Mijn lede ogen,
zwoegen zienderogen
zonder ze te stellen
focessen op net datgene.
Verlaten, wegkijken doen ze
naar een andere horizon,
een andere tijd
of een ander genot misschien.
Weer een pijn,
weer eens vechten
mijn moedig strijdend hart.
Je moet weten
dat ik het niet kan
je zal me moeten vergeten
en vergeven.
De tijd is vervlogen
de afstand word groter,
tussen jou en mij.
Wij drijven
nu even eenzaam op de zee
steeds v e r d e r uit elkaar.
Dag schat.
__________________
vows are spoken to be broken, feelings are intense, words are trivial, pleasures remain, so does the pain, words are meaningless and forgettable
|