Pff.. niets is vervelender dan dagenlang thuis te zitten in je eentje. Het enige wat ik op zulke momenten doe is nadenken, en nadenken... Het gevolg: Het gaat bijna standaard fout. Ik denk dingen die er helemaal niet zijn.. en.. aaaah kappen!
Niet alleen m'n vriend vroeg of ik naar de stad kwam, ook wat mensen van school, en een vriend van me die nog nieuwe schoenen nodig had. Hmm ja, ik was allang blij dat ik vandaag eindelijk een keer NIET naar de stad hoefde, en dus een keer niet bezig hoef te zijn met spanning zus en zo onder controle te houden. Het kwam nu gewoon niet uit met de tijd, anders was ik wel gegaan... Maar dit maakte dat ik uberhaupt geen zin had. Vandaag even niet.
Het mooie blijft nog altijd dat de meeste mensen die gevoelens niet begrijpen [het moeite hebben met naar buiten gaan] Ze zijn het allang en breed weer vergeten dat ik het zelfs vorige maand nog maar niets vond om alleen op pad te gaan. Tegenwoordig wordt het alweer normaal bevonden dat ik alles weer gewoon in m'n eentje onderneem. Probleem is, die keren dat ik wél alleen ging waren de dagen dat ik me goed voelde... En nee ik voel me niet elke dag goed. Het is nog steeds een feit dat ik het 10x niets vind, probleem is: Inmiddels moet ik wel in m'n eentje, anders zou het raar zijn, maar het voelt altijd zo leeg..
Morgen ga ik wel weer de stad in, evenals woensdag... Het ging de vorige keren in iedergeval 4 van de 10 keer ook goed?

Mag het asjeblieft binnen een heel korte tijd 10 van de 10 keer worden? Oh.. Jakkes!