hoi allemaal,
ik weet dat het gek klinkt, maar ik ben als de dood voor mijn vader. Ik zal het verhaal even kort vertellen:
Mijn ouders zijn al mijn hele leven niet bij elkaar. Toen ik 7 jaar was, is mijn vader met zijn nieuwe gezin naar Curacao verhuist. Voor die tijd ging het allemaal goed, ik ging om het weekeind met plezier naar mijn vader toe.
Maar toen kwam hij terug uit Curacao, ik was inmiddels 12 en begon net te puberen. Mijn vader is niet helemaal 100% (hij heeft een wietplantage op zolder en verschillende wapens in huis. Ik wil niet weten wat hij nog meer dot

), en is ook redelijk agressief. Nou kwam ik er dus achter dat mijn vader niet tegen mensen met een eigen wil kan. Ik kreeg geen zin meer om naar mijn vader te gaan en langzaam ontstond er een soort ruzie.
Die dag was de ergste uit mijn leven, mijn vader heeft letterlijk de hele woonkamer verbouwd, de bank lag aan de ander kant van de kamer en in bijna elke deur had hij een gat geslagen. Verder kan ik me nog heel goed voor de geest halen hoe hij met een stoel boven mijn hoofd stont. Door dit alles ben ik dus gewoon te bang voor hem.
Nu, ruin 4 jaar later, ben ik nog steeds bang als ik gebeld wordt door nummer onbekend of de zelfde auto zie als mijn vader had... Ik wil hier vanaf komen maar weet niet hoe
xxx