Eva.

Allereerst, het is niet autobiografisch. Allertweedst, ik weet zelf niet zo goed wat ik er van moet vinden, heb betere stukjes geschreven vind ik. (Nee, dit zeg ik niet om complimentjes te vissen.)

Ik zit voor het open raam. De zoete regen mengt zich met mijn zoute tranen. Ik zie alles in een waas. De potten op het terras, de schommel van de buren en de molen in de verte zijn slechts vage schimmen in een groenrijke omgeving.

Mijn ochtend begon als alle anderen. Het zelfde ontbijtje als de dag ervoor, een schaaltje yoghurt met muesli, en een kopje koffie met extra veel melk en suiker.

Dit is het punt, waarop deze dag verschilt van alle vooraf gaande 234. De telefoon gaat, opgewekt en meefluitend met het zomerse melodietje loop ik er naar toe en neem op. Het is de moeder van Eva, ze heeft een trilling in haar stem, en verteld me dat er iets ergs is gebeurt en of ik snel kan komen.

Onwetend wat er aan de hand is, schiet ik in mijn kleren die nog precies zo over de badrand liggen als gisteravond, ze stinken naar rook. Het interesseert me niet, ik haal een kam door mijn haar en spring op de fiets, op weg naar het ziekenhuis.

Na twee keer op de verkeerde afdeling rondgedwaald te hebben, vind ik eindelijk het hermetisch afgesloten kamertje waar Eva ligt. Haar ouders kijken me met wijd opengesperde ogen aan. Ik kijk naar Eva en raak in paniek, mijn adem stokt in mijn keel. Ik weet niet wat te doen, maar ik moet hier weg, weg uit deze bedompte ruimte, weg van de dode Eva, weg van alles.

Ik moet huilen, verschrikkelijk huilen, ik maak mezelf hysterisch. Ik fiets roekeloos door de stad. Hevig snikkend. Mensen stoten elkaar aan en wijzen naar me.

Niets maakt een mens verdrietiger dan de dood van een vriendin. Het voelt alsof er een stukje van jezelf sterft. Nee, mijn leven zal nooit meer zijn zoals het was…


Zeg me wat je er van vindt.

[duivelaartje]

Eerlijk?
Niets...

Nee ok, ik zal mijn mening even onderbouwen. Het begin vind ik zeker niet sterk en bijzonder. Het onderwerp is redelijk cliche, het gaat snel, ik mis spanning...

Het klinkt negatief... maar ik kan er niet meer van maken.

Duivelaartje

Nee, vind ik zelf ook niet, ben niet echt in vorm vandaag.

[Nijn*]

wel oke.. zielig, toepasselijk voor mij (zie mijn verhaaltopic)..
Aan de ene kant vind ik het erg kort, misschien kan het nog uitgebreider.. dat lijkt mij tenminste wel mooi, maar goed, dat is je eigen keus. Aan de andere kant, vind ik het nu al best goed geschreven, en twijfel ik eraan of je het langer zou moeten maken, of er überhaupt iets aan zou moeten veranderen, omdat ik bang ben dat het dan de sfeer verpest.. Mja, ik weet het nog niet, beetje dubbel nog, reageer later nog wel..

Nijn*

De snelheid waar ik zelf soms ook last van schijn te hebben, vooral als ik een briljant idee heb, wat later toch niet zo briljant blijkt te zijn, die snelheid.

Grim

Grim schreef op 21-08-2004 @ 20:26 :
De snelheid waar ik zelf soms ook last van schijn te hebben, vooral als ik een briljant idee heb, wat later toch niet zo briljant blijkt te zijn, die snelheid.

Grim

[duivelaartje]

Grim schreef op 21-08-2004 @ 20:26 :
De snelheid waar ik zelf soms ook last van schijn te hebben, vooral als ik een briljant idee heb, wat later toch niet zo briljant blijkt te zijn, die snelheid.

Grim

Duivelaartje

[Charlottetje]

ehhm, De zoete regen mengt zich met mijn zoute tranen.vage schimmen in een groenrijke omgeving. ?
*helluuuup*
het is zeg maar dat jij het was waardoor ik de moed had verder te lezen!
ja, ach, het kan rampzaliger en jij kunt beter, zeg maar.
misschien helpt het onderwerp ook niet echt mee.
ik kan er niet zo goed tegen dit soort dingen te lezen geloof ik, reden doet er niet toe. (jaja, geef toe, schrijf zelf ook wel eens over dit soort dingen)
tsja, sorry, denk ik..

maar het had veel slechter gekund hoor!

Charlotte

Sorry....

[Nijn*]

Mijn* schreef op 21-08-2004 @ 20:36 :


Sorry....

Je hoeft geen sorry te zeggen, iedereen schijft tenslotte wel eens van dit soort dingen.. Je vraagt om onze mening, die geven wij.. Hoe dan ook, ik beoordeel je hier niet op hoor, het is heus niet zo dat nu niemand jou werk meer zal lezen, omdat je een keertje iets hebt gepost dat iets minder was..

[Charlottetje]

inderdaad, waarom zou je sorry zeggen?
Ik pleur ook gewoon alles hier tenslotte, toch?
excuses zijn pas nodig wanneer jij iets gezegd zou hebben dat niet door de beugel zou kunnen ofzo, maar dit...

Charlotte
(echt! )

Tis wel snel, maar hip hoor!

Ennum, het is beter dan mijn crap, zeker imo

Grim

Charlottetje schreef op 21-08-2004 @ 20:30 :
ehhm, De zoete regen mengt zich met mijn zoute tranen.vage schimmen in een groenrijke omgeving. ?
*helluuuup*
het is zeg maar dat jij het was waardoor ik de moed had verder te lezen!
ja, ach, het kan rampzaliger en jij kunt beter, zeg maar.
misschien helpt het onderwerp ook niet echt mee.
ik kan er niet zo goed tegen dit soort dingen te lezen geloof ik, reden doet er niet toe. (jaja, geef toe, schrijf zelf ook wel eens over dit soort dingen)
tsja, sorry, denk ik..

maar het had veel slechter gekund hoor!

Charlotte

Ghe, ik vond dat zinnetje betreft de groenrijke omgeving juist briljant.

Verhaaltje zelf is niet echt wat, though. Er kloppen een hoop dingen niet.

Het kan de hoofdpersoon niks schelen dat 'r kleren naar rook stinken, blabla. Maar ze is ijdel genoeg om 'r haar te borstelen?

De moeder van Eva vertelt alleen dat er wat ergs gebeurt is. Niet met wie & waar ons hoofdpersoontje naar toe moet. Toch weet zij dat ze naar het ziekenhuis moet. Hm? Er zitten btw ook twee fouten in die zin, valt me nu op. "Het is de moeder van Eva, ze heeft een trilling in haar stem, en verteld me dat er iets ergs is gebeurt en of ik snel kan komen." Voor 'en' moet geen komma. En 'verteld' moet met een t. Zij vertelt. Zij heeft verteld kan wel, maar dat is hier niet van toepassing omdat het woordje 'heeft' mist en de rest van je verhaal in ott geschreven is .

"Het hermetisch afgesloten kamertje van Eva." Nu snap ik dat het beeldspraak is, maar ik vind het een beetje ongepast. Een hermetisch afgesloten ruimte is een ruimte zonder kieren of openingen, vaak gebruikt om de toestand van het vaccuum te creëren door de lucht weg te pompen. Ik vind het een beetje raar.

En hoe weet de hoofdpersoon dat Eva dood is? Ze staat twee seconden in dat hermetisch afgesloten kamertje, ziet Eva, en hoppa, ze heeft gelijk door dat ze dood is. Waarom? Eva kan toch ook gewoon slapen? Of in coma geraakt zijn? Als er nu iets a la "De blik in de ogen van haar ouders zei genoeg" stond dan ging ik er misschien mee accoord. Maar nu klopt het gewoon niet.

Ik zal het hier maar even bij laten. Schrijf vooral verder. Je maakt op z'n minst geen gruwelijke spel- of grammaticafouten.

[Charlottetje]

Paranoide schreef op 21-08-2004 @ 23:17 :
Het kan de hoofdpersoon niks schelen dat 'r kleren naar rook stinken, blabla. Maar ze is ijdel genoeg om 'r haar te borstelen?

Ik zal het hier maar even bij laten. Schrijf vooral verder. Je maakt op z'n minst geen gruwelijke spel- of grammaticafouten.

over dat eerste: gebeurt in werkelijkheid ook wel hoor. Toen ik geboren werd ging mijn zus ook gewoon in haar pyjama met wat kleren eroverheen mee naar het ziekenhuis, maar ze borstelde wel eerst haar haren en deed er een elastiekje in!

en over dat tweede, tsja, dat valt over mijn hersenspinsels dan weer nooit te zeggen

Charlotte

[Raakvlak]

Ik vind het niet goed.

Er zitten aardig wat foutjes in en daarnaast is het tamelijk zielloos. Het begin ook nog eens clichematig en ritmeloos.
Het vervolg wordt er niet beter op, daar hoopte ik een beetje op. Het blijft volkomen emotieloos. Het is net alsof je beschrijft hoe je een steen in het water gooit, waarna het water 'rimpelloos' blijft.
Dat kan, mits je magische realistisch schrijft, toch niet?

Je gebruikt ook teveel woorden om je uit te drukken.

'De hermetisch afgesloten kamer'
hoe kom je dan binnen?

Je moet opletten wat je schrijft en wat je bedoelt, dat zijn twee zaken die je als schrijver met elkaar in overeenstemming moet brengen.

Heb je hier wat aan?

Raakvlak schreef op 22-08-2004 @ 00:41 :

'De hermetisch afgesloten kamer'
hoe kom je dan binnen?

Je komt eerst binnen, daarna wordt de kamer hermetisch afgesloten.
Toch?
Grim

[duivelaartje]

Mijn*, geen sorry zeggen. Pleurde ik hier maar wat meer iele verhaaltjes van mij neer. Verhalen die ik niks vind of me niks lijken gooi ik zo weer van de computer.

Maar je vraagt om kritiek en die geven wij. Je leert ervan en dat is toch een beetje de bedoeling?

Duivelaartje