje).

Ik vroeg God of hij me kon helpen,me helpen om hem te straffen voor wat hij me had aangedaan.

Ik heb vandaag de film Ben Hur gezien,en begreep dat God's vergiffenis groot is.Vergeven is beter dan altijd maar wrok koesteren tegenover iemand waarvan je hield en houdt.

Plotseling kreeg ik een heel vredig gevoel over me heen.Ik hoorde mij tegen mezelf zeggen dat ik beter kan vergeven.En ik vergaf het hem.Ik realiseerde mij dat het eigenlijk niet meer om hem gaat maar om MIJ.

Ik wou dat mijn waarde gedefinieerd zou worden door zijn gedrag.Ik wou dat hij alles zou doen om me terug te krijgen,omdat hij dat niet deed ging ik aan mezelf twijfelen,ben IK het wel waard?

Maar nu weet ik dat ik juist niks van hem moet verwachten,hij is tenslotte niet de zuurstof die ik inadem,niet het voedsel dat ik eet,niet het hart dat in mij klopt.Hij was een bijdrage in mijn leven,zoveel goeds,en daar moet ik aan denken als ik aan hem herrinerd word.

Ik vergeef al zijn daden,al zijn stille woorden, ik besef dat het leven doorgaat.
Ik hoef hem niet te bellen,waarom zou ik dat nog doen?Wat heeft het voor zin?

Het enige dat ik weet is dat alles goed is nu,alles was goed voordat hij kwam,alles was goed toen hij kwam,en alles zal goed zijn als hij gaat,en dat is nu,en alles is goed nu.

Ik weet niet wie mij dit gevoel gaf,dit vredige gevoel en de kracht om te vergeven,
misschien God,misschien Troffee(jouw woorden maaldden door mijn hoofd),misschien ikzelf.

Niet langer voel ik mij leeg en verlaten,
ook al was ik diegene die verliet,
Niet langer zal ik piekeren,en geen reden meer tot verdriet!

Ooit zal ik een jongen vinden die van me zal houden,niet dat mijn ex dat niet deed,maar ooit zal ik iemand vinden die onvoorwaardelijke liefde aan mij toont.

Dat hoeft niet nu meteen natuurlijk,
dan zou ik hem alleen maar aanzien als een vervanger van mijn ex.
Misschien over een jaar,misschien binnen een maand,of nooit!Wie zal het weten?

Alles komt in orde,ik hoef niet per se een vriendje per direct(stiekem toch een beetje wel),alles op z'n tijd.

Ik zal natuurlijk niet de jongens zoeken die het tegenovergestelde zijn als mijn ex,integendeel,ik haatte veel aan mijn ex,maar er was ook zoveel waar ik zielsveel van hield.(jammer dat hij dat niet inzag).

Ik heb in vrede afscheid genomen,
zonder dat hij het deed,en dat hoeft niet,
van mij moet hij niks.

Ik ben nu gewoon zo bevrijd,
ik weet dat het kuttige gevoel misschien morgen er weer zal zijn,
maar dat geeft niets,huilen mag weer.
Huilen is een vorm van kracht,niet van zwakte.Het helingsproces is begonnen.

Ik wou graag jou bedanken,diegene die heeft gereageerd op mijn lange verhaal,diegende die de moeite heeft gedaan om het te lezen en mij advies wou geven.Ook al was het een kleine moeite,voor mij heb je veel gedaan.

Nu is alles goed,

Eindelijk!

[Marc S]

Na ja, ik heb het in ieder geval gelezen

Sterkte.

[Plynn]

mmmzz

dit brengt mij veel inspirate


Dank je wel

Je zet me aan het denken!

[stroopwafel]

beetje zoetsappig allemaal