Ik ben toen ik 19 was zelfstandig gaan wonen, in mijn eerste studiejaar.
Heb eerst een half jaar bij een hospita gewoond, wat sowieso tijdelijk was en werd gek van de eenzaamheid. Zat een uur van mijn studieplaats af, waardoor ik daar geen sociaal leven kon opbouwen en ook een uur van mijn moeder, waardoor het sociaal leven daar verwaterde.
Daarna op kamers gegaan in een huis met 8 anderen, waar ik nu nogsteeds woon. Ondertussen zijn er flink wat mutaties geweest en ben ik degene die er bijna het langst zit. Bevalt erg goed en met een aantal mensen klikt het ontzettend goed.
Het plan is nu om met 2 van die huisgenoten iets in de stad te gaan zoeken, aangezien deze flat over anderhalf jaar gesloopt wordt en dan zie ik wel verder.
In de eerste situatie zou het niet mogelijk geweest zijn om, als ik toen een relatie gehad zou hebben, samen te wonen. In de andere twee situaties zou dat wel mogelijk zijn, al heb je kans (te) veel op elkaars lip te zitten.
__________________
Als je geen doel hebt, kan je ook de weg niet kwijt zijn.
A wise man once told me: There are many endings, but the right one is the one you choose.
|