Vanaf de rand
kijk ik omlaag
Met in mijn hoofd
die ene vraag
Balancerend op de rand
hoor ik in de verte mijn naam
Het klinkt bekend
ik draai me om, heel behoedzaam
De put zo donker en duister
zo oneindig diep
En daar heel in de verte
komt de vriendin die mijn naam riep
Ik voel het
nu komt alles vast weer goed
Langzaam aan
krijg ik weer een beetje moed
Ze zal zeggen
Dat alles goed komen zal
Maar ik maak een misstap
en begin aan de eindeloze val
__________________
Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet.
|