Ik heb heel lang een vriendje gehad, dat alles voor me over had en alles uit zijn handen kon laten vallen voor me. Daar zat ik wel eens mee, omdat het soms beklemmend was, maar aan de andere kant was die relatie de enige waarbij ik zeker wist dat ik een partner had die me nooit zou verlaten en nooit zou bedriegen.
In plaats daarvan, heb ik het uitgemaakt, omdat ik verliefd was op een andere jongen. Eigenlijk heb ik niets op hem aan te merken, hij koopt rozen voor me omdat hij weet dat ik daar van houd en doet gewoon heel erg z'n best een lief vriendje te zijn

Maar toch kijkt hij niet zo verliefd als mijn vorige vriendje, doet hij niet zo verliefd en is hij misschien ook wel gewoon niet zo verliefd als mijn andere vriendje, maar op een hele andere manier

Ik heb het gevoel dat er ondanks alles altijd een soort afstand tussen ons in blijft bestaan.
En daar kan ik absoluut niet tegen, ik wil een vriendje waar ik mijn ziel bij bloot kan leggen en die zoveel liefde voor mij uitstraalt dat het lijkt of de hele wereld van me houdt, zoals mijn exvriendje.
Toch verveelde ik me op een gegeven moment met hem, maar dan denk ik; misschien hadden we meer ons best moeten doen en romantische dineetjes moeten plannen e.d. Want soms mis ik mijn exvriendje zo vreselijk