Nieuwe pagina!
Bedankt. Het was echt hell want ik moest met de ambulance en ik was helemaal aan de brancard getaped en ze wilden mijn kleren openknippen maar toen ik nog schreeuwde en huilde van shock en mijn 'NEEEE ALSTUBLIEFT NIET!!1' deden ze het niet. In de VU probeerden ze me 4x aan een infuus met pijnstillers te leggen maar dat ging niet, dus toen deden ze 'm in mijn voet en toen ging het iets beter maar ze maakten van alles röntgenfoto's en ik was zo zenuwachtig dat ik weer een shock kreeg met een heel raar bubbelend gevoel in mijn benen. Gelukkig mocht ik later wel naar huis met mijn moeder, alleen werd ik thuis zo misselijk dat ik avondeten noch pijnstillers kon houden en toen kreeg ik -gelukkig- een slaappil. En nu heb ik pijn en schrijf ik dit.
't Vage was dat ik na de val eerst aan mijn oor dacht omdat het bloedde en mijn oorbel was (mijn oorlel is gelukkig niet gescheurd) en toen of er geen gat in mijn nieuwe broek zat. En toen pas aan die heftige pijn.
__________________
"The moment one gives close attention to anything, even a blade of grass, it becomes a magnificent world in itself.''-Henry Miller