Meid, ik heb dit ook meegemaakt..
en dan niet eens zo lang geleden (in juli). mijn vriend dacht dat het niet meer ging tussen ons. nou, ik heb toen nog nooit zoveel gejankt. we besloten daarom een soort van 'pauze' in te lassen van een maand elkaar niet zien en dan lang leve de lol.

en als we een ander kregen, jammer dan. dus toen was het 'uit' tussen ons. ik voelde me toen zo kut. en het rare was, dat hij gelijk heel lief deed, zo van; 'je mag me altijd bellen ook 's nachts', en ook zei hij 'ik moet je morge wel zien hoor', terwijl we elkaar een week niet zouden zien.

heel vaag allemaal.. en ik had nog nooit zoveel gejankt, vooral omdat ik het niet aan zag komen. hij wou niet dat ik huilde en trooste me alleen maar. en volgende dag belt ie, hij miste me en wilde me terug. ik heb hem gezegt dat ik het eerst uit wilde praten, want ik was er kapot van. dat hebben we dus gedaan en heb hem gezegt zoiets nooit meer te flikken.
nu is alles weer helemaal goed!

en om eerlijk te zijn nog beter dan eerst, omdat ik nu, als ik me ff erger aan hem, hem dat gewoon kan zeggen. eerst kropte ik dit op en zat dan heel heel de avond chagerijnig te doen en hij wist niet waarom. daardoor ook de reden van die 'eventjes' breuk. onze relatie is er zeker te weten beter op geworden!