| 
		
		Een blik die jaren in zou moeten halenen een dans met een lach en een traan,
 je woorden vallen in het niets tegen
 deze stilte, daar de werkelijkheid er
 toch nimmer in beschreven zal staan
 
 Je ziet enkel met je ogen en gelooft
 alles dat voor je komt, nooit zul je horen
 of zien wat ik je tonen wil, laat mij
 deze dag beleven als het kind
 in de oneerlijkheid en kou verloren
 
 Speel ik de schoonheid met je mee
 achter een lach, blijf dan maar vandaan,
 je dacht me te kennen maar alles
 dat wijst op werkelijk mij, blijft steeds
 opnieuw aan jou voorbij gaan
 |