Mijn beste vriend is dood

[CyWu]

Hij is dood. Ik ben het stilletjes aan het verwerken, en ik lach weer en ik durf weleens te praten over hem... Maar het voelt niet echt aan, het is alsof alles te snel gaat. Soms kan ik niet meer nadenken dan denk ik aan hem en aan wat wij allemaal meemaakten en dat kan soms uren duren. Hoe gaat een rouwproces normaal?

[Bloedpropje]

Waaraan is hij overleden? Was het plotseling en onverwacht of niet?

[Mark Almighty]

Heel, heel, erg veel sterkte!

Iedereen rouwt zolang als dat voor hem/haar nodig is. Ik denk niet dat je je een limiet of een minimum moet stellen, want dat weekt gewoon niet. Het gaat zoals het gaat...

[SuperSanne]

gecondoleerd

ik denk dat iedereen het een beetjen op z'n eigen manier verwerkt. De een zoekt contact met mensen (je het toch zo'n stichting voor mensen die een dierbare hebben verloren en met "lotgenoten" willen praten e.d.) en de ander wil liever even rust. als je problemen krijgt zoals depressief zijn, slecht slapen, nachtmerries die maar blijven terugkomen, dat soort dingen: dan kun je eventueel naar de huisarts. Die kan je doorverwijzen naar iemand om mee te praten als het verwerken van het verdriet niet vanzelf gaat

[CyWu]

Gespleten Geest schreef op 08-10-2004 @ 00:05 :
Waaraan is hij overleden? Was het plotseling en onverwacht of niet?

Tijdens de turnoefening moest ik flikflak dubbele salto doen en hij flik en schroef. Hij viel naast de mat op de hoek van een tafeltje en begon te bloeden, toen de ziekenwagen er was, was hij al niet meer te redden.

[Eend]

O, jeetje Je hebt het nog zien gebeuren ook

Misschien is het een troost als je bedenkt dat ie gestorven is bij iets wat hij leuk vond?

Een rouwproces is bij iedereen anders. Verwacht ook niet van jezelf dat het over een paar maanden weg zal zijn. Ik denk dat dit je nog wel een aantal jaren bij zou blijven. Niet dat je het er altijd moeilijk mee blijft hebben, maar dat de herinnering blijft.

Gun jezelf de tijd, praat er over. Ik neem aan dat er nog meer mensen bij waren? Misschien kunnen jullie er samen over praten. Veel mensen denken vaak: "O, met hem moet ik er niet over praten, want dat wilt hij vast niet." Terwijl je het maar al te graag wilt.

Ik wens je veel sterkte.

*hug*

Eendje

[TheMain]

Heeel heeel erg veel sterkte man.
Denk er positief aan terug. Alles komt goed. Denk dat altijd, anders wordt je gek. Vergeet hem niet.

Succes

[Roxjuh]

dat moet ik vanavond ook doen

Gecondoleerd jongen.. Dondus veel sterkte.. meer kan ik ff niej uit me krijge

[Oktober]

misschien helpt het om er over te vertellen, misschien hier misschien tegen mensen irl, gewoon ff het hele verhaal, ik denk dat het altijd bij verwerken belangrijk is dat je open bent en dat je alles er uit gooit. van dit soort dingen kun je veel gemakkelijker dan mensen denken in een depressie raken. egt waar, praat erover, dan gaat waarschijnlijk dat hele rouwproces ook een stuk sneller.
ik vind het trouwens wel heel knap dat je dit uberhaupt hier post, als mijn beste vriendin dood zou gaan zou ik tijdenlang niet naar school gaan, in bed blijven en al helemaal 20 meter bij die computer vandaan blijven...
ik wens je in ieder geval ontzettend veel sterkte, maar tja, dat zegt iedereen, allemaal gecondoleerd, zul je misschien wel niet eens veel aan hebben, vandaar ook even mijn andere tip, jaja

heel veel liefs, oktober

[I-alone]

Gecondoleerd en heel veel sterkte met het verwerken van zijn dood.

[Waltz]

Wat verschrikkelijk..

Het rouwproces kan heel lang duren... maar ik denk dat het inderdaad sneller gaat wanneer je er zo veel mogelijk over praat. Dan is het er 'uit' en voel je (hopelijk) wat meer rust in je hoofd.

Heel veel sterkte. (F) x

[Quiana]

Elk rouwproces is anders - daar zijn geen eisen aan te stellen
of wat dan ook...

En als je denkt dat je er zelf niet uitkomt, je erin/mee vastloopt
of wat dan ook; geef dat dan aan bij anderen, zodat die je
kunnen helpen, steunen... Je hoeft niet in je eentje rond te lopen
hiermee.!

Heel veel sterkte..!

Jemig
Heel veel sterkte. Er is niet een vaste procedure voor hoe lang een rouw proces duurt. Maar neem er alsjeblieft de tijd voor, als je te snel denkt dat het weer gaat, krijg je juist later een terugval. Heel veel sterkte.

[Anno 1986]

Gecondoleert, wat verschrikkelijk zeg....

Een rouwproces gaat inderdaad bij iedereen anders. Wanneer je het echt een plekje heb kunnen geven, zijn dood hebt kunnen accepteren (zover dat mogelijk is natuurlijk) zal er wel vooruitgang komen. Dan is er ook weer plaats om een beetje te genieten van dingen. Gemis zal er altijd blijven, das haast onvermijdelijk. Maar je zult zien dat je over een tijd niet nonstop aan die dingen denkt. Voel je je overig schuldig bij dingen, als je bijvoorbeeld een keertje lol hebt met vreinden? Dat je denkt; 'ik mag nu niet lachen, want er is iets ergs gebeurd?' Dat hoor je ook wel eens bij mensen die iemand hebben verloren. Dat moet je niet doen hoor! Ik denk dat hij niet anders zou willen, dan dat jij je leven oppakte en verder ging....
Maar dat is makkelijker gezegt dan gedaan natuurlijk.

Heel veel sterkte!

[Redhair]

Hey, mijn beste vriend is ook dood. Over 2,5 maanden is het 2 jaar geleden, en nog ben ik aan het rouwen. Je moet je verdriet er laten zijn, en er een plekje voor creeeren. Het is goed om over hem te denken, dat moet je echt doen. Ook met mensen over hem praten, laat hem er zijn. Je kan hem niet verbannen uit je gedachtes en gevoelens. Heel veel sterkte, Redhair

[Bleater]

Het kippenvel staat op me armen. Héél veel sterkte

[Ruudje]

Redhair schreef op 09-10-2004 @ 11:21 :
Over 2,5 maanden is het 2 jaar geleden, en nog ben ik aan het rouwen.

Ik begon pas echt met rouwen over mijn moeder na 6 jaar, dus dat is helemaal niet zo erg.

@TS: Gecondoleerd.
Ik heb helaas ook ervaring met het zien hoe iemand dood ging. Bij mij is dat 'op het netvlies gebrand'. Een filmpje wat zich bijna elke dag een aantal keer ongevraagd herhaalt.
Heel veel sterkte ermee!

Als je er met mij over wilt praten, kun je me een pm sturen.

Liefs,
Ruud

[Funky_Soprano_7]

CyWu schreef op 07-10-2004 @ 23:59 :
Hoe gaat een rouwproces normaal?

Ten eerste is een rouwproces erg persoonlijk, iedereen rouwt op zijn eigen manier, er is geen "normale manier".
Ten tweede is er wel vastgesteld dat rouwen bestaat uit fases[in de psychologie]: 1 de ontkenning, je kan iemands dood niet geloven; 2 besef, je beseft dat de overledene weg is; 3 boosheid, je bent boos dat je vriend je verlaten heeft, zo voelt dat althans aan voor jouw; 4 verdriet, je rouwt om je vriend; 5 aanvaarding, je beseft dat het definitief is

Maar laat ik nogmaals zeggen dat dit een richtlijn is, het zijn geen vaste regels of iets dergelijks...
Ik hoop dat ik je hiermee een beetje kan helpen, en gecondoleerd

[CyWu]

Bedankt voor jullie reacties. Zijn vriendin waar hij een relatie mee had is vandaag bij mij komen aanbellen we hebben uren zitten praten, daarna uren in stilte doorgebracht.

[angel--1987]

gecondoleerd met het verlies van je beste vriend

ik spreek zelf ook jammer ge noeg uit ervaring, mijn beste vriendin is nu bijna 9 maanden geleden overleden en rouw ook nog steeds..
alleen wat de beste manier is....ik denk dat dat vooriedereen anders is..gewoon waar jij je het beste bij voelt..maar ik denk dat vooral praten met mensen die dicht bij hem stonden helpt..( dat helpt bij mij heel erg)
en als je erover wilt pratn fo wat kwijt wil je kan me een om sturen, sterkte ermee..

[mrsjones]

Gecondoleerd.. en heel veel sterkte man.

[ilse]

wow, dat je dat gezien hebt... het lijkt me echt vreselijk allemaal!
heel veel sterkte!!! *hug*

[Nijn*]

Hej,
Gecondoleert!

Een paar maanden terug is één van mijn vriendinnen overleden, en als ik heel eerlijk ben, ben ik er nog steeds niet overheen. Een rouwproces is voor iedereen verschillend. Iedereen verwekt het op zijn eigen manier. Maar ik heb 1 tip voor je; praat er over! Dat kan je echt onwijs helpen.

Heel veel sterkte iig!
Dikke knuffel, Nijn*

[Sasbeest]

Oh..gecondoleerd...

Ik denk dat het heel belangrijk is dat je je realiseert dat een rouwproces iets is wat net zo lang duurt als jij het ervaart. Ook al denk je misschien over een tijd van 'nu moet het over zijn, het is nu al lang geleden, ik stel me aan'. Maar dat is absoluut niet zo. Als anderen er mss minder over praten of er mss al wat meer over heen zijn, wil dat niet zeggen dat dat bij jou ook zo moet zijn. Neem de tijd, een maand, een jaar, tien jaar, langer, kan allemaal. Ik wens je heel veel sterkte...

[*oma*]

Veel sterkte ermee.
Rouw is nie leuk. Je zult het toch moeten accepteren dat je er verdriet om hebt en hoe lang dat duurt maakt nie uit. Dus je moet je er niet rot over voelen als het rouwproces heel kort duurt of juist heel lang. Het gaat erom dat jij je gevoelens een plaatsje kunt geven. Ik zou er vooral veel over praten en dit is al een goede eerste stap. Er zijn geen maatstaven over hoe een rouwproces zoou moeten zijn. De een kan er beter mee omgaan dan de ander en je hoeft ook niet per definitie treurig te zijn. Het kan ook zijn dat je niks voelt en dan ook niks, een neutraal gevoel,alsof je als een zombie door het leven gaat. Het is iig heel belangrijk dat je erover blijft praten of dat je erover schrijft, zingt, wat jij maar fijn vind. Ik wou dat ik je een manier kon vertellen om te rouwen, maar die is er niet. Die dingen gebeuren en je hebt het er maar mee te doen, heel lullig, maar ja... Alle gevoelens zijn geoorloofd in rouw en het maakt niet uit hoe lang het duurt, zolang je er maar niet in blijft hangen

Alsnog heel veel sterkte en ik hoop dat je hier iets aan hebt

kus

[Cookie]

Het duurt idd zolang als je erzelf voor nodig hebt.....wat je iig niet moet doen is denken van: nou ben ik het rouwen wel zat en nu ist genoeg...

heel veel sterkte...*hug*

[Iveauh]

Bleater schreef op 09-10-2004 @ 20:27 :
Het kippenvel staat op me armen. Héél veel sterkte

[Krisje]

Mijn beste vriend is nu ook bijna 2 jaar geleden overleden. Was heel onverwacht, auto ongeluk. Hij was opslag dood. 1,5 jaar daarvoor was zijn vader al aan kanker overleden en in mei heeft zijn moeder zelfmoord gepleegd van verdriet, ze had niets meer over. Ik kan me op het moment heel goed voorstellen hoe je je voelt. En ja, het doet pijn.

Ik kan je vertellen wat ik allemaal heb gedaan om het voor mij een beetje dragelijk te maken. Misschien dat je daar wat aan hebt.
Op sommige momenten kan ik nog steeds niet geloven dat hij dood is. Als de telefoon gaat, denk ik nog steeds dat hij belt. Als er aangebeld wordt, denk ik nog steeds dat hij het is. En dat zal denk ik ook nog wel heel lang zo blijven. Ik ben iemand die alles zegt wat ze denkt. Ik heb er dus ook heel veel over gepraat. Praten helpt, het helpt echt. Wat jij nu doet om al dingen op een forum te zetten kan al heel erg helpen.
Voel je vooral niet raar als je weer lacht, of als je je fijn voelt. Ik heb een hele tijd gehad dat ik me dan schuldig voelde. Niet doen! Het is niet jouw schuld dat je lacht, en ookal voel je je rot daarna, dat hoeft niet. Hij zou ook niet willen dat je je daarna niet goed meer voelde.
En na verloop van tijd wordt het minder ja. Maar pijn zal het blijven doen. Ga dingen doen die je fijn vindt. Maar ga vooral dingen doen waar je nu heel erg tegenop ziet. Dingen die je je misschien niet voor kan stellen zonder hem te doen. Waar je bang voor bent zonder hem te doen. Ik durfde bijvoorbeeld niet naar zijn graf toe. Nadat ik het wél gedaan had voelde ik me heel erg opgelucht.

Ik denk niet dat je er veel aan hebt maar ik wens je in ieder geval heel veel sterkte! De wereld blijft draaien...

[Morgan le Fay]

Ik kan geen antwoord geven op je vraag. het idee dat mijn beste vriendin zou sterven grijpt me bij de keel. Ik weet dat het bij mij heel lang zou duren, dat rouwproces, ik denk zelfs dat ik de rest van mijn leven om haar zou rouwen.
Ik weet niet hoe jij bent en hoe sterk jullie band was. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik je heel veel kracht toewens en dat je door moet, maar je moet hem niet vergeten, daar was hij te belangrijk voor.

CyWu schreef op 07-10-2004 @ 23:59 :
Hij is dood. Ik ben het stilletjes aan het verwerken, en ik lach weer en ik durf weleens te praten over hem... Maar het voelt niet echt aan, het is alsof alles te snel gaat. Soms kan ik niet meer nadenken dan denk ik aan hem en aan wat wij allemaal meemaakten en dat kan soms uren duren. Hoe gaat een rouwproces normaal?

iedereen rouwt op zn eigen manier.. dat is bij iedereen anders. Toen mijn moeder 3 jaar geleden overleed heb ik het ook stilletjes verwerkt. Ik heb alles in me opgekorpt. Als iemand er met mij over wilde praten vond ik dat niet erg maar zelf begon ik er nooit over. Ik heb heel snel mijn leven weer opgepakt. Maar er is geen dag dat ik niet aan haar denk. En dat zal altijd zo blijven.