Voor mij was het eerst heel erg schrikken:
Het was altijd echt superlang en bij een schoolfeest was er een keer een stel kinki-kappers aanwezig, om mensen gratis te knippen.
Niemand durfde, dus ik ging maar eerst en ik vond het tijd voor wat anders dus zei 'maak er maar wat moois van'. En toen keek iedereen voor me ineens zwaar geshockeerd en zag ik dat er een stuk haar van zo'n 40cm op de grond werd gegooid.
Toen ik mezelf voor het eerst in de spiegel zag schrok ik me een ongeluk, want ik herkende mezelf bijna niet meer. Maar gelukkig wende het al gauw.
M'n haar was gezonder, het was makkelijker te wassen, het droogde sneller EN er zat ineens een model in m'n haar! wow.
Sindsdien hou ik m'n haar op schouderlengte.