Citaat:
stout! schreef op 19-10-2004 @ 14:13 :
Het steekt en het steekt. En nu belt hij me steeds en dan hoor ik niets, alleen hem op de achtergrond of muziek. Waarschijnlijk per ongeluk dus, maar ik word er zó onrustig van. Hij is waarschijnlijk weer samen met zijn exvriendinnetje, en aan de ene kant hoop ik echt dat ze gelukkig zijn samen (dan is er tenminste nog iets goedgekomen aan de hele situatie), aan de andere kant maakt het me nog steeds zo verdrietig.
Verder vind ik het nog steeds heel leuk om met veel jongens om te gaan maar heb ik even absoluut geen behoefte aan de 'romantische' kant, ik word er een beetje zenuwachtig van. Even niet.
Maar soms wil ik weer dat er iemand naar me kijkt zoals hij deed, dat iemand me weer écht ziet en me vasthoudt en dat het goedzit. Ik weet dat dat niet snel meer zal gebeuren.
|
Het gaat beter, ik ben veel met andere dingen bezig en hij is niet meer de hele dag in mijn gedachten. Het gevoel van spijt over hoe alles is gelopen begint te vervagen, mijn leven gaat verder, nu zonder hem. Maar ik ben nog niet de oude en hou jongens (wat de liefde betreft) op een grote afstand. Ik wil me gewoon nergens meer instorten tot ik weer op mijn eigen keuzes vertrouw.
Gisteren heb ik met mijn exvriendje gegeten en was weer erg gezellig en vertrouwd. Hij zei iets over onze relatie wat ik heel erg herkende; namelijk dat hoeveel verdriet hij er ook van heeft gehad dat het verkeerd is gelopen, hij wel een beter idee heeft gekregen van wat hij echt wil en zoekt in een relatie en daarom niet meer zo geinteresseerd is in weinig betekenende flings.
Dat heb ik nu ook (alleen dan meer in relatie tot die andere jongen). Ik weet nu hoe het kan zijn en ben niet van plan om in een relatie met minder genoegen te nemen. Dan maar even niet

.