Waarom spelen kleine tegenslagen zo'n overheersende rol in mijn nietige leventje?
Onrust speelt me parten... het drijft me tot wanhoop en de daar omtreffende daden omheen.
Ik zou willen zijn als de takken die door de wind gestreeld worden, niets meer niets minder...
Mijn hoofd loopt over... irrationele gevoelens/gedachten nemen de overhand, ik handel ernaar....
Waarom die onzekerheid, die onrust, die ommezwaai van de ene heftige emotie naar de andere?
Er zijn zoveel dingen die onafgemaakt blijven, sommige verwijnen uit het hart
__________________
sarcasm is overrated but heavenly seductive ain't it?!?!?
|