In het begin had ik het gevoel dat het een vorm had die vrij vaak voorkomt, lange zinnen, erg duidelijk.
Misschien ook doordat de zinnen in die eerste alinea veel langer zijn, en een andere opbouw hebben dan de rest van het gedicht.
Maar toch zit daarin ook iets moois, van een afvraging, wordt het steeds melancholischer, en eindigt het uiteindelijk heel hard, heel erg direct.
Vooral de laatste alinea vondik kracht, aan de ene kant nonchlant, maar doordat zoveel krachtiger
__________________
Wantrouwen is een teken van zwakte - Gandhi
|