Twee weken terug op vakantie.
Ik heb 6 weken terug mijn voet gebroken en mag er nog tot volgende week donderdag niet op steunen. Niet lopen dus. Oftewel: ik kan bijna niks.
Om niet helemaal thuis weg te schralen ben ik maar met mijn ouders mee op vakantie gegaan (ook omdat zij anders niet konden gaan, want ik kan nu niet alleen thuis blijven).
En toen heb ik 's avonds in de tent een keer heel erg en lang moeten huilen omdat ik gewoon genoeg had van het me dood vervelen, steeds met krukken een heel eind naar de wc op douche te moeten lopen en niet eens zelf iets te drinken te kunnen pakken enzo.
BLERGH, nouja, en daar huil ik de laatste tijd dus vooral om.
Maar het kan erger natuurlijk

Ik huil gewoon best veel