Hee toevallig, ik heb er gisteren nog over nagedacht welke leeftijd je nou het beste voor altijd kunt hebben! Ik denk daar volgens mij te vaak aan, dat ik eigenlijk helemaal niet ouder wil worden.
Sinds ik ongeveer 3-4 jaar was wilde ik altijd zo oud blijven. Ik heb ook vaak aan God (want toen wist ik zeker dat die bestond) gevraagd of ik de tijd niet voor iedereen stil mocht laten zetten zodat het altijd zoals op dat moment bleef, haha. Ik vond het fijn om gewoon niets te moeten behalve naar school gaan, wat ik ook super vond, en dat je gewoon compleet verzorgd en vertroeteld wordt. En dat je schattig gevonden wordt. Ook merkte ik dat mensen vaak oprecht bewondering voor me hadden, ze prezen mij en mijn ouders vaak en vonden dat ik al zo enorm veel kon en wist. Daarom was ik ook bang dat ik later niet meer speciaal gevonden zou worden omdat ik dan geen uitzondering meer was haha.
Nu lijkt het mij het beste om òf voor altijd bovenstaande te blijven, òf voor altijd 18 of 21 jaar te zijn, omdat je dan overal alles mag volgens de wet en toch nog fijn jong bent. Ik weet alleen niet welke van de twee ik nou liever zou willen zijn.
Maar ouder worden, nee liever niet. Het maakt me altijd best wel triest als ik dan nadenk van 'Oo als ik klaar ben met studeren ben ik al zo oud!' of 'Omg het lijkt echt zo kort geleden dat ik naar groep 3 ging, wat gaat alles toch snel'.