SPOOKVERHALEN(op waarheid gebasseerd)

[DEChengst]

[ijscoman]

Lijkt een beetje dood te bloeden dit topic. Leek me juist zo'n cool topic.

[Keromane]

ziekegeest666 schreef op 18-02-2004 @ 18:44:
dit is mijn verhaal at ik ooit gehoord heb en met eigen woorden een verhaal van heb gemaakt zodat het lekker leest........ [/B]

Brr... een ghostwriter!

http://members.chello.nl/%7Ee.koreman/Ghoststories.htm

http://forum.fok.nl/topic/415725/1/50


grtz Etienne

[McMotion]

Keromane schreef op 18-03-2004 @ 00:00:
Brr... een ghostwriter!

http://members.chello.nl/%7Ee.koreman/Ghoststories.htm

http://forum.fok.nl/topic/415725/1/50


grtz Etienne

er zijn er al meerderen geweest die dat hebben opgemerkt... op zich lag het ook wel voor de hand dat hij ze niet zelf heeft opgeschreven... ik bedoel als je gebasseerd al fout schrijft en de rest alles heel correct geschreven

[Drez]

ik snap geen zak van die laatste van deze

[Keromane]

Ignorance is no excuse in the eyes of the Law.

[Paulo Nuñez]

Keromane schreef op 18-03-2004 @ 15:58:


Ignorance is no excuse in the eyes of the Law.

cool zo zie je maar dat we in een kleine wereld leven

maar helaas keromane ik heb het niet van fok maar van zon andere geest site weet niet meer precies welke je hebt zoveel van die freaks de ene beweerd nog paranormaler te zijn als de andere ach jah whatever ik heb in ieder geval reacties uitgelokt anders was heel deze mystiek een flop geweest !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

maar keromane als je nog verhalen weet be my guestt helaas heb ik zelf nooit nix meegemaakt wat echt voor mij echt een een doorslaggevend bewijs was van het bestaan van geesten heb die tot 9839393 toe gerpobeerd geesten op te roepen of op kerkhoven rond te lopen helaas meestal was dat in me eentje en dan geloof me blijf je niet lang stel dat je iets ziet word je voor gek verklaard en die sfeer is toch nogal frappant.............

dus vrijwilligers.....????die wel meer lef hebben komen als mij

[ijscoman]

De witte wieven.
Gekregen van een lief wit wief van de Holterberg.

Vroeger dachten de mensen dat de witte mistslierten, die in het schemerdonker rond de jeneverbesstruiken van de Sallandse Heuvelrug zweefden, witte wieven waren ,die niet het beste met je voor hadden. Je kon daarom maar beter een eind uit hun buurt blijven, want als ze je te pakken kregen ... .

In een boerderij aan de voet van de Holterberg woont een mooi meisje, Geertje heet ze. Ze is de enige dochter van boer Hendrik, die geen zonen heeft. Haar moeder Johanna leeft niet meer, zij is reeds lang geleden verdwenen. Zomaar verdwenen, ja. Op een avond moest ze in het dorp nog een metworst halen en op de terugweg moet het gebeurd zijn. Men denkt dat het de witte wieven geweest zijn, die haar te pakken hebben gekregen en in de bodemloze kuil hebben getrokken. En wat zich daar allemaal afgespeeld moet hebben ... brrr.
Hendrik heeft voor zijn mooie dochter een rijke boerenzoon op het oog, Johannes. Johannes heeft er wel oren naar, zo'n mooie meid als vrouw. Maar Johannes is een sulletje, een bangerik, die het vaak in zeven kleuren dun door de broek loopt. Geertje moet niets van hem weten, want ze is verliefd op Willem, de bink van het dorp, waar zowat alle meiden verliefd op zijn. Willem is groot en sterk, Willem is stoer en blond, maar Willem is ook arm. En daarom wil vader Hendrik niet hebben dat zijn dochter met Willem omgaat.
Daarom zien Geertje en Willem elkaar alleen stiekem in de schemering. Willem komt dan op zijn paard, een oud werkpaard, over de Holterberg. Hij woont namelijk aan de andere kant. En als het donker geworden is, moet hij weer terug over de Holterberg. De Holterberg, waar dan de witte wieven rond zweven op zoek naar slachtoffers. Maar Willem is niet bang en Willem is verliefd, dus neemt hij het gevaar voor lief. Op een avond, zo'n half jaar geleden, ging het bijna mis. In gedachten verzonken nam hij een verkeerde afslag, een afslag naar ... inderdaad, de bodemloze kuil. Vlak voor de rand bemerkte Willem zijn vergissing en draaide zich om. Maar hij was te laat, de witte wieven hadden hem ontdekt en ze schoten uit de kuil omhoog. Met jammerende kreten en afgrijselijk gegil werd hij van zijn knol gesleurd, richting de kuil. Hij spartelde wild tegen, maar het waren teveel witte wieven. Hij kon er niet tegenop en spoedig zou hij niet meer leven. Maar toen hoorde hij opeens een ijselijke stem: "Laat hem gaan, dit is Willem. Hij is voor mijn dochter." Toen waren opeens alle witte wieven verdwenen en was Willem weer alleen. Snel sprong hij op zijn knol en reed terug naar zijn huis. Vanaf die dag legt Willem iedere keer als hij langs de kuil gaat een Wittewievenkoek op een bord neer, als dank voor dat witte wief.
Als boer Hendrik later het verhaal hoort, besluit hij nog één poging te ondernemen. Hij roept Willem en Johannes op een volle-maans-avond bij zich en geeft hen beiden een haarspit (klein aambeeldje voor het scherpen van een zeis). Ze krijgen de opdracht om deze zo snel mogelijk in de bodemloze kuil te gooien. Wie het eerst terug is, mag met Geertje trouwen. "Dat wordt een makkie," denkt Johannes, want hij heeft een snel paard. Maar vlak bij de kuil wordt hij bang. Zo bang, dat hij zijn haarspit in de struiken gooit. En in die struiken zaten net twee witte wieven te kantklossen. Krijsend komen ze tevoorschijn en sleuren Johannes van zijn paard. Bij de bodemloze kuil gekomen wordt hij over de rand gekieperd. Een woest gegil stijgt op als alle witte wieven op hem duiken en werkelijk niets van hem overlaten. Willem komt wat later bij de bodemloze kuil aan en ziet wat er in de kuil met Johannes gebeurt. Een koude rilling gaat over zijn rug en een tweede volgt, als hij een ijskoude hand in zin nek voelt. Hij kijkt snel om en kijkt recht in de ogen van een wit wief. Willem wil gillen, maar het witte wief legt haar steenkoude hand op zijn mond en Willem verstijft van schrik. Dan laat ze hem los en hoort Willem weer die ijselijke stem, dezelfde die hij een half jaar daarvoor ook hoorde, toen ze hem bijna te pakken hadden: "Zorg goed voor mijn dochter ..." Dan duikt ze met een ijselijke gil in de kuil op Johannes (of wat er nog van over is) en Willem maakt dat hij weg komt.

Voor het jonge stel wordt een prachtige bruiloft gevierd, want Hendrik houdt zijn woord. Als ze beiden 's avonds na het feest thuiskomen ligt er op de deurmat een gouden haarspit op een bord. Een kado van dat witte wief?

[snoopy]

dReZ schreef op 18-03-2004 @ 12:16:
ik snap geen zak van die laatste van deze

Hm... de vader gaat iig dood, geloof ik? Ehm... misschien maakt de mama m dood...
k Wil ook wel weten wat anderen hiervan denken!

[Mux]

Maypole schreef op 06-03-2004 @ 11:36:
chukcy is cool .. maar ik heb een soort angst voor poppen .niet allemaal maar sommige man .. weet niet wat het is .. hou er niet zo van hehe

dat heb ik ook das soms zo eng he
dan kijken ze je zo aan

[Mux]

ijscoman schreef op 20-03-2004 @ 16:34:
De witte wieven.
Gekregen van een lief wit wief van de Holterberg.

ik woon 2 kilometer van de holterberg

[ijscoman]

mekkep schreef op 20-03-2004 @ 18:05:
ik woon 2 kilometer van de holterberg

hebben ze daar dan ook een bodemloze kuil? Of hebben ze die dicht gemaakt?

ziekegeest666 schreef op 18-03-2004 @ 21:04:
cool zo zie je maar dat we in een kleine wereld leven

maar helaas keromane ik heb het niet van fok maar van zon andere geest site weet niet meer precies welke je hebt zoveel van die freaks de ene beweerd nog paranormaler te zijn als de andere ach jah whatever ik heb in ieder geval reacties uitgelokt anders was heel deze mystiek een flop geweest !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Eigenlijk word ik een beetje ziek van jouw opmerkingen. Echt, leer eerst normaal typen, pleeg geen plagiaat, en hou alsjeblieft je mond met je domme opmerkingen. Ik mag wel een fb zijn, maar je kunt mij ook te ver krijgen. Dat is bij dze gebeurd en ik negeer dus even alle beleefdheidsregels.
Wat nou freaks, die freaks kunnen toevallig allemaal wel normaal Nederlands en kunnen zich uiten zonder 100 smileys en 50 uitroeptekens. Als je er niet in gelooft blijf hier alsjeblieft weg, we zullen je echt niet missen. Mystiek was een serieus forum tot jij kwam opdagen, Mystiek is zeker geen flop, het bestond voor jouw komst en het zal ook nog bestaan na jouw vertrek dus zout op!

[AngelLena]

Mutant schreef op 20-03-2004 @ 19:21:
Eigenlijk word ik een beetje ziek van jouw opmerkingen. Echt, leer eerst normaal typen, pleeg geen plagiaat, en hou alsjeblieft je mond met je domme opmerkingen. Ik mag wel een fb zijn, maar je kunt mij ook te ver krijgen. Dat is bij dze gebeurd en ik negeer dus even alle beleefdheidsregels.
Wat nou freaks, die freaks kunnen toevallig allemaal wel normaal Nederlands en kunnen zich uiten zonder 100 smileys en 50 uitroeptekens. Als je er niet in gelooft blijf hier alsjeblieft weg, we zullen je echt niet missen. Mystiek was een serieus forum tot jij kwam opdagen, Mystiek is zeker geen flop, het bestond voor jouw komst en het zal ook nog bestaan na jouw vertrek dus zout op!

Hap.

Maar idd, mee eens, niets aan toe te voegen.

[rijk_v]

Gaan we weer verder met de creppy verhalen? ze zijn hoogst vermakelijk

[rijk_v]

Oud-Brabantse gruwel

Ik woon in Noord Brabant, een provincie met talloze mythes, sagen en legendes. Hier een verhaal dat me als kleine jongen de stuipen op het lijf joeg. Ik las het toen ik 11 was en we tijdelijk in een zeer oud en primitief huisje in de bossen woonden. Ik moet diep graven in mijn herinnering en het verhaal zal niet geheel kloppen want ik heb het oorspronkelijke verhaal helaas niet kunnen vinden. Mocht iemand het herkennen dan hoor ik het graag.

Er was er een arm gezin dat woonde in een plaggenhut nabij de venen. Vader, moeder en twee dochtertjes. De mensen waren arm en hadden net genoeg te eten om in leven te blijven. De vader was het grootste deel van de dag van huis om turf te steken, de moeder zorgde voor de dingen in en rondom het huis. Een schraal moestuintje hield men erop na en in de herfst werden de spaarzame noten van de noteboom achter het huis verzameld.

Vader hield zielsveel van het hele gezin, maar moeder had een lieveling, haar oudste dochter. Op een dag werd de jongste dochter ziek en had daardoor meer zorg nodig dan de ouders konden opbrengen. Maar zo goed en zo kwaad het kon verzorgde de vader zijn zieke dochter. Moeder raakte verbitterd, mede door jaloezie op alle aandacht die vader voor zijn zieke kind toonde. Het waren slechte tijden, het werd winter en er werd honger geleden als nooit tevoren. De zieke kleine Lisa werd maar niet beter, terwijl van iedere hap eten een stukje extra voor de kleine uitgespaard werd. Vader stond erop, hij hield zoveel van haar.


Op een kille ochtend vertrok de vader voor een nieuwe lange zware dag in de venen. Moeder stuurde de oudste dochter eropuit om hout te sprokkelen. "Deze avond gaan we vader verrassen", zei ze. Moeder zou een soep gaan opdienen zoals die bij koningen aan het hof wordt bereid. Toen de oudste dochter terugkwam met het hout was moeder al bezig, het beetje groente wat voorhanden was lag al klaar. Moeder had zelfs een homp vlees op de kop weten te tikken, een bijzondere luxe in die dagen.

Het fornuis werd opgestookt en de soep ging werd op het vuur gezet om urenlang te pruttelen. Het rook er heerlijk. De geur van de soep deed alle ellende van die dagen even vergeten. Tegen de avond viste moeder de witgekookte botjes uit de pan en vroeg haar oudste dochter deze weg te gooien onder de noteboom achter het huis. Terwijl dochter dit deed zag ze haar vader naderen. Ze kreeg tranen in haar ogen en pakte zijn ruwe handen. 'Vader', zei ze, 'Moeder heeft u een verrassing bedacht. Het zal u zeker smaken.' Ook vader kreeg tranen in zijn ogen. Zo'n heerlijke geur had hij in tijden niet meer geroken. Een waar feestmaal.

Gedrieen zaten ze aan tafel en lieten zich de soep goed smaken. Het was verrukkelijk. De petroleumlampen in het vertrekje verlichtten de tafel en in de haard brandde een warm vuurtje. Er werd gelachen en gepraat. Toen ze klaar waren keek vader moeder aan en hij voelde zijn ogen branden. "Moeder, zo heerlijk heb ik in tijden niet gegeten., zei hij, terwijl hij zijn mond afveegde. Ën zie, er is nog genoeg in de pan voor de komende dagen. En wat zo fijn is, de kleine Lisa zal hier zienderogen van opknappen!"

Vader schonk wat soep in zijn kom en liep ermee naar de bedstee. Hij kneep zijn ogen samen en taste in het duister wat rond. Zachtjes fluisterde hij'de naam van de kleine. "Lisa, Lisa?"

Van schrik liet hij de kom soep uit z'n handen vallen. De bedstee was steenkoud. Hij draaide zich om, keek naar zijn vrouw, sprakeloos, met afschuw vervuld. Zijn maag draaide rond, zijn adem stokte. De vlammen van het knetterende haardvuur schoten op en het vertrek werd gehuld in een spookachtige oranje gloed. Door de schoorsteen klonk een jammerende kinderstem. "Rikketik, een schon engeltje ben ik. Moeder heeft me versneden, Vader heeft me gegeten, en Zus heeft mijn schenkels onder de noteboom gesmeten"
Ziekheid

[Chandis]

grandmommy schreef op 19-02-2004 @ 18:27:


die nacht lag loesje weer in bed, ze sliep beter dan ooit, alsof er een last van haar af was gevallen. m,aar toen werd ze weer wakker...weer die stem

'loesje...ik zit vijf meter onder de grond en ik heb een mes!

Hier moest ik eigenlijk wel om lachen...

[Keromane]

ziekegeest666 schreef op 18-03-2004 @ 21:04:
[B]cool zo zie je maar dat we in een kleine wereld leven

Sommige dingen gebeuren alleen als je juist niet wilt dat ze gebeuren.

Zoek het betreffende fietspad op in Wageningen. Het zwarte pad. Wacht.

[Keromane]

rijk_v schreef op 21-03-2004 @ 18:23:
Oud-Brabantse gruwel

Begin jij nu ook al? :mrgreen:

Het verhaal las ik in een boek van de bieb, 'Brabantse Mythen en Sagen', toen ik 11 was. Het zij je met 12 vergeven. Het spook van Nistelrode sprak me nog het meest aan. Het onthoofde lijk van een Franse soldaat uit de vroeg 19e eeuw dat zich voortsleepte, in Nistelrode. Hij wordt nog steeds gezien als de nachten lang zijn en de wind koud.

Pas op voor de Lange Wapper.

[Keromane]

snoopy schreef op 20-03-2004 @ 17:42:
Hm... de vader gaat iig dood, geloof ik? Ehm... misschien maakt de mama m dood...
k Wil ook wel weten wat anderen hiervan denken!

De man struikelt, overlijdt, en ziet zichzelf afscheid nemen bij zijn zoontje die duizend doden sterft.

Bij doodgaan vervagen de grenzen.

[Keromane]

Ze is bij ons, het verleden.

Ze woont in ons in en weet van geen wijken. Ze wil niet weg, net als bij al die andere mensen. Ze zit verscholen in de instinctieve angsten die we hebben, ze zijn een last die we meedragen. De vertwijfeling, schuld. De gezamenlijke lasten zo je wilt, films en boeken worden ervan gemaakt. Smakeloos zelfs. Hetgeen waarmee we worden geconfronteerd als we iets minder zeker van onze zaken zijn. Als we met haar worden geconfronteerd. Daar staan we dan, vroeg of laat, oog in oog. En ze kijkt ons aan. Ze kent onze ziel, weet onze waarheden, voelt ons verstand. En ze weet immer de vertwijfeling aan te roepen. Dat is ze immers, ons verleden.

Kijk haar aan, de volgende keer. We zijn het zelf. In alle pracht en in alle gruwelijkheden. De boodschap van ieder spookverhaal. En er is geen ontsnappen aan.

[Drez]

Keromane schreef op 25-03-2004 @ 03:58:
De man struikelt, overlijdt, en ziet zichzelf afscheid nemen bij zijn zoontje die duizend doden sterft.

Bij doodgaan vervagen de grenzen.

goh nee nou is het duidelijk
djiez man, schrijf es normaal

[Keromane]

Mijn netelige excuses, tegen zoveel beleefdheid kan ik niet op.

Ondanks honderden mensen die geen moeite hebben met begrijpend/inhoudelijk lezen zal ik speciaal voor jou anders gaan schrijven.

Heel veel liefs terug.

[Greenpeacegirl]

leuk toppic , alleen jammer dat al die verhalen zo op elkaar lijken, behalve die van die pop loesje, die is echt cool..

[JCG]

over het verhaal van de topic starter: Ik was daar in de buurt en bleef overnacht bij een vriend, om een uur of 3 's nachts herinnerende ik mij dat verhaal. Fototoestel mee, en overdat pad gaan lopen met ze drieen. Opeens zagen een gedaante, hup statief neerzetten, diafragma maximaal, handbediende sluiter, en een paar seconde de sluiter open houden, en hopen dat het foto lukt. Toen ik de foto had gemaakt viel het me op dat het dichterbij was gekomen. Iedereen werd bang en we namen de benen, missie "stoer zijn" gefaalt . Nog een biertje bij hem thuis gepakt, en daarna op de bank gaan slapen. Gisteren was het fotorolletje vol dus weg gebracht. Vanmiddag heb ik het rolletje opgehaalt, en ja hoor er stond vaagjes wat op het foto.
Het resultaat:


Ps: als je alleen een zwart vlak zien moet je je beeldscherm lichter instellen, en het is zowiezo niet heel duidelijk

[Spongsiebob]

Wow, als die foto echt is...Vet scary!!!!

[Severus]

grandmommy schreef op 19-02-2004 @ 18:27 :
loesje

loesje was een vrolijk meisje van acht jaar. op een kwade dag kwam haar oude oma te overlijden, en op haar sterfbed vroeg ze het volgende: 'loesje... zou jij voor mijn pop willen zorgen, mijn mooie porcelijnen pop?'
'ja, grootmoeder, dat wil ik graag doen' haar grootmoeder gaf haar de pop, en zakte terug in bed, met een gezicht dat er opeens bevrijd en gelukkigf uitzag, terwijl ze al die jaren daarvoor vermoeid en uitgeleefd leek.
'zorg goed voor haar, en geef haar genoeg aandacht anders gebeuren er vreselijke dingen...'
'wat dan oma?'
'er gebeuren vreselijke dingen...' Oma was dood.

toen loesje later die dag thuis kwam, zette ze de mooie, fijne pop op de kast van haar slaapkamer, tussen de vele teddyberen en barbies. en daar bleef de pop, anderhalf jaar lang, zonder ooit een blik waardig gegund te zijn.
die nacht lag loesje in bed, ze werd wakker van een vreemde, enge stem, ergens uit haar kamer.
'Loesje... ik zit op de kast en ik heb een mes...'
loesje ging rechtop zitten, maar zag geen hand voor ogen in het diepe duister.
'loesje... ik zit op de kast en ik heb een mes...'
loesje schreeuwde alles bij elkaar, en haar vader en moeder kwamen de kamer binnen. er was echter niets, niets dat verdacht leek. het was vast haar fantasie, en ze moest maar weer fijn gaan slapen.
maar na een tijdje doezelen hoorde ze weer die stem: 'loesje... ik zit op de kast en ik heb een mes...'
weer gilde ze de buurt wakker, en haar vader en moeder kwamen weer binnen. echter, ze konden weer niets vinden, en ze besloten dat loesje dan maar een nachtje bij hen moest komen slapen

na een paar dagen, waarin de enge stem niet meer te horen was geweest, lag loesje weer in bed. ze dacht al lang niet meer aan de stem, nee, ze dacht aan roze pony's en zoete lolly's. en poppen, porcelijnen mooie poppen...
'loesje...ik zit op de kast en ik heb een mes...'
loesje schoot van schrik bijna haar bed uit, en gilde weer. ze gilde alsof haar leven ervanaf hing, en weer kwamen haar ouders binnen.
'kindje toch wat is er nu?'
'weer die enge stem mamma!'
haar ouders keken naar de kast. morgen, dan zouden ze al de teddyberen en poppen die erop stonden maar begraven, want hier was iets niet pluis.

de volgende dag ging loesjes vader naar een heuvel die twee kilometer buiten de stad lag. hij groef een vijf meter diepe kuil en leegde daar de volbepakte vuilniszak in. ook de pop van oma...

die nacht lag loesje weer in bed, ze sliep beter dan ooit, alsof er een last van haar af was gevallen. m,aar toen werd ze weer wakker...weer die stem

'loesje...ik zit vijf meter onder de grond en ik heb een mes!

loesje... ik zit vier meter onder de grond en ik heb een mes!

loesje... ik zit drie meter onder de grond en ik heb een mes!

loesje... ik zit twee meter onder de grond en ik heb een mes!

loesje... ik zit een meter onder de grond en ik heb een mes!

loesje... ik sta aan de rand van het dorp en ik heb een mes!

loesje... ik sta in je straat en ik heb een mes!

loesje... ik sta bij je huis en ik heb een mes!

loesje... ik sta aan de trap en ik heb een mes!

loesje... ik sta bij je kamer en ik heb een mes!

loesje... ik sta aan de rand van je bed en ik heb een mes!

loesje... ik sta aan je hoofdeinde en ik heb een mes!


DOOD

Die ken ik, die heb jij uit een kinderboek gehaald! Lang geleden heb ik die eens gelezen. Hoe heette dat boek ook al weer? Het was een kort verhaaltje in een kinderboek waarin je schrijftips ofzo had.

[Severus]

rijk_v schreef op 21-03-2004 @ 18:23 :
Oud-Brabantse gruwel

Ik woon in Noord Brabant, een provincie met talloze mythes, sagen en legendes. Hier een verhaal dat me als kleine jongen de stuipen op het lijf joeg. Ik las het toen ik 11 was en we tijdelijk in een zeer oud en primitief huisje in de bossen woonden. Ik moet diep graven in mijn herinnering en het verhaal zal niet geheel kloppen want ik heb het oorspronkelijke verhaal helaas niet kunnen vinden. Mocht iemand het herkennen dan hoor ik het graag.

Er was er een arm gezin dat woonde in een plaggenhut nabij de venen. Vader, moeder en twee dochtertjes. De mensen waren arm en hadden net genoeg te eten om in leven te blijven. De vader was het grootste deel van de dag van huis om turf te steken, de moeder zorgde voor de dingen in en rondom het huis. Een schraal moestuintje hield men erop na en in de herfst werden de spaarzame noten van de noteboom achter het huis verzameld.

Vader hield zielsveel van het hele gezin, maar moeder had een lieveling, haar oudste dochter. Op een dag werd de jongste dochter ziek en had daardoor meer zorg nodig dan de ouders konden opbrengen. Maar zo goed en zo kwaad het kon verzorgde de vader zijn zieke dochter. Moeder raakte verbitterd, mede door jaloezie op alle aandacht die vader voor zijn zieke kind toonde. Het waren slechte tijden, het werd winter en er werd honger geleden als nooit tevoren. De zieke kleine Lisa werd maar niet beter, terwijl van iedere hap eten een stukje extra voor de kleine uitgespaard werd. Vader stond erop, hij hield zoveel van haar.


Op een kille ochtend vertrok de vader voor een nieuwe lange zware dag in de venen. Moeder stuurde de oudste dochter eropuit om hout te sprokkelen. "Deze avond gaan we vader verrassen", zei ze. Moeder zou een soep gaan opdienen zoals die bij koningen aan het hof wordt bereid. Toen de oudste dochter terugkwam met het hout was moeder al bezig, het beetje groente wat voorhanden was lag al klaar. Moeder had zelfs een homp vlees op de kop weten te tikken, een bijzondere luxe in die dagen.

Het fornuis werd opgestookt en de soep ging werd op het vuur gezet om urenlang te pruttelen. Het rook er heerlijk. De geur van de soep deed alle ellende van die dagen even vergeten. Tegen de avond viste moeder de witgekookte botjes uit de pan en vroeg haar oudste dochter deze weg te gooien onder de noteboom achter het huis. Terwijl dochter dit deed zag ze haar vader naderen. Ze kreeg tranen in haar ogen en pakte zijn ruwe handen. 'Vader', zei ze, 'Moeder heeft u een verrassing bedacht. Het zal u zeker smaken.' Ook vader kreeg tranen in zijn ogen. Zo'n heerlijke geur had hij in tijden niet meer geroken. Een waar feestmaal.

Gedrieen zaten ze aan tafel en lieten zich de soep goed smaken. Het was verrukkelijk. De petroleumlampen in het vertrekje verlichtten de tafel en in de haard brandde een warm vuurtje. Er werd gelachen en gepraat. Toen ze klaar waren keek vader moeder aan en hij voelde zijn ogen branden. "Moeder, zo heerlijk heb ik in tijden niet gegeten., zei hij, terwijl hij zijn mond afveegde. Ën zie, er is nog genoeg in de pan voor de komende dagen. En wat zo fijn is, de kleine Lisa zal hier zienderogen van opknappen!"

Vader schonk wat soep in zijn kom en liep ermee naar de bedstee. Hij kneep zijn ogen samen en taste in het duister wat rond. Zachtjes fluisterde hij'de naam van de kleine. "Lisa, Lisa?"

Van schrik liet hij de kom soep uit z'n handen vallen. De bedstee was steenkoud. Hij draaide zich om, keek naar zijn vrouw, sprakeloos, met afschuw vervuld. Zijn maag draaide rond, zijn adem stokte. De vlammen van het knetterende haardvuur schoten op en het vertrek werd gehuld in een spookachtige oranje gloed. Door de schoorsteen klonk een jammerende kinderstem. "Rikketik, een schon engeltje ben ik. Moeder heeft me versneden, Vader heeft me gegeten, en Zus heeft mijn schenkels onder de noteboom gesmeten"
Ziekheid

Een gelijksoortig verhaal heb ik gelezen in "Verhalen van de zwarte kraai" van Paulien Mol. Toen ik in groep 7 zat, heb ik dat boek meerdere malen gelezen, het is een cool en luguber boekje (in de stijl van Tim Burton's "Sleepy Hollow", zou ik zeggen). Kijk eens of je 't in de bieb hebt, zeker lezen!

[Jules]

JCG schreef op 29-03-2004 @ 23:32 :
Ps: als je alleen een zwart vlak zien moet je je beeldscherm lichter instellen, en het is zowiezo niet heel duidelijk

op z'n allerlichtst zag ik nog niks, dus heb ik de foto in adobe photodeluxe gezet en het contrast heel hoog gezet, en toen kreeg ik dit (verder niets aan bewerkt):



iig een vette foto

[Severus]

Dat met het contrast heb ik ook gedaan zodra ik thuiskwam (ik ben net thuis van school, en daar kon ik dat niet doen). Maar als je het mij vraagt, is er met de foto gekloot. Die foto is zeker wel ergens in de avond gemaakt, maar nog niet toen het zo donker was. Iemand heeft de foto toen gemanipuleerd door hem donkerder te maken (de datum linksonderin moet normaal altijd te zien zijn, ook al is de foto nog zo in het donker gemaakt, en dat is hier niet het geval - iemand is er overheen gegaan met een zwarte manipulatietechniek). Verder heeft die persoon ook de 'lichtbron' in het midden lichter gemaakt, zodat het lijkt alsof er echt iets of iemand is.

Ik denk zelf dat het een foto gemaakt in een parkje is ofzo, en dat dat ding aan het einde van de weg een wit standbeeld is van de een of andere historische figuur.

Maar dat is mijn mening, hoor.

[JCG]

Severus schreef op 01-04-2004 @ 15:03 :
Dat met het contrast heb ik ook gedaan zodra ik thuiskwam (ik ben net thuis van school, en daar kon ik dat niet doen). Maar als je het mij vraagt, is er met de foto gekloot. Die foto is zeker wel ergens in de avond gemaakt, maar nog niet toen het zo donker was. Iemand heeft de foto toen gemanipuleerd door hem donkerder te maken (de datum linksonderin moet normaal altijd te zien zijn, ook al is de foto nog zo in het donker gemaakt, en dat is hier niet het geval - iemand is er overheen gegaan met een zwarte manipulatietechniek). Verder heeft die persoon ook de 'lichtbron' in het midden lichter gemaakt, zodat het lijkt alsof er echt iets of iemand is.

Ik denk zelf dat het een foto gemaakt in een parkje is ofzo, en dat dat ding aan het einde van de weg een wit standbeeld is van de een of andere historische figuur.

Maar dat is mijn mening, hoor.

bijna goed , die had een foto uit het artistiek forum gehaald en met photoshop aan de slag.
dit is het origneel:

Deze foto is van Nancywhore_, en ik heb het netjes gevraag of ik hem mocht gebruiken.

Dat witte stipje wat je ziet ben ikzelf, de kleurstelling van mij foto had ik aangepast naar bijna helemaal wit. Toen er in geplakt en de hele foto naar heel donkerblauw verplaats. Toch jammer dat ik die datum vergeten was weg te halen . Maarja ik vond het wel een leuk spookverhaal

[Mother Earth]

Er speelde een tijdje geleden een verhaal (is zelfs nog op RTL boulevard geweest, heb ik gehoord) van een bende. Als je die tegen kwam, zouden ze je tegen houden en vragen 'Smiley of verkrachting'. Natuurlijk kiezen dan de meeste mensen 'smiley', want dat klinkt wel leuk. Maar dat is het niet. Ze snijden je mond hoeken open, zodat er dus zeg maar een smiley ontstaat, en strooien er daarna zout over heen. En alsnog verkrachten ze je.

Brr... Ik vind dat zo een eng verhaal. Het scheen dat ze in Den Haag op het centraal station stonden, en als het in Delft werd verteld stonden ze daar op het station. De geloofwaardigheid van die verhaal scheen nog al hoog te zijn, want die mensen van RTL boulevard hebben alle ziekenhuis langs gebeld, maar nergens was er een melding van...

(ik hoop dat jullie het snappen, btje vaag verhaal... wel eng)

[JCG]

Mother Earth schreef op 01-04-2004 @ 17:15 :
dat hele vrhaal over de smiley bende

Dat is een lul verhaal, die had ik in een email gekregen met lijkns erbij, klikte je op de links dan kreeg je een poltie verslag te zien. In dat poltieverslag stond dat dat verhaal kompleet verzonnen is.

oja die smiley werd gemaakt door je mondhoeken in te kerven en dan een stomp of trap in je maag. en de huid scheurt vanzelf uit . Deze werkwijze is wel gebruikt maar door engelse voetbalhooligans.

[snoopy]

Mother Earth schreef op 01-04-2004 @ 17:15 :
Er speelde een tijdje geleden een verhaal (is zelfs nog op RTL boulevard geweest, heb ik gehoord) van een bende. Als je die tegen kwam, zouden ze je tegen houden en vragen 'Smiley of verkrachting'. Natuurlijk kiezen dan de meeste mensen 'smiley', want dat klinkt wel leuk. Maar dat is het niet. Ze snijden je mond hoeken open, zodat er dus zeg maar een smiley ontstaat, en strooien er daarna zout over heen. En alsnog verkrachten ze je.

Brr... Ik vind dat zo een eng verhaal. Het scheen dat ze in Den Haag op het centraal station stonden, en als het in Delft werd verteld stonden ze daar op het station. De geloofwaardigheid van die verhaal scheen nog al hoog te zijn, want die mensen van RTL boulevard hebben alle ziekenhuis langs gebeld, maar nergens was er een melding van...

(ik hoop dat jullie het snappen, btje vaag verhaal... wel eng)

ik ken dat verhaal ook (nou ja... van broodjeaap.nl, dus het zal wel niet waar zijn ), maar dan met de term "engelengezicht"

[Mother Earth]

JCG schreef op 01-04-2004 @ 17:28 :
Dat is een lul verhaal, die had ik in een email gekregen met lijkns erbij, klikte je op de links dan kreeg je een poltie verslag te zien. In dat poltieverslag stond dat dat verhaal kompleet verzonnen is.

oja die smiley werd gemaakt door je mondhoeken in te kerven en dan een stomp of trap in je maag. en de huid scheurt vanzelf uit . Deze werkwijze is wel gebruikt maar door engelse voetbalhooligans.

Oja, zo was het, met die trap in je maag... Ik wist het niet meer precies. Maar toch, ook al is het nep, ik vind het echt een eng verhaal Terwijl ik normaal zulk soort dingen normaal nooit zo eng vind...

[Severus]

JCG schreef op 01-04-2004 @ 15:16 :
bijna goed , die had een foto uit het artistiek forum gehaald en met photoshop aan de slag.
dit is het origneel:
[afbeelding]
Deze foto is van Nancywhore_, en ik heb het netjes gevraag of ik hem mocht gebruiken.

Dat witte stipje wat je ziet ben ikzelf, de kleurstelling van mij foto had ik aangepast naar bijna helemaal wit. Toen er in geplakt en de hele foto naar heel donkerblauw verplaats. Toch jammer dat ik die datum vergeten was weg te halen . Maarja ik vond het wel een leuk spookverhaal

Haha, leuk gedaan en geprobeerd. Slim van mij dat ik meteen helemaal door je trucje heen zag.

[JCG]

Severus schreef op 01-04-2004 @ 21:15 :
Haha, leuk gedaan en geprobeerd. Slim van mij dat ik meteen helemaal door je trucje heen zag.

volgende keer pmen, dan kan ik meer mensen floppen

[Jules]

JCG schreef op 01-04-2004 @ 15:16 :
blabla

ohh sukkel

[Banshee]

ok, willen jullie nu eindelijk eens een echt gebeurd verhaal lezen? het is misschien niet geweldig creepy, maar het is wel echt gebeurd.
eerst en vooral moet je weten dat ik vroeger, toen ik een jaar of 16 was, een expert was in het oproepen van geesten. ik denk dat ik alle mogelijke manieren wel geprobeerd heb en met succes.
in die periode speelt dit verhaal zich ook af.
een vriendin en ik waren bezig met het oproepen van geesten.we vroegen om een teken om te bewijzen dat er echt een geest aanwezig was, zodat we zeker waren dat we onszelf niet aan het bedriegen waren. de geest zei dat hij een teken zou geven. wij rondkijken, maar we zagen niks. toen dachten we dat het onzin was en wilden ermee stoppen. we wilden ons bord opruimen, maar plots zagen we een aantal rode haren liggen in het midden van het bord. die kunnen niet van ons geweest zijn, want wij hebben allebei heel donker haar...
een paar nachten later lag ik in mijn bed. boven mij bed hangen kleine hallogeenspotjes. plots lichtten die op, maar niet zoals wanneer je het licht gewoon aanknipt. ze gingen heel traag aan, alsof het met een dimmer gedaan werd, bleven even branden en gingen weer heel traag uit.
en dat was nog maar een klein voorvalletje. er zijn ooit ergere dingen gebeurd. een tipje:

[Drez]

Keromane schreef op 26-03-2004 @ 20:57 :
Mijn netelige excuses, tegen zoveel beleefdheid kan ik niet op.

Ondanks honderden mensen die geen moeite hebben met begrijpend/inhoudelijk lezen zal ik speciaal voor jou anders gaan schrijven.

Heel veel liefs terug.

doe niet zo stom, ik snap al je andere verhalen en vroeg om duidelijke uitleg en dat deed je niet.

ik hou ook van jou hoor!

[Stefanie]

Op kamp in groep acht heeft de moeder van een vriendin mij een waar gebeurd haar verteld over haar jeugd.

Ze had ooit een vriendinnetje waarvan de moeder heel vreemd was. Ze deed aan black magic enzo, dus ze vond het al niet zo fijn om daar te zijn. Op een keer bleef ze daar slapen op een logeerbedje naast het bed van haar vriendinnetje.
Opeens schrok ze 's nachts wakker en merkte dat er een hand op haar dekbed lag die onder het bed vandaan kwam. Bleek dat die moeder onder het bed was gekropen om haar bang te maken.
Echt ziek gewoon.

[Stefanie]

Banshee schreef op 02-04-2004 @ 18:02 :
ok, willen jullie nu eindelijk eens een echt gebeurd verhaal lezen? het is misschien niet geweldig creepy, maar het is wel echt gebeurd.
eerst en vooral moet je weten dat ik vroeger, toen ik een jaar of 16 was, een expert was in het oproepen van geesten. ik denk dat ik alle mogelijke manieren wel geprobeerd heb en met succes.
in die periode speelt dit verhaal zich ook af.
een vriendin en ik waren bezig met het oproepen van geesten.we vroegen om een teken om te bewijzen dat er echt een geest aanwezig was, zodat we zeker waren dat we onszelf niet aan het bedriegen waren. de geest zei dat hij een teken zou geven. wij rondkijken, maar we zagen niks. toen dachten we dat het onzin was en wilden ermee stoppen. we wilden ons bord opruimen, maar plots zagen we een aantal rode haren liggen in het midden van het bord. die kunnen niet van ons geweest zijn, want wij hebben allebei heel donker haar...
een paar nachten later lag ik in mijn bed. boven mij bed hangen kleine hallogeenspotjes. plots lichtten die op, maar niet zoals wanneer je het licht gewoon aanknipt. ze gingen heel traag aan, alsof het met een dimmer gedaan werd, bleven even branden en gingen weer heel traag uit.
en dat was nog maar een klein voorvalletje. er zijn ooit ergere dingen gebeurd. een tipje:

Vertel eens verder. *zit geboeid te luisteren*

[Banshee]

eigenlijk is het stom hoor. ik zou het nu nooit meer doen en ik als ik van iemand die ik ken ooit weet dat zij dit gedaan hebben zouden ze wel serieus naar hun voeten krijgen!
in dezelfde periode als mijn vorige verhaal, bedachten we dat het wel leuk zou zijn om de duivel zelf op te roepen. een vriendin van me had net haar kamer volledig geschilderd en zo en ik had daarbij geholpen. 's avonds bleef ik bij haar slapen. we zagen elkaar immers niet vaak en als we elkaar zagen maakten we er altijd een pyama party van. en telkens als we dat deden, riepen we ook geesten op zodra iedereen in huis slapen was. het feit dat haar kamer net was ingericht is belangrijk in dit verhaal. de kamer was geschilderd en de nieuwe meubels stonden erin, maar haar kasten waren nog niet opnieuw ingeladen. de kasten waren dus volledig leeg.
we besloten die bewust avond dus om de duivel op te roepen. op een bepaald moment kregen we contact met iets dat beweerde de duivel te zijn. we bleven in gesprek en kregen allerlei voorspellingen. na een tijdje begon het in de kamer vreselijk te stinken en we zagen plots de schaduw van een hoofd weerspiegelen een de glazen kast. wij gingen uit de weg, maar het hoofd bleef, wij kunnen het dus niet geweest zijn en iets dat in de kast stond kon het ook niet zijn want er stond niks in. we besloten toch de deur open te doen, maar de vorm bleef op de kast zichtbaar. wij hebben dan maar vlug het gesprek afgerond en zijn in bed gekropen. maar slapen hebben we niet veel gedaan.
en wat het ergste is: die voorspellingen zijn nog uitgekomen ook.

[Agnès]

Creepy hoor.

[Banshee]

dat viel nogal mee. je wordt dat gewoon na een tijdje

[Stefanie]

Up!

[Sparkle.]

Banshee schreef op 06-04-2004 @ 11:40 :
en wat het ergste is: die voorspellingen zijn nog uitgekomen ook.

*Zit ook zeer geboeid te lezen*
Vertel verder!!
Welke voorspellingen??

[snoopy]

*Lill'Rose* schreef op 15-04-2004 @ 19:17 :
*Zit ook zeer geboeid te lezen*
Vertel verder!!
Welke voorspellingen??

JA! Zeg nouhou...

[Banshee]

dat die vriendin en ik geen vriendinnen zouden blijven. heel raar: we waren al vriendinnen sinds de kleuterklas en op dat moment was er niks mis tussen ons. tegen de tijd dat het misliep tussen ons was ik die voorspelling al lang vergeten en was het mijn toenmalige vriend die mij eraan herinnerde.
ook het ongeluk dat ik een aantal jaren nadien had, is toen al voorspeld, compleet met datum.

[Xabzof]

JCG schreef op 29-03-2004 @ 23:32 :
over het verhaal van de topic starter: Ik was daar in de buurt en bleef overnacht bij een vriend, om een uur of 3 's nachts herinnerende ik mij dat verhaal. Fototoestel mee, en overdat pad gaan lopen met ze drieen. Opeens zagen een gedaante, hup statief neerzetten, diafragma maximaal, handbediende sluiter, en een paar seconde de sluiter open houden, en hopen dat het foto lukt. Toen ik de foto had gemaakt viel het me op dat het dichterbij was gekomen. Iedereen werd bang en we namen de benen, missie "stoer zijn" gefaalt . Nog een biertje bij hem thuis gepakt, en daarna op de bank gaan slapen. Gisteren was het fotorolletje vol dus weg gebracht. Vanmiddag heb ik het rolletje opgehaalt, en ja hoor er stond vaagjes wat op het foto.
Het resultaat:
[afbeelding]

Ps: als je alleen een zwart vlak zien moet je je beeldscherm lichter instellen, en het is zowiezo niet heel duidelijk

Ik kan de foto niet zien, en wil hem zo graag zien