Even mijn gal spuien. Bah.
Sowieso is de overgang naar een nieuwe school en een nieuwe omgeving niet makkelijk, maar ik heb het behoorlijk onderschat. De eerste weken waren makkelijk en goed. Je leert echt een shitload aan mensen kennen als je naar de Universiteit gaat en ik ben niet echt contactgestoord, dus dat liep al snel goed. En het is helemaal fijn als je buik zich weer vult met vlinderachtige dingen. Dat was zeker fijn na die maanden onzekerheid na mijn laatste relatie.
Intussen ging alles sociaal gezien goed. Mijn oude vrienden zag ik veel en de nieuwe garde viel ook goed. Dat ik uitgeloot was voor mijn studentenvereniging was niet leuk, maar goed, in februari heb ik weer een kans. Afgelopen weken heb ik het toch druk genoeg gehad. Elke dag had ik wel iets gepland. Zo ook met dat meisje van mijn studie. We hadden een afspraakje dat goed liep en hebben om die reden een week later weer afgesproken. Mede door de drank ging het allemaal behoorlijk snel. Komt er op neer dat ik 's ochtends bij haar thuis wakker werd. Maar toen begon de shit, want ik werd wakker met het gevoel dat dat moment niet kan tippen aan het wakker worden naast mijn ex. Ik weet dat ik mensen niet moet vergelijken, maar het kwaad was al geschied. Ik dacht dat ik alles wel netjes op een rijtje had, maar ik ben inmiddels weer behoorlijk onzeker. Had de hoop wel normaal met mijn ex en 'het nieuwe meisje' om te kunnen gaan; maar de afgelopen week ben ik bij beiden totaal dichtgeklapt. Het lukt me niet eerlijk tegen ze te zijn en dat zorgt ook weer voor stress. En ik weet weer eens niet wat ik nou eigenlijk wil.
En die problemen projecteer ik weer op de mensen om me heen; de mensen om me heen die op hun beurt weer goed ziek van me worden. Net op MSN weer een bevestiging: ik stel mensen teleur met mijn gezeur en humeur. Is nooit mijn bedoeling, maar het lukt me te vaak. Mijn beste vriend heb ik bijvoorbeeld laten zitten afgelopen zomer. Nou is het wel zo dat we wat uit elkaar gegroeid zijn; het is niet fijn. Bovendien heb ik volgende week een feest waar behoorlijk wat mensen komen en ik heb me als doel gesteld hem weer te bellen. Wel weer iets waar ik bang voor ben en dus onzeker en chagrijnig van wordt.
Al met al heb ik geen zin meer in m'n housewarmingfeest.
Maar hé, mijn studie is wel echt koel

Zucht en ik overleef het toch wel, maar dat neemt niet weg dat het al-le-maal zó moeilijk is