Ik geloof best dat er genen zijn die verslaving in de hand kunnen werken. Maar niemand wordt verslaafd geboren. Je kunt wel stellen dat bepaalde genen je vatbaarder maken voor verslaving, net zoals er genen zijn die je vatbaarder maken voor spirituele ervaringen en religie. Maar dan nog is het je eigen keuze om te beginnen met roken. In groepsdruk geloof ik wat dat betreft ook niet zo, en niemand is na één sigaret meteen zo verslaafd dat hij niet meer kan stoppen. Maar goed, daarover kun je tot in de eeuwigheid blijven twisten.
Het idee dat álle kostenposten die een persoon in zijn leven genereert en die buiten zijn eigen schuld vallen, ten laste zouden moeten komen van het collectief, staat mij niet aan. Het begrip schuld is naar mijn idee ook niet zo goed bruikbaar hier, want dan kun je uiteindelijk alle schade wel verplaatsen naar een ander of naar het collectief omdat het niet je eigen schuld was. Het begrip risico, de kwestie voor wiens risico bepaalde schade of bepaalde kosten moeten blijven, is veel beter hanteerbaar. Ieder draagt zijn eigen schade, tenzij er een reden is om een ander ermee op te zadelen.
Ik zie namelijk niet in waarom ik zou moeten betalen voor iemand die toevallig ongezonder geboren is dan gemiddeld. Het is zijn lichaam, niet het mijne. Solidariteit omdat mensen nu eenmaal een basisverzekering moeten kunnen krijgen om van elementaire medische verzorging verzekerd te zijn, prima idee. Geen probleem mee. Maar ik wil niet betalen voor alles wat er mis is met die andere persoon.
|