Nou ja, voor de vorm dan maar. En dan ook maar hier, want stiekem is het toch geen serieuze poging, en vind ik dit andere gedicht hier anders zo eenzaam en alleen.

En dat is zielug!
Ik wist het eigenlijk al toen de wind je kleren blies
en je adertjes zich terugtrokken in je huid.
Ik trok je mouwen weg tot je schouders naakt en je zei
dat je liever niet en dan de bleke binnenkant van je armen
en je nagels tussen het gras en hoger de blauwe lucht
en tussen dat je koele wangen tegen mijn
We zijn hier samen gaan slapen; de hemel werd donkerder
de bladeren bijna de herfst terwijl de zomer nog een keer
een laatste keer over ons heen raasde
En toen ik wakker werd
lag je afdruk tussen dor blad op ‘t gras
en ik wist dat je weg was nog voor ik zag
dat de herfst naast mij was opgestaan en dat jij was meegegaan.