Ik ‘twee onder één kap’ er mee

[Toeval...]

Het duister verbergt de mist,
of andersom.
De lantaarn verraadt hen beide.

God is nog niet wakker,
en ik al in m’n Audi.
Sky-radio de tunnel in,
langzaam niets dan ruis.

Waar de vangrail met de wolken botst,
gloren dertien vloeren efficiëntie,
ik ken er één van, en

de lift.

Ik sta weer voor die lift, dagelijks die lift,
versmolten met de stropdas
en het metallic van de Audi.

Uit de schacht komt een echo,
vochtig, hol en bijna onverstaanbaar
klinken orders en een slechte grap,
klinkt de liefde van mijn vrouw

Al jaren leef ik in die echo,
besta ik twee seconde later,
maar niemand schreeuwt meer in de put.

In spiegelbeeld zie ik mij lopen,
eerst per ongeluk naar achter
dan werp ik mij naar voren

De schacht, de lift, de diepte in

Al vallend probeer ik nog te vragen:
“wie, is de koning van wezel…”
Er weerklinkt heel zachtjes:

ezel

[Charlottetje]

Ik vind het meer een verhaal in dichtvorm gegoten.
Beetje jammer.
Ook niet echt een duidelijk gedicht. Ik vraag me zelfs af of ik hem wel goed begrijp...

[Toeval...]

waarom vind je het een verhaal in dichtvorm gegoten en niet gewoon een gedicht?

[prulleke]

erg mooi, enm natuurlijk vooral de laatste strofe

[Secreet]

Gedichten kunnen best verhalend zijn...

Mooi gedicht, voornamelijk dat je twee werelden door elkaar weet te grenzen met woorden en daden die uit het gedicht blijken...

[Toeval...]

Dat vind ik een groot compliment, dank je.
Ik was zelf bang dat het misschien wat onsamenhangend werd, vooral qua vorm.