Hoe moet ik verder?

[Quiana]

Ok, sorry als dit weer een lang verhaal gaat worden, maar ik weet het gewoon niet meer..
Alles loopt fout, t klopt niet meer, ik pas niet meer in mijn leven.
Ik kon niet naar een normale midddelbare school, omdat ik te lang niks gedaan heb, ben dus aan een project mee gaan doen. Goed, zaten dus allemaal mensen met problemen, iedereen zn eigen begeleiding etc.
Punt is, al die mensen kenden elkaar al. Wat ik echt heel erg vond, is dat ik in feite gepest ben omdat mijn moeder zelfmoord heeft gepleegd.
Al op de eerste dag was dat, iedereen moest over zichzelf vertellen, maar doordat ik een paar dagen later kwam, had mijn 'mentrix'al wat verteld.
Ik kom te laat dat klasje inlopen, krijg ik gelijk van die k*topmerkingen dat ik zeker wel te laat mag komen omdat mijn moeder dat heeft gedaan.
Die opmerking deed zo ontzettend veel pijn..
Mja, ik heb het ong. nog een week geprobeert, ik kan het
nu echt niet opbrengen om er naar toe te gaan..
Ik heb geen thuis meer waar ik terechtkan,
mijn echte gezin bestaat niet, geen contact mee, en waar ik nu zit..
Ze krijgen een baby, het gelukkige gezin is er..
Dochtertje van 12, baby die eraan komt, allebei geweldige baan, EN een meisje van 15, die er zomaar bijgekomen is, het hele gezin op zn kop zet, en vrij onhandelbaar is (wat ik van mezelf heel erg goed weet)
Ze kunnen eeuwig tegen me zeggen dat ik er echt wel bijpas, maar ik voel gewoon dat het niet zo is..
Ik weet het niet meer, mijn eigen psych heeft zelfs gezegd dat ze radeloos van me word, dat ze niet meer weet wat ze met me aanmoet..
Wat moet ik nou? Ik ben er niet klaar voor om naar school te gaan, om in een gezin te wonen, om aan een begeleid wonen project mee te doen.
Ik zou heel graag mee willen doen aan zon project, maar ik zou er mentaal niet klaar voor zijn, en bovendien gezinsliefde nodig hebben
Ben ik voorbestemd om niks te worden ofzo?
Ik heb met school al 4 jaar middelbare school verspilt, 4 jaar lopen kloten.
En nu?Ik kan niet nog een jaar verspillen, ik ben bijna 16, en heb niet eens de 2e afgerond..
Ik heb in mezelf nog zoveel pijn, verdriet over mijn moeder, over dingen die zijn gebeurd, alles door elkaar. Ik kan er niet meer mee omgaan, echt niet.
Hoe moet ik nou verder??
*Zucht*
Sorry voor dit lange verhaal..

[Miracle]

Meis het spijt me heel erg voor je dat het zo slecht gaat nu. k weet niet echt hoe ik je nu kan helpe maar k wilde toch ff wat posten.
Knuffel + dikke kus Dreen

[mathfreak]

Ik denk dat je er in ieder geval verstandig aan doet om de pesterijen wat betreft de zelfmoord van je moeder door te geven aan je klassenleraar of -lerares, zodat dit kan worden gestopt. Dergelijke opmerkingen in verband met de zelfmoord van je moeder zijn volstrekt ontoelaatbaar en dat dienen de mensen die dat soort opmerkingen maken zich goed te realiseren.
Als je psychologe radeloos van jou wordt omdat ze niet meer weet wat ze met jou aan moet kan ik je alleen maar adviseren om een andere psycholoog te zoeken die dat wel weet. Door alles wat je hebt meegemaakt is het van het allergrootste belang dat je goede begeleiding krijgt, niet alleen op school en in het vervangende gezin waarin je nu woont, maar ook langs professionele weg. Mocht je er met mij over willen praten, dan weet je hoe je me kunt bereiken.

[Quiana]

Dank je dreen *knuffol trug*
Hey mathfreak, ik had gemaild, maar kreeg geen antwoord, d8 dat je geen zin had ofzo..
Maar goed, meeltje is onderweg.
Ja, ik had het aan mn mentrix kunnen vertellen, maar ik trok het niet meer, ik ben ermee gestopt.
Tja, misn btje drastische beslissing, maar ik kan me sowieso al heel moeilijk concentreren, en ik ga sowieso al janken als iemand zon opmerking maakt..
Een andere psycholoog.
Het heeft me zoveel moeite gekost om een beetje vertrouwen in haar te krijgen, ze heeft nu eindelijk iets vertrouwds, toen ik hoorde dat mn moeder zelfmoord had gepleegd -van haar- ben ik niet naar mijn 'moeder' gegaan, (met wie ik een best goeie band heb) nee, naar HAAR.
Zij heeft me een tijd gesteund, ook al deed ik zo moeilijk..
t Klinkt misn raar, maar ik kan dr toch niet laten stikken?
Ik bedoel, tis een btje stom om te vragen of ik een andere mag..
Ik durf dat niet te zeggen
Maar iig bedankt voor jullie reacties..

[mathfreak]

Betamethason schreef:
Hey mathfreak, ik had gemaild, maar kreeg geen antwoord, d8 dat je geen zin had ofzo..
Maar goed, meeltje is onderweg.
Ja, ik had het aan mn mentrix kunnen vertellen, maar ik trok het niet meer, ik ben ermee gestopt.
Tja, misn btje drastische beslissing, maar ik kan me sowieso al heel moeilijk concentreren, en ik ga sowieso al janken als iemand zon opmerking maakt..
Een andere psycholoog.
Het heeft me zoveel moeite gekost om een beetje vertrouwen in haar te krijgen, ze heeft nu eindelijk iets vertrouwds, toen ik hoorde dat mn moeder zelfmoord had gepleegd -van haar- ben ik niet naar mijn 'moeder' gegaan, (met wie ik een best goeie band heb) nee, naar HAAR.
Zij heeft me een tijd gesteund, ook al deed ik zo moeilijk..
t Klinkt misn raar, maar ik kan dr toch niet laten stikken?
Ik bedoel, tis een btje stom om te vragen of ik een andere mag..
Ik durf dat niet te zeggen
Maar iig bedankt voor jullie reacties..

Je kunt er van op aan dat je altijd een reactie van me terug krijgt als je me een mailtje stuurt. Ik controleer toch altijd mijn e-mail voor ik de scholierensite op ga, dus ik kan me niet voorstellen dat ik een mailtje van je zou hebben gemist. Zodra ik je mailtje heb ontvangen neem ik in ieder geval weer contact met je op.
Als je gemengde gevoelens hebt over het aanvragen van hulp door een andere psycholoog (iets wat volstrekt niet raar is en waar je, als je dat zou willen, gerust om mag vragen) stel ik voor om samen met jouw psychologe eens op een rijtje te zetten hoe alles tot nu toe is verlopen en hoe een en ander het beste verbeterd zou kunnen worden. Jullie kunnen dan kijken of het goed is dat je bij haar in behandeling blijft of dat het misschien toch beter is om door een andere psycholoog te worden behandeld.

[miekmuis]

Jeetje.. wat eer rot situatie zeg!
Ten eerste is het al vreselijk als je moeder zelfmoord pleegt, maar als mensen uit je omgeving er dan zo op gaan reageren is dat helemaal verschrikkelijk!
Ik kan me wel voorstellen dat je niet langer daar wou zijn. Lijkt me ook niet echt goed voor je "verwerkingsproces".
Ik hoop dat je ergens anders nog wel een kans hebt, want het zou zonde zijn als je hele toekomst nu kapot is.
Een ander psychiater hoeft toch niet? Ik bedoel als je haar nogsteeds vertrouwd en ze jou nogsteeds wil kunnen jullie wel gewoon verder gaan lijkt mij.

Heel veel succes in ieder geval...