Vreemdgegaan

[Opperdepop]

Mijn vriend is 2 maanden geleden vreemdgegaan. Ik heb altijd gezegd dat als hij vreemd zou gaan, het over zou zijn tussen ons. Maar nu het ook echt gebeurd is weet ik het allemaal even niet zo goed meer. Ik ben toen heel erg verdrietig en boos geweest, ook door de manier waarop het gebeurd was en door wat er allemaal omheen speelde. Alleen is dat hele verhaal niet iets om op een forum te plaatsen. Het is in ieder geval niet bij zoenen gebleven.
De laatste weken gingen al slecht, we hadden steeds ruzie, deden kortaf tegen elkaar en alles werd een soort van concurrentiestrijd . Alleen had ik dit nooit van hem verwacht, ik dacht altijd dat hij zo'n jongen was die respect en vertrouwen het belangrijkste vond in een relatie, blijkbaar zat ik ernaast.
Een paar weken ben ik ontzettend boos op hem geweest, ik kon hem niet zien of luchten, hoeveel spijt hij er ook van had. Elke dag belde hij me en smste me, hij wou me hoe dan ook terug, omdat hij oh zo veel van me hield, blaba (bedenk dat dan eerder, dacht ik). Uiteindelijk besloot ik het weer te proberen, en hij doet dan ook echt z'n best nu, maar het vertrouwen is er nu gewoon niet meer en ik heb ook niet het gevoel dat dat ooit echt terug zal komen. Dit komt ook doordat we allebei andere normen hebben over het omgaan met andere mensen. Ik heb hem daar namelijk altijd in vrij gelaten, zoenen was vreemdgaan, de rest maakte me niet zoveel uit, andersom ook niet. Maar nu heb ik er zelfs al problemen mee als hij een meid een knuffel geeft of een hand, of een kus op d'r wang. Verder is het echt zo'n prima jongen die het met iedereen kan vinden en veels te veel vrienden en vriendinnen heeft, waar hij de laatste maanden steeds meer naar toe trekt en dan ga ik me weer allemaal dingen in m'n hoofd halen als hij me zegt dat hij bv. even met Trientje in de kroeg zit.

Maar ik dwaal af, ik heb niet echt een punt kunnen maken. Maar het komt er op neer dat ik hem graag weer een kans wil geven, omdat ik nog altijd van hem hou en ik weet hoe het voor die tijd tussen ons was. Maar ik mis het vertrouwen gewoon en misschien heeft het tijd nodig, maar ik vraag me af of het de moeite waard is om me hier zo voor in te zetten.
Iemand ervaring, tips, iets?

[Mephisto]

Vertrouwen is de basis van een gezonde relatie. Als dat er niet is werkt het niet; jij gaat je dan achterdochtig voelen als hij alleen op stap is en hij krijgt het gevoel dat je'm teveel in z'n vrijheden beperkt. Het zal pijn doen maar't beste is om het uit te maken.

[/dr phil modus]

Loontjuh schreef op 11-01-2006 @ 10:53 :
Ik denk dat je bij jezelf moet afvragen wat jij nou wilt en hoe jij nu tegenover hem staat. Kun je hem nog vertrouwen? Als je denkt dat je dat kunt (wat heeeeel moeilijk is), kun je hem dan dit vergeven?
Met een schone lei beginnen kan niet meer, of je moet heel sterk in je schoenen staan en het naast je neer kunnen leggen. Ik kon dat niet, en mijn ex heeft waarschijnlijk niet eens wat gedaan met het meisje in kwestie, en ik maakte het mezelf alleen maar moeilijk. Ik was uiteindelijk diegene die er mee zat en ik was uiteindelijk diegene die er onder gebukt ging. Hij niet.
Dat hou je lang vol, maar op een gegeven moment is het genoeg geweest. Je moet zelf weten wat je doet, of je bij hem blijft of het uit maakt, maar weet dat je dit niet zomaar uit je systeem krijgt en er erg onzeker van wordt en er veel aan zal denken. Zo werkte dat in ieder geval bij mij.
Succes en sterkte.

[Eresh'kigål]

Dumpen, je kan hem toch nooit helemaal vergeven en ik denk dat de verdere voortzetting van deze nu al gedoemde relatie gepaard gaat met een hoop ellende, wantrouwen en pijn.

Als je echt sterk in je schoenen staat had je hem allang gedumpt.

[Opperdepop]

Loontjuh schreef op 14-01-2006 @ 11:44 :
Ik denk dat je bij jezelf moet afvragen wat jij nou wilt en hoe jij nu tegenover hem staat. Kun je hem nog vertrouwen? Als je denkt dat je dat kunt (wat heeeeel moeilijk is), kun je hem dan dit vergeven?
Met een schone lei beginnen kan niet meer, of je moet heel sterk in je schoenen staan en het naast je neer kunnen leggen. Ik kon dat niet, en mijn ex heeft waarschijnlijk niet eens wat gedaan met het meisje in kwestie, en ik maakte het mezelf alleen maar moeilijk. Ik was uiteindelijk diegene die er mee zat en ik was uiteindelijk diegene die er onder gebukt ging. Hij niet.
Dat hou je lang vol, maar op een gegeven moment is het genoeg geweest. Je moet zelf weten wat je doet, of je bij hem blijft of het uit maakt, maar weet dat je dit niet zomaar uit je systeem krijgt en er erg onzeker van wordt en er veel aan zal denken. Zo werkte dat in ieder geval bij mij.
Succes en sterkte.

Nee, ik denk niet dat ik hem nog kan vertrouwen, misschien dat het nog groeit, maar het zal nooit worden zoals eerst. Ik vertrouwde hem meer dan anderhalf jaar lang met de volle 100% en toch ging hij vreemd. Het voelt trouwens heel vreemd, want ik ben verder nooit jaloers geweest .

@ Dukko: Zo dacht ik er eerst ook altijd over. Vreemdgaan is exit. Maar uiteindelijk ben ik toch gaan denken of het het wel waard was om dat wat we hadden op te geven, maar dan komen de twijfels weer..

[Balance]

Opperdepop schreef op 14-01-2006 @ 12:41 :
Nee, ik denk niet dat ik hem nog kan vertrouwen

Kan jij je een relatie voorstellen met een jongen die je niet 100% vertrouwt?

[Charlottetje]

als je dat vertrouwen in hem kwijt bent, wat kun je dan nog?
je kunt er alleen maar argwanend van worden, toch?
het toegeven dat hij vreemd is gegaan hoeft niet altijd het einde van een relatie te zijn, maar je moet hem wel kunnen blijven vertrouwen.
hij moet zelfstandig met een vriendin de kroeg in kunnen of met de vriendinnen van zijn vrienden kunnen praten, ook zonder dat jij daarbij bent, anders gaat de relatie vanzelf over doordat dit vertrouwen ontbreekt en een van beide dat dan niet meer trekt op een gegeven moment.

[zeep007]

ik zou hem dumpen. Meer om mezelf niet langer te kwellen, want een relatie waar ik alleen maar ongelukkig van wordt wil ik niet, al hou ik nog zoveel van iemand.

[Frostbite]

Opperdepop schreef op 14-01-2006 @ 12:41 :
@ Dukko: Zo dacht ik er eerst ook altijd over. Vreemdgaan is exit. Maar uiteindelijk ben ik toch gaan denken of het het wel waard was om dat wat we hadden op te geven, maar dan komen de twijfels weer..

Hij heeft wat jullie hadden opgegeven toen die vreemdging. Die twijfels zijn onterecht en je kan hem het beste dumpen.

[yapo]

zeep007 schreef op 14-01-2006 @ 15:35 :
ik zou hem dumpen. Meer om mezelf niet langer te kwellen, want een relatie waar ik alleen maar ongelukkig van wordt wil ik niet, al hou ik nog zoveel van iemand.

Helemaal mee eens, de onzekerheid of die iemand nog wel te vertrouwen is zou me helemaal gek maken, waardoor ik liever helemaal geen contact meer met die persoon zou willen. Gevoel aan de kant en gezond verstand voorop, hoe moeilijk dat ook is.

[BrunetJuh]

Hoe moeilijk het ook is, je kunt er beter een punt achter zetten. Wie weet wat voor mooie vriendschap ervan over blijft. Je weet maar nooit!

uitmaken, dit gaat niet meer werken, en dat weet ik helaas uit ervaring

[RedBull-Inc]

Louis Armstrong schreef op 24-01-2006 @ 08:17 :
uitmaken, dit gaat niet meer werken, en dat weet ik helaas uit ervaring

Inderdaad! Je mag best respect voor jezelf opeisen! In feite heeft hij dat niet voor je gehad, toch? Zoals jij bbeschrijft, heb je er héél veel moeite mee en overheerst dit jullie relatie. Dat mag niet, als jij met hem verder wilt! "Let him be!" Ga een mooie relatie zoeken, met iemand die je wel vertrouwd. Dit blijft toch vreten... Altijd blijft het in je achterhoofd zitten en dat zal pijn blijven doen. Dat moet je helemaal niet willen, echt niet! En zo wél!? Dan moet je heel sterk in je schoenen gaan staan en duidelijke afspraken gaan maken. Wanneer hij dat ook wil, is dat mooi voor jullie! Maar dan krijg je de volgende gedachte steeds weer in je hoofd: "Houd hij zich wel aan onze afspraken?"
Wordt een lange lijdensweg...zonder einde

[-bambi-]

Ik heb 2 jaar met een jongen gehad die ook na een jaar ofzo vreemd is gegaan.
Toen is het ook even uitgeweest en daarna heb ik hem toch weer vergeven, ik weet niet waarom maar ik vertrouwde hem daarna toch wel weer 100%
Ook omdat hij standaart bij mij was misschien en hij dus eigenlijk de kans niet had om vreemd te gaan.
Maar daarna is het dus weer gebeurt, daar moest ik viavia achterkomen, hij ontkent alles maar ik heb een aantal 'bewijzen' dat er wel degelijk dingen zijn gebeurt tussen hem en dat meisje.
Dan komt het dus niet meer goed. Zelfs toen (ja ik ben echt een grote zwakkeling) heb ik het nog met hem geprobeert omdat we eigenlijk echt altijd onafscheidelijk waren en ik het misschien niet wilde geloven. Dat werkt dus niet. Als hij even een keer niet opnam was ik in staat om hem te controleren of hij wel thuis was, ik checkte z'n telefoon enz. en als ik hem belde en ik hoorde een meisje op de achtergrond (z'n zus ) dan zat ik al in de stress.
Het gaat je gek maken als je met iemand verder gaat die je niet vertrouwd.

Ze zeggen wel eens: Eens vreemdgaan is altijd vreemdgaan.
Daar ben ik het eigenlijk wel mee eens.

Eresh'kigål schreef op 14-01-2006 @ 11:57 :
Dumpen, je kan hem toch nooit helemaal vergeven en ik denk dat de verdere voortzetting van deze nu al gedoemde relatie gepaard gaat met een hoop ellende, wantrouwen en pijn.

Word.

[akumabito]

Vreemdgaan = dumpen
Geen uitzonderingen.

Nouja, behalve dan wanneer ze zo lekker is dat je een keertje vreemdgaan wel kunt vergeven natuurlijk

nare man schreef op 26-01-2006 @ 02:46 :
Nouja, behalve dan wanneer ze zo lekker is dat je een keertje vreemdgaan wel kunt vergeven natuurlijk

waarmee je dus je eigenwaarde aan gort slaat.

want: ojee ze is zo mooi, ik wil haar per se houden, dus ik vergeef haar alle misstappen??

no fucking way.

[idontcare]

dumpen joh, hij is je echt niet waardf.

[Iduna]

En hoe is het afgelopen?

[Buffy]

Hou je aan je woorden en dump hem. Voor hem nog 100 andere leuke jongens.

[Valentine]

akumabito schreef op 26-01-2006 @ 01:56 :
Vreemdgaan = dumpen
Geen uitzonderingen.

het blijft toch altijd tussen jullie staan

[Gjallarhorn]

Hij is vreemdgegaan, zie er verder maar geen toekomst in, is het beste, ook voor je emotionele gesteldheid.

[Ladii..Inge]

Denk dat ik hier de enige ben met een andere ervaring...

Ik ben het er zeker mee eens dat je hem de eerst komende tijd in zijn eigen sop gaar moet laten koken, ga er vanuit dat het nooit meer goed komt en ga verder met je leven.
Maar... het kan wel goed komen. Ik ben het levende bewijs. Na 3,5 jaar ging mijn vriend vreemd. Dat betekende dan ook gelijk exit. (Dit had meerdere redenen, ook van zijn kant uit.) Het eerste half jaar hebben we helemaal geen contact gehad. Vervolgens kwamen we elkaar tijdens het uitgaan tegen en zijn zo bevriend geworden. Deze vriendschap heeft ongeveer 4 maanden geduurd voor we weer iets met elkaar kregen. (we waren in die tijd beiden nog vrijgezel.)
Tijdens die vriendschap dachten wij beide niet aan een relatie met elkaar. Wel waren we zulke goede vrienden dat 'de oude' tijd vaak onderwerp van onze gesprekken waren. Hierdoor komt het dat alle irritaties en problemen (ook het vreemdgaan van hem) veelvuldig en heel open zijn besproken. Je hebt immer niets meer te verliezen en durft opeens heel eerlijk tegen elkaar te zijn.
Nu gaat het alweer bijna een jaar goed en het vertrouwen is weer helemaal terug gegroeid tot wat het was. (Hier heeft hij zelf ook een groot aandeel in gehad.)

Xx

[Alistar]

Uitmaken. hoe pijnlijk het ook voor jou is, als je hem niet vertrouwt, en je blijft bij 'm, wordt het alleen maar nog pijnlijker. Ik vind het al knap van je dat je hem een 2e kans hebt gegeven, en het is volkomen logisch dat je er nu achter komt dat je hem toch niet vertrouwt. Idd, het zou ooit wel terug kunnen komen, maar hoelang wil je daarop wachten? Wil je al die tijd bij 'm blijven, en toch op een bepaalde manier ongelukkig zijn (zo zie ik t iig) voor iets waarvan je niet weet of 't er ooit weer zal zijn?
Mijn moeder heeft mijn vader 2x een nieuwe kans gegeven, en zij vertelde dat, ook al blijf je bij iemand, er altijd een duiveltje op je schouder blijft zitten dat in je oor fluistert dat hij toch ooit een keer is vreemdgegaan.
Ik denk dat je beter af bent zonder hem, uiteindelijk.

[Multilot]

Doet me denken aan een liedje van Marco, vreemde handen, maar goed. Ik denk niet dat ik zou kunnen leven met iemand die ik niet helemaal vertrouw...