Denk jij dat je een goede ouder zal zijn?

[Roos]

N.a.v. een gesprek met iemand op MSN.. (kheb mijn monologen gecopypaste)

Denk jij dat je een goede ouder zal zijn?

Af en toe lijkt het mij ontzettend moeilijk om kinderen op te voeden, d'r was vandaag een show van oprah over moeders die zichzelf slecht vonden, die door hun stress o het werk of trauma's uit hun jeugd, alles op hun kinderen gingen afreageren. als een kind niet wilt luisteren en tegendraads is, lijkt het me best moeilijk om hem 'op het juiste pad te krijgen', zonder teveel te zeiken..je wil immers ook een coulante, flexe leuke ma zijn, die veel toestaat, haar kind veel vrijheid heeft (mits hij/zij die aankan).. het lijkt me best moeilijk een balans te vinden tussen streng en goed opvoeden, en coulant zijn en vrijheid geven.. zeker als je kind niet zo perfect is als jij en ik nu voor ogen zien.. misschien is het wel een heel druk kind, of heel vaag in zichzelf getrokken.. probeer dat er maar eens uit te werken.

Alles wat je doet heeft invloed op je kind. Het kind ziet wat jij doet, en neemt onbewust aan dat dát normaal is: de manier waarop de ouders reageren op elkaar, en op het kind, de mate waarin het kind aandacht krijgt, wordt verwent, of juist stevig wordt aangepakt, de toon waarop tegen het kind gepraat wordt (alsof het echt een baby is of al heel volwassen), de mate waarin het kind gestimuleerd wordt door de ouders om bijvoorbeeld boekjes te lezen, te puzzelen, te tekenen, muziek te maken, te praten en husselen met woorden (ik heb het nu over kinderen van een jaar of 3 zoals je begrijpt), dus de manier van communiceren met het kind, dat heeft zo'n grote invloed op het kind..

Ben je bang om als ouder te falen? Je hebt onbewust misschien een beeld voor ogen. Wat als je kind daar niet aan voldoet, daar niet aan kán voldoen?

Mja, even een hersenspinseltje, ben benieuwd.

Ik kan natuurlijk niet met zekerheid zeggen of ik een goede ouder zal zijn, maar ik dénk van mezelf dat dat wel zal gebeuren...een beetje moeiljk om daar concrete redenen voor te geven, maar ik voel dat gewoon zo. Het lijkt me echt ontzettend mooi om kinderen te hebben...het is gewoon een stukje van jezelf en een stukje van de ander, het meest bijzondere wat je samen kunt hebben.

[Roos]

nare man schreef:
Ik kan natuurlijk niet met zekerheid zeggen of ik een goede ouder zal zijn, maar ik dénk van mezelf dat dat wel zal gebeuren...een beetje moeiljk om daar concrete redenen voor te geven, maar ik voel dat gewoon zo. Het lijkt me echt ontzettend mooi om kinderen te hebben...het is gewoon een stukje van jezelf en een stukje van de ander, het meest bijzondere wat je samen kunt hebben.

En vraag 2?

[de]

Ik ben er van overtuigd dat een mens een heleboel te leren heeft, vaak gaat het goed maar ook legio fout terwijl je wel de keuze hebt genomen om die actie te ondernemen die later een foute uitkomst biedt. Dit soort omstandigheden bieden geestelijke vooruitgang en maken je dus wijzer. Na deze ervaring ga je weer verder, maar nu doe je het goed. Ik ben er van overtuigd dat deze methode de beste is, daarom volg niet blindelings het advies van een ander, omdat jij dan later op de blaren zit.

Wat ik eigenlijk wil zeggen met deze beknopte inleiding is, dat het beter is als mijn kinderen hun eigen intuïtie volgen, die ik dan wel probeer bij te sturen, op een manier die ik goed acht uiteraard.

Ik zal mijn kinderen dan ook redelijk vrijlaten, maar wel een bepaald normen- en waardenstelsel meegeven die ik goedschiks acht.

[LittleGirly]

ik hoop 't
Ik zou m'n kinderen denk ik best wel vrij laten, doet mijn moeder ook en met mij gaat 't prima
Ik denk dat het juist mis gaat als je kinderen veel te strak houdt!!

[je$u$ crust]

ja

[Roos]

dit stond er ook nog

Ben je bang om als ouder te falen? Je hebt onbewust misschien een beeld voor ogen. Wat als je kind daar niet aan voldoet, daar niet aan kán voldoen?

Ben je bang om als ouder te falen? Je hebt onbewust misschien een beeld voor ogen. Wat als je kind daar niet aan voldoet, daar niet aan kán voldoen?

Ik heb in hypothese persoonlijk best uitgesproken ideeën hoe het leven van mijn kinderen moeten verlopen.
Alleen moet je wel uitkijken of dit ethisch verantwoord is, ieder heeft natuurlijk zijn eigen opvattingen hoe zijn/haar leven eruit moet zien.
Dat kunnen mijn kinderen dan ook in redelijk mate zelf bepalen, maar ik zal het ongetwijfeld naar mijn persoonlijke voorkeur proberen bij te sturen.
Als mijn kinderen niet aan dit beeld kunnen of willen voldoen, zal ik daar geen probleem van maken, ik denk dat je dan redelijk hypocriet bezig bent aangezien kinderen krijgen één van de grootste geschenken van het aardse leven is en dat je daar elk moment dankbaar voor moet zijn.

[Alet]

Dit topic wou ik ook beginnen! Een oude vriend van mij (een maand ouder dan ik) is 24 mei nl vader geworden.

Antwoord 1e vraag
Ik hoop dat ik een goede moeder word, het met zekerheid zeggen kan ik natuurlijk nog niet. Ik weet niet hoe ik reageer op een drukke baan bijvoorbeeld.
Ik zal iig mijn kind zoveel mogenlijk stimuleren zich te ontwikkelen op sociaal, mentaal en fysiek gebied.
Tegelijkertijd wil ik niet te veeleisend worden, opvoeden is namelijk niet een soort project met als doel je kind zo succesvol mogenlijk te maken. Je moet je kind zo veel mogenlijk kansen geven, maar het zal ze zelf aan moeten pakken (of niet).
Verder is het belangrijk consequent te zijn, als iets één keer mag, mag het de volgende keer ook (en andersom) Ik denk dat kinderen grenzen nodig hebben, ze moeten de reden van de regels natuurlijk wel begrijpen.
Op latere leeftijd is het belangrijk dat je aandacht geeft aan de mening van je kind, schroom niet om in discussie te gaan of je standpunt aan te passen.

hm.....blablabla

Ik weet niet of ik hier aan zal denken als ik aan het 'opvoeden' ben, het is immers niet altijd iets waar je stil bij staat 'hm, hoe kan ik nu het best op mijn kind reageren?'
Dat is denk ik het gevaar van ouder zijn, je hebt soms geen tijd op verantwoord 'op te voeden' en doet het eerste wat in je opkomt.

Antwoord 2e vraag
Ik ben niet bang om als ouder te falen, mijn ouders hebben mij opgevoed (niet onverdienstelijk ) Dus ik kan het vast ook wel.
Ik heb wel een beeld voor ogen van het perfecte kind: slim, mooi, lief en gehoorzaam Maar je weet natuurlijk dat dit niet reëel is, hier streef ik dan ook niet per definitie naar.
Als moeder hou je net zo veel van een minder perfect kind (mijn vader zei zelfs es dat je het meest houdt van het kind waar je het meest op moet letten), en dat is maar goed ook

[Thutshui]

Ja, ik ben een liefdevol persoon, dat klinkt misschien arrogant maar dat is zo. Ik kan m'n liefde niet makkelijk geven maar ik denk dat het dan zeker gaat lukken, gewoon omdat het míjn kind is...

Nee, ik denk niet dat ik een slechte vader zal zijn, ook niet de beste ofzo hoor

[June bug]

Ik ben niet bang dat ik zal falen in ieder geval. En een geruststelling, als het goed is, sta je nooit alleen voor de opvoeding... Dat lijkt me namelijk wel moeilijk, in je eentje een kind opvoeden.
Ik denk dat ik veel zal proberen om terug te denken hoe ik nu wil dat mijn moeder op bepaalde dingen reageert. Natuurlijk kun je een kind niet altijd zijn zin geven, maar ik zal denk ik proberen om de dingen waarvan ik denk dat mijn moeder ze anders had moeten doen, op mijn manier te doen, en de goede dingen van mijn moeder hetzelfde te doen. Dat is denk ik mijn uitgangspunt.

[utopian me]

ALS ik al kinderen wil (vroeger wilde ik er altijd minstens 10 ofzo , maar op dit moment zou ik er echt totaaaaal niet aan moeten denken....)
denk ik wel dat ik een goeie moeder zal zijn.. In ieder geval zou ik er op letten dat als het kind iets doet wat in mijn ogen fout is dat ik dat dan ook meteen laat merken, want wat ik weet van mijn moeder is dat ze dat dan na een tijd in een stortvloed liet merken, en dan was ze zelf zo emotioneel dat ik me dan zo klote daarover voelde en haar alleen probeerde te troosten en dan weet je zelf eigenlijk niet eens meer wat je fout hebt gedaan want daar denk je dan niet eens echt meer aan..
maar rol je niet gewoon in het ouder-zijn-patroon wanneer het kindje geboren wordt? want eerst is het dan een baby'tje die wel fysiek veel van je verwacht enzo maar niet dat het dan al helemaal fout zou kunnen gaan nouja, en zo wordt dat kindje steeds ouder maar leer jij het kindje en het ouderschap ook steeds meer kennen.

wanneer het idd helemaal de foute kant op zou gaan zou ik misschien wel bang zijn dat ik zou falen. Ik zou dan ook wel iemand nodig hebben die me steunt en ook verantwoordelijk is voor het kindje, zodat de eindverantwoordelijkheid niet helemaal op jou ligt (wat ik dan ongetwijfeld toch al snel zou denken),
maar ik denk toch wel dat voor zover ik nu kan bedenken een redelijk goede moeder zou zijn...

[Secreet]

hmmm neej eigenlijk ben ik er totaal niet bang voor...

moeder zijn is iets natuurlijks...alle rotzooi van kinderen is pas sinds de laatste 40 jaar...gewoon niet meedoen aan de hype dan denk ik

(mjah luchtig gezegd maar heb nu geen zin om het uit te leggen)

[Juliah]

Ik denk dat ik het best aardig zou kunnen doen.

Bang? Das wel een erg groot woord, nee dus. Heb ik twijfels? Ja. Je kunt niet in de toekomst kijken, je weet niet hoe het zal gaan. Door een ziekte zal het bij mij niet altijd even makkelijk gaan...maar ik wil het graag, dus ik zoek wel oplossingen daarvoor. En ik heb een lieve vriend. Maar je weet ook nooit hoe je kinderen worden, met een ADHD kind bv. zal alles toch net ietsjes anders zijn dan je denkt.

[Roos]

Secreet schreef:
]moeder zijn is iets natuurlijks...alle rotzooi van kinderen is pas sinds de laatste 40 jaar...gewoon niet meedoen aan de hype dan denk ik

Ja maar als heeeeel de klas flippo's spaart, is het toch gemeen (althans in de ogen van het kind) als hij/zij dat niet mag?
Of nou ja, je bedoelt het vast anders, maar ik bedoel: het lijkt me best moeilijk om niet mee te gaan met andere ouders van vriendjes/vriendinnetjes. "Pieter mag ook dat, waarom mag ik het dan niet?"

[Alet]

rosi schreef:


Ja maar als heeeeel de klas flippo's spaart, is het toch gemeen (althans in de ogen van het kind) als hij/zij dat niet mag?
Of nou ja, je bedoelt het vast anders, maar ik bedoel: het lijkt me best moeilijk om niet mee te gaan met andere ouders van vriendjes/vriendinnetjes. "Pieter mag ook dat, waarom mag ik het dan niet?"

Ja dat lijkt mij ook. Ik ben zelf gelovig opgevoed, en ben het tot nu toe van plan mijn kinderen ook zo op te voeden.
Maar het lijkt me heel moeilijk om later tegen mijn kinderen te zeggen dat ze bepaalde dingen niet kunnen doen (hele zondag wedstrijden spelen) terwijl ik weet hoe vreselijk kut dat is.

[Eaglewing]

Alet schreef:

Ja dat lijkt mij ook. Ik ben zelf gelovig opgevoed, en ben het tot nu toe van plan mijn kinderen ook zo op te voeden.
Maar het lijkt me heel moeilijk om later tegen mijn kinderen te zeggen dat ze bepaalde dingen niet kunnen doen (hele zondag wedstrijden spelen) terwijl ik weet hoe vreselijk kut dat is.

Ja, daar denk ik ook wel eens aan. Diezelfde situatie zal zich ook bij mij gaan voordoen verwacht ik. Waar trek je de grens terwijl andere kinderen het wel mogen!

Op dat punt, hoe maak je duidelijk aan je kinderen wat ze wel en niet mogen, ongeacht Jantje of Marietje wel mag, denk ik dat veel ouders de fout in gaan.

Voor mij is het heel belangrijk dat kinderen dezelfde normen & waarden als ik meekrijgen, zodat ze begrijpen waarom je als ouder zulke beslissingen neemt.
Het lijkt me echt een ramp als je zoon/dochter van haar 10e af continu anders wil/doet dan jij graag zou willen.
(in bijvoorbeeld geloof, kleding, vriendenkeuze, enz.)

Daarom ben ik ook altijd een beetje huiverig voor kinderen die een vrije opvoeding hebben gehad, zonder duidelijke lijnen. Het komt zovaak voor dat niet de moeder of vader de baas over het kind is, maar dat het kind eigenlijk de baas over vader of moeder wordt, zonder dat die het beseffen.

Voor mij een (enigsinds strenge, rechtvaardige) opvoeding met duidelijke normen&waarden.

[VisioN]

Denk jij dat je een goede ouder zal zijn?

Op dit moment denk ik niet dat ik een goede ouder kan zijn, omdat ik nog totaal geen hoogte krijg van mezelf. Ik bedoel dat ik zelf van binnen absoluut nog niet in balans ben (of hoe je dat ook zegt) Ik denk dat het heel belangrijk is dat je voordat je aan kinderen begint zelf een beetje stabiel bent, en een beetje hebt uitgevonden waarvoor en waarom je uberhaupt leeft. Anders kan je ook geen consequente ouder zijn denk ik. wat toch best wel belangrijk is denk ik, omdat een kind toch wel baat heeft bij een goede voorbeeldfunctie en altijd terug moet kunnen vallen op zo'n ouder.

Ben je bang om als ouder te falen?

ja, op dit moment natuurlijk helemaal, maar stel nou dat ik over 15 jaar een kind heb, en hij krijgt allerlei moeilijkheden, zoals ik zelf ook heb gehad, en daardoor niet zo'n leuk leven heeft, dan weet ik niet of ik dat aan zou kunnen. Stel dat je kind allerlei psychische moeilijkheden krijgt, dan voele je je als ouder toch wel verantwoordelijk. Als ouder zou je dan sterk moeten zijn en zo'n kind kunnen helpen, maar op dit moment heb ik daar te weinig zelfvertrouwen voor denk ik.

[Li]

Ik denk dat ik wel een goede ouder zal zijn, althans dat hoop ik. En je voedt altijd nog het kind op met z'n tweeën, dus je staat er gelukkig niet alleen voor
Ik zal later m;n kinderen net zo opvoeden denk ik,zoals dat bij mij is gedaan. Redelijk vrijlaten, duidelijke normen en waarden meegeven en ze veel laten sporten en buiten spelen.
Tuurlijk maak je als ouder fouten, maar zoals de ook al zei hoort dat erbij en daar leer je van...

Ik zou het wel erg vinden als ik als "ouder" faalde: dat m'n kind in aanraking komt met geweld, foute vrienden en drugs. Maar aan de andere kant: voor die dingen is een reden en dat ligt vaak in de opvoeding.

[Alet]

Eaglewing schreef:
Ja, daar denk ik ook wel eens aan. Diezelfde situatie zal zich ook bij mij gaan voordoen verwacht ik. Waar trek je de grens terwijl andere kinderen het wel mogen!

Op dat punt, hoe maak je duidelijk aan je kinderen wat ze wel en niet mogen, ongeacht Jantje of Marietje wel mag, denk ik dat veel ouders de fout in gaan.

Voor mij is het heel belangrijk dat kinderen dezelfde normen & waarden als ik meekrijgen, zodat ze begrijpen waarom je als ouder zulke beslissingen neemt.
Het lijkt me echt een ramp als je zoon/dochter van haar 10e af continu anders wil/doet dan jij graag zou willen.
(in bijvoorbeeld geloof, kleding, vriendenkeuze, enz.)

Daarom ben ik ook altijd een beetje huiverig voor kinderen die een vrije opvoeding hebben gehad, zonder duidelijke lijnen. Het komt zovaak voor dat niet de moeder of vader de baas over het kind is, maar dat het kind eigenlijk de baas over vader of moeder wordt, zonder dat die het beseffen.

Voor mij een (enigsinds strenge, rechtvaardige) opvoeding met duidelijke normen&waarden.

Mja, het gevaar hierin is dat je het kan forceren, zodat het averechts gaat werken.
Als een meningsverschil met je kind leidt tot een verslechtering van jullie relatie vind ik dat je als ouder de eerste stap moet zetten om het goed te maken. Je kind zal het niveau bereiken dat het zijn eigen keus zal maken. Als dat niet jouw keus is, moet je dat natuurlijk wel aangeven, maar het moet niet tussen jullie in komen staan. Dan ben je namelijk 2 dingen kwijt.

[Li]

Alet schreef:


Mja, het gevaar hierin is dat je het kan forceren, zodat het averechts gaat werken.
Als een meningsverschil met je kind leidt tot een verslechtering van jullie relatie vind ik dat je als ouder de eerste stap moet zetten om het goed te maken. Je kind zal het niveau bereiken dat het zijn eigen keus zal maken. Als dat niet jouw keus is, moet je dat natuurlijk wel aangeven, maar het moet niet tussen jullie in komen staan. Dan ben je namelijk 2 dingen kwijt.

maar jij was van mening om je kind net zo op te voeden als bij jou. En als ik het goed begrijp mag jij op zondag geen wedstrijden spelen? Wat doe je dan als je kind ervoor kiest om dat wel te doen?
Verbied je het dan? Of laat je het uiteindelijk toch toe?

[Eaglewing]

Alet schreef:


Mja, het gevaar hierin is dat je het kan forceren, zodat het averechts gaat werken.
Als een meningsverschil met je kind leidt tot een verslechtering van jullie relatie vind ik dat je als ouder de eerste stap moet zetten om het goed te maken. Je kind zal het niveau bereiken dat het zijn eigen keus zal maken. Als dat niet jouw keus is, moet je dat natuurlijk wel aangeven, maar het moet niet tussen jullie in komen staan. Dan ben je namelijk 2 dingen kwijt.

Absoluut! Geen twijfel mogelijk!

[VisioN]

Eaglewing schreef:



Voor mij is het heel belangrijk dat kinderen dezelfde normen & waarden als ik meekrijgen, zodat ze begrijpen waarom je als ouder zulke beslissingen neemt.
Het lijkt me echt een ramp als je zoon/dochter van haar 10e af continu anders wil/doet dan jij graag zou willen.
(in bijvoorbeeld geloof, kleding, vriendenkeuze, enz.)

>>>het enige wat ik wel belangrijk vind, heel belangrijk zelfs, is dat je een kind niet beperkt in zijn creativiteit. Als ik naar mezelf kijk: van jongsafaan heb ik altijd zelf mogen beslissen wat ik aan deed, hoe me haar zat etc. etc. daar ben ik NU zo ongelooflijk dankbaar voor. Ik denk dat je kind zich alleen goed kan ontwikkelen als ze in ieder geval daarin allle vrijheid heeft. Ikzelf heb zovaak voor lul gelopen, maar ik leerde wel al heel snel dat de mensen die mij uitlachten het gewoon niet waard waren om mee om te gaan, en ik leerde dat er ook mensen zijn die je accepteren zoals je bent.

Daarom ben ik ook altijd een beetje huiverig voor kinderen die een vrije opvoeding hebben gehad, zonder duidelijke lijnen. Het komt zovaak voor dat niet de moeder of vader de baas over het kind is, maar dat het kind eigenlijk de baas over vader of moeder wordt, zonder dat die het beseffen.

>>>een vrije opvoeding vind ik juist wel goed, maar natuurlijk niet ten kostte van de ouders zelf. het lijkt me wel belangrijk dat ouders bepaalde lijnen aanhouden, maar het is ook zo belangrijk dat kinderen de vrijheid hebben om alles zelf uit te zoeken. Als kinderen maar altijd terug kunnen vallen op hun ouders als iets compleet mis gaat.

[Eaglewing]

Li schreef:


maar jij was van mening om je kind net zo op te voeden als bij jou. En als ik het goed begrijp mag jij op zondag geen wedstrijden spelen? Wat doe je dan als je kind ervoor kiest om dat wel te doen?
Verbied je het dan? Of laat je het uiteindelijk toch toe?

Als hij/zij 16/17 is en je mee deelt , te gaan spelen op zondag dan denk ik dat ik daar niets meer op/over te zeggen heb.
Ik zal wel altijd uitleggen waarom ik liever niet heb dat ze op zondag spelen.

[T.e.s.s]

Ik denk dat ik een goede ouder zou zijn. Ik ben het zelf heel vaak oneens met mijn ouders, ik zou mijn kind vrijer opvoeden. Ik wil wel normen en waarden meegeven, maar je kunt kinderen jouw wil niet opleggen.
Maar goed, je kunt zelf nog zo'n goede ouder (willen) zijn, maar het is wel belangrijk dat je partner het met je eens is. Als je het steeds oneens bent over bepaalde zaken, kun je geen duidelijke regels stellen, en dan wordt je kind ook onzeker.

Ik ben opzich niet bang dat ik als ouder zal falen, behalve als je merkt dat je kind het verkeerde pad opgaat. Er komt een moment dat je dan echt niet meer weet wat je moet doen denk ik.

[Eaglewing]

VisioN schreef:
knip

Ik denk dat creativiteit bieden iets anders is dan alle vrijheid bieden. Als mijn kinderen als ze 12 of 13 zijn zelf mogen bepalen hoelaat dat ze thuis komen & het wordt steeds half2/half3 dan ben ik het daar niet mee eens. School zal er onder gaan lijden, als je dan zegt ze moeten het zelf uitvinden. Lastig als ze dan eerst 2x blijven zitten voordat ze het door hebben.
En k zal dus zeggen dat het niet later dan zus en zo mag zijn.

Als mijn kinderen gaan blowen, ik merk dat, dan zal ik de eerste zijn die ze zegt waarom dat ik vind dat ze dat niet moeten doen.
Zijn ze dan 15 of jonger dan vind ik het onder mijn verantwoording vallen om te proberen dat te voorkomen. Ze vallen onder mijn verantwoordelijkheden, ookal zullen ze dat zelf waarschijnlijk niet realiseren/beamen.

[Alet]

Eaglewing schreef:
Als hij/zij 16/17 is en je mee deelt, te gaan spelen op zondag dan denk ik dat ik daar niets meer op/over te zeggen heb.
Ik zal wel altijd uitleggen waarom ik liever niet heb dat ze op zondag spelen.

Precies

[Tofke_H]

Ik kan natuurlijk nog niet spreken over mijn eigen kinderen (gelukkig maar); maar ik heb een hele hoop kleinere neefjes en nichtjes... En mama is onthaalmoeder, dus er lopen/kruipen/zitten/... hier dagelijks een hoopje kindjes van elke maanden tot 3jaar... En daarmee lukt het toch. Dus zolang het mijn eigen kinderen zijn lukt het al. Dus ik veronderstel dat het ook wel zal gaan lukken later.

Maar ergens ben ik toch wel bang om te falen. Ik zou het erg voor dat kind/die kinderen vinden als ik hem/haar/hen geen goede toekomst kan geven...

Ja ik denk het wel .. ik zie mezelf later echt al door het bos lopen met mijn partner en wat vrolijke kindjes er bij , druk aan het overgooien met een rugbybal enzo
Ik zou best wel een goede vader zijn, de opvoeding zou iig heel erg lijken op de opvoeding die ik genoten heb (alleen dan wat strenger, ik mag iets teveel en mijn ouders zijn soms iets te makkelijk)

Ik ben wel bang dat ik zou falen... Als het kind niet aan mijn ideaalbeeld voldoet zal ik het wel pushen denk ik, ten minste als ze het aan kunnen. Bijvoorbeeld een kind is intelligent maar doet zijn best niet op school.. dan zou ik dat echt erg vinden. Als het kind/ ik er niks aan kan doen (een ziekte oid) dan moet je ermee leren leven en er gewoon het beste van maken..


Alex

[maudje]

Ik denk dat ik wel een goede moeder zal zijn. Maar mijn kindjes gaan vast altijd te laat naar bed omdat ik ze te lang voor wil lezen. Het lijkt me geweldig om moeder te worden. Ik denk dat ik mijn kinderen grotendeels net zo op zal voeden als ik zelf opgevoed ben, maar ja dat hangt natuurlijk ook een beetje van mijn toekomstige partner af.

Ik zou mijn kinderen een beetje proberen hun eigen wereldje te laten ontdekken. Heel veel praten en zo compromissen sluiten over wat wel en niet mag. Ik denk dat je een kind beter iets meer vrijheid kan geven en m zelf te laten ontdekken en desnoods eerst 3x op zn bek kan gaan voordat ie door heeft dat dit toch niet de goede keus was dan het te verbieden. Ik zie in mijn omgeving nu zoveel kinderen die zelf zo streng opgevoed zijn en tot ze 16 waren ging dat goed, nu slaan ze compleet los. Dat is absoluut niet wat ik wil.
Het is trouwens niet zo dat ik mijn kinderen helemaal hun eigen gang wil laten gaan hoor maar ik denk dat ze uit eigen ervaring veel meer leren dan wanneer je als ouder zegt wat wel/niet mag.

[Eaglewing]

Alex schreef:
Ja ik denk het wel .. ik zie mezelf later echt al door het bos lopen met mijn partner en wat vrolijke kindjes er bij , druk aan het overgooien met een rugbybal enzo

Inderdaad, dat zie ik ook wel eens voor me.
(Mijn ideale gezinsdag, de eindscene van Nothing Hill)
Heerlijk lijkt me dat, maar ja... Dromen...

Trouwens Alet, heb jij MSN?

[Martin Dude]

Persoonlijk denk ik niet dat ik een hele goede vader zou zijn ... ik maak er nu zelf al een genoeg zootje van ... en heb ook niet de gedachte ooit echt een kind te willen (ok, kan nog veranderen) .. en of ik bang ben om te valen .. tja .. kheb een lichte faal angst .. dus ja

[rodina]

mwah,
ik betwijfel het, ik houd er niet van om me te binden aan allerlei afspraken en dergelijke.
Daarom wil ik denk ik ook geen kinderen. Ik vind kinderen harstikke schattig zolang ze van een ander zijn, een uurjte oppassen geen enkel probleem, maar daarna heb ik het ook wel weer gehad met van die rondkrijsende mormels.
Buiten dat zie ik ook heel erg op tegen een bevalling, loop je eerst 9 maanden met zo'n kind in je buik, daarna moet 't er nog uit ook, nee dat lijkt me niets. Er blijft niets over van je figuur (sommige vinden het juist mooier, ik houd het liever bij een strak buikje), en nee ik denk niet dat ik het kan op brengen om voor kinderen te zorgen.
Bovendien er zijn zoveel dingen die ik nog wil doen, carierre maken, veel reizen etc. dat kan gewoon niet met kinderen, vanwege opvang, vanwege tijd en vanwege geld niet.

[Nomen-nescio]

Mja opzich wel .. maar kheb ook et idee dat ik af en toe echt gek van die kinderen wordt die heel de tijd lopen te roepen naar je en gillen en huilen enzo.. volgens mij word ik daar best saggerijnig van..

[Loesje]

Stel dat ik kinderen krijg, dan denk ik dat ik wel een goede moeder zal zijn. Ik zou mijn kinderen beetje zelfde opvoeding geven zoals ik gehad heb. En ik denk dat als de kinderen ouder worden ik veel met ze zou overleggen en over de dingen praten. DAt heb ik wel gemist in mijn eigen opvoeding. Ik heb wel een ideealbeeld van een kind, slim, veel vriendjes, aardig, sociaal, mooi uiterlijk. Maar het kan natuurlijk zo zijn dat het zo niet wordt, dan zou ik dat kind niet pushen om beter te willen zijn enz. Ik zou het kind dan begeleiden, zodat ze het leuk gaan vinden enz.

Maar ik zit nu wel zo leuk antwoord te geven op deze vragen. Ik weet niet eens of ik wel kinderen wil. Ik wil graag wat bereiken in mijn leven, en carriëre maken, lekker kunnen reizen enz. En ik weet niet of een kind wel bij dat leven past. Ik zou sowieso niet stoppen met werken, en parttime heeft ook niet mijn voorkeur. Dan kan ik wel het kind laten opvoeden door een kindermeisje of het naar de creche brengen. MAar ik denkt dat je dan net zo goed geen kind op de wereld kan zetten. MAar het kan natuurlijk ook allemaal heel anders lopen, en dat ik op mijn dertigste gelukkig getrouwd ben en twee kindjes heb!

[Naadje]

Li schreef:

Ik zou het wel erg vinden als ik als "ouder" faalde: dat m'n kind in aanraking komt met geweld, foute vrienden en drugs. Maar aan de andere kant: voor die dingen is een reden en dat ligt vaak in de opvoeding.

Ja, maar wie kan jou garanderen dat jouw opvoeding dat soort ontwikkelingen zal verhinderen? Ik denk dat geen ouder zn kind dat toewenst, en niet alles zal doen om dat te voorkomen. En toch gaan er genoeg kinderen 'het verkeerde pad' op.
Ik weet niet of ik wel kinderen zou willen. Ik vind het zo'n grote verantwoordelijkheid die je op je neemt, ik weet niet of ik het wel aan zou kunnen.
Ik zou wel bang zijn te falen hoor. Als je ziet hoeveel mensen er zijn die het imho niet 'goed' doen (opgefokte mama's die hun kinderen in de supermarkt uitschelden om niets... dat soort dingen *kots* je vraagt je af waarom ze kinderen nemen). En hoe weet je nou of je het goed doet?
Of ik een goede moeder zou zijn? Ik weet het niet. Mijn moeder denkt van wel, al was het alleen maar omdat ik niet denk dat het vanzelf gaat. Als je over de opvoeding van je kinderen nadenkt enzo, er bewust mee bezig bent en het niet makkelijk zn gangetje laat gaan, dan ben je al verder dan sommige andere ouders... maar ik weet niet hoor.
Moeilijk

[xsten]

Daar heb ik weleens vaker over nagedacht...
Ik heb er ook heel erg over getwijfeld omdat mijn ouders het niet altijd even goed hebben aangepakt (door omstandigheden). Ik was zelf heel erg bang dat ik daardoor mijn eigen kinderen ook niet goed op zou kunnen voeden. Maar als ik nu van veel mensen hoor wat een speciale band ik heb met kinderen en kijk naar wat voor normen en waarden ik m'n eigen kinderen bij zou willen brengen, denk ik dat ik best een goede ouder zal zijn. Ik denk overigens wel dat om een kind goed op te voeden, de ouders het goed eens moeten zijn over veel dingen, wat de opvoeding betreft.

[Carl Johnson]

Ik zou het niet weten bn nog maar 16, en nu heb ik liever geen kind in me buurt ik erger me kapot aan ze vooral als ze druk en onhandig zijn... ook ben ik bang om veel problemen tegen te komen tijdens het opvoeden mijn mening nu is: geen kinderen

[AtHell]

ik erger me vreselijk aan kinderen en treiter mijn zusjes altijd t lijkt me beter dat ik nu nog geen kleine roytjuhs krijg maar ik wil ooit wel kleine roy's 2 ofzo roy 1 en roy 2 dat heerscht

en ja ik word echt Dé beste mama ooit

[Faery]

AtHell schreef:
ik erger me vreselijk aan kinderen en treiter mijn zusjes altijd t lijkt me beter dat ik nu nog geen kleine roytjuhs krijg maar ik wil ooit wel kleine roy's 2 ofzo roy 1 en roy 2 dat heerscht

en ja ik word echt Dé beste mama ooit

Tuurlijk ridder, jij wel

... ik wil geen kotertjes, moet er niet aan denken. Als ouderlijke macht zal ik het dus niet zo goed doen, suppoos ik :]

[Horror Kitty]

Faery schreef:

... ik wil geen kotertjes, moet er niet aan denken. Als ouderlijke macht zal ik het dus niet zo goed doen, suppoos ik :]

[shanli]

hmmmm,ik denk niet dat ik een goeie ouder zal zijn(wat een motivatie)maar als ik kinders zou hebben zou ik ze niet opvoeden zoals ik nu opgevoed ben/wordt
Ik zou meer met ze babbelen,praten over probs,...
Maar ja,voornemens,ik ben veeeeel te ongeduldig,ik zou ook heel rap boos worden.Dus eh,liever een oppas of zo,of een lieve tante dan zelf moeder i guess.

[Roos]

Eaglewing schreef:


Inderdaad, dat zie ik ook wel eens voor me.
(Mijn ideale gezinsdag, de eindscene van Nothing Hill)

Misschien wordt één van je kinderen wel verlamd in zijn benen, of blind geboren...

Het is raar, maar veel mensen denken daar niet over na. Ze gaan er van uit "twee mooie lieve kindjes, waarmee je lekker kan buitenspelen in het park, ze hebben leuke vriendjes".

Wat als je kind dat niet kan of wil? Misschien is je kind wel ontzettend in zichzelf gekeerd, of contactschuw. Zou je dat jezelf verwijten? Ouders hebben zo'n verschrikkelijk grote invloed op hun kinderen, maar zou je zoiets jezelf ook "verwijten"?

Over dat soort dingen dacht ik laatst na.

[smilegirl]

ik heb een voorbeeld gehad van hoe het NIET moet.
dus ik zal een betere ouder zijn dan mijn ouders voor mij.
ik denk dat ik wel een goede ouder zou zijn
ik hou van kinderen en hoe vervelend ze ook zijn ik heb heel veel geduld.
(komt dit arogant over?)
ja weet natuurlijk nooit hoe het kan lopen

Ik denk het niet omdat ik zelf heel weinig sociaal leven zelf al heb dus kan het moeilijk iemand anders leren dan denk ik.

De tweede vraag hoef ik niet te antwoorden want ik wil eigenlijk sowieso geen kinderen ik vind ze maar heel irri en dat is al zacht uitgedrukt...

de schreef:

Ik zal mijn kinderen dan ook redelijk vrijlaten, maar wel een bepaald normen- en waardenstelsel meegeven die ik goedschiks acht.

dat

[Li]

Bliksem schreef:


dat

houden jullie dan echt nooit op met miereneuken op elkaar?

Li schreef:


houden jullie dan echt nooit op met miereneuken op elkaar?

dat heet niet mierenneuken, dat heet elkaar aanvullen

[Alet]

Bliksem schreef:

dat heet niet mierenneuken, dat heet elkaar aanvullen

Hahaha

[DrPain]

Ik denk wel dat ik toch wel een goeie vader zou kunnen worden. En ik ben niet bang om te falen, vooral omdat voordat ik de stap zet om vader te worden (nog lang niet dus...) dat ik er dan eerst goed over na denk en prolly met mijn ouders over heb.

Verder ben ik altijd goed geweest met kinderen (prolly omdak nog kind ben in me hoofd) ik pas regelmatig op me neefjes op, en eentje is een lastige maar gaat altijd goed.

Daarnaast wordt ik leraar en ben ik vaak vroeg thuis, bovendien als ik kinderen heb, denk ik dat ik geen volle baan neem (doet me vrouw maar... ), en opvoedkundig heb ik dan al wat ervaring...