okeu. dit is dus een klein verhaaltje van mij/.
~
Daar liepen we dan. Beetje stampelend in mijn woorden twijfelde ik nog of ik mn zinnen wel af zou maken of gewoon maar de woorden in het niets liet liggen. Waarschijnlijk snapte Stoop het toch niet. Wat ik ook zou zeggen, het zou fout zijn. Fout volgens hem. Maar ik wist het niet, ik kan altijd wel twijfelen, maar nu was het ook niet onder woorden te brengen. Dat kan ik nog steeds niet, maar ik heb het ook nooit echt gekunnen. Als je het gewoon niet weet dan kan je ook geen conclusies trekken/. In ieder geval was jij niet objectief genoeg om de situatie een beetje te doorzien. Moet ík nodig zeggen, maar ik was op dat moment positief objectief.// en dat had zo z’n voordelen.
Na de stamelende stilte stonden we opeens voor de Albert Heijn. Ik had een spinsel van gedachten in mijn hoofd die er steeds dus niet uitkwamen. Ze gingen maar rond en steeds verder en verder en verder. Behalve mijn conclusie over de situatie/, en voordat ik het besefte had ik het al gezegd: ‘ik vind jou stom’. Ik weet niet of het nou precies tegen jou bedoeld was of tegen de algemene boosdoener van mijn twijfelspinsels, maar ik zei het tegen jou. Het moment daarop was vreemd, raar maar verbazend. Jij keek me aan met die blik van: ‘tsss’ en verwarring en ontdaan en je draaide je rug naar mij toe en begon als een verslagen persoon door de winkel te lopen. Net als dat een kind net hoort dat die zijn moeder kwijt is. Als je geen water in de buurt hebt krijg je immers ook altijd meer dorst. We zochten aardappelpuree, maar vonden alleen koekjes en cola die in de reclame was. Ik liep achter je aan, nog steeds verbaasd over wat ik had gezegd en stiekem zag ik jou ook wel lachen. Maar dat moest niet. Ik zei: ‘je moet heus wel lachen hoor!’. Dat beaamde je maar je vond het niet terecht. Nog steeds geen aardappelpuree gevonden, wat de sneltrein door de appie een beetje tot stilstand bracht. Ik liep linksom de schappen af, jij rechtsom. Soms kruisten onze wegen, maar jij bleef me ontwijken./ Uiteindelijk toch maar even vragen aan die man van de groenten dan waar aardappelpuree stond. En Jawel. Daar waren we dus al best een paar keer langsgelopen. Ik wist het wel..
|