Gedicht van mijn vader

[Ming-Xia]

Het is niet dat ik je mis,
maar ik kan je niet vergeten
Het is niet ik je mis,
nu jij er niet meer bent
Het is niet dat ik je mis,
dat ik steeds aan jou moet denken
Nee, ik mis je echt.

Dit is een gedicht van mijn vader geschreven voor zijn overleden vrouw; hij is heel erg nieuwsgierig wat jullie ervan vinden.

[=zwart wit=]

ik mis de essentie een beetje.

[Porcelain]

Het is een beetje moeilijk om kritiek te geven op dit soort gedichten, omdat ze niet persé geschreven zijn om een goed gedicht te maken, maar ook om iets te verwerken. Als ik dit gedicht slecht beoordeel komt dat misschien harder aan, maar ik wil ook niet onoprecht zijn.

Het gedicht is cliché en er wordt helemaal geen punt mee gemaakt. Ik snap het idee dat het missen meer inhoud dan de dingen die de dichter opnoemt, maar het wordt hier niet goed beschreven zodat de lezer achterblijft met een 'hm, right' gevoel. Herhalingen zijn bovendien gevaarlijk, 'het is niet dat ik je mis' is bovendien een heel erg cliché herhaling. Ik ben bang dat dit gedicht al honderden keren geschreven is. Dat is niet erg, ze moeten vooral geschreven blijven worden, maar we hoeven ze niet naar buiten te brengen want ze zijn voor anderen vaak weinig interessant.

Veel sterkte toegewenst!