21-11-2009, 10:07
|
|
|
Gister heeft de kapper bijna al mijn haar eraf geknipt.
En dat terwijl ik nog zo van plan was het nu wat langer te laten...
__________________
没有什么不能够面对!
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
21-11-2009, 10:24
|
||
|
Citaat:
 En nu niet meer zo twijfelen aan jezelf he  Ik zie zo op tegen morgen. Ik weet ook niet wat ik moet doen, alle opties die ik heb voelen slecht. Thuis blijven of gaan trainen. Hem negeren of doen of er niks aan de hand is. Serieus met hem praten of niet. Vrienden met hem blijven of al het contact verbreken. Doen alsof hij me niks meer doet, doen alsof het prima met me gaat of eerlijk tegen hem zijn. Ik hoop dat ik na morgen wat meer rust in mijn hoofd krijg. En daarmee hopelijk wat meer rust in mijn lichaam, want ik ben om de haverklap ziek. Nu weer hoofdpijn en misselijk. Ik denk dat ik me nog nooit zo alleen en in de steek gelaten heb gevoeld als deze week.
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
|
|
21-11-2009, 14:12
|
|
Verwijderd
|
mi lascio trasportare da questa realtàaaaa
 En nu kappen met youtube en studeren!
|
|
21-11-2009, 14:43
|
|
|
Wat een dag. Ik vraag me af of het aan mij ligt of dat andere mensen gewoon zo raar zijn. Vanochtend stond ik bij de supermarkt te wachten op een vrij parkeervak, maar de vrouw die daar uit moest draaien deed het zo creatief dat ik lang moest wachten. Dus ja, ik blokkeerde de weg, want ik kon niet echt een kant op. Komt er iemand achter me staan, die weg wilde rijden, en die gaat gebaren naar me dat ik door moet rijden. Alsof dat kon. Loop ik met mijn wagentje naar de supermarkt, sta ik te wachten voor tegenliggers bij de deur. Wordt het vrij, schiet er zo een man met zijn kinderen voor. Ja, hallo, ik sta daar echt niet op de bus te wachten, hoor. Op de terugweg geef ik aan dat ik linksaf wil, gaat de auto achter me me inhalen!? Die heb ik toen maar rustig de weg afgesneden, ik reed tenslotte voorop en had al richting aangegeven. Dat kon er op dat moment niet meer bij
 Loop ik net in het winkelcentrum, gewoon netjes aan een kant van de 'weg' shoppende mensen te ontwijken, komen er twee mannen de tegengestelde kant op gelopen, op de 'verkeerde' helft van de weg. Besluiten ze naar links te gaan, waardoor ze mij kruisen. Ze houden geen seconde de pas in ofzo. De een gaat achter me langs, de ander voor me langs. Raakte ik met mijn schoen precies (per ongeluk) de voet van die tweede man, kijkt hij me heel boos aan... Ja hallo zeg... *zucht* Even diep ademhalen. Eigenlijk is het verder best een fijne dag vandaag. Lekker rustig (wel vroeg) opgestaan, even gecomputerd, hardgelopen, boodschappen doen, nog meer boodschapjes doen en nu tot het eten nog lekker tijd voor mezelf. Ik denk dat ik nog maar wat in huis ga doen. Normaal doe ik dat altijd op mijn vrije maandag, maar maandag moet ik naar de tandarts en moet ik naar m'n werk voor de tienminutengesprekken en daarmee zit mijn dag eigenlijk al weer vol. |
|
21-11-2009, 16:23
|
||
|
Citaat:
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
|
|
21-11-2009, 17:24
|
|
Verwijderd
|
Gisteravond bij mijn tante gaan slapen. Ik ben zo bang dat er zich enge ziektes aan het ontwikkelen zijn, maar ik weet niet hoe ik het tegen moet gaan. Mijn vriend zegt dat ik beter niet naar de politie kan gaan omdat ze me niet gaan geloven en me in een kliniek stoppen. Maar wie kan ik wel vertrouwen? Niemand lijkt me te geloven en er moet toch iets gebeuren... Nu ben ik bij mijn ouders en hier blijf ik het weekend. Maandag weer terug naar Utrecht want dan komt mijn casemanager langs en heb ik een afspraak met de psychiater.
|
|
21-11-2009, 17:45
|
|
Verwijderd
|
Mijn vriendinnetje heeft me een dvdtje gestuurd met allemaal fragmentjes van onze tijd in het buitenland samen, 2,5 jaar geleden. Dit is voor het eerst dat ik het terugzie. Wat een verrassing, wat een herinneringen...en dat precies tegelijkertijd met zijn vrijlating. Herinneringen op en top nu, zowel goeie als slechte. Mijn hemel....
|
|
21-11-2009, 17:52
|
|
Verwijderd
|
Ik weet het niet zo goed, maar ik weet wel dat ik het niet trek. Hoe ik ook mijn best doe niet aan hem te denken, het lukt niet. Ik dacht écht dat hij geïnteresseerd was maar blijkbaar niet dus
 en ik heb een afspraak gemaakt met de psychiater en nu ben ik helemaal van slag. Alles gaat zo fout de laatste tijd, waarom kan er eens niet iets goed gaan?? |
|
21-11-2009, 19:19
|
|
|
@dolce wat voor fout heeft je psychiater gemaakt als ik vragen mag?.
@lentekriebel je verhaal komt een beetje wazig over. denk je dat er zich enge ziektes bij jou aan het ontwikkelen zijn?. of dat er enge ziektes zich in het algemeen aan het ontwikkelen zijn? een *dikke knuffel*. ot. vanochtend even om 8:00 opgestaan om me pencilline te pakken. en daarna weer lekker uitgeslapen. en toen gegeten en aangekleed enzo en toen even de hond uitgelaten. die afgelopen nacht in me kamer mocht slapen. wat ik heel fijn vond. en daarna even met me moeder naar veghel geweest wezen winkelen. ik heb de nieuwste dvd+ 2 cd's die bij elkaar horen van nick en simon gekocht. en een nieuwe navelpiercing een lange rode en ik ben er blij mee. ik heb alleen spijt van die blikjes energiedrank wat ik niet kan laten om te kopen. en ik heb gelukkig me laatste pencilline voor hopelijk een hele tijd vanmiddag op *afklopt*. maar vanaf morgen ga ik ze niet meer kopen want ik moet echt afvallen en van die cafeine raak ik in paniek. en ik ben nog even naar de jumbo geweest en ik heb nog even de hond uitgelaten. en daarna heb ik gegeten en ik ben lekker vroeg in me badjas gaan zitten enzo. en moeder is even naar het dorp toe en ik geef haar groot gelijk. en ze smste straks dat ze wat langer bleef dus nou ben ik alleen thuis. en net belde me tante die daar ook was of ik ook kwam. omdat dat gezellig was en of ik een biertje kwam pakken enzo. omdat er ook heel veel familie nou zit. en of ik me wou omkleden en wou komen. maar ik heb haar eerlijk gezegd dat dat niks voor mij is. omdat ik gewoon weet dat ik dan in paniek raak. en ook omdat het dan druk word enzo. en omdat ik al in me badjas zit. en ze vroeg ook of ik het niet voor haar wou doen. en ook voor me moeder omdat me moeder ook een hoop voor mij doet wat ook zo is. ik heb me tante gezegd dat ik gauw bij haar langs kom als ze thuis is. maar aan de ene kant voel ik me schuldig omdat ik er niet ben heen gegaan. maar aan de andere kant weet ik dat ik dan helemaal in paniek raak als ik er wel heen zou gaan *twijfel*. en ik voel dat me dwanggedachtes weer steeds meer terug komen. en dat begint weer behoorlijk irritant te worden. maarja nou maar even rustig aan doen.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
21-11-2009, 19:43
|
|
|
|
ik heb een probleem, Ik maak me altijd zorgen om hele kleine dingen. Ik lig dan de halve nacht te piekeren. Terwijl ik zelf weet dat het een probleem van niks is en dat ik toch niets opschiet met piekeren. Maar ondanks dat val ik niet in slaap. Vrijdag bijvoorbeeld nog was zoiets dom we zaten in de pauze met een groepje bij elkaar. Piet zat er ook bij. Totdat Piet een scheet liet. Ik zei a Piet. maar ja dus wij met de hele groep naar een andere plek. Piet kwam ook mee. dus wij weer terug naar de oude plek. En zo ging het even door. Opzich stelt het verder niet zo veel voor maar nu voel ik me we schuldig wat moet ik doen?? Ik heb laatst nog zoiets meegemaakt toen zat ik ook met iemand te klieren (tenminste dat dacht ik.) Hij voelde zich gepest. Ik schrok hier heel erg van en heb het direct uitgepraat. Dat is nu weer opgelost maar ik moestt wel bij mn mentor komen en ik wil niet dat dat nu weer gebeurd. Ik heb wel vaker op school dat ik me heel stoer voor doe terwijl ik helemaal niet zo ben. Achteraf heb ik er dan spijt van maar als ik het doe gaat het gewooon vanzelf. Weet iemand wat ik moet doen. Ik heb het er al wel met mn ouders over gehad maar die zeggen je moet je er niet druk om maken en dat weet ik zelf ook maar ik doe het toch. Wat moet ik doen???
|
|
22-11-2009, 00:31
|
|
|
@ Maarten33: ik denk dat met stoer doen niets mis is, zolang je het maar niet ten koste van anderen doet.
@ Darkfairy: goed dat je je grenzen hebt aangegeven, dat je geen zin had om te komen toen je tante smste. @ Lentekriebel: pas je goed op jezelf? Een poos geleden had je het ook over enge ziektes, misschien is het een teken aan de wand? OT: voel me weer iets beter. Gisteravond met vriendje gepraat, niet over de relatie, maar wel over andere dingen waar ik mee zit (ander werk zoeken enzo). Denk dat het met de relatie ook wel goed zit, maar het feit dat ik nu zo ongelukkig ben in m'n werk en geen toekomst zie hier (uithoek van het land en ver weg van ouders enzo) zorgt er wel voor dat ik ga denken of het het allemaal wel waard is. En dan steekt het ene echte minpuntje van de relatie opeens de kop op en ga ik twijfelen. Misschien het daar toch nog maar eens over hebben Nouja, uiteindelijk laat in slaap en dus ook laat op vanochtend. Vanmiddag had ik repetitie van koor, want volgende week een gastoptreden met een orkest, dus we moesten samen repeteren. Het was heel leuk om weer eens te zingen met orkestbegeleiding. Ben er maar druk mee deze week. A.s. maandag een extra repetitie, dan woensdag de normale repetitie en dan zaterdagmiddag podiumrepetitie en zaterdagavond het concert. |
|
22-11-2009, 04:28
|
|
|
O Jezus, ik word vannacht gewoon wakker van een gevoel van onbehagen ofzo. Alsof vandaag geen goede dag is en er iets heel ergs staat te gebeuren. Althans zo voelt het. Het is heel raar, want ik voel me dus verschrikkelijk rot en ik ben bang dat er iets met mijn ouders en broertje gaat gebeuren of zo. Niet realistisch, weet ik ook wel, maar het gevoel dat ik nu voel maakt me bang of zo. En ik kan niet meer in slaap komen.
Mooi is dat. Eerst kan ik niet in slaap vallen en vervolgens word ik weer om 5u wakker met een totaal onbeschrijfelijke en onduidelijke reden. Ik heb mijn telefoon voor de zekerheid maar aan gezet, mocht er echt iets gebeurd zijn ofzo. Maar het is natuurlijk gekkenwerk om nu mijn ouders te gaan bellen en te vragen of alles goed gaat. Het enge is dat ik wakker werd met het idee van een meisje als geest in mijn hoofd ofzo, alsof ze hier op mijn kamer was. Maar eigenlijk geloof ik helemaal niet in geesten en ben ik veel te nuchter voor dit soort gedachten.Het zal de nacht wel zijn. Hoop ik. |
|
22-11-2009, 10:01
|
|
Verwijderd
|
ik ben in een bui dat ik alles weiger vandaag. Mam is jarig en vriend is hier. En er komt net familie binnen druppelen. De spanning en stress is op m'n onderrug geslagen en ik kan dus slecht bewegen. En daarbij komt dat ik niet wil praten over dat ze vorig jaar op deze dag werd begraven. En ik wil niet praten over dat haar ouders het niet aankunnen dat we samen zijn. En ik wil niet op mn tenen lopen omdat de situatie nu eenmaal zo is. want Ik kom al langer bij hun dan hij. En nu kan ik dus niet meer spontaan naar mn tweede ouders toe. Omdat dat zijn vorige schoonouders waren. En gatverdamme. M'n zus snapt me walgelijk goed en moedigde me net gewoon heel erg aan. Kutdetering alles bah.
En je beste vrienden zijn zij waarvan je het niet verwachtte
|
|
22-11-2009, 13:44
|
|
|
|
@missy1-0 bedankt ik ben er achteraf ook blij mee.
ot. klote angsten ik krijg er gewoon rare gedachtes van.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
22-11-2009, 14:18
|
|
Verwijderd
|
aaaaaah frustratie
 
|
|
22-11-2009, 16:32
|
|
Verwijderd
|
Eindelijk volgend jaar beginnen met opleiding pedagogiek. maar ben nu druk bezig met mijn vriend. Hij zit me te stangen en ik hap terug. Een keer is wel leuk maar niet de hele tijd. hmm
|
|
22-11-2009, 17:13
|
|
|
|
Ik voel me zo beroerd. Ik heb hier geen tijd voor, ik heb volgende week toets. Mijn wereld staat even stil, maar de wereld om mij heen gaat gewoon door.
Ik kan alleen maar huilen. Ik heb zo hard en in paniek gehuild dat ik heb bijna heb zitten hyperventileren. Ik heb zoveel gehuild dat nu mijn hele lichaam zeer doet. Fijn vooruitzicht dat ik waarschijnlijk de komende tijd elke zondag instort. Ik val, en er is niemand die me opvangt. En ik weet ook niet wat ik moet doen zodat ik me beter voel. Dus ik laat het vandaag even gaan en huil tot mijn tranen op zijn. En dan vanaf morgen weer hard werken voor school. Extra hard, omdat ik weet dat als ik deze week weer overeind krabbel, ik volgende week weer instort. Ik wil het liefst in mijn bed kruipen en daar de hele week blijven liggen. Ik wil dat er iemand is die een arm om me heen slaat en zegt dat het allemaal goed komt. Ik voel me verloren en alleen, en ik weet echt niet wat ik moet doen om te stoppen met me zo te voelen.
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
|
22-11-2009, 17:27
|
|
|
|
vanaf dat ik opstond tot vanavond paniek gehad.
en het wou maar gewoon niet weggaan. en ik word er strondziek van. en ik heb net me moeder eerlijk gesmst. dat ik hem nou gewoon zat ben hem en zijn alcohol. maar dat zal ze wel snappen.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
22-11-2009, 17:37
|
||
|
|
Citaat:
 Het komt allemaal wel goed, geloof me! Eenieder gaat minimaal één keer (en helaas waarschijnlijk vaker) door een dergelijke hel heen. Uiteindelijk zul je merken dat het je steeds beter af gaat, dat je dit echt wel kunt, dat je sterker bent dan je denkt. En waarom zondag? Omdat je dan weer "alleen" naar je kamer moet? Kun je niet een vriendin bellen of met je huisgenoten lekker samen film/series kijken ofzo? OT: Pff net een e-mail opgesteld naar de oude beste vriend met wie ik soort van ruzie heb. Ik was zo BOOS na zijn vorige e-mail, het was zo'n sarcastische en kinderachtige mail waarin hij al zijn onvrede over de verhoudingen tussen ons op mij projecteert. Hij schilderde me af alsof ik mezelf als zijn muze beschouw, alsof ik denk dat hij niet zonder mij kan. Dat is natuurlijk ronduit belachelijk want dat heb ik echt nooit gedacht (althans niet de laatste jaren of niet dat ik me kan herinneren). Maar ik heb mijn gemoederen, in tegenstelling tot wat hij heeft gedaan, even laten bekoelen en heb hem een e-mail teruggestuurd waarin ik uitleg dat ik dat nooit zo heb gevoeld en dat ik heus wel weet dat hij zijn eigen leven leidt blabla, en dat het me beter lijkt voorlopig geen contact met elkaar te hebben tot de gemoederen zijn bedaard. Maar dat ik niet een vriendschap van x jaar met hem zomaar wil weggooien. Eerst heb ik 'm naar mijn ouders gestuurd, en pas als zij zeggen dat het kan, stuur ik 'm daadwerkelijk. Voordat ik zometeen weer onbedoeld iets hards erin heb gezet wat ik helemaal niet zo bedoel en wat hij weer verkeerd gaat opvatten  Verder heb ik twee (dezelfde, in een andere kleur) supermooie kettingen gekocht waar ik echt heel blij mee ben  en ik heb mijn huisgenoot samen met mijn andere huisgenoot opgehaald op Schiphol. We hebben lekker Starbucks coffee gedronken, lekkerder dan ik dacht! En verder was mijn weekend heerlijk relax. Behalve dan dat ik vannacht zo slecht heb geslapen en zeker wist dat er iets ergs ging gebeuren  wat tot op heden nog niet is gebeurd, dus ik houd het maar op een slechte droom die ik me dan waarschijnlijk niet kan herinneren.Ik ga nu maar lekker koken denk ik! (en school komt komende week wel weer  )
|
|
|
22-11-2009, 17:44
|
|
Verwijderd
|
Ik wil een vader.
|
|
22-11-2009, 19:39
|
||
|
|
Citaat:
 Al spelen er nu ook wat andere kleine dingetjes dan alleen hij. Ik wil graag geloven dat het goed komt, de vraag is alleen wanneer. Ik voel me nu iets beter. Gesloopt, dat wel. Ik hoop dat ik de week een beetje goed door kom. Zolang ik afleiding krijg lukt het wel. Dus hard werken en school en mezelf uitputten zodat ik snel in slaap val, want de afgelopen nachten waren echt niet fijn. Ik twijfel of ik hem moet vragen om niet meer te komen trainen zondag. Ik weet niet of ik er beter mee kan leven als ik hem een tijdje niet zie. En ik weet ook wel dat het met de tijd beter zal worden. Ik hoop alleen dat dat niet te lang op zich laat wachten.
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
|
|
22-11-2009, 19:43
|
|
|
|
gelukkig snapt mijn moeder dat ik het even met hem gehad heb.
en de zenuwen spelen weer op.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
22-11-2009, 19:55
|
|
|
|
ik denk dat ik zo maar eens vroeg naar bed toe ga.
want er komt genoeg op tv.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
22-11-2009, 22:21
|
|
|
'Cause this could all go so wrong,
but we're just so happy. Yeah, we're so happy. Dus nou en. Nou en dat ik de wereld niet snap, nou en dat ik het allemaal niet kan bevatten. Nou en dat ik voel wat ik voel en doe wat ik doe. Nou en. Beseffen is voor morgen en voor nu gewoon nou en.
__________________
Ik weet niet beter.
|
|
23-11-2009, 13:26
|
|
|
|
vanochtend yoga gedaan.
maar toen ze de ontspanning gingen doen mocht ik terug naar de afdeling. want ik kon me toch niet ontspannen. en toen heb ik tegen mijn 2 vorige coordinators van de opname verteld van het weekend. en even gewoon bij gekletst met me 1ste coordinator van de opname. die nou gelukkig ook weer vaker eventjes komt werken want daar ben ik wel blij mee. want ze is heel aardig net als me 2de coordinator van opname. en dadelijk heb ik een gesprek met me coordinator van de dagbehandeling. en haar ga ik ook over het weekend vertellen.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
23-11-2009, 13:52
|
|
|
|
"Doe eens rustig, haal adem en zeg gewoon eens nee." Ze heeft wel gelijk, maar het lukt niet. Ik moet full time werken en studeren en iedereen zien om me goed te laten voelen. Dat ik het idee heb dat ik enigzins nuttig bezig ben. Alles voelt zo klein en nutteloos. En ik weet niet hoe ik dat moet veranderen.
|
|
23-11-2009, 14:31
|
|
Verwijderd
|
opgenomen... again... houdt het ooit op? gelukkig wel gewoon bij de kliniek waar ik al een tijdje zit. Niemand wil me geloven en dat frustreert me. Ik weet ook niet wat ik eraan moet doen...
|
|
23-11-2009, 18:06
|
|
|
@ lentekriebel: lastige situatie.. ben je vrijwillig opgenomen? Veel succes gewenst in ieder geval.
__________________
> Zou het leven ook een eigen kijk op mij hebben? <
|
|
23-11-2009, 18:08
|
|
|
|
Pff. Ik heb echt de energie niet meer. Ik moet zoveel dingen nog regelen voor mijn nieuwe huisje en er zit vanalles tegen wat ik er nu echt niet bij kan hebben... Met mijn moeder gaat het verder goed, haar geheugen verbetert nog steeds dus dat is wel erg fijn. Helaas werkt de GGZ niet echt mee, we liggen voortdurend in conflict met die hulpverleners... Hopelijk kan ze deze week eindelijk naar de instelling waar wij haar liever zouden hebben.
__________________
> Zou het leven ook een eigen kijk op mij hebben? <
Laatst gewijzigd op 23-11-2009 om 18:43. |
|
23-11-2009, 18:23
|
|
|
|
ik heb vanmiddag niet met me coordinator gepraat.
want ze had het druk dus ze vroeg of iemand anders van de verpleging met me wou praten. en toen heb ik haar alles van het weekend verteld. en zij zegt ook dat ik hem beter kan negeren dan er tegenin te gaan lopen zeiken. en dat ben ik dus ook aan het doen.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
23-11-2009, 18:30
|
||
|
Citaat:
OT: Nou zeg, werk ik acht uur aan een register, blijkt dat dat deel van de proef nog helemaal omgegooid gaat worden en dat alles voor niets is geweest. Ik hoef echt niet per se heel belangwekkend mensenlevenreddend werk, maar dit is wel het alleruiterste 
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
|
|
23-11-2009, 18:31
|
|
|
@Heksjuh: een virtuele knuffel! Het komt echt, heus, echt waar, allemaal weer goed. Kan me voorstellen dat je je nu gewoon vreselijk rot voelt; liefdesverdriet is klote en zeker als je niet echt bij iemand uit kunt huilen. Heb je geen vriendinnen/ouders/zusjes waarmee je erover kunt praten? Als het je echt te veel wordt, kun je ook op de uni altijd vrijblijvend naar de studentenadviseur/-vertrouwenspersoon/-psycholoog. Geef jezelf de tijd
 .@lentekriebel: aw, wat vervelend dat je weer opgenomen moest worden, het ging net zo goed. Hopelijk helpen de medicijnen snel! OT: jippie. Vandaag had ik ein-de-lijk eens het gevoel dat een ziekenhuis ook leuk en interessant en boeiend kan zijn om te werken. Ik was bij de weekendoverdracht, dat was superinteressant en daarna hadden we een hele aardige en interessante patiënt om mee te praten. En toen heb ik systematisch met mijn duopartner gewerkt aan de statussen en we waren gewoon eens eerder dan 6 uur klaar dus nu voel ik me heel cool. Ik heb zelfs netjes gekookt én de afwas gewoon op dezelfde dag gedaan  . Zo, nu alleen nog gaan leren...
__________________
you may say i'm a dreamer, but i'm not the only one (john lennon, imagine)
|
|
23-11-2009, 21:12
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
23-11-2009, 22:01
|
|
|
Knuffel @ lentekriebel
@ Darkfairy ze heeft zonder toestemming al mijn medicatie verlaagd, gehalveerd.... ot: depressed...
|
|
23-11-2009, 22:13
|
|
|
|
Knuffel voor Lentekriebel, Darkfairy, Heksjuh, Justhanna en Dolce.
OT: 3,5 uur repetitie gehad en maar 3 nummers gezongen  Maar we hebben nu wel het hele programma een keer gehoord. Tijdens het concert zitten wij de hele tijd op het podium, achter het orkest, ben ik wel blij mee, want ik was echt bang dat we uren in de kleedkamers moesten doorbrengen en met zoveel mensen gaat dat echt niet. Nu alleen woensdag nog onze eigen repetitie en dan zaterdagmiddag podiumrepetitie. En daarna kunnen we weer aan de slag met het volgende (gast)optreden, maar dan mogen we wel wat meer nummers zingen gelukkig.
|
|
23-11-2009, 23:04
|
||
|
|
Citaat:
maar het kost gewoon tijd en je moet gewoon veel leuke dingen doen. Ik heb een ex gehad die het voor elkaar heeft gekregen dat ik pas na twee jaar weer echt gevoelens voor iemand kon hebben (ofja dat lag natuurlijk aan mij, maar zo kapot was ik er van), om je maar even verder te ontmoedigen maar ik ben nu hartstikke gelukkig! Het komt wel en ik weet zeker dat het bij jou eerder komt dan bij mij, haha .Persoonlijk - ook al vraag je niet om advies - zou ik hem niet vragen niet meer te komen trainen zondag. Ik ben een beetje van het "trots behouden" dus ik zou het niet kunnen. Sowieso gaat het een beetje ver om hem in te perken in zijn leven omdat jij het er zwaar mee hebt dat het over is, ook al is hij debet aan dat gevoel omdat hij jou steeds zegt te zullen praten, maar dat niet doet. Sterkte! OT: Pfff mijn rug doet pijn, net merkte ik bij Zumba dat -ie een beetje krakkie is. Verder vandaag een cardioloog gesproken en ze kunnen dus toch gaan testen, fijn als je huisarts je al die jaren iets anders heeft verteld en ook fijn als de andere cardioloog heeft gezegd pas vanaf mijn achttiende te testen. Deze cardioloog zei dus dat je al vanaf vijf jaar kunt testen en dat ook moet doen. Nou ja confusion en een beetje boosheid all over maar in ieder geval mag ik nu de "nieuwe" cardioloog bellen (hij is eigenlijk kinderarts en kindercardioloog). Het heeft toch zo z'n voordelen in het ziekenhuis te studeren Net lekker met mijn huisgenoten geweest, leukleuk! Morgen soort van sollicitatie, een oriëntatiegesprek. Zij hebben mij gebeld want ik zat nog in de portefeuille van februari ( ik wist al niet eens meer dat ik ooit gesolliciteerd had, alleen dat het ging om Geneeskunde ), dus nu mag ik op gesprek komen. Maar ik heb er helemaal geen zin in helemaal daarheen fietsen en me goed voordoen, terwijl ik niet eens zeker weet of ik wel al wil werken enzo. Maar altijd lenen kan ook niet natuurlijk. Het is alleen al druk genoeg zonder werk maarja het kan geen kwaad erheen te gaan en te kijken wat het is. Alleen anders had ik morgen rustig kunnen opstaan en wat aan school kunnen doen, dus dat is dan weer minder.O en ik weet niet of ik die mail moet sturen. Ja, weer mijn "beste" vriend... ik kreeg een tijd geleden zo'n kinderachtige sarcastische mail terug dat ik er echt he-le-maal klaar mee ben. Maar mijn ouders adviseren het niet af te kappen omdat we zo lang vrienden zijn geweest en ze denken dat ik daar spijt van ga krijgen... hebben ze ook wel een punt in. Zij (en veel anderen) zeggen ook dat ik en die vriend één op één zouden moeten praten. Punt is alleen dat ik dan alleen praat en hij niks zegt of toegeeft, en ik moet steeds input geven in dat gesprek en alles uit hem trekken. Ik heb daar gewoonweg echt GEEN zin meer in en ook geen energie voor of behoefte aan. Het kost alleen maar tijd en energie en het geeft me waarschijnlijk verdriet dat hij nooit die jongen is geworden die ik hoopte dat hij zou worden, en inderdaad dat andere pad in is geslagen. Maar dat kan ik hem natuurlijk niet zeggen. Sowieso is meneer snel gekrenkt. Ik heb dus een mail opgesteld, maar twijfel nog heel erg... |
|
|
24-11-2009, 17:13
|
|
|
|
Pffffff. Ik voel me belabberd: hoofdpijn, keelpijn, verkouden. Ik hoop niet dat dit voorboden zijn van de mex. griep.
Ik heb mijn koor afgebeld, gelukkig neemt iemand anders het dirigeren over. Maar ik moet ook echt studeren voor morgen, daar hoef ik niet per se voor te praten en te zingen, moet hopelijk en beetje gaan. En ik ben vet beledigd: de dirigent voor het koor dat ik op piano begeleid, kan volgende week niet, en dan vraagt hij een koorlid om de repetitie over te nemen. Terwijl ik koordirectie studeer en echt wel zijn repetitie over kan nemen. Grrr. |
|
24-11-2009, 17:15
|
|
Verwijderd
|
Vanochtend was ik al opgestaan voordat ze me riepen, dat komt echt nooit voor. Met mijn trajectbegeleidster afgesproken dat we de afspraak donderdag met school afzeggen. Ik durf daar niet rond te lopen. Vanmiddag naar mijn vriend geweest. Dat was wel leuk en fijne afleiding. Straks komt een vriendin en daar heb ik ook wel zin in. Morgenochtend doe ik hier mee met het programma, maar ik heb geen zin in sporten, dus ik hoop dat ik dat kan skippen. Mijn vriend komt morgen ook hier naartoe en we gaan smiddags mijn band plakken en dan naar mijn huis toe. Savonds gaan we dan weer weerwolven, daar heb ik op zich wel zin in, maar het zal wel moeilijk worden. Het is echt een spel waar je je hoofd erbij moet houden en dat lukt me nog niet zo goed. Misschien dat ik me de komende tijd bezig ga houden met programmeren. Ik heb het eigenlijk nog nooit gedaan maar het lijkt me super leuk en dan heb ik tenminste iets te doen.
|
|
24-11-2009, 17:31
|
|
Verwijderd
|
oh my god, het gaat allemaal sneller dan ik dacht. Ik sprak net een vriend van school en ze zijn al de bacterieën aan het laten groeien. ze hadden groeicurves gemaakt. Wat zijn ze toch van plan?
|
|
24-11-2009, 18:13
|
|
Verwijderd
|
@lentekriebel, ah sterkte, weet je al hoe lang je opgenomen blijft?
--- Over opnames gesproken. Vandaag 2 jaar geleden werd ik opgenomen. En natuurlijk heb ik er de hele dag aan gedacht. Het gaat goed, daar neit van, maar toch. Het was heftig, en hoe ik me toen voelde.. Ik mag nog niet afbouwen met seroquel =\ Moet eerst een jaar stabiel zijn. Daar baal ik best van maarja. Heb ook maar een hele lage dosering. En als het goed is als ik slaag dit jaar, pedagogiek studeren.
|
|
24-11-2009, 19:01
|
|||
|
|
Citaat:
heb je het er met haar over gehad? *knuffel*. Citaat:
.ot. ik heb na 2 weken weer meegedaan met gym. me enkel deed nog steeds pijn maar ik wou het toch proberen. en muziek therapie ging ook goed en de therapeute vond dat ik het ook goed deed. vanmiddag begon de maatschappelijk werkster van de afdeling erover. dat zij samen met mijn maatschappelijk werkster van MEE. ervoor hebben gezorgt dat mijn indicatie voor begeleid wonen nou binnen is. en dat ik ook naar haar kon komen als er wat is. en vanmiddag heb ik nog even met me 2e coordinator gepraat. want ze wou even met me praten. en ze vond het goed dat ik ondanks hoe het thuis is. toch me am kon laten. daar gaf ze me een compliment over. en thuis had ik me moeder gezegd dat die maatschappelijk werkster van de afdeling. gezegd had dat zij samen met mijn maatschappelijk werkster van MEE. ervoor hebben gezorgt dat mijn indicatie voor begeleid wonen nou binnen is. en nou hoor ik van me moeder dat dat helemaal niet waar is. en dat die maatschappelijk werkster daar helemaal niks aan gedaan heeft. en me moeder was daar best wel boos om dat zij gezegd heeft dat dat wel zo is. en ik moest naar me huisarts toe vanmiddag. en in de wachtkamer begon een meisje over me zusje. dat meisje blijkt me buurmeisje te zijn. en ze zei dat ze het goed met me zusje kan vinden enzo. en ik vertrouwde haar dus ik heb haar te veel gezegd met me stomme kop. want naderhand zei me moeder dat me zusje haar juist niet moet. en dat ze dus juist helemaal geen contact hebben. dat betekend dat ze me dus gewoon aan het uithoren was. ik vertrouw mensen blijkbaar veel te snel blijkt nou wel weer. en ze gaf me een compliment dat me been er een stuk beter uit ziet. dat konden de huisarts en de bijna huisarts die er bij was ook goed zien zeide ze. dat ik daar goed me best voor gedaan heb. en de huisarts vond het ook raar van die maatschappelijk werkster van de afdeling. daarna ben ik nog even naar de apotheek geweest. en toen heb ik nog even boodschappen voor me moeder en voor me eigen gedaan. en de vrouw van MEE die er vandaag was over het begeleid wonen. was al weg toen ik thuis kwam toen was ze net weg. maar er word een project opgestart hier in het dorp. van begeleid wonen dus dat is wel lekker dichtbij. en ze weten ook nog niet wanneer dat word gestart. en me moeder was tegen haar begonnen over die maatschappelijk werkster. van onze afdeling die dat gezegd zou hebben. maar die vrouw van MEE heeft haar maar 1 keer aan de telefoon gesproken. en ze kent haar verder ook niet. dus ze heeft het blijkbaar gelogen die maatschappelijk werkster. dat ze meegeholpen zou hebben aan de indicatie van begeleid wonen. en ik kwam erachter dat ik me herhaal recept verloren ben. maar gelukkig staat er een chronische medicatie herhaal nummer op de verpakking. en verder voel ik me nog steeds erg onrustig enzo. zometeen maar even muziek luisteren ofzo.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
||
|
24-11-2009, 19:04
|
|
|
Het gaat niet goed. Het gaat niet goed en ik heb hulp nodig maar die durf ik niet te vragen. Ik heb me in geen tijden zo terug bij af gevoeld, de machteloosheid en eenzaamheid. Ik zit gevangen in mezelf en ik kan er niet meer uit komen. Wil ik er wel uitkomen? Ik voel me verloren maar heb nog wel de controle, ik heb de macht nog en de 'dingen' die me altijd hebben geholpen. Besloot ik jaren geleden niet al dat dit geen manier van leven was? Toch ben ik nu weer terug, ik voel me heel slecht, eenzaam, maar dit is wat ik ken, dit is wat ik doe. Dit is mijn overleven.
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
|
24-11-2009, 19:31
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Kom op , sterkte en vergeet niet dat het ook een beetje kan liggen aan het weer en de tijd en al lang geen vrij (geen herfstvakantie) meer gehad en donkere dagen en regen etc. Je bent het niet overal verantwoordelijk voor hoor. Je doet wat je kunt. Je doet je best.Verder wil ik echt graag dit tentamen halen = dus studeren en ga ik het nu dus doen ook. Eigenlijk was ik al bezig, maar even pauze. Ik wil trots kunnen zijn! Het kost me wel moeite om mezelf te schoppen, maar het gaat me zeker lukken. Alleen nog even wat afzeggen, schoonmaken en dan 1,5 week niks anders meer dan studeren. oh en @Nienna*: ik zou zeker die mail sturen, het klinkt alsof je 'niets' te verliezen hebt en wel iets te winnen! succes ermee! |
|
|
24-11-2009, 19:43
|
|
|
|
@ Nijn*: Je zei een paar dagen terug ook al dat het zo slecht gaat, en dat je niet weet hoe je er uit moet komen. Is dat hier twee keer posten niet al een beetje een stap in de richting van hulp vragen/willen?
OT: Mijn God, wat is werken toch vervelend soms. Ik weet niet of het de combinatie van een paar glaasjes rosé gisteravond was & te kort slaap (Gomez, Gomez, Melkweg, yeah!!) of dat er gewoon een chronische hoofdpijn opkomt zodra ik dat kantoor binnen loop. Toen ik thuis kwam was het meteen over, hm. Waar komt dat door? Dat komt doordat alles zo hectisch is. Soms ben ik een dag superdruk bezig met dingen waarvan ik aan het einde van de dag niet meer dan zeggen wat het nou precies was. Vandaag heb ik mezelf bijvoorbeeld het grootste deel van de dag bezig gehouden met a) Het telefonisch te woord gestaan worden door een helpdeskmedewerker om een reserveprinter op het netwerk aan te sluiten, omdat de eigenlijke printer ineens niets meer doet zonder aanwijsbare reden, en Xerox morgen pas een monteur langs kan laten komen. Niemand anders die hier rondloopt doet daar concreet wat aan, stelletje lapzwanzen en b) Het bemiddelen tussen onze Chinese client in China en de tegenpartij van het geschil in Nederland, omdat de Chinese partij de uitnodigingsbrief die wij & de tegenpartij ze sturen wilde lezen voordat deze de deur uit ging, en vervolgens heel mierenneukerig ging doen over totaal futiele dingen. Ik was al dagen bezig met die uitnodigingsbrief, omdat de andere partij dingen stuurt naar waar ze het niet heen moeten sturen, en een andere collega de inhoud gewoon niet normaal op kon stellen. *pffff* Die dingen klinken misschien simpel, maar niets is zo simpel als het lijkt op dit kantoor, echt niets. En daarnaast liggen er nog dossiers op mijn bureau waar ik dingen in moet doen, waar ik niet aan toe kom. En soms maak ik fouten, omdat ik er zelf nog niet goed in zit en/of omdat collega's de dingen soms niet duidelijk vertellen, en/of omdat onze clienten soms te koppig of stom voor woorden zijn. En na een dag als deze heb ik dan echt het gevoel dat ik niets kan, dat niets lukt, dat ik hele stomme fouten maak, veel assertiever zou moeten en ik houd gewoon niet van fouten maken, dat zou ik niet moeten doen. Maar ik moet niet zeuren. Want ik heb werk gevonden in een recessie, en niet zomaar werk, maar werk dat best goed betaalt, op mijn niveau is, een uitdaging is en waar ik veel van leer, iedere dag weer. Want zachte heelmeesters maken stinkende wonden en de keiharde praktijk is de beste leerschool. Dus ik moet niet zeuren, maar gewoon mijn werk goed doen.
__________________
没有什么不能够面对!
|
|
24-11-2009, 19:56
|
|
|
|
ik ben moe.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
24-11-2009, 20:17
|
|
|
|
@ Blurred: misschien wel een teken van willen, maar ik kan hier moeilijk om hulp vragen. Ik wil hulp ja, ik zou het liefste uit willen schreeuwen, smeken dat iemand me helpt, maar ik kan het niet. Ik durf het niet, ik kan het niet. Ik heb geen stem meer hierin, ik ben mezelf verloren.
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
|
25-11-2009, 10:35
|
|
|
|
Ik wil ritme
En een leukere baan. Gister (
|
|
25-11-2009, 10:53
|
|
|
@Missy: Wat voor functie zou je dan willen?
@Lentekriebel: knuf. Blijf je wel in contact met je hulpverlener? @Darkfairy: Knap dat het je lukt je am te controleren. Hoe bevalt het om niet meer opgenomen te zijn? @Blurred: Beetje perfectionistisch? Komt wel goed, hoe lang werk je er nou helemaal? Het is menselijk fouten te maken, niet te hard zijn voor jezelf. @Heksjuh: Laat die jongen nou niet nog steeds teveel van je leven controleren he.. En de rest krijgt ook allemaal een virtuele hug, want volgens mij zijn er meer die het nodig hebben.
__________________
She lives on disillusion road, we go where the wild blood flows
|
|
25-11-2009, 10:53
|
|
Verwijderd
|
Het gaat wel goed eigenlijk
Ik heb een leuke kamer, leuke huisgenoten, een studie die supergoed gaat en dingen om te doen/mensen om mee af te spreken buiten school nu mag ik alleen leren om tevreden te zijn en niet constant te twijfelen, maar dat komt ook wel
|
|
25-11-2009, 13:10
|
|
Verwijderd
|
@ Nijn: dikke knuf. Ik hoop dat je over die drempel heen komt om hulp te vragen. Dit is geen leven meisje, je kan zoveel meer..
OT: Omdat ik anders zo met servies ga gooien, denk ik: Wat zijn sommige mannen toch ook enorme eikels. Klootzak. Waarom moet ik het antwoord op alle vragen weten? Waarom moet ik groot en verstandig zijn? Ik weet toch ook niet wat het beste is of misschien wel, maar waarom duwt hij me in een hoek dat ik dat niet meer kan doen. Waarom kan hij niet ook gewoon even aan mij denken. Yes it's all false love and affection You don't like me You just want the attention I'm not your toy En hij, hij is zo mogelijk nog erger. Oh wat geef je veel om me. Oh wat heb je het druk. Oh wat ben je bezig met stoere mannendingen. Ja zó druk heb je het, dat je alleen voor mij geen tijd hebt. En het is niet dat ik het niet heb geprobeerd, ik heb een paar keer duideljk aangegeven dat het voor mij niet werkt zo, dat ik meer nodig heb, contact zo op z'n tijd. Ik heb me vermand en me niet afgesloten, open gebleven, steeds aangegeven wat ik nodig heb en steeds weer mooie woorden en toch niets doen, niets veranderen. Ik vond je bijzonder, maar nu betwijfel ik of je dat ook wel bent. Als je zo met mensen om gaat, als je je blijkbaar zo verheven voelt, als je zo makkelijk de deur keer op keer in iemands gezicht dicht slaat, dan is het een keer klaar. Ik wilde niet te vroeg weglopen, maar ik vind dat ik me nu wel lang genoeg naar beneden heb laten trappen. Zo, dat lucht op Verder is vriendje lief, zijn vriendinnetjes fijn, komt één van mn beste vriendinnen vrijdag voor twee weken weer naar Nederland, ben ik volgens mij een erg fijne vriendschap aan het ontwikkelen met een jongen waarvan duidelijk is dat we elkaar allebei ook best leuk/aantrekkelijk (maar tis gewoon een mooie jongen, dat vindt bijna iedereen ) vinden, maar niet de behoefte hebben om daar iets mee te doen en nu mailen we alleen heel veel. Pagina's vol over nutteloze dingen en het is gewoon heel gezellig? Fijn om weer gewoon vriendschappelijk om te gaan met een jongen en fijn dat mn vriend er ook niet moeilijk over doet
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
| Topictools | Zoek in deze topic |
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 19:59.
Adverteren