streng of los [opvoeding]

[Fantôme]

heey

ik zat gister ofzo even aan iets te denken. Vorig jaar hadden wij een poeziemiddag op school. Een meisje had toen een gedicht geschreven over 'teveel vrijheid'.
(het onderwerp was vrijheid, en dat mocht je zelf intepreteren). Het ging er dus om dat ze thuis teveel vrijheid krijgt, en dat dat ook niet goed is e.d.

Nu vroeg ik me af, hoe is het bij jullie. Zijn je ouders in jouw ogen streng? en in vergelijking met vrienden en klasgenoten? of juist niet? wat vind je hier zelf van, en als jij later kinderen zou krijgen, hoe zou jij dat dan doen qua opvoeding?

liefs, wen

[superdikkeknuf]

Ik vind eigenlijk ook dat ik teveel vrijheid krijg. Thuis zijn er geen regels. Ik moet nooit helpen. En ik mag eigenlijk doen wat ik wil. Ik vind dit ook niet goed.

Als ik later kinderen heb, dan ga ik reeds vanaf jonge leeftijd een aantal regels opleggen, maar ik ga zeker niet overdrijven. Maar er moeten er wel een paar zijn. En iedereen zou zijn taak krijgen in het huishouden... Door dit alles zouden de kinderen hun rol in het gezin kennen.

Want momenteel ken ik mijn rol niet.
Ik vind het jammer.

Ik moet wel flink meehelpen in het huishouden (elke dag of paar keer per week iets schoonmaken, koken of afwassen, was doen) maar dat vind ik niet zo heel vreemd, aangezien m'n vader gewoon de hele dag moet werken. Mijn ouders zijn ook niet echt "streng" meer. Ik mag zelf weten hoe laat ik thuis kom, ook doordeweeks, en ze dwingen me nooit om te gaan leren ofzo. Ze laten me nu gewoon lekker vrij in m'n doen en laten, tenzij hetgeen ik doe ECHT indruist tegen hun normen en waarden (niet dat dat ooit voorkomt). Dat was ooit wel eens anders, maar dat moest toen ook wel . Ook hoef ik tegenwoordig niet persé m'n spruitjes meer op te eten, als we iets eten dat ik ECHT heel erg ranzig vind, dan moet ik maar gewoon wat anders voor mezelf koken. Het moet wel net zo gezond zijn, maar voor de rest maakt het niet zoveel uit.

Vroeger wilden m'n ouders de regel instellen dat ik eerder thuis moest zijn dan m'n 2lingbroer, omdat meisjes 's avonds meer risico lopen . Dat vond ik echt TE belachelijk en daar ben ik dan wel flink tegenin gegaan. Regel ging uiteindelijk ook niet door gelukkig. Voor de rest waren ze altijd eigenlijk wel vrij redelijk. Dat zie je meestal niet als je een pubertje bent, maar als ik er zeg maar op terugkijk, dan vind ik dat ze het prima hebben gedaan. Ben wel tevreden over mijn opvoeding en de vrijheid die ik daarin heb gekregen eigenlijk .

Mocht ik later ooit kinderen krijgen, dan denk ik dat ik ze ongeveer net zo opvoed als ik ben opgevoed. Denk dat het dan wel goed komt.

Wat me trouwens wel opvalt is dat een hele hoop meisjes die ik ken van m'n sportvereniging 's avonds veel later thuis moeten zijn dan ik vroeger. Ze zijn 13 à 14 en hoeven soms pas om 2 uur thuis te zijn! Ik moest dan altijd voor 12'en binnen zijn... Klopt het dat dat wel vaker het geval is, dat ouders van "nu" veel meer vrijheid geven dan 5 jaar terug? Ik kan me ook niet herinneren dat ik me net zo "sletterig" kleedde en gedroeg als veel van die kids. Weet het wel zeker zelfs! Niet dat ik nou zo'n superbraaf meisje was, maar ik ben van m'n hele leven misschien 2,3 x te laat thuis geweest, terwijl ik ook wel WIST dat ik te laat thuis zou zijn. Nu roepen die kids allemaal: "Aaaah boeie, dan ben ik een uur te laat, kan mij het schelen dat m'n ouders dan pissed zijn!"
Ik had op m'n 13e/14e wel ietsje meer respect voor mijn ouders (nu nog steeds trouwens)...

[phensicske]

Ik krijg ook wel teveel vrijheid en dat uit zich wel in mijn schoolresultaten.

Mijn kinderen wil ik een democratische opvoeding geven, maar toch zullen regels belangrijk worden, mits uitzonderingen natuurlijk.
Kinderen mogen inspraak hebben en er zal altijd gediscussiëerd kunnen worden, maar dan wel op de gepaste wijze.
Mijn kinderen zullen wel moeten helpen met het huishoudelijke werk. Nu heb ik (ja, dit is erg ) mijn moeder een schema gegeven met een taakverdeling (enkel lichte taakjes) voor de week voor mij en mijn zussen, zodat er toch iets wordt gedaan.

Ik heb structuur en discipline nodig en dat krijg ik hier niet. Ik zit nu in mijn examens en ben nog altijd bezig op internet...

[phensicske]

Frederiek schreef op 11-02-2004 @ 14:24:
Wat me trouwens wel opvalt is dat een hele hoop meisjes die ik ken van m'n sportvereniging 's avonds veel later thuis moeten zijn dan ik vroeger. Ze zijn 13 à 14 en hoeven soms pas om 2 uur thuis te zijn! Ik moest dan altijd voor 12'en binnen zijn... Klopt het dat dat wel vaker het geval is, dat ouders van "nu" veel meer vrijheid geven dan 5 jaar terug? Ik kan me ook niet herinneren dat ik me net zo "sletterig" kleedde en gedroeg als veel van die kids. Weet het wel zeker zelfs! Niet dat ik nou zo'n superbraaf meisje was, maar ik ben van m'n hele leven misschien 2,3 x te laat thuis geweest, terwijl ik ook wel WIST dat ik te laat thuis zou zijn. Nu roepen die kids allemaal: "Aaaah boeie, dan ben ik een uur te laat, kan mij het schelen dat m'n ouders dan pissed zijn!"
Ik had op m'n 13e/14e wel ietsje meer respect voor mijn ouders (nu nog steeds trouwens)...

Idd!!

Dat vind ik nu ook, de gastjes die vijf jaar later komen zijn helemaal anders opgevoed zou je gaan denken.
't Is erg, maar je zou bijna kunnen zeggen dat het alweer een hele andere generatie is en dat wij de oudjes zijn die er over klagen.

Vrijheid is belangrijk, maar het moet ingeperkt worden op bepaalde vlakken.

Waar ik bv. problemen mee heb is met regels, omdat ik het niet gewend ben ze te moeten volgen thuis. In school krijg ik daar wel eens problemen mee en vaak bedoel ik het echt niet slecht.

[Gothic]

Ze waren niet zo heel streng. Wel moest ik altijd als eerste naar binnen van mijn vriendengroep, maar m'n broertje mag veel meer. Ook door de scheiding van mijn ouders ben ik er een beetje tussendoor geglipt... in principe mag ik erg veel, m'n broertje wat minder, omdat hij er altijd een puinhoop van maakt.

Wat betreft dingen in huis doen hoef ik alleen tafel te dekken.

[Fade of Light]

los. Misschien te los, nu ben ik maaatschappelijk niet geaccepteerd

Mijn ouders zijn best wel vrij. Ik mag zo laat thuis komen als ik wil, ik mag piercings laten zetten, behalve in mijn lip, ik mag zoveel drinken als ik wil.. En volgens mij is het wel goed dat mijn ouders mij zo opvoeden. Als je niets mag, wil je alles. Omdat mijn ouders vinden dat ik zoveel mag drinken als ik wil, heb ik er geen behoefte aan. Ik mag ook roken, et cetera, maar dan hoef ik met de gevolgen niet bij hun aankomen. Tis mijn eigen verantwoordelijkheid & zo leer je volwassen worden en op eigen benen te staan. Natuurlijk moet ik wel helpen in huis, maar als ik geen zin heb, kan dat laten merken. Dat vinden ze niet brutaal, ik moet tenslotte mijn eigen mening kunnen geven. Als ik ze dan uitleg waarom ik het niet wil, dan zijn ze het ermee eens of niet, zo niet, dan moet ik het alsnog doen. En als ik er dan later over nadenk hebben ze ook gelijk. Mijn ouders zijn in vergelijking met de ouders van mijn vrienden niet streng. Omdat ik mag stappen tot hoe laat ik zelf wil, denken sommige mensen dat mijn ouders niet bezorgd zijn, wat ze wel zijn. Maar je kunt je kind toch niet altijd beschermen. Ik ken iemand en zij mag heel erg weinig van haar ouders, ze moet overal haast toestemming voor vragen, volgens mij is dat niet de manier. Als ze over een half jaar op kamers zit, moet ze dan nog naar huis bellen om te vragen of ze dit en dat mag?! Dat kan toch niet?! Dus je moet je kinderen leren, terwijl ze nog in huis wonen, wat ze wel en niet kunnen doen & hun eigen grenzen leren kennen!!

[Wave]

MIjn ouders waren eerst wel redelijk streng, goed oppletten op mijn schoolresultaten, niet te vaak weg, op tijd thuis enzovoorts.

Meehelpen in het huishouden heb ik altijd al gemoeten, maar dat vind ik niet meer dan normaal

tegenwoordig is mijn pa wel makkelijker, het gaat goed op school en ook met mij persoonlijk....als ik uit ga moet ik gewoon niet te laat thuis zijn en dat is voor mijn vader dan rond 2 uur. Af en toe wil ik wel langer maar ja.....moet al blij zijn dat ik weg mag als ik wil. Ik mag ook wel meer als mijn zussen en mijn broer maar dat komt ook omdat het op school gewoon allemaal goed gaat enzo

ik denk wel vrij, alleen ze laten mijn broertje vrijer omdat het een jongen is en mij denken ze nog iets te veel moeten te beschermen tegenover de buitenwereld

[Miss Helena]

Ik ben redelijk streng opgevoed, dat wil zeggen, ik weet wat ik wel en niet mag doen, en daar behoor ik me aan te houden. Qua tijden e.d. maakt het niet zo heel veel uit, zolang mn vader maar weet waar ik ben en ik mn mobiel maar bij me heb. Toevallig had ik het er laatst met mn vader over, hij gaf me voor een groot gedeelte gelijk, maar legde mij uit dat het een rol speelde dat mijn ouders op latere leeftijd nog een kind hebben gekregen. Ze zijn altijd al beschermend geweest, maar ik weet dat het goed bedoeld is. In vergelijking met sommigen zal ik vrij opgevoed zijn, anderen zullen misschien zeggen dat het streng is. Ik ben er over het algemeen tevreden mee, het is ook maar goed dat ik het er goed met mn vader over kan hebben.

Mijn ouders gaven mij heel veel vrijheid. Maar ik was een saaie muts dus ik heb er nooit echt misbruik van gemaakt.
Ik denk dat ik mijn kinderen ook met een aardige dosis vrijheid op zal voeden. Het enige waar ik echt op zal letten is dat ze op tijd met hun schoolwerk beginnen en het op tijd afmaken. Daar zullen ze veel profijt van hebben.

[5803]

Ik word ook echt met heel veel vrijheid opgevoed. Dit vind ik aan de ene kant heel goed, zo kom ik er zelf achter wanneer ik iets fout doe, en denk er nog wel 2x overna voor ik dat weer doe.
( Ik weet nu even geen voorbeeld)

Maar aan de andere kant, ik ben nu 14, bijna 15, en mag zo laat uitgaan als ik wil op zaterdagavond...Zo zijn ze niet boos al ik weleens om 5 uur thuiskom. Dit vind ik eigenlijk best slecht, maar ik ben dan wel weer zo slecht dat ik er misbruik van maak
Wel vraag ik altijd voor ik uitga: Hoelaat moet ik thuis zijn?
En dan zeggen mn ouders dat het niet uitmaakt. En dan zeg ik weer dat íedereen een thuistijd heeft, en ik niet.
Dus eigenlijk vraag ik zelf om een uiterlijke tijd en krijg ik die niet...hmm....vreemd.

[Freestyler*]

Ja.. ik weet het eigenlijk niet

qua klusjes doen en schoolresultaten enzo zijn mijn ouders helemaal niet streng (ze zeuren alleen )
maar met thuis zijn enzo: verschrikkelijk!
Ik vind inderdaad dat 'de kinderen van tegenwoordig' heel anders zijn, ik gruwel van hun mentaliteit
Maar het is verschrikkelijk dat die 14-jarigen dan ook nogeens later thuis mogen komen dan ik
zo mag ik ook nooit 's avonds fietsen enzo, dus ik vind mijn ouders best wel streng..

[CoveredEyes]

Ik word best los opgevoed vind ik zelf. Ik word alleen door mijn moeder opgevoed, mijn ouders zijn uitelkaar en soms wil mijn broer een beetje de vaderrol overnemen en mij op allerlei dingen wijsen die ik volgens hem niet goed doe.

Qua huishouden help ik best veel mee en als ik uitga spreken we een tijd af waar we het allebei mee kunnen vinden

Ik ben er wel blij mee zo.

Kusje.

[Redhair]

Mijn opvoeding is best vrij. Ik moet wel dingen doen in huis, zoals de vaatwasser vullen, koffiezetten en soms ook stofzuigen enzo. Ik mag niet vaak uit. Als ik mag moet ik rond 2/3 uur thuis zijn. En als ik uitga mag ik maar 1 drankje met alcohol. Als ik daar dan tegen inga zegt mijn vader dat ik dan maar niet moet gaan, omdat ik nog maar 15 ben en eigenlijk helemaal geen alcohol mag. Ze zijn wel streng kwa school maar dat komt ook omdat ik eraf getrapt word als ik dit jaar blijf zitten. Maar ik en mijn broer mochten altijd regels verzinnen enzo. Piercings mag ik trouwens pas als ik het huis uit ben. Oe, klinkt best streng, maar ik ben erg blij met hun opvoeding en denk dat ik me kinderen ook zo ga opvoeden. Wat ook fijn is is dat ze alles met praten oplossen. ik heb nog nooit een corrigerend tikje gehad, laat staan een klap...

[WishfulDreaming]

Ik ben heel vrij opgevoed.

Soms had ik wel het gevoel dat mn moeder me wel iets beter had moeten pushen (schoolwerk bijv.) maar je leert er toch wel van.

Over het algemeen is het me heel goed bevallen.

Ik vind het erg jammer dat een paar vriendinnen van die strenge ouders hebben.. Niet lang mogen bellen, niet elke week uitgaan. (niet dat ik uitga maar ik zie dat die mensen het heel erg vinden) Soms is het ook wel irritant voor mij omdat zij dingen niet mogen en ik wel, maarja ach.

[Miracle]

Gelukkig ben ik erg vrij opgevoed. M'n ouders hebben niet veel regels. Natuurlijk wel een paar, maar zeker niet zoveel als andere vriendinnen.
Ze laten me ook vrij om te ontdekken wat goed is en slecht. Dat vind ik wel goed, want op die manier kom je er zelf ook goed achter wáárom je iets doet en niet omdat je moeder het zegt ofzo.

Ik had het er net nog met m'n moeder en zusje over, mijn ouders waren absoluut niet streng, maar dat was niet voor niks zo. Ze wisten dat ik niet in zeven sloten te gelijk liep, ze konden me dus vrij laten, ik wilde en deed toch geen extreme dingen. Tuurlijk waren er wel wat regels, maar de meeste waren erg logisch (eigen kamer opruimen, zeggen/bellen als ik ergens ging spelen, enz.). Ik mocht geen oorbellen tot m'n 12e oid, maar goed, dat overleef je ook wel. En ik moest naar binnen als de lantaarnpalen aangingen, maar dat moesten de meeste kinderen. Ik mocht altijd naar schoolfeesten tot wanneer ik wilde, maar ik wilde toch niet en als ik ging dan tot 22.00uur ofzo (nog een keer commentaar op gekomen van docenten tegen m'n vader, hij stond beneden in de hal op me te wachten, een docent: 'moet ik haar even gaan roepen?', m'n vader: 'nee hoor, die komt wel' en om vijf voor tien (oid) stond ik idd met m'n jas aan klaar in de hal, die docent: 'je hebt d'r ook goed opgevoed, hoe heb je dat gedaan?', m'n vader iets als: 'flink slaan' oid ). Toen ik 16 was, wilde ik een week naar een vriendin in Engeland, vonden ze goed. Toen ik net een maand (oid) m'n rijbewijs had, wilde ik met een vriendin een weekend naar Duitsland met de auto, mocht ook. Enz. Bij bepaalde dingen was m'n vader strenger (bv. qua regels), bij andere dingen juist m'n moeder (bv. qua snoepen).

Ik denk dat het per kind enorm verschilt of veel vrijheid goed is of niet. Mijn zusjes en ik konden het aan, andere kinderen kunnen het niet aan. Ik vind dat je je als ouder voor een deel aan moet passen aan je kinderen. Daarom kan ik nu ook niet zeggen hoe ik het later zelf zal doen, als het mogelijk is dan doe ik het (ongeveer) net zo als mijn ouders het hebben gedaan wat streng zijn betreft. Wanneer het kind dat niet toe laat, dan zal ik strenger zijn.

Qua discussiëren over regels met m'n kinderen ben ik er nog niet helemaal uit. Ik vond ook altijd dat er altijd over alles gediscussieerd moest kunnen worden ed, maar ik las toevallig gister een artikel waarin stond dat je daar niet te vroeg mee moest beginnen. Een kind moet eerst normen en waarden meekrijgen (die moet hij leren, dus door bv. regels), pas wanneer een kind in staat is om zijn of haar eigen mening te vormen (en dat kan pas wanneer hij een eigen mening heeft, wanneer hij dus over normen en waarden 'beschikt') kan het meediscussiëren over dat soort dingen (zo iets, precies weet ik het niet meer). Dat vond ik wel heel zinnig en daar ben ik het eigenlijk ook wel heel erg mee eens.

Sorry, voor het lange verhaal, 'k zal het hier bij houden.

[coopergirl]

In sommige opzichten is de opvoeding die ik meekrijg zeer 'vrij' en aan de andere kant wordt er weer veel van me verwacht... Ik word geacht elke dag te koken, jonge zusjes na schooltijd op te vangen en naar sport te brengen, ramen lappen, stofzuigen et cetera... Op zich belemmert dat mijn vrijheid.. Zelfstandigheid staat centraal in de opvoeding; 'heb je een lekke band? dan plak je 'em toch zelf?!'. Het heeft zo zijn 'voor' en z'n 'tegen's..
Anderzijds doet het hun er niet toe hoe laat ik bijvoorbeeld thuis kom (of niet), of ik m'n haar rosé, rood of turquoise verf e.d.

Mijn ouders zijn wel een beetje raar want in het ene laten ze me ontzettend vrij en in andere dingen niet.

Zo mocht ik, toen ik mijn vriend net kende, al een weekend naar hem toe zonder dat ze hem al ontmoet hadden. Maar ik mag bijvoorbeeld niet uit tot midden in de nacht, mag niet te lang Internetten, chatten is helemaal verboden (doe ik stiekem dus wel) en vroeger mocht ik 's avonds geeneens naar vrienden toe. Ook werd ik min of meer gedwongen om vlees te eten en werd mijn mening nogal vaak weggewuifd.

Tsja, tis jammer, maar aan elke opvoeding mankeert wel iets. Inmiddels heb ik behoorlijk mijn vleugels uitgeslagen en laat ik me niet veel meer vertellen

[Nona]

Mijn ouders zijn niet uitgesproken streng of los geweest in de opvoeding, maar wel duidelijk over wat wel en niet mocht. Dat maakt het voor een kind heel gemakkelijk om zich meteen aan de regels te houden. Ik denk dat dat veel geholpen heeft aan mijn begrip voor regels en redelijkheid.

Soms denk ik wel dat ouders hun kinderen te los laten. Kinderen van dertien die nog tot twaalf uur met hun hangvriendjes op een pleintje hangen en mensen lastig vallen, dat is toch niet wat een ouder bedoeld heeft met de opvoeding! Je moet een kind wel zo af en toe teleur kunnen stellen, want niet alles is mogelijk.
Maar ja, als je een kind weer wat meer verantwoordelijkheid geeft leert een kind denk ik ook zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen, dus dat is weer tegenstrijdig aan elkaar.

Ik meen me een onderzoek te herinneren wat betreft opvoeding, daarin waren er vier typen van opvoeders gedefiniëerd:
- Ouders die regels streng hanteerden en geen ruimte voor discussie overlieten.
- Ouders die regels streng hanteerden maar hun kinderen er ook vragen over lieten stellen en in discussie gingen over de regel.
- Ouders die hun kinderen lieten doen wat ze wilden en vrijwel geen regels hanteerden.
- Ouders die hun kinderen vrijwel negeerden.

Het bleek, als ik het me goed herinner, dat alleen kinderen van opvoeders van het tweede type voordelig uit waren. Zij waren zelfstandig, assertief en gelukkig ofzo.

[phensicske]

Verschillende stijlen:

- autoritair

Het is zo, geen discussie. De ouders bepalen alles en de kinderen hebben niets van inspraak.

- democratisch

De ouders bepalen de regels, maar de kinderen mogen hun zegje doen. Soms wordt er over een regel gediscussieerd en worden er compromissen gesloten.

- verwennen

Het kind bepaalt zelf zijn regels en de ouders geven toe.

- geen

Het kind voedt zichzelf op. Meestal rondhangen op straat, weinig voedzaam eten...


Zoals ik ergens hierboven al gezegd heb, ik kies voor de democratische stijl.

[phensicske]

Leonoor schreef op 11-02-2004 @ 18:15:
*boeiend verhaal*

Qua discussiëren over regels met m'n kinderen ben ik er nog niet helemaal uit. Ik vond ook altijd dat er altijd over alles gediscussieerd moest kunnen worden ed, maar ik las toevallig gister een artikel waarin stond dat je daar niet te vroeg mee moest beginnen. Een kind moet eerst normen en waarden meekrijgen (die moet hij leren, dus door bv. regels), pas wanneer een kind in staat is om zijn of haar eigen mening te vormen (en dat kan pas wanneer hij een eigen mening heeft, wanneer hij dus over normen en waarden 'beschikt') kan het meediscussiëren over dat soort dingen (zo iets, precies weet ik het niet meer). Dat vond ik wel heel zinnig en daar ben ik het eigenlijk ook wel heel erg mee eens.

Sorry, voor het lange verhaal, 'k zal het hier bij houden.

Het is idd zo dat sommige mensen denken dat je al in discussie kunt gaan met een 5-jarig kind. Of ze laten hun kinderen zelf hun kleren kiezen, met gevolg dat het kind midden de zomer met een dikke pull aanloopt en in de bijtende koude slechts een t-shirtje.

M.a.w., ik ben er volledig mee eens dat het kind eerst waarden en normen moet kennen voor hij in discussie kan gaan over de regels (of keuzes in zijn leven). MAAR ik vind wel dat een kind zijn mening mag zeggen. Natuurlijk hangt het er van af waar, wanneer en bij wie enneuh, vooral hoe!

phensicske schreef op 12-02-2004 @ 14:05:
Het is idd zo dat sommige mensen denken dat je al in discussie kunt gaan met een 5-jarig kind. Of ze laten hun kinderen zelf hun kleren kiezen, met gevolg dat het kind midden de zomer met een dikke pull aanloopt en in de bijtende koude slechts een t-shirtje.

Ik zou m'n kind ook zelf z'n kleding laten kiezen (zomers alle warmen kleding opruimen, kan die daar ook niet uit kiezen en 's winters iig ook een trui of een vest ofzo er bij, kun je best afspraken over maken ).

M.a.w., ik ben er volledig mee eens dat het kind eerst waarden en normen moet kennen voor hij in discussie kan gaan over de regels (of keuzes in zijn leven). MAAR ik vind wel dat een kind zijn mening mag zeggen. Natuurlijk hangt het er van af waar, wanneer en bij wie enneuh, vooral hoe!

Ben ik het helemaal mee eens.

[Silver rain]

Nee ze zijn erg soepel als ik kijk naar anderen. Maar er zijn wel regels die we samen afgesproken hebben. Ik vind het fijn zo omdat ik weet hoe ver ik kan gaan en me eraan houd omdat ik meebeslist heb. Als ouders alles voor het zeggen hebben thuis komen de kinderen gegarandeerd ooit in opstand, al is het pas als ze volwassen zijn. Het versterkt de band in ieder geval niet.

[phensicske]

Leonoor schreef op 12-02-2004 @ 15:34:
Ik zou m'n kind ook zelf z'n kleding laten kiezen (zomers alle warmen kleding opruimen, kan die daar ook niet uit kiezen en 's winters iig ook een trui of een vest ofzo er bij, kun je best afspraken over maken ).

Wel zo redeneer ik ook, maar ik ken jammergenoeg een gezin waar het anders verloopt, vandaar dit voorbeeld.
Een kind kan je laten kiezen tussen enkele kledingstukken/combinaties, maar die moet je beperken en dit begint bij de winterkledij in de zomer aan de kant te leggen.

Mijn ouders hebben mij altijd volledig vrij gelaten en hebben bijna nooit hoeven bijsturen. Ik geloof dat als een kind intelligent genoeg is het zijn eigen weg kan vinden. Waar het grenzen overschrijdt moet het uitgelegd worden waarom dat niet kan, maar ik geloof niet zo in strenge opvoedingen. Dingen die onderdrukt worden gaan altijd ondergronds.

[phensicske]

nare man schreef op 12-02-2004 @ 23:16:
... mij altijd volledig vrij gelaten... bijna nooit hoeven bijsturen. ...als een kind intelligent genoeg is het zijn eigen weg kan vinden.

M.a.w. je vindt jezelf intelligent.

nare man schreef op 12-02-2004 @ 23:16:
Mijn ouders hebben mij altijd volledig vrij gelaten en hebben bijna nooit hoeven bijsturen. Ik geloof dat als een kind intelligent genoeg is het zijn eigen weg kan vinden. Waar het grenzen overschrijdt moet het uitgelegd worden waarom dat niet kan, maar ik geloof niet zo in strenge opvoedingen. Dingen die onderdrukt worden gaan altijd ondergronds.

Dat is ergens ook wel op mij van toepassing.

Thuis zijn er geen regels, behalve dan dat ik m'n servies eens in de 2 dagen naar beneden breng omdat anders de servies kast leeg is ..
Met tijden voor thuiskomen enzo zijn ze niet zo heel streng, maar ik ga ook niet echt vaak uit ofzo. Als ik bij vrienden ben beslis ik om half twaalf of ik naar huis ga of dat ik daar slaap zodat ik niet meer door het échte donker hoef te fietsen etc.
Mijn ouders laten me zo vrij dag ik mijn eigen keuzes zelf mag maken.. Ik ken heel veel kinderen waarvan ik wéét dat het niet zo is. Bij mij is het echt geen enkel probleem als ik een keertje niet mee eet (en dat pas 5 minuten voor het eten meld) of als ik een keertje pas om 20.00 thuis kom, maar andere mensen die ik ken moeten al om 18.00 thuis zijn en om 21.00 in bed liggen. (14 en 21.00 )

Mijn opvoeding qua vrijheid heeft mij heel erg zelfstandig gemaakt en ik voel me op dit moment verantwoordelijk voor wat ik doe.

Zo! en nu ga ik met mijn 'verantwoordelijkheids' gevoel lekker naar school

Heel los, heel los... Soms was dat super fijn, omdat ik kon doen wat ik wilde. Maar soms had ik het strengere ook wel nodig. Mijn ouders vroeger bijvoorbeeld nooit naar mijn cijfers, dus ik liet mijn cijfers ook nooit zien.. terwijl ik soms wel een compliment nodig had wanneer ik een goed cijfer had gehaald... en een standje wanneer het cijfer minder goed was. Ik werd dus zelf nogal laks.
Terwijl, bij mijn zus controleerden ze altijd wél of ze goede cijfers haalde en of ze haar huiswerk maakte...

Zelf zou ik iets strikter zijn dan mijn ouders waren. Ik zou dus bijvoorbeeld wél op de cijfers letten en er ook iets over zeggen. Maar niet veel strikter hoor, ik ben er goed uitgekomen dus deden ze blijkbaar veel goed.. Ik geloof dat kinderen zelf heel goed weten wat ze wel en niet aankunnen of kunnen doen. Zoiets moet je er niet in willen stampen.

[bloemkool]

fuhren oder wachsen lassen, bekend dilemma.

teveel vrijheid zorgt dat je de kans hebt om fouten te maken en daarvan te leren.
te weinig vrijheid is voor de ouders een veilig gevoel, maar onprettig voor het kind.

ik zou een tussenweg zoeken. wel regels, maar het kind laten meepraten in zoverre het daartoe in staat is (kind van 12 zal minder zinvolle dingen inbregen dan iemand van20)

[phensicske]

Ceaunijntje schreef op 13-02-2004 @ 12:51:
(kind van 12 zal minder zinvolle dingen inbregen dan iemand van20)

Ben je dan nog een kind als je 20 bent?

[Rabbi Daniel]

nare man schreef op 12-02-2004 @ 23:16:
Mijn ouders hebben mij altijd volledig vrij gelaten en hebben bijna nooit hoeven bijsturen. Ik geloof dat als een kind intelligent genoeg is het zijn eigen weg kan vinden. Waar het grenzen overschrijdt moet het uitgelegd worden waarom dat niet kan, maar ik geloof niet zo in strenge opvoedingen. Dingen die onderdrukt worden gaan altijd ondergronds.

Zelfde hier.

De enige uitzondering is de manier waarop ze met internet omgaan...
Toen ik 7/8 was ging ik bv. al regelmatig zelfstandig een dagje op stap met bus/trein. Maakten ze nooit een probleem van, ik kwam toch wel weer terug.
En toen ik 10 was ging ik elke dag alleen van Zutphen naar Den Haag, op m'n 14e een weekje alleen naar zuid-Duitsland, en op m'n 17e twee keer drie weken alleen naar Zwitserland (ook werken). En wat thuis zijn betreft klagen ze wel eens als ik om 1 uur terug kom van een dagje uit, maar problemen krijg ik er nooit mee.

Ja, ik ben dus ook behoorlijk zelfstandig nu. En ik zal m'n kinderen later (in overleg met m'n vrouw) ook zo (niet) opvoeden.

phensicske schreef op 13-02-2004 @ 17:43:
Ben je dan nog een kind als je 20 bent?

iig een kind van je ouders...dat zul je altijd zijn.

Zolang je thuis woont, vind ik ook dat ouders bepaalde regels op mogen leggen.

[phensicske]

Leonoor schreef op 13-02-2004 @ 19:24:
iig een kind van je ouders...dat zul je altijd zijn.

Zolang je thuis woont, vind ik ook dat ouders bepaalde regels op mogen leggen.

Ja, da's wel logisch.

Ben ik ook mee akkoord, maar ik vind dat je toch langzamerhand wel wat op je eigen benen kan staan tegen die tijd en je wel zelf normen en waarden kan hanteren. Natuurlijk dienen de ouders steeds gerespecteerd te worden.

[Fantôme]

het valt me op dat vele hier toch wel een erg 'losse' opvoeding hebben gehad.

[mathfreak]

phensicske schreef op 13-02-2004 @ 17:43:
Ben je dan nog een kind als je 20 bent?

Nee, wat Ceaunijntje bedoelde was dat iemand van 20 zinvollere dingen weet in te brengen dan een kind van 12. Misschien is deze formulering wat duidelijker voor je.

Ik ben best vrij opgevoed, en daar ben ik ook wel blij om. Ik zal denk ik later ook mijn kinderen op die manier opvoeden.

[phensicske]

mathfreak schreef op 14-02-2004 @ 15:38:
Nee, wat Ceaunijntje bedoelde was dat iemand van 20 zinvollere dingen weet in te brengen dan een kind van 12. Misschien is deze formulering wat duidelijker voor je.

Ja, maar daar doelde ik niet echt op.

Mijn vraag was eigenlijk of zij vond dat iemand van 20 nog kan beschouwd worden als kind, want anders vatte ik het wel, hoor.

[mathfreak]

phensicske schreef op 14-02-2004 @ 15:59:
Ja, maar daar doelde ik niet echt op.

Mijn vraag was eigenlijk of zij vond dat iemand van 20 nog kan beschouwd worden als kind, want anders vatte ik het wel, hoor.

Dat is dan bij deze duidelijk. Om ook maar meteen je vraag te beantwoorden: iemand van 20 kan eerder als een jong volwassene dan als een kind worden beschouwd, maar indien zo iemand van 20 een verstandelijke handicap heeft kan hij of zij in mentaal opzicht soms wel als een kind worden beschouwd, al naar gelang de ernst van de handicap.

phensicske schreef op 13-02-2004 @ 17:43:
Ben je dan nog een kind als je 20 bent?

Je opvoeding is in elk geval nog niet voltooid als je 20 bent.

nare man schreef op 14-02-2004 @ 17:57:
Je opvoeding is in elk geval nog niet voltooid als je 20 bent.

Dat ligt er aan, denk ik. Als jij als 20-jarige op jezelf woont, vind ik dat je ouders in principe weinig meer met je te maken hebben in de zin van opvoeden. Als je de betekenis uit het woordenboek neemt: "een mens (of dier) grootbrengen en vormen", zou je nooit volledig opgevoed zijn (is in zekere zin ook wel zo, denk ik).

[phensicske]

Leonoor schreef op 14-02-2004 @ 18:00:
Dat ligt er aan, denk ik. Als jij als 20-jarige op jezelf woont, vind ik dat je ouders in principe weinig meer met je te maken hebben in de zin van opvoeden. Als je de betekenis uit het woordenboek neemt: "een mens (of dier) grootbrengen en vormen", zou je nooit volledig opgevoed zijn (is in zekere zin ook wel zo, denk ik).

Ja, da's waar. Ik vind dat je tegen je twintigste nog wel advies of zo kunt vragen aan je ouders, dat is altijd wijs, maar je moet toch al op je eigen benen kunnen staan, hetzij op kot, een eigen stekje of zelfs als je nog thuiswoont.


@ Mathfreak:

Mensen met een mentale handicap kunnen zowiezo minder vlug losgelaten worden en meestal zelfs nooit. Aangezien ze nooit tot abstract denken komen, kunnen ze onmogelijk zich de wetten en normen van de maatschappij eigen maken en blijven ze afhankelijk van anderen.

Ik vind dat iemand van 20 jaar als volwassene kan beschouwd worden. (Dus de verstandelijke leeftijd van 20)


@ nare man:

Volgens mij is je opvoeding wel gedaan, maar daarom je ontwikkeling nog niet.

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 14-02-2004 @ 18:00:
(1) Dat ligt er aan, denk ik. Als jij als 20-jarige op jezelf woont, vind ik dat je ouders in principe weinig meer met je te maken hebben in de zin van opvoeden.

(2) Als je de betekenis uit het woordenboek neemt: "een mens (of dier) grootbrengen en vormen", zou je nooit volledig opgevoed zijn (is in zekere zin ook wel zo, denk ik).

ik ben het met je eens behalve het begin (1). Het ligt er niet aan. Of je nou 20 of 80 bent... Je wordt niet alleen opgevoed door je ouders.

(2) juist.

[mathfreak]

phensicske schreef op 14-02-2004 @ 18:12:
Mensen met een mentale handicap kunnen sowieso minder vlug losgelaten worden en meestal zelfs nooit. Aangezien ze nooit tot abstract denken komen, kunnen ze onmogelijk zich de wetten en normen van de maatschappij eigen maken en blijven ze afhankelijk van anderen.

Dat weet ik, maar daar ging het mij niet zo zeer om.

phensicske schreef op 14-02-2004 @ 18:12:
Ik vind dat iemand van 20 jaar als volwassene kan beschouwd worden. (Dus de verstandelijke leeftijd van 20)

In dat geval ben ik het met je eens, maar voor mij was het niet duidelijk of je de chronologische en de verstandelijke leeftijd allebei gelijk wou stellen aan 20 jaar, vandaar dat ik dat aspect van een mentale handicap vermeldde.

[phensicske]

mathfreak schreef op 14-02-2004 @ 18:53:
In dat geval ben ik het met je eens, maar voor mij was het niet duidelijk of je de chronologische en de verstandelijke leeftijd allebei gelijk wou stellen aan 20 jaar, vandaar dat ik dat aspect van een mentale handicap vermeldde.

iemand van 20 kan eerder als een jong volwassene dan als een kind worden beschouwd

Het feit dat je hen als jongvolwassene bestempelde, was me even niet zo duidelijk, vandaar.

In feite kan iemand van 18 ook al de verstandelijke leeftijd van 20 bereikt hebben en zo zijn er eigenlijk altijd uitzonderingen.
Het is dus wel afhankelijk van de situatie, zoals Leonoor reeds vermeldde.

~~Fantôme~~ schreef op 11-02-2004 @ 13:47:
Nu vroeg ik me af, hoe is het bij jullie. Zijn je ouders in jouw ogen streng? en in vergelijking met vrienden en klasgenoten? of juist niet? wat vind je hier zelf van, en als jij later kinderen zou krijgen, hoe zou jij dat dan doen qua opvoeding?

liefs, wen [/B]

Ik vind dat ik juist geen vrijheid meer heb dan toen ik bv in de 1e klas zat. Ik mag nu veel minder maar ik weet denk ik wel waardoor dat komt, me moeder is nu echt zwaargelovig waar ik dus niet echt blij mee ben ik accepteer het wel ofzo mar tog.

Ik word met heel veel vrijheid opgevoed. Mn ouders geven verantwoodelijkheden in ons (ik, broer, zus) eigen handen en grijpen pas in op het moment dat ze denken dat we niet goed goed om kunnen gaan met deze verantwoodelijkheid. Mn ouders zijn absoluut niet streng, straf of huisarrest weet ik niets van. Natuurlijk hebben bepaalde dingen wel 'consequenties', maar dat gaat allemaal ook wel soepel. Mn ouders zijn heel open minded, vinden veel dingen goed en er zijn ook geen dingen/eventementen die me 'verboden' worden en ik heb ook geen tijden dat ik thuis moet zijn oid of dingen als niet alleen naar huis mogen fietsen. Zoals ik al zei, ze verwachten dat ik verantwoordelijk ben en kan zijn, al op hele jonge leeftijd. Zo ging ik bijv al op mn 12/13de voor het eerst zomertouren. Ik ben erg blij met hun manier van opvoeden en zou het later ook graag zo willen doen.

[MoO]

Ze geven me juist alle vrijheid die ik nodig heb.
En ze zijn totaal niet streng, als ik naar mijn andere vriendinnen kijk, ben ik toch blij dat ik mijn ouders heb uitgekozen!