Er is inderdaad een groep mensen die vaak onzeker is, en hierdoor heel graag bij een groep wilt horen. Dat kan ik wel begrijpen, want als je bij die groep hoort, ben je geaccepteerd, en weet je dat je 'ergens' bij hoort. Die mensen hebben echter vaak de grootste bek om hun onzekerheid te verbergen.
Ook zijn er mensen die hun onzekerheid trachten te verbergen door het naar beneden halen van anderen. Ze denken dat zij er beter van worden, om andere mensen te kleineren. Als ze maar lang genoeg alle slechte punten van iemand aankaarten, zo denken zij, zien de andere mensen vanzelf wat voor een lomp iemand het is, en dat ik veeel leuker ben om mee om te gaan.
Dit zijn in mijn ogen twee hele slechte manieren om onzekerheid te verbergen. Als je dit doet, is er IMO iets meer aan de hand dan een beetje 'onzekerheid'.
Er zijn natuurlijk ook mensen die af en toe niet zo lekker in hun vel zitten, en een beetje onzeker over zichzelf zijn. Ik denk dat dit verreweg de grootste groep is.
Ik denk niet dat het goed is om afwijkend te reageren, en daarmee weg te vluchen van alles en iedereen. Je komt dan alleen maar alleen te staan, je hebt niemand die je complimenten geeft, waardoor je je beter voelt.
Wat moet je dan doen? Mooie kleren kopen en je aansluiten bij een populair schreeuwerig groepje, ookal voel je je daar niet lekker bij? Nee, ik denk niet dat dat de manier is. Je kan beter bij jezelf te raden waarom je onzeker bent, en DAAR iets aan proberen te doen. Is het je figuur, of je stem, of je hele uiterlijk voorkomen? Daarnaast kan je heel onzeker worden als je totaal geen vrienden hebt. In dat geval is het wel aan te raden om aansluiten proberen te vinden bij mensen die je aardig lijkt. Belangrijk is wel dat je jezelf probeert te blijven, en jezelf niet probeert te veranderen om in de smaak te vallen bij leeftijdsgenoten. Ik denk niet dat je onzekerheid daarmee overgaat en dat je daar gelukkiger door zal worden.
(DAMN wat een zeikverhaal

)