Het grote gedichtentopic #4

nomi schreef op 16-08-2004 @ 10:07 :
*gedicht*

Nomi, Ik herken het helemaal alles wat je schrijft, is bij mij precies het zelfde

Liefs Eenzaam meisje

Is het te laat om terug te keren,
Naar de geborgenheid van ooit.
Voordat ik verscheurd werd
Door jouw ijzige woede,
Die nimmermeer ontdooit.

Je staat tegenover mij, lachend
Wachtend op nederigheid.
Minachting in jouw ogen
Terwijl de mijne verwateren
huilend om waardigheid

Maar ik moet buigen, ik heb geen keus
Toch zou ik liever triomferen
Door weg te gaan met rechte rug,
Alsof er nooit een messteek was,
En nooit meer terug te keren

[Nijn*]

Wauwie...(Volgens mij al eerder gelezen) hij's mooi..

[rainfairy]

leven is liefde
leven is pijn
leven is groeien
en uiteindelijk worden wie je wilt zijn....

________________________________________


verdriet doet pijn
pijn van binnen
van binnen doet pijn
pijn van verdriet

________________________________________

Ilse

mijn voet graaft strepen in het zand
mijn gedachten dwalen af
naar verloren tijden
met vrienden en plezier

onopvallende tranen vallen
weggewaaid in de wind
ik ben verdwaald
in deze tornado van emoties

ik zie geen uitweg
er is geen arm
geen warmte
alleen pijn

keer op keer geslagen
ik blijf volhouden
al mijn kracht ligt in de strijd
soms een lichtpuntje

harde klappen
de ironie..
van slaag krijgen
van de leegte

[rare kwast]

erg mooi relaxxamann....en helaas ook weer erg herkenbaar

Nijn* schreef op 16-08-2004 @ 13:13 :
Wauwie...(Volgens mij al eerder gelezen) hij's mooi..

Klopt..Hij stond tijdje terug ook al op DoP..

[Dromelooz]

I locked teddy in the wardrobe yesterday

grown up as I am
I don't need you anymore,
that's what I told him
before I closed the door

and now , I still hear him crying
if I set him free and hug him ,
again and again
would he forgive me all the time
that I was in here, him just denieng?
------------
de laatste tijd gaat alles erg snel,
in de spiegel zie ik een jong-volwassen vrouw
en ook weet ik steeds beter wat ik wil en wie ik ben.
Maar ergens maakt het me ook bang dat ouder worden,
soms verlang ik terug naar een bepaalde geborgenheid van vroeger.
Daar gaat dit gedichtje over.

[forumfreakie]

Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag het zeggen, zeggen wanneer jij het niet meer wilt en… wanneer jij het niet meer kunt.
Je mag doorzetten of opgeven,
dat is iets wat jij en alleen jij nu nog kan beslissen.

Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag het zeggen, zeggen wanneer jij het niet meer wilt en… wanneer jij het niet meer kunt.
Je voelt je eenzaam, al heb je nog zoveel mensen om je heen, toch voel jij je eenzaam, en wat dat precies voor jou betekend, wordt voor ons nooit…
helemaal nooit bekend.

Je bent vrij,
vrij om te kiezen aan wie jij wilt vertellen wat er door jou heengaat.
Maar je moet beloven,
aan mij beloven...
voor iemand dat masker af te zetten, die haren uit je gezicht te slaan en hem of haar alles, maar dan ook echt alles wat je nu nog dwars zit te vertellen.
Wil je me beloven, echt beloven dat je het iemand zult vertellen voordat jij het vuur in jou lichaam gaat doven.

Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag aan mij, zonder je zorgen te maken,
vertellen wat je denkt; Is jouw keuze doorzetten of opgeven? En als is jou keuze dat laatste, dan is dat iets waarmee ik echt zal kunnen leren leven.

forumfreakie schreef op 16-08-2004 @ 23:13 :
Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag het zeggen, zeggen wanneer jij het niet meer wilt en… wanneer jij het niet meer kunt.
Je mag doorzetten of opgeven,
dat is iets wat jij en alleen jij nu nog kan beslissen.

Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag het zeggen, zeggen wanneer jij het niet meer wilt en… wanneer jij het niet meer kunt.
Je voelt je eenzaam, al heb je nog zoveel mensen om je heen, toch voel jij je eenzaam, en wat dat precies voor jou betekend, wordt voor ons nooit…
helemaal nooit bekend.

Je bent vrij,
vrij om te kiezen aan wie jij wilt vertellen wat er door jou heengaat.
Maar je moet beloven,
aan mij beloven...
voor iemand dat masker af te zetten, die haren uit je gezicht te slaan en hem of haar alles, maar dan ook echt alles wat je nu nog dwars zit te vertellen.
Wil je me beloven, echt beloven dat je het iemand zult vertellen voordat jij het vuur in jou lichaam gaat doven.

Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag aan mij, zonder je zorgen te maken,
vertellen wat je denkt; Is jouw keuze doorzetten of opgeven? En als is jou keuze dat laatste, dan is dat iets waarmee ik echt zal kunnen leren leven.

moooi ....... echt een prachtig gedicht..

[Chaucus]

forumfreakie schreef op 16-08-2004 @ 23:13 :
*heel mooi gedicht*

Ik vind m heel mooi

[rare kwast]

erg mooi (die hier boven staat)

ik heb wat dingen meegemaakt
ben nu niet eens geagiteerd

voel me een beetje zweverig
een leuk kleurtje trekt voor mn ogen

toch vind ik het zo jammer
waarom leeft hij nog

hij heeft al zoveel vijanden
waarom heeft niemand het gedaan?

hij trapt nu de deuren in elkaar
scheld al het levends de huid vol

ach,het is zo makkelijk
zolang je het gewend bent

er ligt iets glimmends in de la
iets heel erg scherps en engs

misschien word het tijd om blij te zijn
misschien is het tijd voor plezier

de plezier die hij me afgepakt heeft
nu geef ik hem het terug

[Anno 1986]

Alle dagen lijken vaak
volkomen kut en waardeloos
De dingen die ik doe of laat
zijn allen even nutteloos

Maar inmiddels kan het mij
persoonlijk niets meer schelen
De wonden die ik nu nog heb
zij zullen vast wel helen

Want al lijkt het leven
gebroken, of gestoord
Ik heb genoeg leed gezien
genoeg leed ook gehoord

Het kan mij niet meer schelen
als ik janken moet van het verdriet
Het kan mij niet meer schelen
want echt voelen doe ik niet

En ik voel me echt wel beter
zonder dat ik eerder wist
Totdat daar de dag weer komt
dat ik mij in alles heb vergist...

[Yummie]

Dit gedicht gaat over mijn vriend. Hij heeft bepaalde problemen, waar we het samen moeilijk mee hebben . Ondanks alles houden we van elkaar

~

Het is stil.
Want als je tegen me spreekt,
zijn het zinnen zonder woorden.
Geef me het antwoord, ja of nee?
Je schudt slechts ja, maar knikt van nee.
Waarom zijn je ogen zo vol,
vol van nietszeggende leegte?

We zijn dicht bij elkaar,
maar de afstand is niet te overbruggen.
Een traan wil aan mijn oog ontsnappen,
ik houd hem gevangen.
Toch is de hoop vervlogen,
mijn anker heeft geen vaste grond gevonden.

Jouw leven is moeilijk,
het drukt als een last op je schouders.
Daarom, vecht mijn liefde voor jou.
Ik zal je nooit,
door de mazen van mijn net laten glippen.
Ik verlaat je niet,
al hangend,
vastgenageld aan je eigen kruis.

Ik hou van je,

Ik wil er voor je zijn,
en je bereiken.
Als ik probeer door de vensters van je ziel te kijken,
zijn je ogen als verwrongen spiegels.
Waarom kom ik mezelf er niet in tegen?
Mijn onbegrip leeft op,
maar ik getuig je mijn medeleven.
Beseffend,
dat als ik jouw leven kus,
ik de dood omarm.

[farai]

@anno 1986: ik denk dat velen zich wel een beetje in jouw gedicht herkennen.

@yummie: volgens mij gaan jij en je vriend 10 x sterker uit die problemen uitkomen dan jullie nu zijn, da kan niet anders als je zo'n gedicht schrijft. Echt knap.

zijn mijn woorden dan niks voor jou
verdwijnen ze in het moment?

geef je zo enorm weinig om mij
of heb je aan je eigen zorgen teveel?

ooit was je anders
ooit was je aardig

nu kan ik je wel uitkotsen
hoe krijg je het voor elkaar..

[rare kwast]

vrij duidelijk gedicht relaxxaman

rare kwast schreef op 19-08-2004 @ 11:51 :
vrij duidelijk gedicht relaxxamann

[rare kwast]

en dan ook in de zin van

[krankzinnig]

Het gras, ‘t streelt mijn blote voeten
En de gele zon verwarmt mijn huid
Alles wat eerst voor me was verborgen
Komt me tegemoet, en kleed zichzelf uit

De bloemen wuiven vrolijk naar me
Doordat de wind ze heel zachtjes duwt
Dauwdruppels glanzen nog op de blaadjes
Ik voel mijn innerlijke strijd die langzaam luwt

Op zulke mooie, warme zomerdagen
Zit ik eventjes niet met mijn moeilijke bestaan
Geluk stroomt mee met ‘t bloed in mijn aderen
Ik geniet met een glimlach, gevolgd door een traan


wow, eindelijk een vrolijk gedicht.

teardrops


little drops falling from my eyes
there cold before they reach the ground

my hart is freezing silently
slowly refusing the love that is given

nobody knows
nobody feels

the hate and the pain
the fear and the memories

and i am hiding
from my own tears

nobody deserves them
it's the only thing that's mine

i will give them a shelter
deep inside my heart

slowly freezing them
till it is all over

[rare kwast]

ik blijf bij mn mening....die van relaxxamann zijn echt mooi
*en herkenbaar *

En ik ren terwijl de hemel
Haar tranen om mij huilt
Ik, de zondaar, die onwetend
Zijn toorn over zich afriep

Met iedere stap die ik zet
Voel ik de aarde trillen
Alsof zij zich verzet tegen
Het zware gevoel dat ik haar breng

Een weg zonder einde
Maar ik zal de doodloper zijn
Ik heb mijn leven overleefd
Maar aan het einde zal ik vallen

ik vecht en snap niet
waarom ik aan het knokken ben

ja,ik houd wel vol
maar alleen voor korte tijd

ik weet dat ik weer terug zal vallen
tegen die gedachte moet ik zelfs vechten

waarvoor
en hoelang moet ik nog doorgaan

met mezelf voor de gek houden
dat ik dit wel alleen kan

want keer op keer
stort ik me in de strijd

om te verliezen
en maak ik het alleen erger

waar ben ik veilig
bij wie kan ik huilen

waar is mijn rust
wie sleept me verder

hiervandaan
alles wat ik wil

laat het stoppen
de pijn en het verdriet

want je zegt toch
ik verdien het niet?

ik heb geen woorden meer
geen kracht te praten

over wat ik wil
en wat ik voel

ik vertrouw nu volledig op jou
terwijl ik weet

dat jij dit niet kan,dat dit niet mag
dat dit niet hoort

het is niet mogelijk
de uitweg te vinden

ik kom hier niet weg
uit mijn eigen gedachten

[Dromer_de_kers]

Zwarte wereld

Mijn hart zal van
Van ijs worden
IJs dat niet smelt
Zelfs niet met warmte

Ik ga vallen
Ik voel het
Op een dag zal ik niet
Meer vrolijk zijn

Dan zijn er geen ups meer
Alleen downs
Dan is de wereld een zwarte wereld
Alles zwart

Als dat gebeurt
Kan ik niet meer positief denken
Alleen alle dingen die ik haat
Aan de dingen die me teleurstelden
Aan de mensen die dat deden

Dan wordt mijn hart echt van onsmeltbaar ijs
Dan word ik een koud persoon
Een egoistische persoon die alleen
Aan zichzelf denkt
En aan de zwarte wereld

Ik wil niet in een zwarte wereld leven
Mensen wil ik gewoon vertrouwen
Van mezelf wil ik houden

Mezelf zal ik verliezen
Verliezen in zwarte gedachtes
Verliezen in de zwarte wereld

Mijn hart is van
Van ijs
Ijs dat niet smelt
Zelfs niet met warmte

[sublime]

weet je nog
hoe ik en jij
en dat wij dan
zo samen?

en dat ik niet
en jij misschien
maar nu niet meer
tezamen?

nu ik slechts hier
en jij dan daar
waar ik je
achterliet

omdat wellicht
ik weer te vlug
en jij dan
juist weer niet


(...)

[Dromer_de_kers]

Anders

Ik voel me anders
Anders als alle anderen
Anders als de mensen
Die net zo oud zijn
Maar in andere werelden leven
Onder andere omstandigheden

Ik heb me altijd al anders gevoeld
Diegene die niet bij een groep past
Die geen nerd is
Geen barbiepop
Geen popu
Geen stuud

In geen van deze groepen hoor ik
Ik voel me gewoon anders
Anders
Ook al ben ik niet alleen

Anders
Ik kan het niet omschrijven
Dingen waaraan waarde hechten
Heb ik niets mee
Wat anderen stom vinden
Vind ik leuk
Of ook stom

Overal voel ik me anders
Waar ik ook ben
Onbegrepen
Bang
Alleen
Maar niet eenzaam

Ik voel me gewoon anders
En vraag me niet
Het uit te leggen
Dat kan ik niet
Ik zal me altijd anders
Blijven voelen

mag ik je voelen
je handen aanraken

je wangen strelen
heel heel kort

mag ik bekennen
dat ik van je houd

mag ik je vragen
me steun te geven

mag ik met je praten
over wat je bezighoud

mag ik je knuffelen
ook al klinkt het nog zo fout

mag ik
heel misschien

heel erg kort
je liefhebben?

[rare kwast]

Volgens mij kunnen we beter stoppen
Met onze vriendschap bedoel ik dan
Het lijkt mij het beste
Hoewel ik niet zonder onze vriendschap kan

Het ligt aan mijn gevoel
Die zegt dat het over is
Wat denk jij??
Heeft mijn gevoel het mis??

Het lijkt zo te zijn
Maar is dit waar?
Gaat het de verkeerde kant op?
En groeien we langzaam uit elkaar?

Ik denk
Dat het beter zal zijn
Geen vriendschap meer
Dan doen we elkaar ook niet meer zo veel pijn

Geen verdriet meer
Om de nachterlijke verhalen
Geen opmerking maken
En daar achteraf van balen

Gewoon zonder elkaar
*zucht*



*niet echt sterk staaltje dichtwerk zoals de voorgaande gedichten (zie de 7 hierboven ) maar het zegt gewoon hoe ik me voel *

ik ren en struikel
val heel diep

ik weet niet waar ik in val
maar het voelt niet goed

deze pijn lijkt eindeloos
zonder genade,zonder gevoel

hoelang moet dit doorgaan
en hoe loopt het af

als ik straks de bodem zie
waar ik kapot zal vallen

[Anno 1986]

En je breekt,
je breekt mijn wereld
mijn leven, dwars door twee

Ongevraagd,
zo stond je voor me
Zonder woorden, doch wel tekst

Schreeuwend,
met een blik in je ogen
die mij niet aantstaat, bovendien

En ik stond,
ik luisterde emotieloos,
naar je nietzeggende woorden

Die weinig meer,
dan groffe leugens waren
dus ga nu maar weg, voor eeuwig

- en kom nooit meer terug -

[Eend]

Luister nou eens naar mijn mening
En wordt nou eens niet gelijk zo boos
Laat mij nou eens mijn zegje zeggen
Voordat jij begint, dat je er niet voor koos

Je zei, dat er geen andere optie was
En dat ik het maar gewoon moest doen
Nou, dat plan kan je dus gaan vergeten
Ik ben geen sukkel of trut, geen lompert of oen

Ik heb je een kans gegeven
En die heb je zelf alweer verspeeld
Het enige probleem wat jij mij probeert aan te doen
Is het spelen zoals alleen jij het wilt

[Inferno]

Moeder hoort van je te houden
Moeders zijn altijd lief
Moeders horen je een goed gevoel te bezorgen
Maar van goede gevoelens is mijn moeder een dief

Hou op over die ziekte
We weten het nu wel
Ik ben er ook nog
Alleen in een hoekje en ik huil...

Waarom moet dit mij overkomen
Waarom moet dit zo gaan
Vader heeft ook geen gevoelens
Waarom heeft hij niks gedaan

Maar kom maar op met al je kritiek
Ik slik het in en huil het uit
Kom maar op met al je klachten
Want ooit..ooit ga ik vrij uit...

Comments?

[rare kwast]

mooi geschreven inferno....

sterkte

[rare kwast]

Waarom wordt dat blije gevoel
Zo snel onderdrukt
En heb ik meteen het gevoel
Dat alles mislukt

Eerst zo een goed gevoel
Maar dat ben ik al snel weer kwijt
En zit ik weer verstrikt
In die eeuwig durende strijd

Die strijd lever ik
Met mezelf en helemaal alleen
Niemand die het weet
Het gaat langs iedereen heen

Die strijd ga ik winnen
En die lach komt ook wel een keer
Maar voor nu
Komen de tranen weer

bovenstaande is mooi....en heel erg herkenbaar..

*knuffel*

[XsweetloesjuhX]

It’s like you’re on a island..
You can see it on a map..
But it’s to far to go..
I can’t reach you..
Only if I fly, fly far away..
But I don’t know how to fly ..
I try and try..
But I keep falling in the deep blue ocean..
Between you and me..
I wish I knew a way..
To reach you and close you in my arms..
But it’s so hard to try..
To fly far, far away ..
But I keep trying to fly and hope that one day..
I’ll find the manor to fly from here away to that one little islan

Trillende handen,
een verscherpt gehoor.
Weer geruzie,
weer geschreeuw.

Muziek maar harder,
deuren dicht.
Gehuil, gejank,
verheffende stemmen.

Ik ben het zat,
ik wil hier weg.
Het hok vol ruzie,
is nu genoeg voor mij.

Ik kijk mijn moeder aan,
zie haar pogingen.
Ze weet het niet meer,
ze mag met me mee.

Mijn vader en mijn zusje hebben weer eens ruzie




Alleen,
maar toch,
ook niet.

Mensen genoeg om me heen,
maar toch dat gevoel.
Ze moeten mij niet,
dan wil ik hun niet.

Gelukkig,
maar toch,
niet helemaal.

Alles heb ik, alles, alles,
toch ontbreekt het.
Het wat geen omschrijving heeft,
het wat mij moet redden.

Verdriet,
dat is echt,
of niet helemaal?

Want als je alles hebt,
alles kan, alles mag, alles redt.
Waarom moet je dan toch,
verdrietig zijn?

Geschreven omdat ik het weer even niet weet

[rare kwast]

vooral het laatste gedicht erg herkenbaar mushu...

*knuf*

[meisje833]

Voel me klote
nog steeds om jou
Je bent me het niet waard
maar toch voel ik die eindeloze rouw
Iemand missen intens verdriet
zou m’n gedachte graag overzetten
maar voel die pijn en kan het niet
Verdoofd door alle dingen die je zei
lig ik dagenlang op bed
Ik wil niet eten wil niet slapen
ik denk niet dat ik het zo red
Ik wil met je praten
dan kan ik weer doorgaan
Zolang jij dat niet wilt
zal dit klote gevoel blijven bestaan...

Mushu schreef op 29-08-2004 @ 20:51 :

Alleen,
maar toch,
ook niet.

Mensen genoeg om me heen,
maar toch dat gevoel.
Ze moeten mij niet,
dan wil ik hun niet.

Gelukkig,
maar toch,
niet helemaal.

Alles heb ik, alles, alles,
toch ontbreekt het.
Het wat geen omschrijving heeft,
het wat mij moet redden.

Verdriet,
dat is echt,
of niet helemaal?

Want als je alles hebt,
alles kan, alles mag, alles redt.
Waarom moet je dan toch,
verdrietig zijn?

Geschreven omdat ik het weer even niet weet

Goh, wat kan jij knap schrijven, en het is erg herkenbaar!

[rare kwast]

hoort niet echt hier...*hij is wel een beetje dubbel geschreven*....ook niet echt dat je zegt hoog niveau enzo maar wilde jhem gewoon ff plaatsen.

Ik staar naar buiten
De wereld zoeft aan me voorbij
Er zit een jongen knikkebollend
Schuin tegen over mij

Daar komt de conducteur,
De coupe in gelopen
En die jongen
Doet even zijn ogen open

Het station, ik er uit
Hij kijkt even waar we zijn
Doet z’n ogen dicht
En door dendert de trein

Je woorden,
je daden,
je liefde..

Al waar ik om geef,
in één persoon gevat.
Dat waar ik voor leef,
in één persoon gezien.

Maar, neem je daarbij,
het leed wat je ook krijgt.
De beperking van je "vrij"
verklaren van je doen.

Steeds vaker is 't niet goed,
de ruzie weer nabij.
In alles wat je doet,
zit ik weer in jouw hoofd.

Dan komen toch die twijfels,
het goede en het kwaad.
Toch weer al die wijfels,
wat is het wat er heerst?

En steeds maar blijven denken,
wat wil ik, ga ik door?
Kan ik jou de liefde schenken,
die jij ook voor mij voelt?

De aandacht is gevestigd,
altijd op het negatieve
Ik heb nog niets bevestigd,
maar ik weet het ook niet meer.

Ik denk, ik praat, ik wacht.
Ik luister naar je woorden,
Zo teder en zo zacht,
en dát is het waarom ik blijf.

Je woorden,
je daden,
je liefde...

mjah, ik heb inspiratie de laatste tijd.

31-08-04
And if I died today,
It wouldn’t be the worsed.
I go away and finally see
The things I wanna see.

No fighting and no sickness.
No hungry and no pain.
The things that made life hard,
Will be gone forever.

I wouldn’t call it heaven,
But I know for sure,
It’s beautiful and peaceful.
Things that I love the most.

And if I died today,
It wouldn’t be the worsed.
I go away and finally see
A place I’m gonna stay.

There’s friendship and there’s love.
There are people singing and laughing.
Everybody’s happy, everybody’s fine.
You can do everything you want.

No-one ever things about sadness.
You will never cry again…

ik zweef
wil dit voelen

voor altijd
gelukkig

blij zonder pijn
ow het genieten

't zweven en de geluiden
en elk pijntje

brengt me verder
hoger

dieper in dit gevoel
van geluk

laat me hier blijven
dit voor altijd beleven

het gewoon opgeven
omdat ik weet hoe het voelt

[Eend]

Ik weet niet wat ik voel
Dus dat valt moeilijk te omschrijven
Het dichten lukt ook niet zo goed
Als de woorden in mijn hoofd blijven

Ik probeer het er uit te gooien
Maar het lukt niet zo snel
Het gevoel wat ik heb is onbekend
Want anders herkende ik het wel

Ik voel me vrolijk en leeg
Het valt niet te begrijpen
Mensen die ik altijd zo graag mag
Lijken nu wel een stel lijpen

Alles is slecht, maar toch ook niet
Maar ik weet wel waardoor dit kan komen
Die duizeligheid en het lege gevoel
Ontstaat altijd als ik mijn medicatie niet heb genomen

Tadaaaaaaa

[Eend]

Masrino

Je ogen
Zo bijzonder

Maar mooi
Heel mooi

Je ogen zo sprekend
En ik luister

Je lichaam
Zo sierlijk

Zo krachtig
En bruin

Je lichaam zo machtig
Jij mooie ruin


(paard)

als jij nu opgeeft
dan neem je me mee

als jij nu opgeeft
dan vecht ik niet meer

als jij nu opgeeft
zie ik geen toekomst

als jij nu opgeeft
heb ik niemand

als jij nu opgeeft
trek je me mee