Aan de horizon

[*nerwen elensar]

Aan de knottig wilgende hori-
zon verdween in de nacht
en zo geschiedde,
onder 't wassend oog van de maan
en belakende klamheid
had je me lief,
ook al bleef de wereld bestendig draaien
toen de dageraad verscheen in onze ogen,
alsof de tijd nooit had stilgestaan.

[Halogeen]

Ik had wel heel veel moeite om dit te begrijpen en om het ritme door te krijgen. Ik weet niet of ik dat wel mooi vind.

Je eerste zin is wel erg mooi, alhoewel niet bijster origineel. Verwarrend is dat er geen onderwerp in de zin staat.

en zo geschiedde

daarna verwachte ik door de komma een bijzin met dat (het Latijn zal ik je besparen en ik heb geen idee hoe ze dat in het Nederlands noemen). Voor de leesbaarheid zou een dubbele punt, puntkomma beter zijn, maar misschien is dit ook wel je bedoeling.

belakende klamheid

, gaaf gevonden, maar wel iets waar ik mijn tong over breek.

En na de komma van ogen, verwachtte ik een persoonlijk voornaamwoord, maar komt er een vergelijking.

Je begrijpt wel, erg verwarrend op deze vroege ochtend. Maar het geheel vind ik dan eigenlijk wel weer mooi. Misschien moet ik er even aan wennen ofzo .

[vidaaa]

Ik vind de eerste zin eigenlijk wel leuk zo zonder onderwerp, je zou 'zon' namelijk wel als onderwerp kunnen zien en dus wordt het mooi dubbelzinnig.

'knottig wilgende' is ook tof.

Eigenlijk vond ik het een beetje jammer dat het richting het einde weer steeds meer over liefhebben gaat. Waarom schrijft iedereen toch altijd over liefhebben? Liefhebben is vervelend.

De laatste regel is een beetje cliché.

Maar oke, je schept wel een mooi beeld

[*nerwen elensar]

@Halogeen: Naar mijn gevoel kwam het allemaal vrij logisch over, het is de bedoeling om het in een keer vlot te lezen. Sorry voor eventuele tongbrekers

@vidaaa: Tsjah...liefde. Euhm. Is inderdaad wel een cliché onderwerp maar het drijft mensen tot gekke dingen. En de laatste zin vind ik ook heel cliché, had hem weggelaten en dan er weer bij gezet want ik had het gevoel dat het niet af was.
Trouwens, liefhebben is leuk!! -als het wederzijds is enzo natuurlijk- Hoe kun je nu zoiets zeggen

Ik vind de laatste drie zinnen eigenlijk een beetje afdoen aan het gedicht. ( Kan je dat opvatten alsof ik ze mínder vind, of dat ik de beginzinnen gewoon erg goed gevonden vind en er weinig tot geen kritiek op heb )

Aan de knottig wilgende hori-
zon verdween in de nacht

Dit zijn de twee beste zinnen - vooral ook door het opbreken van 'horizon' waardoor je verschillende zinnen kunt maken, of ze juist weer achtereen lezen. Daar houd ik wel van.

Zo geschiedde - ik had daar ook een 'het' ( zonder komma tussen geschiedde en het ) of 'dat' ( kan als begin van bijzin, maar ook als verwijswoord )verwacht.. nu voelt die zin een beetje onaf.

[LiefsvanHier]

Ik vind het erg mooi, vooral de eerste zinnen. De afbreking van hori-zon is iets waar ik nooit op gekomen zou zijn maar wat ik wel erg origineel vind!

[Ruby]

Ik vind het gedicht mooi, het afbreken van horizon is origineel, heb je goed gevonden!

Verder vind ik wel dat het tegen het eind een beetje inderdaad, cliché begint te worden. Verder is het een lieffig gedichtje en heel gevoelig

[gezweetwel]

Ik dacht eerst dat ik de afkapping van horizon niet zo mooi vond, omdat dat het lezen brak - maar vind het toch knap hoe "zon verdween in de nacht" dan zo goed uitkomt. Ik weet nu wel niet wat er precies verdwijnt in de nacht aan de horizon, tenzij je "zon" apart neemt - maar eigenlijk zou het anders ook moeten kloppen.
" 't wassende oog van de maan" lijkt me wat... Ik weet 't niet, ik zou niet zeggen "cliché" want dat klopt niet. Maar niet origineel genoeg, misschien.
De wereld die blijft draaien enzo, dat beeld ben ik een beetje beu in gedichten Maar vind 't wel goed hoe je van het stilstaan van de tijd op het einde iets gemaakt hebt dat bijna origineel klinkt.
Ik hou ook van de sfeer. En dat het geen doordeweekse vorm heeft.